สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1074 สาวใช้ตัวแสบ 978

ตอนที่ 1074 สาวใช้ตัวแสบ 978
เซี่ยชีหรั่นรออย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอส่งข้อความหาตัวแทนของเธอ ให้เขาบริจาคเงินจำนวนหนึ่งเพื่องานการกุศลนี้
เมื่อส่งข้อความเสร็จ ชายวัยกลางคนที่ดูท่าทางอัธยาศัยดี เดินตรงเข้ามาหาอย่างยิ้มแย้ม
“คุณเซี่ย คุณต้องการพบผมหรือครับ？”ฝ่ายชายถามอย่างกระปรี้กระเปร่า：“ผมมีนามสกุลว่าโจว คุณเซี่ยสามารถเรียกผมว่าเหล่าโจว”
“คุณชายโจวคือว่าแบบนี้ค่ะ ฉันไม่ต้องการลงทะเบียนชื่อของฉัน ถ้าต้องลงทะเบียน ฉันหวังว่าถึงตอนนั้นจะไม่พูดว่าใครเป็นผู้มอบสิ่งของให้ หากต้องการเก็บไว้เป็นความลับ ไม่ทราบว่าจะได้ไหมคะ？”เซี่ยชีหรั่นมองคุณชายโจวอย่างตื่นตระหนกเล็กน้อย เกรงว่าคุณชายโจวที่มีอัธยาศัยดีคนนี้จะตอบว่าไม่
“ได้ครับ เพียงแต่ผมอยากทราบว่าทำไม”คุณชายโจวมองเซี่ยชีหรั่น ทุกคนต่างต่อสู้เพื่อชื่อเสียง เขาอยากดูว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้จะมีเหตุผลอย่างไร：“ไม่ทราบว่าพอจะบอกได้ไหมครับ？”
“ก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่สามารถบอกได้ค่ะ ฉันเพียงต้องการช่วยเหลือคนอื่น แต่การให้คนอื่นรู้มันอาจจะกดดันคนอื่น”เซี่ยชีหรั่นมองคุณชายโจวและกล่าวอย่างจริงจัง：“ถ้าให้พวกเขารู้ว่าเป็นใคร พวกเขาจะปฏิบัติต่อผู้บริจาคด้วยความเคารพอย่างแน่นอน คนที่ได้รับความช่วยเหลือจะจดจำคนผู้นั้นไปตลอดชีวิต แต่ว่าคุณชายโจว แบบนี้มันคือการแบกรับภาระอย่างหนึ่ง”
“คุณเซี่ย คุณช่างมีจิตใจที่ดีงามจริงๆ วางใจได้ผมจะเก็บเรื่องของคุณไว้เป็นความลับ”คุณชายโจวกล่าวอย่างอัธยาศัยดี ในยุคสมัยนี้ หญิงงามมีมากมาย บวกกับเทคโนโลยีการทำศัลยกรรมในปัจจุบัน มีนับไม่ถ้วน แต่คนจิตใจดีมีน้อยมาก นับว่าล้ำค่าและหายาก
ด้านข้างมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา ดูจากลักษณะมีอายุสามสิบปี ถือกระเป๋าสีขาว เมื่อมองเห็นเซี่ยชีหรั่นจึงพยักหน้าเล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มอย่างมั่นใจ
“ขอบคุณค่ะ คุณชายโจวฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“คุณเซี่ย ไม่เช่นนั้นให้พวกเราไปส่งคุณไหมครับ？”คุณชายโจวรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเห็นสิ่งที่เซี่ยชีหรั่นต้องการบริจาค ผู้หญิงที่จิตใจดีงามคนนี้ทำไมถึงมีผลงานเด็กสาวของหมี่ลี่ได้？ว่ากันว่าในเวลานั้นผลงานศิลปะความเจ็บปวดชิ้นนี้คนอื่นจ่ายเป็นหลายสิบล้านดอลลาร์ก็ไม่อาจซื้อได้
นี่มันมีค่ามาก พรุ่งนี้เขาจะต้องกระจายข่าว ให้ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกมา แบบนี้ถึงจะสามารถรวบรวมเงินได้มากขึ้นกว่าเดิม เด็กที่ต้องการความช่วยเหลือเหล่านั้นถึงจะสามารถได้รับความช่วยเหลือ
แต่เขาจะช่วยคุณเซี่ยท่านนี้ที่ไม่ต้องการให้ออกนามเก็บความลับของเธอ
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน……ฉันมีเพื่อนรออยู่ข้างนอก”เดิมที่เซี่ยชีหรั่นต้องการพูดว่าเย่เชินหลินคือแฟนของเธอ แต่คิดอีกทีมันไม่ถูกต้อง เย่เชินหลินไม่ต้องการเธอแล้ว เธอเป็นได้เพียงแม่ของลูกเขา และพวกเขาไม่สามารถกลับไปเป็นแบบเมื่อก่อนได้อีกแล้ว
“คุณเซี่ยเดินทางปลอดภัยนะครับ” คุณชายโจวส่งเซี่ยชีหรั่นออกไปข้างนอกด้วยความเคารพ เขามองเห็นเซี่ยชีหรั่นอายจนหน้าแดงตอนพูดออกมา แค่นึกถึงก็เขินอายแล้ว เพื่อนอะไรกัน ต้องเป็นแฟนหนุ่มแน่นอน
“คุณชายโจวส่งแค่ตรงนี้ก็พอค่ะ”เซี่ยชีหรั่นปฏิเสธ เธอออกมาก็มองเห็นเย่เชินหลิน：“เพื่อนของฉันรออยู่ข้างนอก คุณชายโจวไปทำงานของคุณต่อเถอะค่ะ”
“คุณเซี่ยเดินทางอย่างปลอดภัยนะครับ”ชายวัยกลางคนนามสกุลโจวเฝ้ามองเซี่ยชีหรั่นเดินออกไป
“คุณชายเย่ไปกันเถอะ”เซี่ยชีหรั่นมองเห็นเย่เชินหลินยังถือบุหรี่อยู่ มีสีหน้าสบายใจ
เดิมทีคุณชายโจวคนนั้นหันหลังกลับไปเมื่อเซี่ยชีหรั่นเดินออกไปแล้ว เพียงแต่คำว่าคุณชายเย่ทำให้เส้นประสาทของเขาขึงตึงทันที ในตงเจียงคนที่กล้าเรียกขานว่าคุณชายเย่ มีแค่เพียงคนเดียว ผู้อำนวยการเย่เชินหลินแห่งบริษัทพลังงานข้ามชาติ คุณเซี่ยท่านนั้นกับเย่เชินหลินมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรนะ？
นึกถึงคำพูดของเธอเมื่อสักครู่ เพื่อน คุณชายโจวยิ้ม แน่นอนว่าจะต้องเป็นพระชายาของคุณชายเย่ เพียงแต่พระชายาช่างมีจิตใจที่งดงามจริงๆ
“คุณเย่ ไม่ทราบว่าคุณมาเยี่ยมเยือน”คุณชายโจวเดินตรงออกมา ยืนด้านข้างเย่เชินหลินด้วยความเคารพ
“ผมมากับแม่ของลูกผม คุณเซี่ยท่านนี้คือภรรยาของผม”เย่เชินหลินจูงมือเซี่ยชีหรั่นหันตัวมา แม่ของลูกเขามีเพียงเซี่ยชีหรั่น ตอนนั้นในความเป็นจริงทำนายดวงชะตาว่าเธอจะมีลูกให้เขาสองคน ตอนนี้เขามีลูกชายหนึ่งคนแล้ว ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่ภรรยาของเขา แถมยังมีลูกอีกหนึ่งคน ดังนั้นสวีเห้าเซิงถูกลิขิตไว้แล้วว่าในที่สุดจะต้องพ่ายแพ้
“คุณนายเย่ สวัสดีครับ” คุณชายโจวแสดงความเคารพ มุมปากของเซี่ยชีหรั่นโค้งขึ้น คุณชายโจวคนนี้เคารพนอมน้อบต่อเธอมากกว่าเมื่อสักครู่ ดูเหมือนว่าคุณชายเย่คนนี้จะฝังรากลึกอยู่ในใจของพวกเขา！
“เอาล่ะ พวกเราไปก่อนนะ”เย่เชินหลินมองเห็นท่าทางเล็กๆน้อยๆของเซี่ยชีหรั่น ยัยตัวเล็กเปลี่ยนไปเยอะมาก แตกต่างจากเซี่ยชีหรั่นที่เขารู้จักมากขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร เขาก็ชอบทุกอย่าง ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
ซือซือยืนมองเย่เชินหลินอยู่ไม่ไกลโดยตลอด ถ้าหลินเจี๋ยมาพบเข้า ในเวลานี้คือตัวตนที่แท้จริงของซือซือที่สุด เขาก็จะรู้ว่าซือซือไม่เคยรักเขาเลย
เย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่น พวกคุณทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ คิดไม่ถึงว่ายังสามารถใช้ชีวิตอย่างสบายใจ ฉันไม่ยอม ฉันจะต้องแก้แค้น
สายตาเคร่งเครียดของซือซือมองดูท่าทางที่สนิทสนมของทั้งสองคน เธอแทบอยากจะเข้าไปฉีกออกเป็นชิ้นๆ เย่เชินหลิน ในเมื่อคุณยอมรับว่าเซี่ยชีหรั่นคือภรรยาของคุณ ไม่รู้ว่าคำถามที่ไห่ลี่หมินถามคุณจะทำให้คุณฝันสลายหรือเปล่า？เซี่ยชีหรั่นไม่ได้กตัญญูอย่างเสมอต้นเสมอปลายหรือ？ เซี่ยชีหรั่น ฉันอยากรู้ว่าเธอจะเลือกอย่างไร
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเหมือนมีคนมองพวกเขาอยู่ แต่เมื่อเธอหันไปมองกลับไม่พบอะไร
“คุณชายเย่ ฉันรู้สึกว่าถูกจ้องมอง แต่ว่าฉันเป็นเพียงคนธรรมดา หากเป็นคุณ น่าจะไม่ค่อยมีใครกล้า！”เซี่ยชีหรั่นพูดหยอกล้อ หวังใช้น้ำเสียงเช่นนี้ผ่อนคลายบรรยากาศที่ตึงเครียด
“วางใจ อยู่กับผมไม่มีทางเกิดอะไรขึ้น”เย่เชินหลินปลอบโยนเซี่ยชีหรั่น เขามองดูรอบๆก็ไม่พบอะไร
ซือซือสูดลมหายใจที่เยือกเย็น เกือบจะถูกเย่เชินหลินมองเห็นเข้าแล้วไหมล่ะ โชคดีที่เธอหลบทัน หากถูกเย่เชินหลินมองเห็น เธอไม่รู้ว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่นหรือไม่ และความรู้สึกตื่นตัวของเย่เชินหลินจะรับรู้ได้หรือเปล่า
ผู้หญิงที่ต้อนรับเซี่ยชีหรั่นตอนแรกเบิ่งตาโตและมองไปที่แบบฟอร์มการลงทะเบียน คิดไม่ถึงว่าคุณเซี่ยจะไม่เสียดายเช่นนี้ แถมยังไม่ให้เอ่ยนามอีก
“ฉันขอถามถึงสิ่งของที่คุณผู้หญิงเมื่อสักครู่นำมาประมูลได้ไหมคะ？”หญิงสาวอายุสามสิบปีที่ทักทายเซี่ยชีหรั่นเอ่ยถามอย่างสุภาพ หลินต้าฮุยมอบหมายงานให้เธอ จึงต้องทำให้สำเร็จ เมื่อสักครู่ตอนมาถึงเธอมองเห็นผู้อำนวยการ และทันทีที่พบกับเซี่ยชีหรั่นจึงเข้าใจว่าทำไมผู้อำนวยการถึงมาอยู่ที่นี่
ถ้าเธอไม่สามารถได้รับข้อมูลที่ผู้อำนวยการต้องการได้ ต่อจากนี้พวกเขาจะต้องทุกข์ทรมานไปหนึ่งอาทิตย์ คุณเย่จะต้องลงโทษพวกเขาอย่างสาสม
“คุณผู้หญิง ขออภัยค่ะ เมื่อสักครู่คุณเซี่ยท่านนั้นต้องการเก็บเป็นความลับ ดังนั้นจึงต้องขอประทานโทษอย่างมากค่ะ”พนักงานตอบด้วยความสุภาพ อธิบายด้วยความอดทน
หากไม่ได้ข้อมูลจะถูกคุณเย่ด่า ดูเหมือนทำได้เพียงต้องใช้อำนาจ คุณเย่งั้นฉันขออ้างคุณแล้วกัน
“เมื่อสักครู่คุณเซี่ยคือคุณหญิงของคุณเย่ของพวกเรา คุณเย่ต้องการทราบว่าคุณหญิงขายอะไร ตอนนี้ต้องการไปซื้อใหม่ให้เธอ เพราะอย่างไรเสียคุณเย่ของพวกเราก็รักคุณหญิงมาก”คนที่เย่เชินหลินส่งเข้าไปกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน คุณเย่ ขอโทษด้วยฉันเองก็จนปัญญาเหมือนกัน！
“แต่ว่า ”พนักงานยังเป็นหญิงสาวแรกรุ่น ยังไม่เข้าใจโลก
“หัวหน้าโจว คุณผู้หญิงท่านนี้ต้องการทราบว่าคุณเซี่ยบริจาคอะไร”หญิงสาวแรกรุ่นมองเห็นคุณชายโจวเดินเข้ามา เหมือนกับมองเห็นผู้ช่วยชีวิต และตอนนี้คุณชายโจวก็คือที่พึ่งพาของเธอ
“คุณชายโจว สวัสดีค่ะ ฉันคือคนที่คุณเย่ส่งมา ฉันต้องการทราบสิ่งของที่คุณหญิงของท่านบริจาคเมื่อสักครู่ ต้องการซื้อให้คุณหญิงเพิ่ม”
เป็นแฟนหนุ่มจริงด้วย ไม่สิ นี่เรียกว่าคุณหญิง น่าจะเป็นภรรยา คุณเซี่ยคนนี้ยังกลัวคนอื่นรู้อีก คุณชายโจวส่ายหน้า คนหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่เข้าใจจริงๆ！
“นี่บริจาคโดยคุณเย่ของพวกเรา”ผู้หญิงที่เย่เชินหลินส่งมาหยิบสิ่งของที่หลินต้าฮุยมอบให้แถมยังมีเช็คธนาคาร：“หวังว่าจะสามารถให้ความช่วยเหลือผู้อื่นได้”
มองดูตารางรายการสิ่งของ มุมปากของคุณชายโจวกระตุกขึ้นอย่างแรง สามีภรรยาคู่นี้ร่ำรวยจริงๆ ต่างคนต่างเป็นคนใจกว้างและไม่เสียดาย เพียงแต่ว่าใครใช้ให้พวกเขามีเงิน？โลกใบนี้มีเงินก็เอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเงินก็ต้องยอมรับชะตาชีวิต！
“ได้ เสี่ยวหลิว คุณมาจัดการ ผมจะไปทำการประชาสัมพันธ์ให้ทุกคนทราบ” คุณชายโจวเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยรอยยิ้ม เขาทำการประชาสัมพันธ์ได้ดี เพราะหากทำการประชาสัมพันธ์ดี เงินที่ระดมทุนในครั้งนี้จะเป็นกองทุนตามวัตถุประสงค์ เด็กจะได้เรียนหนังสือจำนวนไม่น้อย
ทันทีที่เรื่องราวแพร่กระจายบนโลกอินเตอร์เน็ต ผลงานความเจ็บปวดของเด็กสาวของนักออกแบบเครื่องประดับแฟชั่นหมี่ลี่มาอยู่ในงานประมูลตงเจียง ข่าวดังกล่าวดึงดูดผู้คนจำนวนมากเข้ามาชม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ คนร่ำรวยมากมายต่างอยากเห็นของจริง พวกเขายังกลัวที่จะใช้จ่ายเงินเพียงครั้งเดียวเพื่อมาตงเจียง ขอเพียงแค่สามารถที่จะบรรลุสิ่งที่ชอบ
เซี่ยชีหรั่นยังไม่ทันถึงบ้านก็ได้รับสายจากต่างประเทศ
“ผลงานศิลปะความเจ็บปวดทำไมถึงถูกนำไปประมูล？”
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งจะกดรับ เสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นมาทันที ชีหรั่นมีชื่อเสียงในวงการแฟชั่น เธอเอ่ยถึงผลงานศิลปะความเจ็บปวดชิ้นนี้ ผู้คนมากมายขอให้เธอสร้างหลายๆแบบ แต่เธอไม่ยอมตกลง ความเจ็บปวดนี้ ซ่อนเรื่องราวของพวกเขาไว้เยอะเกินไป คนทั่วไปมองไม่ออก แต่เพื่อนเหล่านั้นฉลาดเฉียบแหลม ถึงอย่างไรเซี่ยชีหรั่นก็คือเพื่อนของพวกเขา และเป็นคนที่มีจิตใจไม่ซับซ้อน
แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นข่าวบนอินเตอร์เน็ต คิดไม่ถึงว่าเธอจะนำไปประมูล？ในใจรู้สึกไม่ดีอย่างมาก เพื่อนที่ดีแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ไว้หน้ากัน
“ขอโทษ ฉันอยากช่วยคนที่ต้องการความช่วยเหลือเหล่านี้ มาประเทศจีนฉันพกมาเพียงความเจ็บปวด ไม่ได้พกเงินหรือของมีค่าอย่างอื่น”
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ เซี่ยชีหรั่นก็ไม่คิดจะนำผลงานศิลปะความเจ็บปวดไปขาย นี่คือผลงานชิ้นแรกของเธอ ผลงานที่มีเรื่องราวของเธอ เธอตัดใจไม่ลง
“ช่างมันเถอะ ฉันให้อภัยเธอ ใครใช้ให้พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันล่ะ”
หลินหลิงเรียกหลินเจี๋ยกลับบ้าน ท่านปู่หลินมีลูกชายเพียงคนเดียว เขาไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่าน เพียงแต่งานการกุศลแบบนี้จะได้รับชื่อเสียงที่ดี
“เสี่ยวเจี๋ย นี่คือสร้อยคอที่เมื่อก่อนพี่ซื้อเอาไว้ น้องช่วยเอาไปบริจาคในงานครั้งนี้ให้พี่หน่อยนะ”หลินหลิงเห็นท่านปู่ไม่พูดจา เธอจึงพูดแทน หลินหลิงรู้การตัดสินใจของท่านปู่หลิน หลินเจี๋ยคือน้องชายของเธอ ตราบใดที่ดีต่อหลินเจี๋ย หลินหลิงก็จะสนับสนุน
“พี่ พี่ไปเถอะ”
ถึงแม้หลินเจี๋ยจะต่อต้าน การกระทำของท่านปู่หลินมาตลอด แต่เขาไม่ใช่เด็กน้อย และไม่ใช่คนโง่เขลา ที่ไม่แบ่งแยกถูกและผิด เขารู้ว่านี้คือสิ่งที่ดีสำหรับเขา ถึงให้หลินหลิงไป
“แปลกจัง เชื่อฟังซะด้วย รีบไปเถอะ พี่ยังมีธุระ วันนี้คุณเย่ให้พี่เข้าบริษัทไปทำธุระ”ในเวลานี้หลินหลิงรู้สึกซาบซึ้งใจเย่เชินหลินมากที่เสนอข้อแก้ตัวให้กับเธอ