สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่1050 สาวใช้ตัวแสบ 954

ตอนที่ 1050 สาวใช้ตัวแสบ 954
จิ่วจิ่วมองเหยนชิงเหยียนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เธอต้องการบอกเหยนชิงเหยียนว่าเธอชอบเขาจริงจริง ที่เธอบอกว่าชอบคนสูงหล่อรวยเป็นเพียงข้อแก้ตัวเท่านั้น ผู้หญิงก็เป็นประเภทที่ปากไม่ตรงกับใจ
เหยนชิงเหยียนไม่ให้โอกาสจิ่วจิ่วพูด เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็ตัดสินใจแทนเธอ
“พอเถอะ เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว จิ่วจิ่ว โชคดี ”เหยนชิงเหยียนถอยหลังไปทีละก้าว จิ่วจิ่วกำลังจะยกเท้าเดินตามไป เหยนชิงเหยียนตะโกนออกมา : “ หยุด เธอห้ามตามมา ”
เขาต้องการสงบ
เดินไปที่ประตูอย่างไร้จุดหมาย เหยนชิงเหยียนก็ไร้จุดหมาย เขาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีผู้ดูแลอีกครั้ง
จงหยุนซางเดินไปข้างเย่เชินหลิน เธอดึงมือเย่เชินหลิน อยากจะปลอบใจเขา ยังไม่ทันที่จะยื่นมือออกไปเย่เชินหลินก็ก้าวออกไปจากจงหยุนซางภายในระยะสิบฟุต
มองอากาศที่ว่างเปล่า จงหยุนซางยิ้ม ความรักที่เห็นแก่ตัวไม่ใช่ความรัก สามี จะไม่มีเย่เชินหลินอยู่ในระยะสิบฟุต
จงหยุนซางนะจงหยุนซาง เธอดูสิ ผลกรรมของเธอมาถึงแล้ว !
เยว่มู่หลานเดินมาด้วยความโกรธ พยุงจงหยุนซางอย่างเป็นห่วง เธอก็มีแค่ลูกสาวคนนี้คนเดียว จะทนเห็นลูกสาวเหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับตนและไม่โต้ตอบอะไรได้อย่างไร เธอถามเย่เชินหลินอย่างเสียงดัง:“ เย่เชินหลิน ในเมื่อคุณจะแต่งงานกับลูกสาวฉัน ก็ควรจะทำดีกับเธอ ”
เย่เชินหลินหยุดฝีเท้าลง เขามองไปที่เยว่มู่หลานด้วยรอยยิ้มแต่เหมือนไม่ยิ้ม: “ดูเหมือนท่านจะไม่รู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้แลกมากับข้อตกลง”
ใช่แล้ว การแต่งงานของเขากับจงหยุนซางเป็นการวางแผน แต่จงหยุนซางกลายเป็นผู้ถูกกระทำ เขาไม่ต้องการทำเช่นนี้ แต่เพื่อแก้แค้นเย่เชินหลินก็เลือกที่จะใช้จงหยุนซาง
เยว่มู่หลานได้ยินแล้วมองไปที่จงหยุนซาง จงหยุนซางมองไปที่เย่เชินหลินอย่างว้าวุ่นใจจนไม่รู้จะทำอะไร ใช่ การแต่งงานของพวกเขาเป็นข้อตกลง เธอรู้มานานแล้วว่าเย่เชินหลินชอบเซี่ยชีหรั่น แต่เธอก็เข้าไปแทรกด้วยความไม่รู้จักอับอาย
ในท้องเซี่ยชีหรั่นยังมีลูกของเขา วินาทีนี้จงหยุนซางจึงหัวเราะเสียงดัง และเธอก็กรี๊ดออกมาหลังจากหัวเราะ
เยว่มู่หลานมองจงหยุนซางที่จะไม่มีสติแล้ว เธอมองไปที่จงหวีฉวน จงหวีฉวนไม่พูดอะไร เยว่มู่หลานมองจงหวีฉวนด้วยความผิดหวัง
“จงหวีฉวน คุณจะทำอะไรฉันก็ไม่สน แต่คุณอย่าคิดจะใช้ลูกสาวของฉันแลกข้าราชการระดับสูงของคุณ ” เยว่มู่หลานไม่สนใจว่าจะมีนักข่าวสื่อมากมายหรือไม่ ในสายตาเธอมีเพียงจงหยุนซางคนเดียว
“พาคุณหนูจงกับคุณนายจงไปพักผ่อน ” ใบหน้าเย่เชินหลินไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไป เขามองจงหยุนซางเพราะยังไงเขาก็เป็นคนใช้เธอ
เยว่มู่หลานมองจงหยุนซาง สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือดูแลจงหยุนซาง เธอไม่มีโอกาสทะเลาะกับเย่เชินหลิน
“เย่เชินหลิน คุณไม่ทำตามสัญญา ?” จงหวีฉวนกลับนิ่งนัก เขาไม่ได้ประหลาดใจกับสถานการณ์ตอนนี้ เก็บอาการได้ดีจริง
“จงหวีฉวน คุณผิดแล้ว ฉันไม่ได้ไม่ทำตามสัญญา แต่มีเรื่องไม่ดีบางอย่างที่ฉันคงจะต้องบอกคุณ มีคนมารับคุณอยู่ด้านนอก ” เย่เชินหลินยิ้มเมื่อเขาพูด และคนที่รู้จักเขาจะรู้ว่านี่เป็นรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุดของเย่เชินหลิน
ฝู้เฟิ่งหยีดึงสมาธิกลับมา เธอยืนอยู่ข้างจิ่วจิ่ว เวลานานแล้ว ซึ่งเธอก็มองจิ่วจิ่วเหมือนลูกสาวของเธอเอง หลังจากที่จิ่วจิ่วมองดูเหยนชิงเหยียนจากไป ก็ไม่มีสีหน้าอะไรบนใบหน้าของเธอต่ออีก เธอจ้องมองอย่างว่างเปล่า ไม่ต่างจากหุ่นที่นิ่ง
“จิ่วจิ่ว เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? “ฝู้เฟิ่งหยีเขย่าเธอและพูดกับเธอ
จิ่วจิ่วไม่ได้ตอบคำถามของฝู้เฟิ่งหยี เธอไม่กระพริบตา ไม่มีสีหน้าที่สดใสบนใบหน้า
จงหวีฉวนไม่เข้าใจในสิ่งที่เย่เชินหลินกล่าว แต่ความรู้สึกในใจของเขาบอกอย่างชัดเจน ราวกับว่าเรื่องมันต่างกับที่เขาคิดมาก
เยว่มู่หลานคอยปกป้องจงหยุนซางและไม่ได้ตามคนใช้ของตระกูลเย่ไป จงหยุนซางอยากหนีไปจากที่นี่อย่างเดียว
พึ่งเดินมาถึงหน้าประตู เสียงไซเรนของตำรวจที่ดังจนแสบแก้วหูเล็กน้อย จงหยุนซางเหลือบมองรถพวกนั้นและเดินต่อไป เยว่มู่หลานหัวเราะเยาะและพูดว่า “เย่เชินหลิน นี่คือเวรกรรมของคุณ ใครสั่งให้คุณทำแบบนี้กับลูกสาวฉัน แม้แต่ตำรวจยังดูไม่ลง ”
เยว่มู่หลานรู้สึกสะใจในใจ เย่เชินหลินได้รับผลกรรมแล้ว
จงหวีฉวนยังไม่ทันถาม และคิดไม่ถึง ว่าตำรวจเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่
มองตำรวจพวกนั้น จงหวีฉวนระงับอารมณ์ไว้
“พวกคุณมาทำอะไรที่นี่? วันนี้เป็นงานแต่งงานของลูกเขยฉัน อย่าคิดจะเสียมารยาท ”จงหวีฉวนพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสูงส่ง แม้ว่าเขาจะกังวลอย่างมาก แต่เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิมด้วยท่าทางที่ครอบงำเหนือกว่า
“ขอโทษทีครับ เราได้รับคำสั่งจากรัฐบาลกลางให้นำคุณกลับไปสอบสวน และทางผู้ใหญ่ได้รับรายงานที่เกี่ยวข้องกับคุณ ”หัวหน้าตำรวจพูดอย่างสุภาพ และเขาก็พูดกับทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา
จงหวีฉวนยังไม่ได้พูด มือของเขาก็อยู่ในกุญแจมือที่เย็นแล้ว
“พวกคุณใส่ร้ายฉัน ”จงหวีฉวนพูด เขามองไปทางเย่เชินหลิน รอยยิ้มบนใบหน้าเย่เชินหลินทำให้จงหวีฉวนเข้าใจทันที
จนถึงตอนนี้ เย่เชินหลินแค่เล่นละคร เขาต้องการให้เย่เชินหลินแต่งงานกับหยุนซาง เย่เชินหลินทำตามความประสงค์ของเขา เพราะต้องการซ่อนความลับ จากรายงานจากจางชิง ดูเหมือนว่าเย่เชินหลินทำโดยเจตนา เขาลืมไปว่าเย่เชินหลินเป็นหมาป่า เขาประเมินคู่ต่อสู้ของเขาต่ำเกินไป และประเมินตัวเองสูงเกินไป นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องลงเอยเช่นนี้
“ให้ฉันได้คุยกับลูกเขยหน่อยได้ไหม ? ”วงหวีฉวนมองตำรวจ เขาคุ้นเคยกับการสั่งคนอื่น และสิ่งที่เขาพูดนั้นก็น่าสงสัย ไม่ต้องรอความยินยอมของพวกเขา จงหวีฉวนเดินไปหาเย่เชินหลินและถามความสงสัยในใจของเขา
“ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน?”
เขาอยากรู้ว่าทำไม?
“จงหวีฉวน นี่เป็นครั้งที่สามที่ฉันเตือนคุณ ถ้าคุณแตะพ่อฉัน ฉันจะสู้กับคุณให้ถึงที่สุด ฉันเคยรับปากชีหรั่นปล่อยคุณไป แต่จงหวีฉวนคุณไม่ควร ไม่ควรให้พ่อฉันตาย ”เย่เชินหลินมองจงหวีฉวน
“เย่เฮ่าหรันตายแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?” จงหวีฉวนก็คือจงหวีฉวน จนถึงตอนนี้แล้วเขาก็ยังเก็บอารมณ์ได้
“คุณไม่จำเป็นต้องเล่นลิ้น ต้องขอบคุณคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณนำเรื่องเสี่ยวห้านบอกพ่อของฉัน เขาจะไม่หัวใจวายแน่นอน ฉันเกลียดเซี่ยชีหรั่นเพราะคุณ เธอมีสายเลือดเดียวกับคุณ คุณคิดว่าฉันยังจะชอบเธออยู่งั้นหรอ? คุณคิดผิด ฉันไม่ขาดแคลนผู้หญิง ” เย่เชินหลินเกลียดเซี่ยชีหรั่น เขาคิดว่าเขาจะสงบมากเมื่อพูดแบบนี้ แต่เพียงแค่พูดคำพูดถึงเซี่ยชีหรั่นเท่านั้น ใจเขาก็วุ่นวายทันที
“ฉันจะแก้แค้นให้พ่อฉัน ถ้าอยากประสบความสำเร็จในบัดดล ฉันจึงได้แค่รับปากการแต่งงานกับหยุนซาง จงหวีฉวนคุณแพ้แล้ว ”เย่เชินหลินคิดว่าเขามีความสุขมากที่ได้แก้แค้นสำเร็จ
“ไม่เช้าแล้ว พวกเรายังต้องพาคุณไปปักกิ่ง ”ตำรวจทั้งสองเดินเข้ามาหาจงหวีฉวน ซ้ายคนหนึ่งขวาคนหนึ่ง ดึงเขาเดินออกไปจากประตู เดินไปทางที่จงหวีฉวนไม่สามารถรู้ถึงอนาคตได้
“ขออภัยนะครับคุณเย่ ” หัวหน้าตำรวจพูดด้วยความเคารพ แล้วหันหลังจากไป
เรื่องวันนี้มันบังเอิญนัก แขกพวกนั้นต่างมองเหตุการณ์นี้อย่างตะลึง เคยเห็นฉากที่ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่เคยเห็นฉากที่ยอดเยี่ยมเท่านี้มาก่อน
โม่เสี่ยวจุนพาไห่ฉิงฉิงยืนอยู่ด้านข้าง
“ฉิงฉิง เธอไปดูแล ดูแลคุณนาย ”เขามองเย่เชินหลิน ไม่ได้พูดคำว่าแม่ออกมา
ไห่ฉิงฉิงไม่รู้ว่าทำไมโม่เสี่ยวจุนถึงต้องให้เธอไปดูแลคุณนายไห่ ตั้งแต่เด็กแม่ของเธอและฝู้เฟิ่งหยีเป็นเพื่อนรักกันมาตลอด การแต่งงานของเย่เชินหลินนั้นกะทันหันเกินไป ซึ่งแม่ของเธอออกไปจนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา
“อืม ” ไห่ฉิงฉิงเม้มปากพยักหน้า
“ขอโทษด้วยครับ โอกาสหน้าเชินหลินจะเชิญทุกคนใหม่แน่นอน เชินหลินขออภัย ณ ที่นี้ด้วย”
เย่เชินหลินยืนอยู่บนเวทีและโค้งขอโทษให้ทุกคน คิดว่าทำไมเย่เชินหลินต้องทำเช่นนี้? วันนี้สถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลงมากเกินไป และเย่เชินหลินไม่มีอารมณ์มากพอที่จะไปมีปัญหากับคนอื่นอื่น เขาต้องจัดการกับตรงนี้ให้เรียบร้อยรวดเร็วที่สุด
“ต้าฮุย คุณจัดการเรื่องตรงนี้ให้เรียบร้อย ” เย่เชินหลินพูดแล้วจะรีบจากไป จงหวีฉวนโดนจับตัวไปแล้ว เขาแทบรอไม่ไหวที่จะอวดความสำเร็จของเขาต่อเซี่ยชีหรั่น
“เชินหลิน วันนี้เป็นงานแต่งงานของคุณกับหยุนซาง ชีหรั่นอยู่ไหน ? ” ไห่ลี่หมินมองเย่เชินหลิน ถามความสงสัยในใจออกมา ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ เขายังไม่พบชีหรั่นโผล่หน้ามา
“เธออยู่ในบ้าน” เย่เชินหลินตอบอย่างไร้ความรู้สึกแล้วจากไป
หลินหลิงจับมือไห่ลี่หมินแน่นแล้วปล่อยออกไป เธออยากจากไป จากที่นี่ให้เร็ว ใช้โอกาสที่ความรักไห่ลี่หมินยังไม่ลึกพอ หลินหลิงไม่ใช่หลินหลิงที่ชอบเย่เชินหลินในอดีตอีกต่อไป เธอเหมือนสูญเสียเกราะและชุดเกราะภายใต้การโจมตีของไห่ลี่หมินและเธอเกือบจะพ่ายแพ้
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เลขาธิการหลินพูดกับหลินหลิง มือของหลินหลิงที่จับมือไห่ลี่หมินไว้ก็ยิ่งแน่นมากขึ้น ฝีเท้าที่อยากหนีออกไปของเธอก็หยุดลงมา
เย่เชินหลินมาถึงบ้านที่คุมขังเซี่ยชีหรั่นไว้ ที่นี่มันคุ้นเคยมาก พวกเขาเคยมีงานเต้นรำด้วยกันและเซี่ยชีหรั่นเคยเต้นรำกับเขา เย่เชินหลินหายใจเข้าลึกลึก นี่เป็นเพียงอดีต
เขาต้องมองปัจจุบัน
ลูกน้องที่คอยเฝ้ามองมาทางเย่เชินหลิน สีหน้าได้เต็มไปด้วยพลังเรียบร้อยแล้ว
“สวัสดีครับ คุณเย่”
“คนหล่ะ ? ” เย่เชินหลินถามด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่ลึกหรือตื้น ซึ่งทำให้คนไม่สามารถเดาอารมณ์ได้
“คุณเย่ อยู่ข้างใน แต่วันนี้คุณเซี่ยไม่เคยออกมาเลย นอกจากตอนเช้าที่คุณจางมาเยี่ยมเธอ”คนเฝ้าประตูดูสงสัยนัก เขามองเย่เชินหลิน ถามคำถามนี้ออกมา
จางชิงมาดูเซี่ยชีหรั่น เธออยากทำอะไร ? พิสูจน์ว่ารักเธอไหมงั้นหรอ ?
เย่เชินหลินยิ้มอย่างประชดประชัน
“เปิดประตู ”เย่เชินหลินไม่ตอบคำถามคนเฝ้าประตู เขาจะไปดูเซี่ยชีหรั่นตอนนี้ ไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอได้ยินข่าวที่จงหวีฉวนโดนจับตัวแล้วจะทรมานใจไหม
เซี่ยชีหรั่นยิ่งทรมานใจ เย่เชินหลินถึงจะสบายใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยชีหรั่น เขาจะมีวันนี้ได้อย่างไร
หลังจากประตูเปิด เย่เชินหลินเดินก้าวใหญ่เข้ามา เขาก็เป็นห่วงว่าเซี่ยชีหรั่นจะหนีไป ไม่ได้ออกมานานขนาดนี้ และเหมือนเธอจะไม่เรียกร้องอะไรด้วย มันดูผิดปกติเล็กน้อย
มองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียง เย่เชินหลินสบายใจทันที ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนไม่ได้หนีไปหรือเขาอยากจะแก้แค้นเซี่ยชีหรั่น
“เซี่ยชีหรั่น ฉันจะบอกเรื่องบางอย่างกับเธอ จงหวีฉวนโดนจับแล้ว ” เย่เชินหลินพูดแล้วมองคนบนเตียง