สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1038 สาวใช้ตัวแสบ 942

ตอนที่ 1038 สาวใช้ตัวแสบ 942
ได้ยินว่าอาซานช่วย สองพี่น้องก็รู้สึกวางใจไม่น้อย
หลังจากที่อาซานวางสายก็เดินออกจากคาสิโนเขาครุ่นคิดว่าจะหาเซี่ยชีหรั่นได้อย่างไร ที่หลินเจียง เซี่ยชีหรั่นจะหลบๆซ่อนๆหรือใช้ชีวิตอย่างโจ่งแจ้งกัน?
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าตัวเองตกเป็นเป้าหมายแล้ว เธอยังคงใช้ชีวิตของเธอเช่นเคย โชคดีที่เซี่ยชีหรั่นไม่ค่อยออกจากอพาร์ตเมนต์ของ สวีเห้าเซิง เธอแทบจะอยู่บ้านอ่านหนังสือและทำอาหารให้พวกเขาสองคน ใช้ชีวิตที่สบายใจแบบนี้เซี่ยชีหรั่นชอบมาก สิ่งเดียวที่แย่ก็คือเธอคิดถึงเย่เชินหลิน ได้แค่คิดถึงเขาเท่านั้น เจอไม่ได้ ความเจ็บปวดแบบนี้ทำให้คนอยากพูดแต่ไม่กล้าพูดออกมา
ชีวิตของเย่เชินหลินสามารถพูดได้ว่าหลากหลายมีชีวิตชีวา เขายิ้มมุมปาก แม้แต่หลินต้าฮุยก็ยังไม่เข้าใจเย่เชินหลินในตอนนี้ เขาไม่เข้าใจจริงๆ คุณเย่รู้สึกเศร้าอย่างเห็นได้ชัดกับการห่างจากท่านปู่เย่ เขาจะไม่มีวันลืมตอนที่ยืนอยู่ที่ห้องหนังสือ เห็นความรู้สึกของคุณเย่ในครั้งนั้น นั่นเป็นความเจ็บปวดสุดๆ และไม่สามารถพูดได้ถึงความเศร้าโศก หลินต้าฮุยกำลังจะเคาะประตูแต่เพราะความรู้สึกบนสีหน้าของเย่เชินหลิน ทำให้หยุดที่จะเคาะ เขามองผู้ชายที่อยู่ข้างใน และเดินลงไปชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ คุณเย่ต้องการความเป็นส่วนตัว เวลาส่วนตัวที่ไม่ให้ใครรู้
เพียงแต่ว่าตอนนี้เย่เชินหลินทำให้หลินต้าฮุยไม่เข้าใจขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นมาตอนเที่ยงคืนเขาคิดวันนั้นเขาฝันไปหรือเปล่า?
“ต้าฮุย นายเข้ามา” เสียงเมาเล็กน้อยของเย่เชินหลินดังขึ้นโดยไม่มีแรงเลยสักนิด หลินต้าฮุยหยุดเดิน เขาไม่ต้องการเข้าไปเห็นคุณเย่ในสภาพแบบนี้ เขาอยากเห็นคุณเย่ที่เขานับถือคนนั้น
ด้วยคำพูดเหล่านี้ หลินต้าฮุยไม่แปลกใจเลยที่ได้ยินเสียงหัวเราะของสาวๆ ต่างเป็นเสียงผู้หญิงที่เยือกเย็น สดใสและอ่อนหวาน ไพเราะจริงๆ
“หลินต้าฮุย? “เสียงของเย่เชินหลินสูงขึ้น กระแสลมในห้องว่างก็ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกกระวนกระวายใจ ในเวลานี้เสียงของผู้หญิงที่หัวเราะเยาะเหล่านั้นดูกำเริบยิ่งขึ้น
หลินต้าฮุยไม่ได้ที่จะไม่หันตัวเดินไป
เมื่อห้องหนังสือเปิดออก หลินต้าฮุยขมวดปลายคิ้วชี้ขึ้น สุดท้ายก็ค่อยๆผ่อนออก
“คุณเย่ คุณเรียกผมหรอ?” หลินต้าฮุยพูดด้วยความเคารพว่า ผิดหวังก็ส่วนผิดหวัง ความสามารถของเย่เชินหลินที่อยู่ในใจหลินต้าฮุยคือความยิ่งใหญ่ที่ไม่มีวันดับ
……
“นี่คือหนุ่มหล่อคนนั้น? ”
“โตมาไม่เลวจริงๆ”
…
หญิงสาวกลุ่มนึงแย่งกันพูด เจี๊ยวจ๊าวไม่หยุด
หลินต้าฮุยมองไปที่หญิงสาวเหล่านั้น ไม่แปลกใจเลยที่เขาเห็นโม่เสี่ยวหนง เธอกำลังเสิร์ฟเหล้าให้เย่เชินหลิน หลินต้าฮุยไม่ได้ที่จะไม่ชื่นชม ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน โม่เสี่ยวหนงสวยขึ้น โดยเฉพาะร่างที่งดงามพริดพริ้ว　
หลินต้าฮุยมองก็ไม่ได้มองไปที่ผู้หญิงเหล่านั้น เขาเกลียดพวกเธอ ใช่แล้ว เขาเกลียดพวกเธอ ถ้าไม่ใช่พวกเขา ทำไมคุณเย่ถึงไม่สนใจบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปได้ ทำไมวันๆหลงไหลในอ้อมอกสาวงาม
หลินต้าฮุยเกลียดที่สุดก็คือโม่เสี่ยวหนง เขาไม่เข้าใจว่าโม่เสี่ยวหนงมีดีตรงไหน เย่เชินหลินถึงดูแลเธอไม่ยอมห่างแม้แต่ก้าวเดียว
“ต้าฮุย มาดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้วหน่อย” เย่เชินหลินเมา ดวงตาพร่าเลือนมองไปที่หลินต้าฮุย เป็นแบบนี้ใครก็ไม่เชื่อว่าเขายังไม่เมา
“คุณผู้ชาย ทำไมไม่ไปดื่มกับคุณเย่ด้วยล่ะ” ผู้หญิงเหล่านั้นเห็นหลินต้าฮุยเป็นครั้งแรก ปกติจะได้ยินจากคนอื่น ครั้งนี้หลินต้าฮุยช่วยจัดการเรื่องของบริษัท ผู้หญิงเหล่านี้เพิ่งได้รับการเลือกเข้ามาไม่นานจึงไม่รู้จักหลินต้าฮุยเป็นเรื่องธรรมดา พวกเขาเรียกหลินต้าฮุยทีละคนโดยไม่กลัวตาย
หลินต้าฮุยจ้องมองอย่างเย็นชา ใบหน้าที่เยือกเย็น ทำเอาสาวใช้แปลกใจขึ้นมา ค่อยเริ่มประเมินอย่างลับๆว่าชายตรงหน้าเป็นใคร ทำไมถึงไม่เคยเห็นคุณเย่พูดถึงมาก่อน พอคิดเสร็จก็หัวเราะขึ้น พวกเขาเข้ามาในเดือนนี้อยู่เป็นเพื่อนดื่ม เล่นกับคุณเย่มาตลอด ไหนเลยจะไปสนใจเรื่องโลกมนุษย์ธรรมดาๆ
“คุณ ดื่มเป็นเพื่อนคุณเย่ของพวกเราสักแก้วไม่ได้เชียวเหรอ” สาวกระโปรงขาวพูดด้วยเสียงหวานละเอียดอ่อนว่า สาวกลุ่มนี้นอกจากโม่เสี่ยวหนงที่รักสัตว์เลี้ยงมาก ยังมีหญิงสาวที่ชื่อเหลยชิงยิน สาวใช้ที่เพิ่งเลือกเข้ามา โตมาอย่างสวย ดื่มเหล้าได้ ตาโตมาก ยิ้มขึ้นมาแล้วเหมือนเซี่ยชีหรั่นมาก　　
โม่เสี่ยวหนงรู้จักหลินต้าฮุย เธอไม่พูดอะไรสักคำ เธอทำสิ่งนี้เนื่องจากว่าอิจฉาชิงยิน เห็นได้ชัดว่าคุณเย่จะชอบให้เธอมาแค่คนเดียว ก็คือเหลยชิงยินคนนี้มาทำลายความฝันของเธอ ยังมีจางชิงคนนั้นอีก
เหลยชิงยินคนนี้ ดวงตาเหมือนเซี่ยชีหรั่นขนาดนั้น โม่เสี่ยวหนงเห็นสายตาที่เย่เชินหลินมองเธอนั้น ทำให้ตัวเธอเองแทบอยากจะหายไปจากโลกนี้ จางชิงคนนั้นยิ่งน่ารังเกียจ หน้าตามีประมาณห้าส่วนที่เหมือนเซี่ยชีหรั่น ก็เพราะห้าส่วนนี้เย่เชินหลินยิ่งรักเอ็นดูเธอตลอด ยังดีกว่าเหลยชิงยิน โชคดีที่ จางชิงไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่หลงเย่เชินหลินไม่ปล่อย
หลินต้าฮุยเป็นแขนซ้ายไหล่ขวาของเย่เชินหลิน โม่เสี่ยวหนงรู้มานานแล้ว เธอก็รู้หลินต้าฮุยอยู่ในใจเย่เชินหลินสำคัญแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงเฝ้าดูสาวใช้เหล่านี้ที่หยอกล้อหลินต้าฮุยด้วยสายตาเย็นชาตลอด
โม่เสี่ยวหนงไม่ใช่โม่เสี่ยวหนงในวัยหนุ่มสาวแล้ว เธอรู้ดีว่าบางทีนอกจากเซี่ยชีหรั่นแล้ว ในใจเย่เชินหลินผู้หญิงอื่นไม่มีค่าพอที่จะพูด เย่เชินหลินทั้งหนุ่มที่มีความสามารถ เป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากด้วยเงินทอง ขอแค่เขากวักมือก็จะมีผู้หญิงเป็นกลุ่มวิ่งเข้าหา
เหลยชิงยิน เป็นเรื่องง่ายๆตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เชินหลิน เพียงแค่ดูเรื่องตลกของพวกเขาอย่างเย็นชา เธอรู้ดีว่าคุณเย่ไม่ได้เมาจริงๆ การเมาอาจเป็นวิธีหนึ่งของคุณเย่
เวลาเหล่านี้เหลยชิงยิน ก็อดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักผู้ชายที่มองเธอด้วยสายตานั้น ผู้หญิงต่างก็เห็นแก่ตัวเหลยชิงยิน ก็เหมือนกัน เมื่อเห็นผู้หญิงกลุ่มนี้ป้วนเปี้ยนคุณเย่ เธอเฝ้าดูตลอดว่าใครคือศัตรูเธอ เวลาหนึ่งเดือนไม่นานแต่ก็ไม่สั้นเหลยชิงยินสังเกตด้วยความเจ็บปวดเห็นว่าผู้หญิงทั้งกลุ่มพวกเธอ ไม่มีใครเข้าไปอยู่ในสายตาคุณเย่สักคน
เมื่อเห็นสายตาที่เย้ยหยันของโม่เสี่ยวหนงข้างๆเหลยชิงยินไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิด แต่คุณเย่ดีกับคนนี้ที่ชื่อโม่เสี่ยวหนง การดีแบบนั้นทำให้คนรู้สึกแปลกๆ ดูเหมือนปั้นเมฆ เหมือนแสร้งทำให้คนรู้　　
เธอเข้าใจมาตลอดว่า เย่เชินหลินใครก็ชอบพวกเธอ คนอื่นจะอิจฉาเธอตลอด มักจะรู้สึกว่าคุณเย่ชอบเธอ มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้อยู่แก่ใจ ทุกครั้งที่คุณเย่จูบดวงตาเธอไม่เคยมีความรักสักนิด แต่ก็ไม่เคยละเว้นดวงตาเธอ
ท่าทางของคุณเย่ที่มีต่อจางชิงยิ่งแปลก บางครั้งอยากให้เธอมาเสิร์ฟถึงจะยอมกินข้าว บางครั้งก็มองจางชิงอย่างเย็นชา สายตานั้นแทบอยากจะฆ่าเธอ ตอนหลังมาคิดดูฐานะของ จางชิงกับเย่เชินหลินไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง มีโทษจากไหน คุณเย่จะชอบพวกเธอคนใคคนหนึ่งเหรอ?
เหลยชิงยิน หัวเราะฝืนๆ เธอมองไปที่ผู้หญิงคนอื่นๆ
โม่เสี่ยวหนงมองด้วยสายตาเย็นชาเหลยชิงยิน สงสัยว่าทำไมคุณเย่ถึงให้ความรู้สึกที่ขัดแย้งกับเธอแบบนี้ เธอยืนขึ้นอย่างกล้าหาญที่จะดื่มเหล้ากับเหลยชิงยิน ไม่รู้ว่าตัวเองพยายามจะพิสูจน์อะไร
“คุณเย่ หลินหลิงบอกว่าหุ้นของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปถูกระงับอย่างรุนแรง คุณดูสิ” หลินต้าฮุยมองก็ไม่มองเหลยชิงยิน พูดถึงเป้าหมายของการเดินทางอย่างเสียงดัง
หลินต้าฮุยคิดว่าเย่เชินหลินถึงจะสนุกแค่ไหน ถ้าได้ยินข่าวนี้ จะมากหรือน้อยก็ต้องมีกังวลบ้าง ความรู้สึกของเย่เชินหลินทำให้หลินต้าฮุยผิดหวังมาก นั่นเป็นท่าทางที่ไม่ใส่ใจเพราะเห็นว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ดูเหมือนว่าบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปกับเย่เชินหลินไม่มีความสัมพันธ์กันสักบาทเดียว
ไม่ได้คำตอบของเย่เชินหลิน หลินต้าฮุยไม่กล้าเดินออกไป และก็ไม่อยากเดินออกไปด้วย เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณเย่ลำบาก กิจการพื้นฐานก็พินาศลงในชั่วพริบตา
ไม่ เขาไม่ได้
“คุณเย่ โปรดกลับไปที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปด้วยนะครับ” หลินต้าฮุยพูดอย่างหนักแน่น วันนี้เขาต้องพาคุณเย่กลับไปทำงานที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปให้ได้　　
หลินต้าฮุยในใจกังวลมาก ถ้าหากคุณนายหรือคุณผู้หญิงใครสักคนอยู่ที่นั่นก็คงจะดี
” ต้าฮุย นายไปเถอะ บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปก็ให้นายกับหลินหลิงดูแลแทนเถอะ เรื่องสาวงามยังดีกว่าอีก” เสียงขี้เกียจและมึนเมาของเย่เชินหลินทำให้หญิงสาวเหล่านั้นรู้สึกชาไปทั้งตัว
“คนอะไรเนี่ย คุณเย่ไม่สนใจนาย ยังไม่ไปอีก”ผู้หญิงเหล่านั้นเริ่มโห่ หลินต้าฮุยเรียกให้เย่เชินหลินไป เท่ากับพวกเธอก็เฝ้าอยู่ในห้องอย่างโดดเดี่ยว ถึงแม้พวกเธอจะเฝ้าอยู่ในห้องอย่างโดดเดี่ยว
“ก็คือก็คือ ยังไม่ไปอีก”
“หน้าด้านมาก”
……
ยิ่งพูดยิ่งไม่เพราะ สายตาของเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความโกรธ ผู้หญิงเหล่านี้พูดถึงต้าฮุยแบบนั้น เขาเกลียดจนอยากตบหน้าสักฉากเหลยชิงยิน ก็เห็นความไม่พอใจของเย่เชินหลิน เธอนิ่งไม่พูดไม่จา นิ่งดูดายเหมือนกับโม่เสี่ยวหนง
“นายไปเถอะ นายน่าจะรู้ว่าฉันสนใจแต่เรื่องสาวงาม เรื่องอื่นอย่ามากวนฉัน ” เย่เชินหลินพูดอย่างไร้ความปราณี หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็ไม่ได้มองไปที่หลินต้าฮุยเลย
ผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้เหิมเกริมเหมือนเมื่อก่อน
“ทำไมนายยังไม่ออกไปอีก หรือต้องให้ฉันเชิญนายออกไป? “เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงเชื่องช้ามาก อักษรทุกตัวราวกับต้องวนในริมฝีปากหนึ่งรอบถึงจะคายมันออกมา น้ำเสียงของคำพูดนั้นหนักมาก หลินต้าฮุยชะงัก เขามองไปที่เย่เชินหลินอย่างเหม่อลอย เขาไม่กล้าเชื่อว่า เขาใช้ความพยายามโน้มน้าวตัวเองให้ยอมรับตลอดว่าคุณเย่เป็นเพราะเศร้าโศกเกินไปถึงหลง แต่เดี๋ยวนี้เขาไม่สามารถพูดให้ตัวเองยอมรับได้อีกแล้ว
“คุณเย่ ผมผิดหวังในตัวคุณจริงๆ” หลินต้าฮุยพูดจบก็เดินออกมา เขาถอนหายใจออกมายาวๆอย่างโล่งอก ถอนหายใจเมื่อครู่นี้เห็นถึงว่าความไม่พอใจที่อยู่ในใจ เดี๋ยวนี้สันหลังยังไงก็รู้สึกเย็นวาบ ลักษณะของเย่เชินหลินที่อยู่ในใจหลินต้าฮุย เป็นเสมือนลูกปั้นที่ไม่มีวันสลาย วันนี้ก็อาศัยความกล้า
มุมปากของเย่เชินหลินยกขึ้นด้วยการจะมีก็ไม่มีที่ไม่เต็มมุม สายตาเหมือนปีศาจ ทำให้โม่เสี่ยวหนงรู้สึกกลัวมาก เย่เชินหลินเป็นแบบนี้ถึงจะน่ากลัวที่สุด เธอมองอย่างละเอียด ในแววตานั้นยังมีรัศมีที่อึมครึม แล้วก็เบลออีก
“พวกเรามาดื่มกันต่อ มาๆใครจะเต้นรำเพิ่มความสนุกสนาน”เย่เชินหลินโอบผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างหยอกล้อ น้ำเสียงที่ไม่สุภาพทำให้คนอื่นรู้สึกแปลก ๆ
เมื่อได้ยินที่เย่เชินหลินพูด ผู้หญิงที่ยกแก้วเหล้าก็รีบวิ่งขึ้นไปบนเวที แต่ละคนทำในสิ่งที่ทำได้ แสดงตัวตน แต่ละคนโชว์แขนหรือต้นขา การเคลื่อนไหวของพวกเขาเซ็กซี่และเร้าใจทำให้คนหน้าแดง
เย่เชินหลินดูเหมือนจะคุ้นเคยกับมัน จิบเหล้าเล็กน้อย ยังปล่อยให้ผู้หญิงข้างๆดื่มเหล้ากับเขา ฉากนี้ถูกผู้หญิงคนหนึ่งถ่ายอย่างเงียบๆ เธอมองไปที่เย่เชินหลินด้วยสายตาเย้ยหยัน แววตาเต็มไปด้วยความดิ้นรน และเธอต้องยอมรับว่าเย่เชินหลินคุณภาพดีที่สุดในเดือนนี้
คนรูปร่างหน้าตาหล่อ บนในหน้าของเขาที่จริงจัง การเคลื่อนไหวนั้นอ่อนโยนมากอยู่เสมอ เธอตกหลุมรักเขาไม่มียาไหนรักษาได้ แต่จะไม่ทำตามเงื่อนไขที่คนอื่นวางไว้ก็ไม่ได้ รายงานทุกการเคลื่อนไหวของเย่เชินหลิน เพียงเพราะคนในครอบครัวเธออยู่ในมือคนอื่น