สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1039 สาวใช้ตัวแสบ 943

ตอนที่ 1039 สาวใช้ตัวแสบ 943
คุณเย่ ขอโทษนะ ฉันไม่มีหนทาง ไม่ขอร้องให้คุณยกโทษให้ หวังเพียงว่าคนนั้นจะไม่ทำร้ายคุณตามที่เขาสัญญาไว้
ผู้หญิงคนนี้ชื่อจางชิง จงหวีฉวนเป็นคนจัดการให้มาอยู่ในทีมพ่อบ้าน เลือกสาวใช้ให้เย่เชินหลิน เธอเพิ่งเรียนจบ เจอแต่อุปสรรคในการหางาน
มีวันนึงมีผู้ชายมาบอกเธอ ถ้าเธอสามารถทำตามเรื่องที่เขาเรียกร้องได้ พวกเราจะให้เงินก้อนใหญ่แก่เธอ จะทำให้เธอใช้ชีวิตไม่ลำบาก แถมยังสามารถทำให้น้องชายได้เรียนโรงเรียนดีๆ
ตอนแรกเธอไม่รับปาก คนพวกนั้นขู่เข็ญเธอ เธอไม่เกรงกลัวไม่ยอมทำตาม แต่ จางชิงประเมินพละกำลังของคนพวกนั้นต่ำเกินไป ในเวลาเพียงแค่วันเดียวทำให้ครอบครัวเธอตกงาน และทางโรงเรียนของน้องชายบอกว่าเขาขโมยเงินของการเงินสั่งให้ออกจากโรงเรียน
จางชิงช่วงที่ไม่มีทางเลือกนึกถึงคนประหลาดคนนั้น เธอไม่รู้จะหาเขายังไง ในใจรู้สึกกลัวมาก ได้แต่วิ่งออกมายืนตะโกนพูดหน้าห้อง “ฉันรับปากคุณ คุณออกมาฉันรับปากคุณ”
เธอไม่มีทางเลือก ได้แต่รับปากคนนี้
ตั้งแต่วันนั้นการดำเนินชีวิตของเธอเปลี่ยนไป ในการดำเนินชีวิตของเธอมีผู้ชายที่ชื่อเย่เชินหลินปรากฏขึ้น เรื่องของผู้ชายคนนั้นที่คนพูดให้เขาก่อน
ก่อนไปคัดเลือกสาวใช้ผู้ชายคนนั้นบอกเธอ เธอห้ามหลงรักเขานะ เขารักเธอก็เป็นเพียงเพราะรูปร่างหน้าตาเธอ
จางชิงไม่เข้าใจมาตลอดว่าประโยคนี้คืออะไร จนกระทั่งตอนนี้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อเซี่ยชีหรั่น จางชิงถึงจะรู้ความหมายที่แท้จริงของประโยคนี้
เย่เชินหลินเกลียดผู้หญิงเซี่ยชีหรั่นคนนั้น จริงๆแล้วรักเข้าไขกระดูก ไม่สามารถสบายใจที่จะรักได้ และทรมานตัวเอง
“ดื่มกันหมดหรือยัง? ไป พวกเราไปอ่างอาบน้ำกันเถอะ” คำพูดน้ำเสียงที่เยือกเย็นของเย่เชินหลิน กลับทำให้ผู้คนหน้าแดง และแม้แต่ผู้หญิงที่หน้าหนาเหล่านั้นก็หน้าแดงได้
“ไม่ไปหรอ? ใครจะอยู่กับองค์ชายอย่างข้า” ดูเหมือนเย่เชินหลินจะติดใจกับการเป็นองค์ชายแล้ว เสมือนว่าตัวเองก็คือองค์ชายโบราณ สามพระตำหนักหกหมู่เรือน72 พระสนม
ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าเย่เชินหลินเสน่ห์แรงมาก เขาตะโกนคำเดียวก็จะมีคนมาบริการ นี่แค่เบาๆประโยคเดียว ทำให้พวกผู้หญิงทิ้งคุณธรรมในใจทันที เตรียมอ่างอาบน้ำผัวเมียที่ใหญ่ไว้พร้อม
เหลยชิงยินกัดฟันเดินไปข้างหน้าแล้วพูดเสียงอย่างเบาๆว่า “คุณเย่ ฉันเต็มใจไป”
โม่เสี่ยวหนงก็ไม่ยอมแพ้เดินไปอยู่ตรงหน้าเย่เชินหลิน
มองดูหญิงสาวพวกนี้เย่เชินหลินยิ้มจนตาหยี เขามองไปที่ไกลๆเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่อย่างเย็นชา ดึงดูดใจอย่างพูดไม่ถูก
“ชีหรั่น” อาศัยฤทธิ์เหล้าพวกนี้ เย่เชินหลินพึมพำเรียกชื่อในฝันอย่างนับไม่ถ้วน
เขาเดินไปหาจางชิง ภายใต้สายตาที่ทุกคนจ้องมองมา กอดเธอไว้ อ้อมกอดที่อบอุ่นของเธอทำให้จางชิงหลงใหล
“อย่าไป”ลมหายใจอ่อนๆของผู้ชายล้อมรอบอยู่ที่ตัวจางชิง เธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ทำไมถึงมีน้ำเสียงที่กังวลหวาดกลัวขึ้นมาทันที จางชิงยื่นมือวางที่เอวเย่เชินหลิน ในใจกลับเจ็บปวด
โม่เสี่ยวหนงกระทืบเท้าแต่ก็ไม่กล้าเสียงดัง ได้แต่จ้องจางชิงไม่กระพริบ เกลียดจนอยากจะข่วนหน้าเธอให้เละ
เหลยชิงยินยืนอยู่ข้างๆเย่เชินหลิน ชื่อชีหรั่นสองคำนี้เคาะอยู่ในใจเธออย่างชัดเจน เธอมองดูจางชิงแล้วก็มองที่เย่เชินหลิน พอจะนึกออกแล้วว่าชีหรั่นคือใคร
สองคำนั้นถูกเย่เชินหลินพูดออกมา เต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้งเหลยชิงยินคาดเดาว่าชีหรั่นถึงจะเป็นผู้หญิงที่คุณเย่รัก เพียงแต่ในบ้านพักตากอากาศตระกูลเย่ในนี้ไม่มีผู้หญิงที่ชื่อชีหรั่นเหลยชิงยินหายังไงก็หาไม่เจอร่องรอย
“คุณเย่ คุณจะไปอาบน้ำไม่ใช่หรอ? พาจางชิงไปเถอะ เธอน่ารักมาก” โม่เสี่ยวหนงขัดจังหวะความคิดของเย่เชินหลินอย่างร้ายกาจ เธอจะไม่ยอมให้จางชิงได้รับรักจากเย่เชินหลิน เย่เชินหลินเป็นของเธอ ตำแหน่งคุณนายน้อยของตระกูลเย่ต้องเป็นของเธอ
คำว่าจางชิงสองคำนี้ทำเอาความฝันของเย่เชินหลินสลาย เขามองเธออย่างเย็นชา แววตาเขาทำให้คนยากที่จะคาดเดา
มองดูเย่เชินหลินที่เป็นอย่างนี้ จางชิงไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ายังไง เย่เชินหลินบางทีก็อ่อนโยนต่อเธอมาก ทำให้เธอหลงอยู่ในภวังค์ สักพักก็อาละวาดโวยวาย ทำให้เธอหวาดกลัว
“อืม” เย่เชินหลินปล่อยจางชิงออก ตอบอย่างเย็นชา เดินจากไป
จางชิงออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่น ความผิดหวังเกิดขึ้นอัตโนมัติ เธอหัวเราะตัวเองไม่ใช่ว่าจะหักห้ามใจตัวเอง ไม่ให้หลงรักเขาไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมถึงยังผิดหวังล่ะ?
“พวกเธอออกไป เธออยู่ก่อน” เย่เชินหลินมองกลุ่มหญิงสาวแล้วพูด เขายื่นมือชี้ไปที่จางชิง
“คุณเย่ ฉันดูแลคนเก่งนะ พี่สาวฉันสอบฉันกับมือ” โม่เสี่ยวหนงเห็นเย่เชินหลินไล่ให้ออกไปในใจรีบร้อนพูดถึงเซี่ยชีหรั่น เธอก็พนันว่าเย่เชินหลินยังรักเซี่ยชีหรั่นอยู่ เมื่อกี้คำว่าชีหรั่นสองคำนี้ทำให้เธอรู้ว่าจะชนะผู้หญิงพวกนี้
ได้แต่ใช้ชื่อเซี่ยชีหรั่นเป็นบันไดหินเหยียบขึ้นไป
เธอจงใจพยายามเลียนแบบท่าทางของเซี่ยชีหรั่น เพื่ออยู่กับเย่เชินหลิน ท่าทางโม่เสี่ยวหนงมักจะตั้งใจเลียนแบบเซี่ยชีหรั่น น้ำเสียงการพูดก็เรียนแบบได้เหมือนมาก นี่คือเหตุผลว่าทำไมเย่เชินหลินถึงให้โม่เสี่ยวหนงอยู่ข้างกายตลอด
จางชิงไม่ได้พูดอะไร ฟังข้ออ้างของโม่เสี่ยวหนงอย่างเงียบๆ เมื่อคุณเย่ได้ยินคำว่าพี่สาวสอนฉันกับมือ สีหน้าบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที
จางชิงจ้องมองตลอดโดยไม่ละสายตา วินาทีนั้นในใจของจางชิงคิด ถ้าหากเขาส่งแววตาที่อบอุ่นแบบนี้ให้ฉัน ถึงตายก็คุ้มค่า
จางชิงไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นใคร หน้าที่ของเธอก็แค่ดูแลเขาอยู่ที่นี่ เป็นสายสืบที่มีประโยชน์
“ลงไปให้หมด”
เย่เชินหลินขยับโซเซเดินชนนู้นชนนี่ “ผมจะดื่มเหล้าต่อ”
ดูเหมือนเขาจะรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองออกมาอย่างกะทันหัน เย่เชินหลินพูดต่ออีกประโยคขึ้นมา เขามักรู้สึกว่ามีคนคอยเฝ้ามองเขาตลอด แต่ไม่รู้ว่าใครต้องรีบหาคนนี้ให้เจอ
เย่เชินหลินดื่มเหล้าจนถึงสี่ทุ่ม พวกนกกาก็นอนกันหมดแล้ว สองตาของเขาประกายส่องแสงออกมา หยิบมือถือออกมา ในนั้นยังมีความเกียจคร้านจากการเมาหลงเหลืออยู่
“ช่วยผมหาอาซานให้เจอ ครั้งนี้ผมให้จงหวีฉวนแพ้ในหมัดเดียว” เย่เชินหลินออกคำสั่งออกไป “รวมพลังหาหลักฐานความผิดของจงหวีฉวน”
เย่เชินหลินมองออกไปนอกหน้าต่างยิ้มอย่างเย็นชา เขาจะเป็นคนเมาที่ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ? นั่นเป็นแค่สิ่งที่แสดงให้คนอื่นดู ทำให้จงหวีฉวนชะล่าใจ ไม่งั้นหมัดเดียวจะเอาชนะเขาได้ไง?
หลินต้าฮุยเห็นคนที่โทรมาชัดเจนว่าเป็นเย่เชินหลิน ไม่อยากรับสายมาก นึกถึงว่าวันนี้เย่เชินหลินสติสัมปชัญญะหายหมด เขาอยากจะตีให้เย่เชินหลินตื่น แต่เขาไม่กล้าลงมือ
ที่ผ่านมาเย่เชินหลินใช้อำนาจข่มขู่เขาไม่เคยลด
แต่เขาคิดไม่ว่าเย่เชินหลินจะเปลี่ยนไปยังไง เขาจะเป็นผู้ที่จงรักภักดีต่อเขาตลอดไป
“คุณเย่” หลินต้าฮุยเรียกอย่างฝืนใจ
“ต้าฮุย สักพักผมจะเอาแผนการล่าสุดให้คุณ คุณให้หลินหลิงก็ได้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงสถานการณ์ของผม” เย่เชินหลินไม่ให้โอกาสหลินต้าฮุยพูด รีบแย่งพูดสั่งธุระของตัวเอง
ขอแค่ให้หลินต้าฮุยดูแผนการของเขาเสร็จ ก็จะเข้าใจความเหนื่อยยากลำบากของเขาในวันนี้
หลินต้าฮุยได้ฟังแผนการ ในใจไม่ได้มืดมนอีกต่อไป รู้สึกได้ว่าฟ้าหลังฝนทันที
เขาก็คิดอยู่ว่าคุณเย่คงไม่ล้มง่ายๆอย่างนี้ ในสายตาเขาคุณเย่ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้
“คุณเย่ งั้นวันนี้คุณ?” หลินต้าฮุยก็ยังไม่วายถามออกมา
เย่เชินหลินยิ้มขึ้นที่มุมปาก ที่เขาทำอย่างนี้ก็เป็นเพียงแค่ศัตรูที่อัมพาต ทำให้ศัตรูคิดว่าเขาเมาแล้วใช้ชีวิตไปวันๆ เป็นวัวลืมตีน
จริงๆแล้วแอบให้ลูกน้องจัดการทุกอย่างเรียบร้อย พวกเขาเคลื่อนไหว ทำให้เย่เชินหลินปกป้องอยู่เบื้องหลัง คนที่จับตามองเขาสงสัยเสียแรงเปล่าแน่
“ต้าฮุยบางครั้งเราต้องมองการไกล อย่าด่วนตัดสินในสิ่งที่เห็นตรงหน้า” น้ำเสียงเย่เชินหลินพูดเยือกยาว
จงหวีฉวนเอ้ยจงหวีฉวน ไม่รู้ว่ากี่วันมานี้คุณสามารถนอนหลับได้สนิทไหม
เย่เชินหลินกำลังพูดถึงจงหวีฉวน จงหวีฉวนกำลังสอบถามสถานการณ์ของเย่เชินหลิน
“นายพูดอะไร?” จงหวีฉวนถามแล้วมองคนที่ยืนอยู่ข้างล่าง
“จางชิงบอกว่าวันนี้เย่เชินหลินพูดถึงชื่อเซี่ยชีหรั่น” คนที่ยืนอยู่ข้างล่างตั้งใจพูดทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด
ชีหรั่น เย่เชินหลินดูแล้วคุณยังไขคดีด่านความรักไม่ผ่าน ขอแค่คุณผ่านตรงนี้ไปไม่ได้ ผมถึงจะสามารถจำกัดสถานที่ที่คุณรอ” จงหวีฉวนพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา
“ต้องหาเซี่ยชีหรั่นให้ผม ไม่ว่าจะใช้ความสามารถแค่ไหนต้องหามาให้ผม” จงหวีฉวนเคาะนิ้วมือบนโต๊ะ สีหน้าเย่เชินหลินเหมือนคนเมาที่ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ
แต่จงหวีฉวนไม่กล้าดูถูกเย่เชินหลิน เป็นคู่ต่อสู้ เขาไม่ยอมรับไม่ได้ว่าเย่เชินหลินเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวคนหนึ่ง
“พวกเราได้ขยายพื้นที่ตามหาแล้ว”
จงหวีฉวนไม่รู้ว่าพวกนี้คืออะไร ครั้งที่แล้วให้หาเซี่ยชีหรั่นหาเจอ ถ้าหากครั้งนี้ให้หาแล้วไม่เจอล่ะ จงหวีฉวนมองอดีตด้วยสายตาที่เศร้าหมองทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าตกใจไม่กล้าอ้าปากพูด
“ประธานจง คุณวางใจได้พวกเราจะต้องหาเซี่ยชีหรั่นให้เจอ”
จงหวีฉวนปัดมือให้เขาออกไป เขาต้องคิดดีๆ ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง
มองเอกสารที่ส่งมาพวกนั้น จงหวีฉวนใช้มือกดยันที่หน้าผาก อีกมือพลิกดูไปเรื่อยๆจิตใจนั้นไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
จงหวีฉวนเปิดคอมพิวเตอร์ดูพรุ่งนี้มีแผนการเดินทางอะไรบ้าง
พอเข้าอินเตอร์เน็ตก็มีอีเมลใหม่แจ้งขึ้นมา
จงหวีฉวนก็เลยคลิ๊กขึ้นมาดู ในข้อความขยะของเขาถูกปิดบังไว้หมด ปกติแจ้งเตือนส่วนใหญ่จะมีเรื่องบางอย่าง
เห็นหัวเรื่องชื่ออีเมล จงหวีฉวนสะดุ้งตกใจ คือใคร ใครกำลังขุดคุ้ยเรื่องของเขากันแน่? จงหวีฉวนคิดจนหัวสมองจะระเบิด คนที่เขานึกออกมีเพียงเย่เชินหลิน
นอกจากเย่เชินหลิน จงหวีฉวนก็นึกไม่ออกแล้วจริงๆ ว่าใครจะทำอย่างนี้กับเขา
นึกถึงคำพูดของลูกน้องในวันนี้ จงหวีฉวนยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพูด “เย่เชินหลิน โทษก็โทษที่นายคลั่งรัก มีเซี่ยชีหรั่นเป็นจุดอ่อน
จงหวีฉวนคิด โชคร้ายที่จ้าวเหวินอิงคลอดลูกสาวแบบนี้ให้เขา ทำให้เย่เชินหลินหลงจนหัวปลักหัวปลำ เซี่ยชีหรั่นเป็นจุดอ่อนของเย่เชินหลิน
และเขาต้องหาเซี่ยชีหรั่นให้พบโดยเร็ว
จงหวีฉวนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก
ตามหาสองพี่สองของ เซี่ยชีหรั่นและอาซานกำลังดื่ม กินปลากินเนื้อในบ้านหลินเจียง
“พี่อาซาน พวกเรามาอยู่ที่หลินเจียงหลายวันแล้ว ยังไม่มีข่าวคราวของเซี่ยชีหรั่นเลย” เจ้าอ้วนบ่นอย่างไม่พอใจ เขากลัวหัวหน้า！
“ไม่เป็นไร ยังไม่เร่งให้ดำเนินการนิ?” อาซาน พูดอย่างไม่เป็นทางการมองหาใครสักคน เซี่ยชีหรั่นหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?