สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 104 สาวใช้ตัวแสบ8

ตอนที่ 104 สาวใช้ตัวแสบ8
ห้องนอนของเย่เชินหลินอยู่ทางด้านทิศเหนือ เขาตั้งใจยกห้องนอนที่มีแสงแดดส่องถึงให้คุณแม่
เซี่ยชีหรั่นเดินตามเย่เชินหลินมายังห้องนอนของเขา สังเกตเห็นว่าห้องนอนที่บ้านหลังนี้ของเขาค่อนข้างเหมือนห้องนอนปกติ เหมือนห้องนอนของผู้ชายทั่วไป สไตล์สีน้ำเงินเข้ม เป็นระเบียบเรียบร้อย
ทั้งห้องมีที่แปลกประหลาดอยู่จุดเดียวคือบริเวณหัวเตียงมีตู้หัวเตียงตั้งอยู่ แต่ในตู้นั้นว่างเปล่า ไม่มีรูปถ่ายแม้แต่รูปเดียว
สาเหตุที่เซี่ยชีหรั่นสำรวจห้องเขา เพราะจะได้ลดความสนใจในตัวเขาลง เธอไม่อยากสนใจเขามาก
อยู่ในห้องแคบๆด้วยกัน คิดถึงว่าเขาอยู่ข้างๆเธอ ทำให้ใจเธอเจ็บปวดขึ้นมาแบบควบคุมไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนที่เขาย่ำยีเธอผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แม้เธอจะพยายามเปลี่ยนความคิดยังไง ก็ทำให้สงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้
สีหน้าเขาเย็นชามาก ริมฝีปากเคลือบไปด้วยรอยยิ้มเสียดสี มองเธอจากมุมสูง น้ำเสียงเยือกเย็นคุยกับเธอว่า
“เทคนิคแพรวพราวไม่เลวหนิ พอก้าวขามาถึง คนแซ่ไห่ก็รีบตามมาช่วยถึงที่”
เขาไม่เคยฟังคำแก้ตัวของเธออยู่แล้ว ครั้งนี้เธอจึงไม่แก้ตัวใดๆ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น
เย่เชินหลินใช้นิ้วเรียวยาวเชยคางเธอขึ้นมา บังคับให้เธอมองหน้าเขา
“ทำร้ายฉันยังไม่พอ ตอนนี้ยังวางแผนจะทำร้ายพ่อแม่ฉันอีกเหรอ? ”
เขากำลังพูดเรื่องอะไร? คิ้วสวยของเซี่ยชีหรั่นค่อยๆขมวดเป็นปม พร้อมกับส่ายหัว
“เปล่านะ ฉันไม่ได้อยากทำร้ายคุณ ยิ่งพ่อแม่คุณด้วยแล้ว ฉันมาที่นี่ เพราะแค่ไม่อยากทำให้คุณกับคุณส้งต้อง…”
“พอแล้ว!” เขาทำเสียงทุ้มดุ แล้วใช้เสียงเย็นชาพูดต่อ “ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ต่อ ทานข้าวเสร็จ ฉันจะพาเธอกลับ ”
“คุณ!” เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น กว่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาบอกให้ไปก็ต้องไปงั้นเหรอ
ทำร้ายฉันขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ?
“ทำไม?เย่เชินหลิน คุณก็ได้สิ่งที่คุณต้องการแล้วปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ? ฉันแค่อยากได้ความสงบสุข”
สีหน้าเย่เชินหลินเย็นชาลงอีก
“อยากสงบสุข? ถ้าอยากคงไม่อยากมาที่นี่มั้ง?”
“ฉัน…” เซี่ยชีหรั่นอยากบอกเหตุผลที่มาที่นี่ แต่เธอไม่กล้าพอ เพราะคนอย่างเขาคาดเดาไม่ได้ ถ้าเธอบอกไปแล้วผลออกมาอีกด้าน เธอก็จะพลาดโอกาสแก้แค้นให้เสี่ยวจุน ทนมาได้นานถึงเพียงนี้แล้ว จะเสียทั้งหมดที่ทำมาไปไม่ได้ ทางที่ดีที่สุดคือ เธอจะต้องอยู่ที่นี่ต่อได้ หากอยู่ต่อไม่ได้ ถึงจะต้องตามเขากลับไป ถึงจะต้องถูกเขาทำร้ายย่ำยีอีกแค่ไหน เธอก็จะต้องทนต่อไป เพราะถึงจะอยู่บ้านเขา ก็ยังมีโอกาสได้พบประธานเย่ แม้จะต้องรอคอยนานก็เถอะ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จะพูดอะไรต่อ พูดได้แค่คำว่า ฉัน หนึ่งคำก็เงียบไป
เย่เชินหลินก็เงียบไม่ปริปาก มีเพียงสายตาแข็งกร้าวที่จ้องเธออยู่ ภายในห้องเงียบจนเธอรู้สึกไม่สบายใจ ขณะนั้นจู่ๆมือถือในกระเป๋าเสื้อเขาก็ดังขึ้นมา สายตาเขายังคงจ้องเธออยู่ พร้อมหยิบมือถือขึ้นมากดรับ
“คุณเย่ครับ ผมได้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้ผมอยู่ด้านนอกเขตอาคารรัฐบาลส่วนท้องถิ่น ท่านจะให้ผมนำเอกสารเข้าไปให้ตอนนี้หรือตอนไหนดีครับ? ” เลขานุการหลินต้าฮุยถามคำถามเขาในสาย
“เอาเข้ามา!”
“ครับ คุณเย่!”
“ทำความสะอาดห้องฉันให้เรียบร้อย ถ้ายังไม่ถึงเวลาอาหาร ห้ามออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียว”
เย่เชินหลินออกคำสั่งเสร็จก็เปิดประตูเดินออกไป
ไม่นานนักหลินต้าฮุยก็เดินขึ้นอาคารมา แม่บ้านเสี่ยวหลันคุ้นเคยกับเขาดี รู้ว่ามาหาเย่เชินหลิน ก็เปิดประตูให้เขาเข้ามา
“คุณเย่ล่ะ? ”
“ในห้องหนังสือ” เสี่ยวหลันอยู่แต่ในครัวเลยไม่รู้ว่าเย่เชินหลินเดินไปทางไหน ฝู้เฟิ่งหยีจึงตอบให้
หลินต้าฮุยเอ่ยขอบคุณนายหญิง แล้วนำเอกสารถือเข้าไปยังห้องหนังสือ
เย่เชินหลินกวาดสายตาอ่านเอกสารในแฟ้มอย่างเร็ว เป็นเหมือนที่เขาคาดไว้ คิดไว้แล้วว่าเซี่ยชีหรั่นต้องมีความแค้นใดกับหวีซานซาน หวีซานซานเคยวางเพลิงเผาคนรักคนแรกของเซี่ยชีหรั่น โม่เสี่ยวจุน เมื่อครั้งที่แล้วเย่เชินหลินสั่งให้ผู้ดูแลบ้านส่งคนไปเช็คประวัติเซี่ยชีหรั่น รู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า และถูกสกุลโม่ชุบเลี้ยงมาแต่เด็ก อีกทั้งสกุลโม่ยังรับเลี้ยงดูเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่ง ชื่อโม่เสี่ยวจุน และยังมีลูกแท้ๆอยู่อีกคนชื่อโม่เสี่ยวหนง ซึ่งเป็นเหมือนที่เซี่ยชีหรั่นเคยบอกไว้ แต่มีอย่างหนึ่งที่เขายังไม่รู้คือโม่เสี่ยวจุนเสียชีวิตไปแล้ว
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทางหวีซานซานต้องการให้คดีเงียบไป เห็นท่าทีลับล่อของโม่เสี่ยวหนงกับเซี่ยชีหรั่นแล้วก็พอเดาได้ ว่าโม่เสี่ยวหนงก็คงถูกหวีซานซานซื้อตัวไปแล้วเช่นกัน
“ประธานหวี ประธานหอการค้าเมืองหลินเจียงกลัวคดีนี้ถูกตรวจสอบ เลยออกคำสั่งลับไม่ให้ใครพูดถึงคดีการตายของโม่เสี่ยวจุนอีก ที่ผมสามารถตรวจสอบเจอเพราะมีเพื่อนสมัยเด็กผมเคยทำงานในคดีนี้มาก่อน เขาบอกว่าหากดูจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์แล้ว ไฟไหม้ครั้งนั้นเกิดจากฝีมือมนุษย์ไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุ เพื่อนเขาเองก็ไม่พอใจนักที่เบื้องบนบังคับไม่ให้ตามคดีนี้ แต่ก็กลัวต้องตกงานเลยไม่มีทางเลือกครับ” หลินต้าฮุยยืนอธิบายให้เย่เชินหลินฟังอยู่หน้าโต๊ะคอมฯ
“อืม!”
เย่เชินหลินดูเอกสารอีกรอบ ครั้งนี้ทำให้เข้าใจการกระทำทั้งหมดของเซี่ยชีหรั่น
หล่อนเข้ามาตระกูลเย่ เพื่อเป็นสายให้กับหัวหน้าหอการค้าของมณฑล ข้อแลกเปลี่ยนอาจเป็นการที่หัวหน้าจงให้ไห่ลี่หมินสัญญาว่าจะรื้อคดีให้เธอ หรืออาจเป็นไปได้ว่า การที่เธอยอมอดทนแม้ทุกข์สาหัสแค่ไหนก็เพียงเพื่อได้พบกับคุณพ่อของเขา