สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1049 สาวใช้ตัวแสบ 953

ตอนที่ 1049 สาวใช้ตัวแสบ 953
สรุปคือความรักแบบนั้นดูบอบบางมาก
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น เธอไม่อยากทนเห็นเย่เชินหลินแต่งงานกับคนอื่น
เธอผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยด้วยกระเป๋าเดินทางธรรมดา หยิบตั๋ว ใส่เสื้อโค้ท เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ด้านนอกสนามบินอย่างลึกซึ้ง ลาก่อนตงเจียง เห็นเย่เชินหลินและโม่เสี่ยวหนงอยู่ด้วยกัน เซี่ยชีหรั่นยังสามารถพูดได้ว่าเขาแค่เล่นละคร และเธอยังสามารถหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเองได้อีกด้วย
มองการแต่งงานของเย่เชินหลินกับจงหยุนซาง เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถที่จะไม่สนใจไม่ได้ เธอเจ็บมากความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเพิ่มได้ สิ่งเดียวที่เธอคิดตอนนี้คืออยากหาที่หลบซ่อน รักษาแผลให้ตัวเอง โดนครอบครัวหลอกใช้ โดนคนรักทอดทิ้ง เธอทนไม่ไหวแล้วจริงจริง
ใช้เวลาไม่นาน ก่อนที่เที่ยวบินของเซี่ยชีหรั่นจะเริ่มเช็คอิน
ลาก่อน ตงเจียง ลาก่อนเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินกำลังยุ่งกับงานแต่งงานตัวเอง จะไปรู้ได้อย่างไรว่าเซี่ยชีหรั่นที่จงหวีฉวนส่งมาให้จะหนีออกไปแล้ว
“คุณเย่ ขอแสดงความยินดีที่ได้แต่งงานกับภรรยาที่งดงาม ”
“ยินดีด้วย ยินดีด้วย ”
เสียงของการแสดงความยินดีเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และในงานก็เต็มไปด้วยแขก
ฝู้เฟิ่งหยีนั่งอยู่ด้านบน ทำหน้าเย็นชาโดยไม่พูดอะไร เมื่อวานเย่เชินหลินบอกเธอ ว่าเขาจะแต่งงานกับจงหยุนซาง ซึ่งเป็นวันนี้เลย ฝู้เฟิ่งหยี ยังคิดว่าเขาแค่ล้อเล่น จึงตอบไปอย่างล้อเล่น ได้สิ พรุ่งนี้จะดูพวกเขาแต่งงาน
ไม่คาดคิดว่ามันจะกลายเป็นความจริง และวันนี้ได้เห็นงานแต่งงานของเย่เชินหลินกับจงหยุนซางจริงจริง เธออยากขึ้นไปถามเย่เชินหลินมาก แล้วชีหรั่นจะทำยังไง ? ในท้องของชีหรั่นยังมีลูกของตระกูลเย่
แขกมากมายเช่นนี้ ฝู้เฟิ่งหยีอดห้ามใจที่จะไม่พูดอะไร ฝู้เฟิ่งหยีไม่รู้ว่าลูกชายของเธอคนนี้คิดยังไง เขารู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไร ?
จิ่วจิ่วมองเย่เชินหลินกับจงหยุนซาง เธอวิ่งขึ้นไปถามเย่เชินหลิน
“คุณเย่ คุณแต่งงานกับคุณหนูจง แล้วชีหรั่นจะทำยังไง ? คุณเห็นชีหรั่นเป็นอะไร ? ” จิ่วจิ่วมองเย่เชินหลินด้วยความโมโห เธอนับถือเย่เชินหลินมาตลอด และกลัวเขาด้วย นาทีนี้ จิ่วจิ่วไม่รู้ว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน เธออยู่ตรงหน้าเย่เชินหลิน ยังตะโกนเสียงดังใส่เขา
“จิ่วจิ่ว ชีหรั่นเป็นใคร ? เธอดื่มเยอะเกินไปหรือเปล่า ? หื้ม ? ” ความสุขบนใบหน้าของเย่เชินหลินโดนปกคลุมไปทันที เขามองไปที่จิ่วจิ่วอย่างอธิบายไม่ถูก ราวกับว่าเขาคิดว่าเธอคงเมามากเกินไปแล้ว
“คุณกล้าดียังไงที่จะไม่รู้จัก ชีหรั่นรักคุณไปเปล่าสินะ เธอเสียสละทุกอย่างก็เพราะเธอรักคุณ สิ่งที่แลกมากลับเป็นคำว่าไม่รู้จักของคุณ”
จิ่วจิ่วโกรธมาก เมื่อก่อนเธอคิดได้ยังไงว่าเย่เชินหลินเป็นคนดี ? เย่เชินหลินไม่ใช่คนดีแม้แต่น้อย ไม่คุ้มกับการที่เธอไปนับถือ
เหยนชิงเหยียนเดินเข้ามาห้ามจิ่วจิ่วไว้และพูดเบาเสียง : “ จิ่วจิ่ว เลิกสร้างปัญหาได้แล้ว พี่ใหญ่จะชอบใครมันไม่ใช่สิ่งที่เราตัดสินใจได้ ”
ฝู้เฟิ่งหยีมองสิ่งที่จิ่วจิ่วทำตอนนี้ เธอดีใจ แต่ก็ลำบากใจ จิ่วจิ่วกำลังใช้ชื่อเสียงของตระกูลเย่สร้างปัญหา ถ้าจิ่วจิ่วทำขึ้นมาก็สามารถทำให้งานแต่งงานที่แปลกประหลาดของเย่เชินหลินนี้หยุดลงได้
การแต่งงานควรคุยกันไว้ล่วงหน้า
“ต่อไป ฉันมีเรื่องจะประกาศ เรื่องนี้ฉันคิดได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว น้องชายฉันเย่จื่อห้านจะแต่งงานพร้อมฉันวันนี้ ”เย่เชินหลินตะโกนเพื่อประกาศ คนอื่นที่ได้ยินก็เริ่มยินดี
“จิ่วจิ่ว เสี่ยวห้านรีบไปเปลี่ยนชุด ” เย่เชินหลินมองคนฝูงชนด้านล่างด้วยความเมาเล็กน้อย เขาพูดทุกอย่างเมื่อเขายังคงมีสติที่มั่นคง
เหยนชิงเหยียนดีใจมาก เขามองจิ่วจิ่ว สายตาเต็มไปด้วยความหวัง เขาอยากจะแต่งงานกับจิ่วจิ่วตอนนี้เลย
จิ่วจิ่วดีใจมากที่ตัวเองสามารถแต่งงานกับเหยนชิงเหยียนได้ และก็โกรธเย่เชินหลินอีกด้วย
แขกคนอื่นอื่น มีความสุขมากที่ได้ยินเย่เชินหลินพูดแบบนี้ ตระกูลเย่มีความสุขมาก วันนี้ลูกชายทั้งสองได้แต่งงานกับภรรยาของพวกเขาแล้ว
“ ยินดี ยินดี ”แขกต่างกล่าวยินดีให้เย่เชินหลินอีกรอบ
เย่เชินหลินยิ้ม เขามองด้านล่าง อยากจะเห็นโม่เสี่ยวจุน ยิ่งเรื่องนี้ผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็สามารถที่จะมองบางอย่างออก
โม่เสี่ยวจุนอยู่ดีก็พอแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องให้น้องชายตัวเองปรากฏตัว
แต่แค่เรื่องบางเรื่องไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขา อย่างเช่นการปรากฏตัวของส้งหลิงหลิง ทำให้ทุกคนต่างตกใจ จงหวีฉวนมองการปรากฏตัวของส้งหลิงหลิงด้วยความเฉยชา เขาหาผู้หญิงคนนี้มาตลอด ไม่คิดว่าเธอจะปรากฏตัวอยู่ที่นี่
เย่เชินหลินมองส้งหลิงหลิง มองบอดี้การ์ด สื่อให้พวกเขาห้ามส้งหลิงหลิงไว้ ใครจะไปรู้ว่าส้งหลิงหลิงจะวิ่งขึ้นมาบนเวทีและตะโกนเสียงดัง : “ที่ฉันมาวันนี้ เพราะมีเรื่องสำคัญจะมาบอกพวกคุณ ประธานจง เย่เชินหลิน พวกคุณไม่สงสัยว่าฉันจะพูดอะไร หรือไง ?”
ส้งหลิงหลิงตะโกนเสียงดัง เธอวิ่งไปอย่างเร่งรีบ เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินมีความสุขขนาดนี้ ทำไมเธอจะต้องใช้ชีวิตหลบหลบซ่อนซ่อน แต่เย่เชินหลินยังคงใช้ชีวิตอย่างต่อเนื่องได้สบาย และยังจะแต่งงานกับคนอื่นอีก ลูกในท้องเซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้ว่ายังอยู่ไหม
ส้งหลิงหลิงมองสีหน้าที่มีความสุขบนใบหน้าของจงหยุนซาง เธอไม่สนใจมารยาทแล้ว ตั้งแต่เมื่อก่อน เธอก็ไม่มีมารยาทอะไรแล้ว
“เย่เชินหลิน คุณกล้าแต่งงานกับจงหยุนซางได้ยังไง คุณไม่รู้ว่าพ่อของเธอทำอะไรลับหลังบ้างหรือไง ? เขารู้ตั้งนานแล้วว่าเหยนชิงเหยียนไม่ใช่เย่จื่อห้าน ยังหลอกคุณมาตลอด” ส้งหลิงหลิงตะโกนเสียงดัง
บอดี้การ์ดอยากจะห้ามก็ไม่ทัน
เย่เชินหลินหรี่ตา มองส้งหลิงหลิงอย่างอันตราย : “ เอาเธอลงไป ”
ใช่แล้ว เขาจำเป็นที่จะต้องพาส้งหลิงหลิงออกไป ให้ส้งหลิงหลิงอยู่ที่นี่ต่อ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก เขาก็ไม่กล้ามั่นใจว่าแผนต่อไปของตัวเองจะสำเร็จไหม
“เย่เชินหลิน ฉันเกลียดคุณ ฉัน พวกแก เวรตามกรรมสนองคุณแน่ คุณชอบเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่หรอ? ฉันจะบอกให้ ถ้ามีโอกาส คราวหลังฉันจะแก้แค้นคืนมาให้หมดแน่ คุณกับเซี่ยชีหรั่นรอไว้เลย ” ส้งหลิงหลิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม เธอมองแขกเหล่านี้อย่างมีชัยชนะ เย่เชินหลิน ไม่รู้ว่าคุณจะแก้ปัญหากับสถานการณ์นี้ได้อย่างไร ? คุณจะเล่นเกมของฉันยังไง?
“หมอห่าว ดูให้หน่อยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สบายหรือเปล่า ” เย่เชินหลินดูเหมือนจะเข้าใจการทุ่มสุดตัวในการวางเดิมพันไว้ทั้งหมด และเสี่ยงดวงครั้งสุดท้ายของเธอ
“รายงานครับ อาการทางสมองของคุณหนูส้งกำเริบอีกแล้ว ” หลังจากตรวจสอบแล้ว หมอห่าว ก็ตอบคำถามของเย่เชินหลินอย่างจริงจัง ซึ่งนี่เป็นหนี้ที่เขาติดเย่เชินหลิน
“ในเมื่อเป็นบ้า ก็ส่งไปที่โรงพยาบาลจิตเวช ” เย่เชินหลินกล่าวอย่างเย็นชา ส้งหลิงหลิงในเมื่อเธอต้องการแบบนี้ก็ไม่ต้องโทษว่าฉันใจร้าย วันนี้ห้ามมีอะไรผิดพลาด
ส้งหลิงหลิงมองเย่เชินหลินอย่างไม่อยากเชื่อ เธอไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายได้ขนาดนี้ เย่เชินหลินคุณมันใจร้ายพอจริงจริง สายตาส้งหลิงหลิงเต็มไปด้วยความผิดหวัง ทันทีที่ได้เข้าไปในโรงพยาบาลจิตเวช มันก็เหมือนกับเข้าไปมหาสมุทรลึก ถ้าเย่เชินหลินไม่ปล่อยเธอไป ส้งหลิงหลิงเชื่อว่าเธอจะป่วยทางจิตจริงจริง
“เย่เชินหลิน ฉันไม่ได้บ้า ” ส้งหลิงหลิงไม่มีความมั่นใจในคำพูดของเธอในตอนนี้ เธอรู้ดีว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอสามารถโยนเธอลงนรกได้เพียงคำสั่งเดียวของเขา
“เชินหลิน ที่เธอพูดเป็นความจริงไหม ? ”ฝู้เฟิ่งหยีเดินลงมา หูของเธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เห็นเพียงปากที่ขยับไปมาของคนอื่น
ฝู้เฟิ่งหยีหันมา：“พวกแกปล่อยเธอนะ บอกให้ปล่อย “เธอตะโกนประโยคนี้ด้วยกำลังเกือบทั้งหมดของเธอ การจากไปของเย่เฮ่าหรันก็ทำให้ฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกสูญเสียทุกอย่าง และข่าวที่เหยนชิงเหยียนไม่ใช่เย่จื่อห้านก็ยิ่งทำให้เธอตกใจมากยิ่งขึ้น
“แม่ ท่านอย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเธอเลย ” เย่เชินหลินเดินไปพยุงฝู้เฟิ่งหยี ใบหน้าของเขาแข็งกร้าว เย็นชาและไร้ความปราณี
“เย่เชินหลิน ฉันพูดเล่นงั้นหรอ ? ฉันเป็นคนสลับการตรวจDNAของเหยนชิงเหยียนเอง ในเมื่อคุณไร้ความปราณี ก็ไม่ต้องโทษฉัน เย่เชินหลิน คุณไม่ต้องหวังว่าที่จะได้รู้ว่าเย่จื่อห้านจริงจริงเป็นใคร ” ส้งหลิงหลิงพูดอย่างมีชัย เธออยากเห็นความตื่นตกใจบนใบหน้าที่นิ่งสงบนั้น เธอต้องการให้เขาขอร้องเธอ
“ที่แท้ก็เป็น เธอ ฉันยังแปลกใจว่าใครจะไปเปลี่ยนผลตรวจ ขอบคุณที่ไขความสงสัยในใจของฉันให้”เย่เชินหลินยิ้มเย็นชาพลางมองเธอไปด้วย
ฝู้เฟิ่งหยีก็คิดว่าส้งหลิงหลิงพูดโกหก คำพูดนี้ของเย่เชินหลินทำให้ความคาดหวังทั้งหมดที่เธอมีหายไปหมดทันที เธอมองเหยนชิงเหยียน เขาไม่ใช่เสี่ยวห้านของเธอ เสี่ยวห้านของเธออยู่ไหน?
เสี่ยวห้าน ขอโทษ แม่จำลูกผิดอีกแล้ว
โม่เสี่ยวจุนมองสีหน้าแสนทรมานใจของฝู้เฟิ่งหยี เขาคิดว่าตัวเองจะนิ่งสงบได้ แต่แม่ลูกผูกพันกัน เขาก็ยังคงเจ็บใจ โม่เสี่ยวจุนจับมือไห่ฉิงฉิง จับไว้แน่น เขาอยากขึ้นไปปลอบใจฝู้เฟิ่งหยี แต่นึกถึงคำพูดของเย่เชินหลิน โม่เสี่ยวจุนจึงหยุดฝีเท้าลง เขาจะไปปลอบใจท่านในฐานะอะไร ?
ส้งหลิงหลิงเบิกตากว้าง และมองไปที่เย่เชินหลิน เธอก็หยุดดิ้นทันที
“คุณจะรู้ได้ยังไง” ส้งหลิงหลิงส่ายหัวอย่างไม่อยากเชื่อ
“เธอมันพูดเรื่องโกหก ” จิ่วจิ่ววิ่งไปข้างหน้าส้งหลิงหลิงและยกมือขึ้นตบส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิง เธอกล้าพูดโกหกดูอีกสิ
จิ่วจิ่วใช้แรงทั้งหมดกับการตบนี้ ส้งหลิงหลิงค่อยค่อยเงยหน้าขึ้น ปากของเธอเต็มไปด้วยเลือด เธอมองไปที่จิ่วจิ่วอย่างเย้ยหยัน
“จิ่วจิ่ว เธอมันน่าสงสารจริงจริง เธอคิดว่าเธอได้ปีนขึ้นมาสูงส่งแล้วหรอ? คนมันเป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละ ตอนนี้เธอมายินดีกับงานแต่งอยู่ตรงนี้ ยังอ้างว่าเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่น ยอมเห็นเย่เชินหลินแต่งงานกับจงหยุนซาง เธอนับเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่นตรงไหน ”
ส้งหลิงหลิงมองไปที่ท่าทางของทุกคนในตอนนี้ และเห็นว่าพวกเขาทำสีหน้าโทษตัวเองและรู้สึกผิด ทุกคนเงียบสงบ ส้งหลิงหลิงมีความสุข เธอใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข ทำไมพวกเขาถึงมีความสุขได้
“พาเธอไปโรงพยาบาลจิตเวช ” เย่เชินหลินกล่าวโดยไม่มีข้อสงสัยใดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหยนชิงเหยียนมองส้งหลิงหลิงค่อยค่อยจากไป เขาคิดว่าวันนี้จะไม่มีวันมาถึง ใครจะไปรู้ว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ฟังจากความหมายของเย่เชินหลิน เขารู้ตั้งนานแล้วว่าเขาไม่ใช่น้องชายเขา เย่เชินหลินคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ? ฉันใช้ตัวตนของน้องชายคุณมานานขนาดนี้ ทำไมคุณไม่เปิดเผยฉัน?
เพราะเห็นว่าฉันน่าสงสารหรือไง?
เหยนชิงเหยียนมองจิ่วจิ่ว มองหญิงสาวที่ตัวเองชอบ หลังจากตบส้งหลิงหลิงแล้วไม่พูดอะไรอีก
เหยนชิงเหยียนนึกถึงสิ่งที่จิ่วจิ่วเคยบอกเขา เธอชอบคนสูงขาวหล่อรวย ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นเจ้าชายอีกต่อไปแล้ว ไม่ได้เป็นคนหล่อรวยอีกต่อไป
“เราเลิกกันเถอะ ฉันจำได้ตลอดว่าเธอชอบอะไร เธอไม่ชอบฉัน ฉันก็จะไม่ผูกมัดเธอ ”เหยนชิงเหยียนเดินไปหน้าจิ่วจิ่ว เขาอยากจะจูบจิ่วจิ่วเป็นครั้งสุดท้าย ตั้งแต่นี้ไปผู้หญิงที่ร่าเริงคนนี้จะไม่เป็นของเขาอีกต่อไป เขาทำได้เพียงแอบมองคนอื่นที่สามารถให้ความสุขแก่เธอได้