สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1062 สาวใช้ตัวแสบ 966

ตอนที่ 1062 สาวใช้ตัวแสบ 966
ต่อมาเธอได้รับข่าวจากแม่ของเธอ หลังจากที่ไห่ฉิงฉิงรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนคือเย่จื่อห้านเธอก็ดึงโม่เสี่ยวจุนไปที่วิลล่าตระกูลเย่ตลอด หลังจากไปที่นั่นครั้งหนึ่ง โม่เสี่ยวจุนก็ไม่สามารถไปที่นั่นได้
ขับรถสองคันตรงไปยังห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในตงเจียง
เย่เชินหลินเดินอยู่ข้างๆเซี่ยชีหรั่น เขาจำสิ่งที่จางชิงพูดได้เสมอ มีคนจ้องจะเอาเปรียบเซี่ยชีหรั่น เมื่อวานนี้เขาขอให้สิบสามกับคนอื่นๆตรวจสอบเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตงเจียง
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ของเล่น จำได้ว่าเนี่ยนโม่ดูเหมือนจะไม่มีของเล่นอะไรแบบนี้เลย ยังไงก็เป็นเด็กอยู่เสมอและเธออยากซื้อของเล่นให้ เนี่ยนโม่
เย่เชินหลินกำลังรับสายพอดีเขาก็ออกจากเซี่ยชีหรั่นไประยะหนึ่ง
“เซี่ยชีหรั่น?” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเสียงนั้นคุ้นเคย คล้ายกับเสียงของส้งหลิงหลิง
เธอหันหน้ากลับไป ที่ยืนตรงหน้าคือซือซือคนที่เล่นงานจางชิงในวันนั้น ซือซือกำลังพิง หลินเจี๋ย ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น จึงลองเรียกไปดู แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับตัวเอง
“เรารู้จักกันหรือเปล่า” เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเธอด้วยความงงงวย ค้นหาความทรงจำทั้งหมดของเธอและไม่มีร่องรอยของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอเลย
“คุณไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักคุณ” หลินเจี๋ยซือซือปล่อยมือหลินเจี๋ยและเดินไปที่ด้านข้างของเซี่ยชีหรั่นแล้วกระซิบว่า “ฉันจะทำให้คุณไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีก”
ใช่ เธอต้องการให้เซี่ยชีหรั่นตายดีกว่าอยู่
“คุณผู้ชายนี้ ดูเหมือนจะตามใจภรรยามาก” เซี่ยชีหรั่นกล่าวพร้อมกับมองไปที่ หลินเจี๋ยที่อยู่ไม่ไกลด้วยรอยยิ้ม แต่ดูมีชีวิตชีวา
“คุณนาย ให้ฉันตายน่ะ ฉันมีความสัมพันธ์กับสามีของคุณเหรอ คุณผู้ชาย เรารู้จักกันหรือไม่” เซี่ยชีหรั่นเดินแทรก ซือซือไปหา หลินเจี๋ย เดินไปรอบๆ หลินเจี๋ยแล้วพูดว่า “คุณคะ ถ้าคุณไม่ดูแลภรรยาให้ดี เธอจะแก่เอานะคะ”
เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างไม่ยอมคน คิดอย่างรวดเร็วว่าผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงมาโจมตีเธอ แต่โชคดีที่พาเนี่ยนโม่ มาในวันนี้ด้วย
เย่เชินหลินกลับเข้ามาหลังจากรับโทรศัพท์และเห็น หลินเจี๋ยก็หรี่ตามอง เขาดูเหมือนหลินหลิงมาก ดูท่าคงจะเป็นน้องชายของหลินหลิง แต่เขามาทำอะไรที่นี่?
เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลินรู้สึกคุ้นเคย เธอเป็นใคร? ไม่ว่าความทรงจำของเย่เชินหลินจะแย่แค่ไหนเขาก็ยังจำได้ว่าเขาไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน
“จะซื้ออะไร?” เย่เชินหลินถามเบา ๆ
“ดูแล้วไม่ต้องซื้อ” เซี่ยชีหรั่นไม่อยากให้รู้ว่าเธอมีลูกและเธอต้องการปกป้องเขา
ซือซือมองไปที่เย่เชินหลินด้วยร่องรอยของความโลภในดวงตาของเธอ หลินเจี๋ยมองไปที่ซือซืออย่างสงสัย เธอมองย้อนกลับไปและก้มหัวลงโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
“หลินเจี๋ยสวัสดี” หลินเจี๋ยรู้จักเย่เชินหลินเมื่อเขามาที่ตงเจียงจากพี่สาวและพี่เขยของเธอ เขายังรู้จักเย่เชินหลินในฐานะคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์ หลินเจี๋ยชื่นชมเย่เชินหลินมากและพูดด้วยความสุภาพมาก
“เย่เชินหลิน”
เดาไม่ผิด เย่เชินหลินมองออกว่า หลินเจี๋ยไม่ได้รู้สึกมีใจให้หลินเจี๋ยซือซือเขาไม่น่าจะชอบผู้หญิงแบบนี้
ถ้าไม่ชอบแล้วยังอยู่ด้วยกันได้ยังไง? เมื่อคิดว่ายังมีจางชิงอยู่ในครอบครัว เย่เชินหลินรู้สึกเห็นใจและเข้าใจซึ่งกันและกัน
“ไปกันเถอะ ที่นี่ให้คุณเย่จัดการต่อ” หลินเจี๋ยเดินออกไปพร้อมกับหลินเจี๋ยซือซือ เขาเห็นว่าซือซือมีอคติกับผู้หญิงคนนั้น แต่ผู้หญิงคนนั้นแตกต่างจากผู้หญิงที่เขาพบ ผู้หญิงที่เขาเจอมักกล้าจะสู้กับหลินเจี๋ยซือซือ
“เขาเป็นน้องชายของหลินหลิงหรือ” เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ หลินเจี๋ยเขายังไม่แก่ เป็นน้องชายของหลินหลิงนี่เอง ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาหยิ่งผยองมาก ใครใช้ให้เขาเป็นทายาทเพียงคนเดียวของท่านปู่หลินล่ะ
“ใช่” เย่เชินหลินพยักหน้า “ต่อไปคุณอยู่ให้ห่างจากเขาหน่อยละกัน” เย่เชินหลินเตือนเซี่ยชีหรั่น หลินเจี๋ยเป็นเพลย์บอยที่มีชื่อเสียง คำพูดของเย่เชินหลินเป็นการเห็นแก่ตัว เซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงของเขา เขาจะปล่อยให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องได้อย่างไร?
เซี่ยชีหรั่นกลอกตาของเขา เย่เชินหลินยังจะมายุ่งเรื่องฉันอีก คุณควรยุ่งแค่เรื่องของตัวเองก็พอ
“เธอเป็นใคร” เซี่ยชีหรั่นถามเย่เชินหลิน นี่คือตงเจียง เย่เชินหลินต้องคุ้นเคยมากกว่าเธอ
“ฉันจะกลับไปตรวจสอบ”
เย่เชินหลินหรี่ตามอง ผู้หญิงคนนี้คือใคร? เย่เชินหลินรู้สึกเสมอว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้จักกันและพวกเขาไม่สามารถพูดได้ว่าพวกเขารู้จักกัน
“เธอคือเซี่ยชีหรั่นหรือ” หลินเจี๋ยถามหลินเจี๋ยซือซือ คนสวย แต่มีผู้หญิงสวยๆมากมาย เขาไม่หลงกับความงามเช่นนี้หรอก
“คุณชายหลิน คุณไม่รู้ว่าเธอนิสัยเสีย” หลินเจี๋ยซือซือพิงหลินเจี๋ยเหมือนคนไร้กระดูกอีกครั้ง เธอรู้สึกถึงวิกฤต ถ้า คุณชายหลินไม่สนใจเธอ เธอก็จะไม่สามารถทำตามแผนได้ สำหรับแผนตอนนี้เราทำได้แค่ผิดพลาดก่อนแล้วค่อยคืนทุนทีหลัง
หลินเจี๋ยไม่ได้ถามว่าเซี่ยชีหรั่นแย่แค่ไหน เขาเชื่อสายตาตัวเอง ก่อนขึ้นรถ หลินเจี๋ยเห็นเซี่ยชีหรั่นวิ่ง ตาของเธอสะอาด ไม่มีอะไรเหมือนคนเลว
เขารู้จักเซี่ยชีหรั่นมานานแล้ว หลังจากรู้ว่าพี่สาวของเขาชอบเย่เชินหลินเขาก็เริ่มสอบสวนผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเย่เชินหลิน แต่เขาอยู่ในสหรัฐอเมริกา คนที่นี่เมื่อขาดเย่เชินหลินไปก็รู้สึกเหมือนถูกปั่นหัว ไม่เคยสามารถบอกความจริงได้ วันหนึ่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาให้รูปของหญิงงามนามเซี่ยชีหรั่นแก่เขา
“จริงเหรอ?” หลินเจี๋ยถามอย่างสงบคำ คำสองคำที่เรียบง่ายทำเอาใจซือซือสั่นไหว เจ้านายที่อยู่ตรงหน้าไม่เลวร้ายไปกว่าเย่เชินหลินเลย แต่อารมณ์ของเขาก็ไม่แน่นอน
หลินเจี๋ยซือซือกลัวเกินจะพูด เธอมองไปที่ด้านหลังที่ห่างไกลของเซี่ยชีหรั่นโดยไม่เต็มใจ เสียใจที่เธอไม่ได้พบกับเซี่ยชีหรั่นในวันนั้น ถ้าเธอพบเธอ เธอจะได้ตบเธอ
แต่โลกนี้มีคำว่าถ้าเยอะไปหมด
“คุณกลับไปเถอะ ฉันจะกลับไปที่บ้านตระกูลหลิน พี่สาวของฉันไม่อยากเจอคุณ” คำพูดของหลินเจี๋ยมีพิษและตรงไปตรงมาก็แบบนี้แหละคำพูดของลูกคุณหนู จะคิดถึงใจคนอื่นที่ไหนกัน
ซือซือไม่เต็มใจแต่ก็เธอไม่กล้าที่จะพูด เธอแกล้งยิ้มแล้วส่งหลินเจี๋ยด้วยรอยยิ้ม เธอจับกระโปรงของเธอไว้แน่น หลินหลิง คุณไม่ต้องการพบฉัน ฉันก็ยังไม่อยากเจอคุณ
หลังจากที่หลินเจี๋ยหายไป หลินเจี๋ยซือซือก็ลอยกลับบ้านเหมือนวิญญาณเร่ร่อน เปิดประตูและยืนอยู่หน้าหน้าต่าง มองดูพระอาทิตย์ตกดินในระยะไกล เธอทำไม่ได้จริงๆ เธอไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ เธอต้องใช้ความคิดริเริ่มเพื่อคว้าโอกาส มิฉะนั้นสิบปีจะนานเกินไป ด้วยการปกป้องเซี่ยชีหรั่นของเย่เชินหลิน เธอจึงไม่แน่ใจว่าจะทำได้สำเร็จหรือไม่
ซือซือจำได้ว่าได้ยินที่จิ่วจิ่วพูดว่าเซี่ยชีหรั่นพาเด็กกลับมา ก่อนอื่นเธอต้องเช็คว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของเธอหรือไม่ เด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง แค้นนี้สิบปีก็ยังไม่สาย เซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลิน ฉันจะปล่อยให้ลูกของคุณเป็นทางหนีทีไล่ของฉัน
จะไปบ้านตระกูลเย่ยังไงนี่เป็นเรื่องยากที่สุด
หลินเจี๋ยซือซือคิดอย่างหนัก ตอนนี้ทางเดียวคือให้ หลินเจี๋ยพาเธอไปที่นั่น แต่ หลินเจี๋ยจะไปหาตระกูลเย่อย่างไร? เธอต้องให้เหตุผลที่ หลินเจี๋ยไปที่บ้านตระกูลเย่
ทำไมหลินหลิงถึงแต่งงานกับไห่ลี่หมิน ซือซือบ่นว่าหลินหลิงที่ทำให้ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของเธอได้
ดวงตาของหลินเจี๋ยซือซือสว่างขึ้น ผู้หญิง ถ้า หลินเจี๋ยสนใจผู้หญิงที่ดูเหมือนเซี่ยชีหรั่น เขาจะไปที่บ้านตระกูลเย่อย่างแน่นอน
ซือซือทำตามที่เธอพูด เธอแต่งตัว จากนั้นก็หยุดมือของเธอ เธอแต่งสวยขนาดนี้แล้วแต่เย่เชินหลินก็จะไม่มองซ้ำว่าเธอสวยแค่ไหน
ความคิดที่จะแต่งตัวจึงหายไป
การได้เห็น เนี่ยนโม่เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดของหลินเจี๋ยซือซือ ในวันนี้เธอแอบวิ่งไปรอบๆบ้านตระกูลเย่เพื่อดูว่าเธอสามารถติดต่อใครสักคนได้หรือไม่และถือโอกาสเข้าสู่ตระกูลเย่
ใครจะรู้ว่าจะได้เห็นเนี่ยนโม่เดินออกมาคนเดียว?
“หนูเป็นใครจ้ะ” ซือซือถาม เนี่ยนโม่เธอเห็นได้ว่านี่เป็นลูกของเย่เชินหลินแต่ ซือซือไม่รู้จักแม่ของเด็ก
เด็กคนนี้อ่อนไหวที่สุด เนี่ยนโม่มองไปที่ ซือซือและหันไปรอบๆ ไม่สนใจเธอ
“กล้าที่จะไม่สนใจฉันหรือ” ซือซือจับ เนี่ยนโม่และมองไปที่ใบหน้าที่เล็กของเขาอย่างดุร้าย เอื้อมมือไปตี เนี่ยนโม่
“คุณกำลังทำอะไร?”
เสียงที่คุ้นเคยทำให้ หลินเจี๋ยซือซือชะงัก
“ฉันตีลูก เกี่ยวอะไรกับคุณ”ซือซือพยายามสงบสติอารมณ์ แต่เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เห็นไห่ลี่หมิน แต่โชคดีที่เธอพบข้อแก้ตัวที่ดี
“ลูกของคุณเหรอ เย่เชินหลินมีผู้หญิงแบบคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ไห่ลี่หมินและเย่เชินหลินเติบโตมาด้วยกัน ดู เนี่ยนโม่ก็รู้ว่าเป็นลูกของใคร
“ลุงฮะ เธอเป็นคนไม่ดี แม่ของฉันไม่ใช่เธอ แม่ของฉันสวย” เนี่ยนโม่ย่นจมูกและมองไปที่หลินเจี๋ยซือซือ ผู้หญิงเลวที่แกล้งทำเป็นแม่ของเขา
“ปล่อยเขาไป” ไห่ลี่หมินมองไปที่ หลินเจี๋ยซือซืออย่างไม่ลดละ ผู้หญิงคนนี้มีเจตนาไม่ดี
“ฉันไม่รังเกียจจะโทรแจ้งตำรวจตอนนี้หรอกนะ หรือจะให้ตระกูลเย่ออกมาจัดการ” ไห่ลี่หมินมองไปที่ซือซืออย่างดูถูก ผู้หญิงคนนี้กล้าหาญจริงๆ
ซือซือจ้องไปที่ไห่ลี่หมินอย่างขมขื่น คุณกลายเป็นคนไม่ได้แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้ยังดูเหมือนจะทำลายแผนการของเธอ เมื่อซือซือเห็น เนี่ยนโม่ก็ต้องการใช้ เนี่ยนโม่เพื่อล่อเย่เชินหลิน ต่อให้เย่เชินหลินไม่ชอบส้งหลิงหลิงแต่ยังสนใจลูกของส้งหลิงหลิง
ไห่ลี่หมินมองไปที่ผู้หญิงตรงข้ามอย่างสงสัย เขาไม่รู้จักเธอ ไห่ลี่หมินคิดว่าเขามีความจำที่ดี ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขามีเสน่ห์มาก ถ้าเขาเคยพบ เขาก็ควรจะจำได้
ถ้าเขารู้จักกัน ไห่ลี่หมินหรี่ตาและเขาต้องหาว่าเกิดอะไรขึ้น
ซือซือเฝ้าดูไห่ลี่หมินหรี่ตา เธอวาง เนี่ยนโม่และจากไป ไห่ลี่หมินไม่ใช่คนดื้อรั้นและซือซือไม่แน่ใจว่าไห่ลี่หมินจะมองเห็นเธอได้หรือไม่
เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่กำลังจะจากไป ไห่ลี่หมินเดินไปหา เนี่ยนโม่และย่อตัวลงสูงพอๆกับ เนี่ยนโม่
“หนูชื่ออะไร?” ไห่ลี่หมินมองไปที่เนี่ยนโม่อย่างอ่อนโยน เงาของทั้งคู่ใต้พระอาทิตย์ตกดินยาวขึ้นเรื่อย ๆ
“ชื่อเนี่ยนโม่ แม่ตั้งชื่อให้ฮะ” เนี่ยนโม่มองไปที่ไห่ลี่หมินและพูดพร้อมกับส่ายหัว ท่าทางตลกมาก
เนี่ยนโม่ ชีหรั่นนี่เป็นลูกของคุณหรือเปล่า? คุณกลับบ้านจริงเหรอ?
“คุณแม่ของหนูเป็นอย่างไรบ้าง?”
ไห่ลี่หมินหยุดถามคำถามที่เขาอยากถามมากที่สุด หากไม่มีธุระมาหาเย่เชินหลินในวันนี้ ไห่ลี่หมินมองตัวเองอย่างเยาะเย้ย เขาจะรู้ข่าวการกลับมาของชีหรั่นเมื่อใด
ผู้ชายทุกคนมีกุหลาบสองดอกในหัวใจ เธอคือดอกกุหลาบสีขาวที่เขาไม่มีวันได้สัมผัส