สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1021 สาวใช้ตัวแสบ 925

ตอนที่ 1021 สาวใช้ตัวแสบ 925
“คุณเย่ เรียกหาผมทำไมหรือครับ?” พ่อบ้านถามขึ้นอย่างนอบน้อม ไม่ได้มองไปที่เซี่ยชีหรั่น ในหัวคิดอย่างรวดเร็วว่าจะหาวิธีช่วยอย่างไร
“พ่อบ้าน พาเซี่ยชีหรั่นออกไป เรียกหมอคนไหนก็ได้มาทำแท้งเด็กคนนี้ สัตว์ร้ายแบบนี้จะปล่อยไว้บนโลกไม่ได้”
เย่เชินหลินหลับตาพูด หันหลังให้เซี่ยชีหรั่นพ่อบ้านโม่เสี่ยวหนง ไม่มีใครเห็นน้ำตาของเย่เชินหลินที่เกาะอยู่หางตาของเขาหลังจากที่พูดจบ
เซี่ยชีหรั่นมองแผ่นหลังของเย่เชินหลินด้วยแววตาทำอะไรไม่ถูก เย่เชินหลิน นายพูดออกมาได้ยังไงว่าเขาเป็นสัตว์ร้าย นายพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง?
พ่อบ้านนึกว่าตนฟังผิด จึงถามไปด้วยความเคารพ “คุณเย่พูดผิดใช่หรือเปล่าครับ? หรือว่าผมฟังผิด?”
“พ่อบ้าน นี่แกไม่เชื่อฟังคำพูดของคุณเย่หรอ?” โม่เสี่ยวหนงก้มหน้าพูด รู้สึกว่าที่แท้ความดีที่เซี่ยชีหรั่นมีต่อเธอนั้นก็ไร้ผล
“ทำไม พ่อบ้านนายสงสัยในสิ่งที่ฉันพูดหรือเป็นอย่างที่เสี่ยวหนงว่า ไม่เชื่อฟังคำพูดของฉัน?”
เย่เชินหลินเรียกเสี่ยวหนงคำเดียว ทำเอาโม่เสี่ยวหนงจิตใจเบ่งบาน ลืมเรื่องทุกอย่างไป
“เชินหลิน ฉันไม่นึกเลยว่านายจะใจร้ายขนาดนี้”
เย่เชินหลินที่เซี่ยชีหรั่นรู้จักไม่ใจร้ายแบบนี้ เขาปล่อยส้งหลิงหลิง ปลดปล่อยเย่เจิ้งเหิงมันเพียงพอที่จะอธิบายความเมตตาของเขา
“เซี่ยชีหรั่น แต่ก่อนฉันหน้ามืดตามัวเอาใจเธอ เธอจึงไม่เห็นถึงความโหดร้ายทารุณของฉัน แต่นี่ฉันให้เธอได้รู้ความโหดร้ายทารุณของฉัน ฉันไม่เพียงต้องการให้เธอตาย ฉันยังอยากให้ลูกเธอตายด้วย”
เย่เชินหลินพูดด้วยใบหน้ามีชีวิตชีวา แต่ใจของเขาเจ็บจนเอวคด
“เย่เชินหลิน นักโทษที่จะตายยังได้รู้เหตุผล ตายไปอย่างเข้าใจ แต่ว่า หลังจากที่ฉันกลับมาได้แค่หนึ่งเดือน นายก็ตัดสินโทษประหารชีวิต” เซี่ยชีหรั่นพูดถามเย่เชินหลิน เธอไม่เชื่อว่าเย่เชินหลินจะฆ่าเธอ
“เซี่ยชีหรั่น เธออยากรู้เหตุผลจริงๆหรอ? ฉันกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้” เย่เชินหลินมองไปที่เซี่ยชีหรั่นอย่างเคร่งขรึม เธอมาถามหาเหตุผลจากเขา เซี่ยชีหรั่น ทำไมเธอไม่ไปถามจงหวีฉวนดูล่ะ?
“พวกเธอสองคน ถอยออกไปจากฉันหน่อย” เย่เชินหลินไม่อยากให้คนอื่นรู้เหตุผลของเขากับเซี่ยชีหรั่น เขามองไปที่พ่อบ้านกับโม่เสี่ยวหนงที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า “ไม่กลัวตายก็เข้ามาฟังได้”
ถ้าคนอื่นพูดประโยคนี้อาจไม่เชื่อ พ่อบ้านกับเย่เชินหลินอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ เขารู้ความสามารถของชายคนนี้อย่างชัดเจน
โม่เสี่ยวหนงมองพ่อบ้านถอยออกไป เธอลังเลไม่อยากถอย
“อะไร เธออยากจะอยู่ให้โดนฆ่าปิดปากหรอ? วางใจเถอะ ฉันไม่เคยขาดผู้หญิงอยู่แล้ว” เย่เชินหลินไม่รู้ว่าพูดคำนี้ให้โม่เสี่ยวหนงฟังหรือพูดให้เซี่ยชีหรั่นฟัง แต่โม่เสี่ยวหนงก็เชื่อฟังแล้วถอยตามพ่อบ้านออกไป
“เชินหลิน”
“เรียกฉันว่าคุณเย่”
เซี่ยชีหรั่นยังไม่ทันพูดก็ถูกเย่เชินหลินขัดขึ้น ในใจเธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอเชื่อมั่นในความรู้สึกของพวกเธอมาก ความรักแข็งแกร่งยิ่งกว่าทอง ความผิดปกติของเย่เชินหลินแบบนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นกลัวอย่างไร้สาเหตุ
“ทำไม กลัวแล้วหรอ?” เย่เชินหลินไม่พลาดการแสดงออกบนใบหน้าของเซี่ยชีหรั่น เขาจะไม่ยอมปล่อยเวลาในการดูถูกเซี่ยชีหรั่น ทำร้ายเซี่ยชีหรั่นจิตใจของเขาก็จะเป็นสุขจากการแก้แค้น ความเสียใจ ความซับซ้อน อารมณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้
“คุณเย่ ก่อนตัดสินประหารฉันรบกวนคุณบอกฉันทีว่าทำไม? คนทำตามอำเภอใจอย่างคุณ เปลี่ยนไปจนไม่รู้จักสักนิด ทำเอาฉันไม่อยากเชื่อ” เซี่ยชีหรั่นพูดคำเหล่านี้ดวงตาของเธอก็ไม่อาจหลั่งน้ำตาออกมาได้ เธอไม่สามารถแยกความทรมานของน้ำตากับความเจ็บปวดได้แล้ว
“เซี่ยชีหรั่น ในเมื่อเธออยากรู้ขนาดนั้น งั้นฉันจะไม่กีดกันที่จะบอกเธอ พ่อสุดที่รักของเธอจงหวีฉวน เขาฆ่าพ่อของฉัน เธอบอกซิฉันไม่ควรเกลียดเธอหรอ?” เย่เชินหลินพูดจบน้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบแก้ม ความคับแค้นใจทั้งหมดตลอดหนึ่งเดือนนี้ถูกพ่นออกมา
“เธอเอาแต่ขอร้องอ้อนวอนให้ฉันปล่อยพ่อเธอไป ถ้าไม่ใช่เพราะความเมตตาของฉันเขาไม่ตายและไม่ถูกจำคุกตลอดชีวิต ก็เพราะความอ่อนโยนของฉันในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันได้อะไรตอบแทน? เธอบอกฉันสิผลตอบแทนมันคืออะไร” เย่เชินหลินดึงสองมือของเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาจับพร้อมถามเธอ
“เป็นไปไม่ได้ พ่อไม่ใช่ตายด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลันหรอ? ทำไมเป็นพ่อฉันฆ่า?” เซี่ยชีหรั่นนึกถึงหนังสือพิมพ์ที่บอกว่าเย่เฮ่าหรันเสียชีวิตลงด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน นี่มันจะไปเกี่ยวข้องกับจงหวีฉวนได้ยังไง?
เธอไม่เชื่อ จงหวีฉวนจะฆ่าประธานเย่ได้ยังไง?
“เธอไม่เชื่อ แน่นอนว่าเธอไม่เชื่อ เพราะว่าจงหวีฉวนคือพ่อของเธอ ต่อให้เขาทำร้ายเธอเขาก็ยังเป็นพ่อของเธอ ต่อให้เขาทำร้ายเธอปางตายเธอก็ยังช่วยเหลือเขา” เย่เชินหลินพูดอย่างบ้าคลั่ง “ตอนนั้นฉันต้องบ้าแน่ถึงได้เห็นแก่ความน่าสงสารของเธอปล่อยเขาไป พ่อ ผมขอโทษ ผมมันอกตัญญู”
เย่เชินหลินปล่อยมือของเซี่ยชีหรั่นแล้วทรุดตัวลงบนพื้น เขาเหี้ยมมาก ถ้าไม่ฟังคำพูดของเซี่ยชีหรั่นตั้งแต่ทีแรก ตอนนี้เย่เฮ่าหรันก็คงไม่ตาย ทั้งหมดเป็นเพราะเซี่ยชีหรั่น
“ข่าวประกาศว่าเป็นโรคหัวใจวายเฉียบพลัน พ่อฉันจะเป็นคนฆ่าพ่อได้ยังไง? คุณเย่คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างกังวล เธอไม่เชื่อ ส่วนลึกในใจเริ่มเชื่อแล้ว เธอรู้จักคนอย่างจงหวีฉวน เพื่อตำแหน่งนั้นเขายอมทำได้ทุกอย่าง
“เซี่ยชีหรั่น เธอยังมีหน้ามาบอกว่า หมอบอกว่าอาการป่วยของพ่อฉันเป็นเพราะความเจ็บกะทันหันเลยตาย พวกเราตรวจสอบแล้ววันที่พ่อฉันตาย ก่อนเขาไปทำงานเขายังดีอยู่ พอเจอพ่อเธอมาพูดนิ่งๆไม่กี่คำ หลังจากนั้นก็ตายตอนประชุม” เย่เชินหลินนึกถึงวันที่เย่เฮ่าหรันตายไม่ทันได้เจอเขาครั้งสุดท้าย แล้วก็ไม่ทันได้พูดคำสองคำที่เขาติดค้างมาตลอดหลายปี เขาก็จากไปแล้ว
เย่เชินหลินมองไปที่เซี่ยชีหรั่นด้วยดวงตาแดงก่ำ เกลียดหญิงสาวตรงหน้าจนอยากจะฆ่าทิ้ง ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ จงหวีฉวนก็จะไม่มีโอกาสวางยาพ่อของเขา ก็เพราะเธอ เย่เชินหลินจึงทำบ้าง เขาดึงมือของเซี่ยชีหรั่นมาแล้วกัดลงอย่างรุนแรง เซี่ยชีหรั่นเจ็บจนจะดึงมือกลับ เมื่อเห็นท่ามกลางผมสีดำของเย่เชินหลินมีผมขาวอยู่หนึ่งเส้นในระยะใกล้ ใบหน้าก็ดูเหมือนจะแปรปรวนมาก การเคลื่อนไหวของมือเธอก็หยุดลง
ในใจรู้สึกหมดหนทาง พ่อของเธอทำร้ายประธานเย่จริง ขอโทษนะประธานเย่ ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นนึกถึงความดีที่เย่เฮ่าหรันมีต่อเธอ ในใจเธอก็เกลียดจงหวีฉวน และเริ่มเกลียดเลือดที่ไหลอยู่ในตัว
“เธอรู้ไหมว่าพ่อที่ชั่วร้ายของเธอพูดว่าอะไร? เขารู้ว่าเหยนชิงเหยียนไม่ใช่เย่จื่อห้าน นี่ก็ทำให้พ่อฉันโกรธจะตายอยู่แล้ว ฉันยังสงสัยว่าเขาต้องพูดเรื่องอื่นอีกแน่พ่อฉันถึงตาย อย่างเช่นปีนั้นเป็นเขาเองที่ทำให้เย่จื่อห้านหายไป” เย่เชินหลินยังฉุกคิด เขาสงสัยมาตลอดว่าการหายตัวไปของเย่จื่อห้านไม่ง่ายขนาดนั้น
“ไม่ใช่หรอก คุณเย่นี่ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ” เซี่ยชีหรั่นพูดพึมพำ “คุณเย่ เข้าใจผิดแล้ว ต้องไม่ใช่พ่อฉันแน่ เขาไม่ใช่คนชั่วร้ายเลวทรามขนาดนั้น”
ใบหน้าขาวนวลของเซี่ยชีหรั่นซีดลง เธอไม่เชื่อเรื่องนี้ด้วยซ้ำ จงหวีฉวนไม่ใช่คนชั่วร้ายเลวทราม แต่เป็นคนที่ใช้งานได้แม้กระทั่งเซี่ยชีหรั่น กับคนอื่นเขาจะไปนึกถึงอะไร?
“เซี่ยชีหรั่น ฉันก็หวังว่าฉันจะเข้าใจผิด แต่เรื่องราวมันเป็นแบบนี้” เย่เชินหลินพูดด้วยเสียงอ่อนนุ่ม เขาหวังว่าจะเข้าใจผิดจริงๆ เขาไม่ปฏิเสธว่าเขายังรักเซี่ยชีหรั่น แล้วเขาก็เกลียดเธอเช่นกัน
“เซี่ยชีหรั่น ถ้าทำได้ ฉันจะไม่รักเธอ เธอบอกว่าฉันเป็นปีศาจ เธอนั่นแหละคือปีศาจ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอพ่อของฉันก็ไม่ตาย”
เซี่ยชีหรั่นก็ทรุดตัวลงกับพื้น ในใจมีแต่คำที่เย่เชินหลินพูดทิ่มแทง ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ประธานเย่ก็ไม่ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเย่เชินหลินก็จะไม่มีความเมตตาให้จงหวีฉวน จงหวีฉวนจะไปมีโอกาสทำร้ายประธานเย่ได้ยังไง? เซี่ยชีหรั่นเริ่มเกลียดตัวเอง
“เป็นความผิดของฉัน ขอโทษนะคะพ่อ”
เซี่ยชีหรั่นร้องไห้อย่างขมขื่น ร่างกายสั่นเทาตลอดเวลา
โม่เสี่ยวหนงมองไม่เห็นแล้วก็ไม่ได้ยินอะไรจากระยะไกล เธอกังวลมาก ถ้าเกิดน้ำตาน่าสงสารของเซี่ยชีหรั่นทำให้เย่เชินหลินหวั่นไหว เธอก็หมดโอกาสน่ะสิ? ยิ่งโม่เสี่ยวหนงคิดในใจก็ยิ่งไม่สบายใจ เธอยกเท้าจะเดินเข้าไป
พ่อบ้านดึงโม่เสี่ยวหนงไว้แล้วพูดว่า “คุณจะเข้าไป? ไม่กลัวคุณเย่โกรธเอาหรอ?” พ่อบ้านมองโม่เสี่ยวหนงหน้านิ่ง เขามีประสบการณ์จึงมองออกถึงเครื่องคำนวณเล็กๆในใจโม่เสี่ยวหนง แต่เขาจะปล่อยให้เธอไปทำลายมันได้ยังไง?
“คุณเย่โปรดปรานฉันจะตาย เขาจะโกรธฉันได้ยังไง?” โม่เสี่ยวหนงพูดปากมุ่ย เท้าที่กำลังจะก้าวก็หยุดลง ท้ายที่สุดก็ยังคงกลัวเย่เชินหลิน
“โม่เสี่ยวหนงไม่ใช่ผมหมายถึงคุณ เซี่ยชีหรั่นเป็นพี่สาวคุณ คุณคิดว่าเย่เชินหลินไม่ชอบพี่สาวคุณแล้วจะชอบคุณหรอ?” พ่อบ้านมองโม่เสี่ยวหนงอย่างเยาะเย้ย คนสวยแบบเธอเขาเจอมาเหมือนปลาในมหาสมุทร มีนับไม่ถ้วน คุณเย่จะไปชอบเธอได้ยังไง? ไม่รู้ตัวเองมากเกินไปแล้ว
“พ่อบ้านหรือว่าแกแก่จนตาพร่ามัวแล้ว? เมื่อกี้คุณเย่พึ่งบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา” โม่เสี่ยวหนงพูดอย่างมีชัย
พ่อบ้านมองโม่เสี่ยวหนงไม่ได้เตือนเธอ เย่เชินหลินมีผู้หญิงเยอะนับไม่ถ้วน โม่เสี่ยวหนงทำไมนิ่งนอนใจ
“โม่เสี่ยวหนง คุณบีบคั้นพี่สาวคุณแบบนี้ไม่กลัวคุณเย่คิดว่าคุณจิตใจชั่วร้ายหรอ? คุณเย่จะชอบคนที่มีจิตใจชั่วร้ายได้ยังไง?” คำพูดนี้ของพ่อบ้านพูดถูกแล้ว เย่เชินหลินชอบเซี่ยชีหรั่นก็เพราะเธอไม่เสแสร้ง เรียบง่าย และใจดี
โม่เสี่ยวหนงไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย เธอเป็นแค่เด็กเอาแต่ใจจนเสียนิสัย
ตั้งแต่เด็กโม่เสี่ยวจุนกับเซี่ยชีหรั่นก็ปล่อยโม่เสี่ยวหนง เธอไม่ได้รับความทุกข์มากสักเท่าไหร่ มีประสบการณ์ไม่เยอะ จะไปรู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวได้ยังไง?
“คุณเย่ชอบคนแบบไหน?” โม่เสี่ยวหนงไม่สนใจว่าจะไม่ชอบพ่อบ้าน แต่ก็ถามอย่างไร้มารยาทมาก
พ่อบ้านขมวดคิ้ว ถ้าไม่ใช่เพราะอยากยืมโม่เสี่ยวหนงให้ช่วยเหลือเซี่ยชีหรั่น เขาก็ขี้เกียจจะสนใจโม่เสี่ยวหนง
“คุณไม่รู้อะไร ผู้หญิงของคุณเย่เทียบกับฮ่องเต้สมัยก่อนแล้วมีเยอะไม่แพ้กัน แต่เขาไม่หลงรักใครแม้แต่คนเดียว ตกหลุมรักแค่พี่สาวคุณ เปรียบเทียบกับสาวงามพวกนั้น พี่สาวของคุณเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ผู้หญิงพวกนั้นผมรู้จักหมด จะเอาการศึกษามีการศึกษา จะเอาทรวดทรงมีทรวดทรง จะเอาพื้นฐานครอบครัวมีพื้นฐานครอบครัว จะเอาหน้าตาสวยก็มีหน้าตาสวย” พ่อบ้านกระแอมแล้วพูดต่อ “สรุปก็คือ ดีกว่าพี่สาวคุณเยอะเลย แต่คุณเย่ก็ชอบแค่พี่สาวคุณคนเดียว คุณรู้ไหมว่าทำไม?”
โม่เสี่ยวหนงหายใจเข้าจมูกแล้วพูดว่า “หรือว่าเซี่ยชีหรั่นไม่สวย? เธอก็ดูดีมาก สวยมากนะ”
“ใช่ พี่สาวคุณใบหน้าสวยงาม คนอื่นไม่สวยหรอ? ก็อย่างจงหยุนซาง คุณก็รู้จัก เธอสวยไหม? เธอมีคุณสมบัติที่ดี แล้วยังมีความรักที่ลึกซึ้งให้กับคุณเย่ แต่ว่าคุณเย่ชอบแค่ชีหรั่นเท่านั้น” พ่อบ้านนึกถึงจงหยุนซางก็ส่ายหัวถอนหายใจ เป็นเด็กที่ดีมาก ชอบคุณเย่ก็เป็นหนทางที่ไม่อาจหวนกลับ