รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 464 ล้างแค้นตระกูลสิน

บทที่ 464 ล้างแค้นตระกูลสิน
ในตอนนั้น ฉินหลั่งกับลุงจื้อก็สู้กันอีก
การต่อสู้ของลุงจื้อเป็นรองเพียงจ้านอู๋หยา อดีตหัวหน้าแก๊งแก๊งหัวชิง เห็นว่าในต้าหัวกรุ๊ปบ้านพักตากอากาศต้าหัวอันกว้างใหญ่ ลุงจื้อเดินพลังคลื่นสีดำเป็นมีดคมกริบพุ่งมายังฉินหลั่ง ถ้าไม่ได้รับรู้ว่าลุงจื้อได้รับบาดเจ็บภายในแล้วยังไม่หายดี ลุงจื้อก็คงเป็นปรมาจารย์แดนสุขาวดีแล้ว
เพียงแต่ ถึงแม้การต่อสู้ของลุงจื้อจะถึงระดับสุดยอด แต่ขนาดจ้านอู๋หยาผู้ยิ่งใหญ่ ก็ยังถูกฉินหลั่งจัดการไปเรียบร้อย แล้วอย่างลุงจื้อจะนับหรือ?
ตูม！
บนพื้นดินที่ว่าง เสมือนถูกระเบิดมาระเบิดใส่ มีกลุ่มควันลอยคลุ้งไปทั่ว ฉินหลั่งตะโกนพูดว่า
“ฟัน！”
เห็นเป็นสายฟ้าสีเหลืองรวมตัวกันเป็นมีดาบขึ้นในอากาศ ด้ามมีดดาบอยู่ในมือฉินหลั่ง รัศมีดาบนั้นยาว10กว่าเมตร กวัดแกว่งไปมา ฟันเอาคลื่นดำนั้นขาดสะบั้นไป รัศมีดาบกวัดแกว่งไปทางไหน พวกสิ่งของต่างๆ ก็ถูกฟันขาดสะบั้นเสียทั้งสิ้น
ดาบนี้ ตัดฟ้าเบิกดิน แต่ในมือของลุงจื้อก็ยังรวมพลังขึ้นมาอีก เป็นพลังหลายสายรวมกัน พลังพวกนั้นมาสกัดกั้นรัศมีคมดาบของฉินหลั่งที่พุ่งมาใส่ ถึงแม้คมดาบนั้นจะปัดป้องไม่ได้ แต่ลุ่งจื้อก็ยังหลบหลีกออกไปได้
“กระบวนท่าดาบนี้ ลุงเชื่อว่าเอ็งสามารถจัดการฆ่าจ้านอู๋หยาได้” ลุงจื้ออึ้งไป แล้วก็กระโดดสูงเป็นสิบเมตรโดยฉับพลัน สีหน้าเคร่งขรึมตึงเครียด เหมือนว่าจะมีใจคิดจะถอยหนี
“เหอะ ฝีมือของจ้านอู๋หยา ลุงเทียบไม่ได้หรอก” ฉินหลั่งหัวเราะเย็น จากนั้นก็กำมือออกไปข้างหน้า ครั้งนี้ ดาบใหญ่ปรากฏออกมาอีกครั้ง คมดาบมีแสงจ้าภายใต้โคมไฟ เหลือไปทั้งท้องฟ้า ตอนนี้ฉินหลั่งเหมือนกับเทพองค์หนึ่ง รัศมีเทพส่องประกาย！
ลุงจื้อก็ไม่รอช้า รวมกำลังไว้ รอบกายถูกพลังคลื่นดำหมุนเวียนไปรอบๆ ดั่งเช่นเป็นเสื้อเกราะให้ร่างกาย ถึงขนาดในมือของลุงจื้อ ก็บังเกิดลักษณะคล้ายๆ โล่ของสมัยโบราณ โล่อันนั้นปกคลุมไปทั้งตัวของลุงจื้อ ป้องกันอย่างมิดชิด
“เหนื่อยเปล่าๆ ลุงจื้อ วันนี้เป็นวันตายของลุง” ฉินหลั่งรวมกำลังเป็นใบมีด แล้วก็เอาดาบใหญ่สีเหลืองสว่างนั้นโบกไปมาจนทำให้คนมองไม่ทัน แล้วกระโดดขึ้นกะทันหันไปยังท้องฟ้า จากนั้น คมดาบก็โจมตีลงมาด้านล่าง ความไวนั้นราวกับว่าเป็นเสี้ยววินาทีความรู้สึกของมนุษย์
ตูม！
เหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดลงมา ลุงจื้อไม่คิดว่าดาบจะแทงลงมาจากด้านบน คมดาบฟันทะลุสมองและหัวใจลุงจื้อ เป็นเสียงตูมใหญ่ ฟันเอาลุงจื้อขาดเป็นสองซีก
แล้วท้องฟ้าและผืนดินก็กลับมาเงียบสงบ
อีกด้าน ซ่งซื่อหยูนก็ได้ออกมาจากบานตระกูลซ่ง เขาอยากจะมาดูว่า ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์นั้นจะสู้กันอย่างไร แต่เขาก็เห็นเพียงฉากสุดท้ายเท่านั้น
ตรงหน้าเป็นคนที่มีสีหน้านิ่งๆ เป็นวัยรุ่นรูปหล่อที่มีนิสัยนิ่งอย่างที่สุด รอบกายมีพลังภายในสีขาวปกคลุม ราวกับเทพเซียน
พอเห็นซ่งซื่อหยูนมีท่าทางอึ้งไป ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจ แต่กลับเดินเอามือไพล่หลังกลับเข้าบ้านพักตระกูลสินไป
ตอนนั้น สินต้าหัวก็กำลังพยายามเอาหินก้อนใหญ่ที่ตกลงมาทับขาตนเองออก ไม่ห่างจากเขาก็เป็นโทรศัพท์ที่ดังขึ้นตลอดเวลา สินต้าหัวทั้งพยายามเอาหินออก และพยายามเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ ทันใดนั้นก็หน้าซีด
“ปรมาจารย์ฉิน ครั้งนี้พวกเราตระกูลสินผิดไปแล้ว หวังว่าท่านจะยอมละเว้น ไว้ชีวิตผมด้วย วันข้างหน้าผมจะจงรักภักดีต่อท่าน ยอมเป็นม้าเป็นวัวให้ท่านทุกชาติไป ตระกูลสินของผมทั้งหมด พอจะมีทรัพย์สิน และกำลัง ขอเพียงท่านไว้ชีวิตผม วันข้างหน้าผมจะยอมรับใช้ท่าน”
สินต้าหัวสมกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุค ต่อให้ตัวเองจะจนตรอก แล้วมาขอร้องฉินหลั่ง แต่ก็ยังมีอะไรแอบแฝง ด้านหนึ่งใช้เงินทองมาหลอกล่อฉินหลั่ง อีกด้านก็เป็นขู่ฉินหลั่งไปนัยๆ หวังว่าฉินหลั่งจะกลัวบ้าง
“ฮ่าๆ ตระกูลสินงั้นหรือ?” ฉินหลั่งเผยยิ้มแบบดูถูกออกมา “ต่อให้ตระกูลสินของคุณรวยล้นฟ้า กองกำลังมากมายแค่ไหน แล้วจะทำอะไรผมได้?”
ฉินหลั่งเอามือไพล่หลัง แล้วค่อยๆ เดินไปทางสินต้าหัวทีละก้าว แล้วก้มตัวมองชายผู้ที่องอาจและต่อสู้กับตระกูลฉินเพื่อแย่งชิงตำแหน่ง บางทีอาจจะไม่รู้ว่ามีตระกูลมากมายแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะมีไอดอลของวัยรุ่นคนไหนบ้าง แต่ตอนนี้ได้ยอมมาอยู่ใต้อาณัติผมแล้ว
“ถ้ามึงฆ่ากูละก็ ตระกูลสินต้องไม่ปล่อยมึงไว้แน่！” สินต้าหัวร้องตะโกนอย่างเจ็บปวด
แรงอาฆาต แรงอาฆาตมหาศาล ต่อให้เป็นคนที่ไม่รู้การต่อสู้อย่างสินต้าหัว ก็ยังรับรู้ได้ว่าบนตัวฉินหลั่งมีแรงอาฆาตมหาศาล ดวงตาของฉินหลั่งนั้นนิ่ง แหลมคม เหมือนว่าแรงอาฆาตหมายชีวิตจะมิอาจถูกสั่นคลอน
“เมื่อครู่ คนที่โทรมาหาคุณ คงจะเป็นสินเทียนเฉิงสินะ ไอ้ลูกชายโง่ๆ หน้าแก่ของคุณน่ะหรือ?” ฉินหลั่งเตะไปเบาๆ โทรศัพท์ที่ดังขึ้นเมื่อครู่ก็กลายเป็นผุยผง “วางใจเถอะ อีกเดี๋ยวเขาจะได้ไปลงนรกเป็นเพื่อนมึงแล้ว”
“ไม่เพียงแค่สินเทียนเฉิงนะ ทั้งตระกูลสินก็ต้องมาชดใช้ให้กับการตัดสินใจที่ผิดพลาดของมึงไปด้วย”
“อะไรนะ? มึง……ว่าไงนะ?” สินต้าหัวอึ้งหนัก
“คนที่จะฆ่าแม่กู กูจะฆ่าล้างแค้นมันทั้งตระกูล！ไม่ละเว้น！” ฉินหลั่งตะโกน แต่เสียงไม่ดังมาก แต่ผนังก็ได้สั่นไปหลายครั้ง ฉินหลั่งแค่ชี้ไปมั่วๆ พลังสีขาวก็รวมตัวกันพุ่งทะลุหน้าอกสินต้าหัวไป สินต้าหัวยังไม่ได้ส่งเสียงอะไรสักแอะ หัวก็เอียงลงไป จบชีวิตทันที
อีกด้าน โรงแรมแชงกรีลาของถนนไข่สวง
“เทียนเฉิง ผ่านคืนนี้ไป ตระกูลสินของคุณก็คงจะยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกแล้ว ถึงตอนนั้นก็อย่าลืมเพื่อนๆ อย่างพวกเราด้วยก็แล้วกัน”
“ได้เลย ได้เลย” สินเทียนเฉิงดื่มไวน์ไปไม่น้อย เหมือนกับพ่อของเขา และมีความหยิ่งผยองพองขนไม่เบา
สินเทียนเฉิงเหมือนเป็นคนมีอายุ แต่จริงๆ เขาอายุแค่20กว่าปีเท่านั้น แต่เหมือนคนอายุ40กว่าปีไปเสียแล้ว
“คุณชายสิน ครั้งนี้ตระกูลสินของคุณได้สร้างชื่อไม่น้อย แม้แต่ตระกูลฉินที่ยิ่งใหญ่ก็ยังถูกพวกคุณจัดการเสียจะเละไม่เป็นท่า ผมคิดว่าตระกูลฉินคงจะลืมตาอ้าปากมาไม่ได้อีกแล้ว จะถูกตระกูลอื่นๆ แบ่งสันปันส่วนไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลก” คุณชายอีกคนหนึ่งวิเคราะห์ออกมา ในสายตาเต็มไปด้วยความได้ใจ
ใช่นะสิ ตระกูลฉินเป็นดั่งเนื้อชิ้นใหญ่ พวกที่เข้าไปช่วยเหลือก็อยากจะขอส่วนแบ่งกันคนละคำสองคำ ก็นับว่าเป็นผลประโยชน์อันมากแล้ว
มีเพียงหนุ่มน้อยคนหนึ่งเงียบไป สักพัก ก็ทนดูก็ยกยอปอปั้นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ ก็ขมวดคิ้วพูดว่า “เทียนเฉิง ถ้าจะพูดเรื่องชนะตอนนี้ มันยังเร็วไป กำลังของตระกูลฉินยังไม่ได้เผยออกมาจนหมด อย่าเพิ่งรีบได้ใจไป ได้ยินปรมาจารย์ฉินที่ชื่อดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งแผ่นดินจีนก็เป็นลูกหลานของตระกูลฉิน ตระกูลสินของพวกคุณจะต้องระวังตัวหน่อยแล้ว”
“เหอะเหอะ ปรมาจารย์ฉินงั้นหรือ?” สินเทียนเฉิงหยีตาลง แล้วหัวเราะเย็นๆ “ผมไม่เคยเห็นปรมาจารย์ฉินคนนี้ แต่ก็ไม่ต้องกังวล ต่อจากนี้ไป โลกนี้ก็คงจะไม่มีปรมาจารย์ฉินอะไรนี้ต่อไปแล้ว กล้ามาเป็นศัตรูกับตระกูลสิน ล้วนหนีไม่พ้นคำเดียว คำว่า ตาย”
ทุกคนก็อึ้ง คำพูดของคุณชายตระกูลสินยิ่งโอ้อวดมากขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ยอดฝีมืออย่างฉินหลั่งก็ไม่อยู่ในสายตา