ช่วงเวลาวิกฤตินั้น เซี่ยงเส้าหยุนเปิดใช้งานพรสวรรค์ในการมองอีกครั้ง ดวงตาของเขาเริ่มส่องแสง ทำให้เวลาโดยรอบเริ่มเดินช้าลง มุมและความเร็วที่ดาบของกงฉินหยินพุ่งเข้ามานั้นชัดเจนขึ้น ด้วยมองเห็นการเคลื่อนไหวที่ช้าลง จะทำให้มีโอกาสหลบการโจมตีได้
ก้าวราชันเก้าปรโลก!
เซี่ยงเส้าหยุนหลบการโจมตีจากดาบด้วยโดยใช้ก้าวราชันเก้าปรโลก เขาโต้กลับในทันที
วิชาดาบหมาป่าสีทอง
พลังปราณคลุมไปทั่วทั้งดาบเกิดเป็นรูปร่างหมาป่า พุ่งตรงเข้าใส่ที่ลำคอของกงฉินหยิน นางตกใจอย่างมากจนถอยหลังไป หากหลบช้ากว่านี้เพียงครู่เดียว ดาบปราณของเซี่ยงเส้าหยุนคงจะฉีกคอของนางออกไปแล้ว
แน่นอนว่าเซี่ยงเส้าหยุนสามารถเลือกที่จะกดความได้เปรียบ โดยการแสดงพลังจากดวงดาวจากภายนอกเพื่อโจมตี แต่เขาเลือกจะทำเช่นนั้น แม้จะเป็นเหตุสุดวิสัย แต่เขาก็ได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของนาง
“พอได้แล้ว! อย่าบังคับให้ข้าต้องทำ นี่เป็นการเข้าใจผิด” เซี่ยงเส้าหยุนใช้โอกาสนี้พยายามปรับความเข้าใจต่อกงฉินหยิน
“เจ้าคิดว่าการข้ออ้างเช่นนี้ จะสามารถแก้ปัญหาได้งั้นรึ?” กงฉินหยินตอบอย่างเย็นชา
“เช่นนั้น เจ้าต้องการสิ่งใด? อย่าบอกนะว่าจะให้คุณชายผู้นี้รับผิดชอบ? แม้เจ้าจะดูไม่เลวนัก เมื่อเทียบกับสาวใช้ในตำหนักของข้า แต่เจ้าก็ยังบกพร่อง” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวอย่างไม่เป็นทางการขณะมองดูร่างกายของกงฉินหยินตั้งแต่บนลงล่าง
มันดำเนินไปโดยไร้ซึ่งคำบอกกล่าวต่อกงฉินหยินในตอนนี้ ว่านางมีเสน่ห์ของสตรีเพียงใด ด้วยเสื้ออาภรณ์ที่ถูกสวมอย่างลวก ๆ ด้วยความเร่งรีบ เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้นางดูมีเสน่ห์ กระนั้นคำกล่าวของเซี่ยงเส้าหยุนมิได้ช่วยให้นางรู้สีกดีขึ้นเลย ตรงกันข้าม เขาเติมเชื้อเพลิงเข้าไปในกองไฟ ทำให้กงฉินหยินระเบิดความโกรธออกมา!
“ไอ้คนสารเลว! ข้าจะสังหารเจ้า!” กงฉินหยินสีหน้าขุ่นมัวด้วยความโกรธ พลังดวงดาวมหาศาลปกคลุมไปทั้งดาบ เกิดแสงสว่างสาดส่องไปรอบตัว
ดาบคลื่นทลาย!
แสงจากดาบของกงฉินหยินแปรสภาพเป็นคลื่นแสงมหึมา โจมตีเซี่ยงเส้าหยุนจากทั่วทุกทิศทาง นี่เป็นวิชาที่กงฉินหยินใช้เพื่อขจัดความเครียด วิชาที่โหดร้าย แม้แต่ยอดฝีมือระดับดวงดาวขั้นสี่ก็ยากจะรับมือ
เมื่อเห็นท่าที่อันน่ากลัวเช่นนี้ เซี่ยงเส้าหยุนมิกล้าปล่อยหมัดออกเช่นกัน พลังดวงดาวของเขาเปล่งประกายขึ้นเมื่อพลังดวงดาวถึงขีดสุด และฟาดฟันอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยดาบหมาป่าสีทอง
ตึง! ตึง! ตึง!
ในชั่วอึดใจที่พลังทั้งสองปะทะกัน เสียงกระทบกันดังก้องไปทั่วทั้งอากาศ และเกิดแผ่นดินไหวทำลายต้นไม้ไปทั่วทั้งบริเวณใกล้เคียง แม้ทั้งสองจะสู้กันอย่างเต็มกำลัง เซี่ยงเส้าหยุนถอยหลังเล็กน้อย ก่อนจะถูกผลักถอยหลังไปหลายก้าว
กระนั้น เช่นเดียวกับกงฉินหยินเริ่มบีบคั้นการโจมตีอีกครั้ง เซี่ยงเส้าหยุนหันไปรอบข้างและวิ่งหนีจากหุบเขา ในตอนนี้เซี่ยงเส้าหยุนยังไม่แข็งแกร่งพอ เขาเปิดใช้งานก้าวราชันเก้าปรโลกจนถึงขีดสุด แลพวิ่งตรงเข้าไปในป่าที่หนาทึบ ตราบใดที่มีสิ่งกำบังภายในป่า ลูกศรของกงฉินหยินจะสูญเสียประสิทธิภาพทันที
แน่นอนว่า ในตอนนี้กงฉินหยินไม่สามารถตามความเร็วของเซี่ยงเส้าหยุนได้ทัน เขาหนีเข้าไปในป่าลึก ต้นไม้มากมายภายในทำให้นางไม่สามารถยิงธนูใส่ได้
“บ้าฉิบ! แม้เจ้าจะหนีไปยังสุดของโลก ข้าก็จะตามฆ่าเจ้า!” กงฉินหยินร้องเสียงดังอย่างตกใจ รีบพุ่งไปทิศทางที่เซี่ยงเส้าหยุนหายตัวไป พร้อมกับถือธนูในมือ
ด้วยเซี่ยงเส้าหยุนวิ่งด้วยคามเร็วสูงสุด เขาทำให้สัตว์อสูรมากมายต้องตกใจ ทำให้ถูกสัตว์ร้ายจู่โจม โชคดีสำหรับเขา ด้วยพลังดิบที่เพิ่มขึ้นทวีคูณนับตั้งแต่บรรลุเขาสู่ระดับดวงดาว ความเร็วในตอนนี้ไม่อาจเทียบได้กับความเร็วเมื่อยังอยู่ระดับพื้นฐาน และเขามิอาจถูกสัตว์ร้ายจับต้องได้
ยิ่งไปกว่านั้น กับกงฉินหยินที่ตามหลังมา นางต้องเผชิญสัตว์ร้ายมากมาย หากนางยังดื้อดึงที่จะตามเซี่ยงเส้าหยุน นางก็จะพบกับสัตว์อสูรมากมายคอยจู่โจมอยู่ตลอดทาง เป็นการบังคับให้นางเคลื่อนไหวช้าลงเพื่อจัดการกับพวกมัน หากนางไม่สามารถจัดการได้ เช่นนั้นมีเพียงจะต้องหลบหนีไปเท่านั้น
ขณะเดียวกัน กลุ่มนักล่าสิงโตคลั่งลงมาจากเขาด้วยความเร็วเท่าที่สามารถ พวกเขากล่าวว่า เด็กหนุ่มมิได้เป็นอมตะ ถ้าไปถึงที่ทะเลสาบ จึงพบว่าเซี่ยงเส้าหยุนหายไปนานแล้ว
เซี่ยงเส้าหยุนอยู่ไกลจากที่เกิดเหตุแล้ว ยังคงวิ่งด้วยพลังทั้งหมดที่มี ทว่าเขาพึมพำคำเบากับตนเอง “กลุ่มนักล่าสิงโตคลั่งรึ? คุณชายผู้นี้จะจดจำสิ่งที่พวกมันกระทำ ในคราหน้า ข้าจะชำระพวกมันด้วยเลือด!”
ความขุ่นเคืองเพียงหนึ่งเดียวที่มีต่อกลุ่มนักล่าสิงโตคลั่ง สำหรับกงฉินหยินนางไม่ได้ทำสิ่งใดผิดเลย ไม่ว่าผู้ใด หากถูกมองขณะเปลือยกายถือว่าเป็นความอัปยศอย่างที่สุด
“ลืมมันไปเสีย เราจะให้นางเห็นตอนเปลือยในครั้งหน้า หากนั่นยังไม่เพียงพอ เราคงต้องยอมแพ้และปล่อยให้นางมาพบอีกสองสามครั้ง จึงจะเท่าเทียม” เซี่ยงเส้าหยุนพูดกับตัวเองอย่างไร้ยางอาย
หากกงฉินหยิงอยู่ใกล้เคียงแล้วได้ยินคำเหล่านี้ นางคงไล่ล่าเขาอีกครั้งและสังหารเขาในทันที แต่เซี่ยงเส้าหยุนไม่สนใจ หลังจากวิ่งไปได้ไกลพอสมควร เขาค่อยลดความเร็วลงเพื่อหายใจ ก่อนจะล่าสัตว์อสูรชั้นกลางโดยรอบ และปรุงมันเป็นอาหารเพื่อบำรุงกำลัง เขาและเสี่ยวไป่ตัดสินใจพักลงที่จุดนี้
หุบเขาร้อยอสูรนั้นกว้างใหญ่ไพศาล ไม่ว่าผู้ใดที่ยังคงตามล่าเซี่ยงเส้าหยุน จึงเป็นการยากที่จะพบตัว เหตุที่เขาไม่ออกจากหุบเขาร้อยอสูรทันทีนั้น เพราะเป็นความตั้งใจของตน เขาตั้งใจจะเพิ่มพูนความแข็งแกร่งก่อนจะกลับไปที่ตำหนักยุทธ์
เซี่ยงเส้าหยุนปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาจะสามารถฟื้นคืนสิ่งที่สูญเสียไป และสามารถกลับบ้านได้หลังจากสิบปี สิ่งที่จำเป็นคือจะต้องมีพลังเพียงพอจะกระทำ กลุ่มนักล่าสิงโตคลังและคนจากตระกูลอู่ เป็นเพียงก้าวเล็ก ๆ สู่เส้นทางที่ยิ่งใหญ่
“การนำกระเป๋าไปด้วยคงเป็นการยากลำบาก เสี่ยวไป่ ฝากดูแลมันหน่อย! อย่าทิ้งมันเสียล่ะ เข้าใจไหม?” เซี่ยงเส้าหยุนสั่งสอนเสี่ยวไป่หลังจากทั้งสองกินจนอิ่มท้อง หลังจากนั้น เขาก็เข้าสู่ฌานและเปิดใช้ตำราราชันพิชิตสวรรค์ พลังงานพรั่งพรูไปทั่วทั้งร่าง พลังภายในหนาแน่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ตำราราชันพิชิตสวรรค์คุ้มค่ากับนามของมัน ในฐานะของวิชายุทธ์โบราณระดับสูง มันสามารถเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของเซี่ยงเส้าหยุนในอัตราส่วน และส่วนสำคัญที่สุด มันสามารถแยกพลังออกเป็นเก้าส่วน และกระจายไปยังดวงดาวทั้งเก้า
“ดวงดาวทั้งสวรรค์และโลกา หากเราสามารถควบแน่นพลังดวงดาวเพื่อสร้างทะเลดวงดาว เราจะสามารถกักเก็บสิ่งของภายในได้ เราจะได้ไม่ต้องแบกสิ่งของมากมายตลอดเวลาในการเดินทาง และสิ่งสำคัญที่สุด เราจะสามารถปรับแต่งอาวุธแห่งโชคชะตาได้! น่าเสียดายที่ขั้นตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายจะบรรลุ”
ตอนนั้นเองเซี่ยงเส้าหยุนนึกถึงสิ่งที่สำคัญมาก นั่นคือทะเลจักรวาลดวงดาว มันเป็นสิ่งที่เป็นรูปแบบของการแปรเปลี่ยนพลังงานดวงดาวไปสู่ลมปราณ และการเปลี่ยนลมปราณสู่ของเหลว ด้วยการสะสมของเหลวเหล่านี้อย่างเพียงพอ จะเกิดการสร้างทะเลที่มีโลกอยู่ภายใน สามารถกักเก็บสิ่งต่าง ๆ ไว้ภายในได้
เป็นวิธีหนึ่งที่มนุษย์ใช้ศักยภาพสูงสุด ซึ่งจำเป็นต้องมีพลังยุทธ์ที่สูงเสียก่อนจึงจะสามารถบรรลุถึงขั้นนั้นได้ สำหรับเซี่ยงเส้าหยุนในตอนนี้ เขาอาจมองไปข้างหน้าอันแสนไกลอย่างมั่นอกมั่นใจ
“เช่นนั้น คุณชายผู้นี้มีพรสวรรค์ เราจะต้องแข็งแกร่งกว่าผู้อื่นที่นี่ เราจะต้องลองดู” เซี่ยงเส้าหยุนดำเนินการตามความคิดในทันที และเข้าสู่สภาวะการฝึกยุทธ์
การสกัดทะเลแห่งดวงดาวให้มีโลกอยู่ภายใน สิ่งจำเป็นจะต้องมีคือตำราโบราณ ด้วยวิชาพิเศษเพื่อทำให้สำเร็จ ไม่มีผู้ใดสามารถบรรลุขั้นนั้นได้ด้วยตนเอง เซี่ยงเส้าหยุนเคยศึกษาตำราและคัมภีร์โบราณนับร้อย จึงค้นพบวิธีปรับแต่งทะเลจักรวาลดวงดาว เขาเริ่มเปิดใช้วิชาโบราณหลายวิชาเพื่อเสริมตำราราชันพิชิตสวรรค์ให้แก่เก้าดวงดาวภายใน
วิ้ง! วิ้ง!
เก้าดวงดาวภายในร่างของเซี่ยงเส้าหยุนเปล่งประกายเจิดจ้า เมื่อประกายแสงรวมตัวกัน ค่อยก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย อย่างไรเสีย ตอนนี้เขาขาดความแข็งแกร่งที่จำเป็นในการปรับแต่งพลังงาน ซึ่งจำเป็นต่อการก่อตัวของทะเลจักรวาลดวงดาว เมื่อรู้สึกราวกับพลังงานหยุดพรั่งพรูเข้าสู่ร่างกายที่กำลังส่องแสง เขาหยิบน้ำเต้าออกมาจากกระเป๋าและดื่มน้ำจากมันโดยตรง
