สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1104 สาวใช้ตัวแสบ 1008

ตอนที่ 1104 สาวใช้ตัวแสบ 1008
เซี่ยชีหรั่นสะบัดมือเย่เชินหลินออก คุณเย่ มีเพียงคนนี้คนเดียวที่เธอสะบัดมือออก ประธานจง คนที่พูดถึงคือพ่อเธอแน่ๆ
เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นที่ไม่ขยับก็รู้สึกจมดิ่ง จางชิงกำลังคุยโทรศัพท์กับใคร แล้วทำไมถึงรู้เรื่องที่เขาทำร้ายจงหวีฉวน
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากฟังต่อไป ในสมองมีแต่คำเดียว เธอไม่เชื่อว่าจงหวีฉวนตายแล้ว
“ชีหรั่น” เย่เชินหลินมองแผ่นหลังของเซี่ยชีหรั่น เขายังมีสิทธิ์รั้งเธอไว้ไหม บาดแผลระหว่างเรานั้นลึกนัก เย่เชินหลินเข้าใจ พวกเขาต่างรักกันและกันอย่างลึกซึ้ง
“จางชิง”
เย่เชินหลินเรียกเธอด้วยใบหน้าเย็นชา ครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อจางชิงเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเรียกจางชิงและเมินชื่อเธอตลอดมา คิดว่าเธอเป็นยัยตัวเล็ก ไม่ใช่ตัวจริงแต่เป็นการเลียนแบบ
“คุณเย่”
จางชิงเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินจะทำยังไงกับเธอ
“เธออยากตายเหรอ” เย่เชินหลินเอื้อมมือคว้าคอจางชิงแน่น ชั่วขณะเขาอยากฆ่าจางชิงจริงๆ ถ้าไม่ใช่ยัยตัวเล็กอยู่ที่นี่
“คุณเย่ ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด”
จางชิงมองเย่เชินหลินอย่างไร้เดียงสา ตายคามือเย่เชินหลินคือสิ่งที่จางชิงต้องการ เธออยากให้เย่เชินหลินจำเธอได้
“ไม่เข้าใจ อยากให้ฉันบอกเธอมั้ย”
เย่เชินหลินใช้แรงในมือ เขาเกือบจะฆ่าจางชิงแล้ว
เห็นตาคู่นี้แล้วเย่เชินหลินก็ปล่อยมือ ไม่ว่าจะพูดยังไง จางชิงก็เป็นผู้หญิงของเขามาสามปีแม้จะไร้ตัวตน เขาใจดีเกินไป ยัยตัวเล็กต้องรู้เรื่องจงหวีฉวนเข้าสักวันแต่เย่เชินหลินไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นรู้ตอนนี้ ยัยตัวเล็กยังพัวพันกับสวีเห้าเซิง พอรู้เรื่องจงหวีฉวนเข้าเย่เชินหลินก็เดาไม่ออกว่าเธอจะทำอะไรบ้าง
“ขอโทษค่ะ คุณเย่ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงไม่ฆ่าฉัน”
จางชิงเอ่ยปากอย่างยากลำบาก เธอเข้าใจว่าเย่เชินหลินลังเล เดิมทีเย่เชินหลินเกือบจะไม่ลังเลฆ่าเธอแล้ว เซี่ยชีหรั่น เทียบกับเซี่ยชีหรั่นแล้ว จางชิงคิดอย่างตกใจ เธอไม่ใช่สักหน่อย บางทีเย่เชินหลินอาจไม่ได้คิดถึงตรงนี้
เห็นสายตาที่เหมือนชีหรั่นมองมา เย่เชินหลินก็คิดถึงเธอ เขาค่อยๆปล่อยมือ ยัยตัวเล็ก ให้เขากลับไปคิดก่อน
“เธอคุยกะใคร” เย่เชินหลินถามจางชิงเหมือนยมบาลหน้าประตูนรก คล้ายว่าถ้าเธอโกหกจะถูกลงโทษ
“คุณเย่ ฉันก็ไม่รู้จักคนนี้ เธอโทรมาหาฉันเอง” จางชิงยื่นโทรศัพท์ให้เย่เชินหลินดู
ใช้โทรศัพท์สาธารณะดูท่าจะเตรียมตัวมาดี แต่เธอรู้เบอร์จางชิงได้ไง
ดูเหมือนว่าเย่เชินหลินจะต้องตรวจสอบกับสิ่งล่าสุด เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับ สถานการณ์ของจางชิงยังไม่แน่ใจใครขวางเขาและยัยตัวเล็ก นั่นคือหลี่หมิงจุ้นหรือเปล่า? หลี่หมิงจุ้นหรือไม่ ไม่หลี่หมิงจุ้นดีกับเย่เชินหลินมาตลอด
แล้วใครกันแน่
เย่เชินหลินผลักวงล้อและค่อยๆหายไปจากสายตาของจางชิง
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเธอหลบหนีจากสายตาของเย่เชินหลินได้อย่างไร เธอรู้แค่ว่าเธอต้องการหนีและมุ่งเน้นไปที่การเดิน เธอไม่ได้ยินใครเรียก เย่เฮ่าหรันตายไปแล้ว เย่เชินหลินโกรธและต้องการฆ่าเธอ เธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับจงหวีฉวน แทบจะกล่าวได้ว่าในสายตาของจงหวีฉวนเซี่ยชีหรั่นเป็นเพียงเครื่องมือที่สามารถใช้ได้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เซี่ยชีหรั่นก็อยากจะร้องไห้ เขาเป็นญาติของเธอรองจาก จ้าวเหวินอิงในโลก แต่จงหวีฉวนปฏิบัติต่อเธอเช่นนั้นเซี่ยชีหรั่นรู้สึกเย็นชา
แต่เมื่อฟังว่าเขาตายแล้วเซี่ยชีหรั่นก็เสียใจมากเช่นกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอได้ยินว่าคนที่เธอชอบฆ่าจงหวีฉวน เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเย่เชินหลินในอนาคตอย่างไรเธอไม่รู้
เป็นสามีและภรรยาวันเดียวรักกันร้อยวัน ไม่ต้องพูดถึงว่าเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินร้อยวันนั้นไม่ธรรมดา ความรักของพวกเขาไม่ได้วัดจากเวลา เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างขมขื่นและมองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิดข้างนอก เธอจะทำอย่างไรดี? เย่เชินหลินยังคงป่วยอยู่ เธอไม่สามารถนั่งดูดายได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกแปลกๆอยู่ข้างเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เย่เชินหลินหมุนรถเข็นหยุดอยู่อยู่หน้าประตูห้องของเซี่ยชีหรั่น ประตูบางๆกั้นคนรักทั้งสองไว้ ยัยตัวเล็กคุณต้องการแบบนี้จริงๆหรือ? เย่เชินหลินถามตัวเองว่าถ้าเขาเป็นเซี่ยชีหรั่นจะทำยังไง เย่เชินหลินคิดอยู่นานแต่ก็คิดไม่ออก เขาไม่ใช่เซี่ยชีหรั่น แม้ว่ายัยตัวเล็กต้องการจากไปทันที เย่เชินหลินก็ไม่ยอม เขาต้องคิดว่าทำไมจางชิงถึงได้ปรากฏตัวที่นั่นและพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด
เขาจะไม่ปิดบังเซี่ยชีหรั่นเรื่องนี้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา เย่เชินหลินกลัว กลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะไม่สามารถทนต่อแรงระเบิดได้เมื่อได้ยินข่าวเช่นนี้ เขากลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะเกลียดตัวเอง เกลียดไม่ใช่เรื่องที่เขากลัวที่สุดแต่ เขาไม่กลัวอะไรมากไปกว่าที่เซี่ยชีหรั่นทำร้ายตัวเอง
เซี่ยชีหรั่นปิดตัวเองอยู่ในห้อง เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นเธอไม่ได้เปิดประตู เย่เชินหลินก็เคาะประตูและเธอก็ไม่สนใจ มันไม่ใช่วิธีที่จะดำเนินต่อไปเช่นนี้ เย่เชินหลินเรียกจิ่วจิ่วมา อย่างไรก็ตามจิ่วจิ่วเป็นเพื่อนของเซี่ยชีหรั่น ด้วยความสัมพันธ์นี้ยัยตัวเล็กควรจะออกมาแต่เย่เชินหลินอาจจะคำนวณผิดพลาด
ไม่ว่าจิ่วจิ่วจะตบประตูแรงแค่ไหน ไม่ว่าจะพยายามพูดยังไง เซี่ยชีหรั่นก็จะจมลงไปห้วงความคิด ไม่มีการตอบสนอง ในที่สุดจิ่วจิ่วก็บอกว่าเธอเหนื่อยและเสียงของเธอก็กลายเป็นใบ้ เธอมองไปที่เย่เชินหลินและยกไหล่ขึ้น บ่งบอกว่าเธอไร้เรี่ยวแรง
จิ่วจิ่วเกลียดเย่เฉินหลิน เขาปฏิบัติต่อเซี่ยชีหรั่นแบบนี้ได้อย่างไร เขาทำอะไรให้ชีหรั่นโกรธ เย่เชินหลินเพียงก้มหน้าลงและไม่พูด
จิ่วจิ่วดูทำอะไรไม่ถูก เธอเข้าใจว่าเธอไม่ใช่แสงสว่างของชีหรั่น ดังนั้นเย่เชินหลินจึงมองเธอแตกต่างออกไป ฝู้เฟิ่งหยีรับรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของตระกูลเย่ ไม่เช่นนั้นในสถานะของเธอ เกรงว่าจะเป็นสาวใช้คุณเย่มากกว่า
“มีวิธีไหนที่จะทำให้ชีหรั่นออกมามั้ย?” เย่เชินหลินเดินไปที่จิ่วจิ่ว ไม่ได้ถามแต่ด้วยน้ำเสียงของเขาคือคำสั่ง เขาเป็นธนูหน้าไม้ที่ทรงพลังอยู่แล้ว ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่ออกมา เย่เชินหลินก็ไม่รู้ว่าเขาจะบ้าคลั่งมั้ย
“ไม่งั้นก็พาเนี่ยนโม่ไปดูไหม” จิ่วจิ่วคิดว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นแม่ การได้เห็นเนี่ยนโม่จะทำให้เธอเข้าใจว่าเธอยังมีห่วง
เย่เชินหลินไม่มีวิธีอื่นแล้ว ฟังคำแนะนำของจิ่วจิ่วถือได้ว่าเป็นทางออก
“ดูชีหรั่นไว้ ฉันจะพาเนี่ยนโม่กลับมา” เย่เชินหลินผลักรถเข็นไป เขาไม่เคยหวังว่าขาของเขาจะดีขนาดนี้ เขาต้องการหาเนี่ยนโม่ให้เร็วขึ้น เนี่ยนโม่กลายเป็นฟางช่วยชีวิตของเย่เชินหลินตอนนี้
โม่เสี่ยวจุนมองไปที่เย่เชินหลินด้วยดวงตาขุ่นๆที่เปล่งออกมาและดูแปลกๆ นับประสาอะไรกับดวงตาขุ่นของเย่เชินหลินที่โม่เสี่ยวจุนไม่สนใจ แม้ว่าสถานะของเขาจะสำคัญก็ตาม เหตุผลที่มันแปลกก็คือเย่เชินหลินและชีหรั่นไปด้วยกันแต่ตอนนี้เขาออกมาแล้วชีหรั่นล่ะ?
“เย่เชินหลิน ชีหรั่นอยู่ที่ไหน” เมื่อคิดถึงเซี่ยชีหรั่น โม่เสี่ยวจุนก็ตื่นตระหนกและลุกขึ้นยืน เขาเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น
เนี่ยนโม่ได้ยินโม่เสี่ยวจุนก็มองไปที่เย่เชินหลินทันที สงสัยว่าแม่มีอะไรผิดปกติ
เย่เชินหลินไม่ได้มองไปที่โม่เสี่ยวจุน เมื่อเขาเห็นเนี่ยนโม่ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น
“เนี่ยนโม่มากับพ่อ ไปดูแม่กันเถอะ” เย่เชินหลินผลักรถเข็นอย่างกระตือรือร้นและเดินไปหาเนี่ยนโม่ แม้แต่ ฝู้เฟิ่งหยีก็ลืมที่จะกล่าวสวัสดี มีเพียงเนี่ยนโม่เท่านั้นที่อยู่ในสายตาของเขา
บางทีมันอาจจะเป็นพ่อกับลูกที่เชื่อมหัวใจกัน บางทีแม่กับลูกก็เชื่อมหัวใจกัน เนี่ยนโม่ไม่ได้ทำกับเย่เชินหลินเหมือนปกติและเดินไปกับเย่เชินหลินด้วยขาเล็กๆของเขา
ฝู้เฟิ่งหยีมองไปที่เย่เชินหลินอย่างเป็นห่วงเสี่ยวจุน เขาเป็นพี่ชายของลูกมาตลอด สิ่งนี้จะไม่เปลี่ยนไป ทำไมพี่น้องถึงปรองดองกัน
ความเจ็บปวดบนใบหน้าของฝู้เฟิ่งหยีชัดเจนเกินไป เหยนชิงเหยียนมองไปที่โม่เสี่ยวจุนสักพักและไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ในช่วงที่เขากลายเป็นโม่เสี่ยวจุนเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเมตตาของเย่เชินหลินที่มีต่อน้องชายคนนี้ ทำไมโม่เสี่ยวจุนและเย่เชินหลินมีความสัมพันธ์ที่แย่ขนาดนี้เลย? หรือเป็นเพราะเซี่ยชีหรั่น โม่เสี่ยวจุนดูถูกตระกูลเย่ เขาอาจมีเพียงน้องสาวคนนี้อยู่ในใจ
“เชินหลินมีอะไรผิดปกติกับชีหรั่น” ฝู้เฟิ่งหยีด้วยน้ำเสียงที่ทำอะไรไม่ถูกและเศร้า แผ่นหลังโม่เสี่ยวจุนแข็ง เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินฝู้เฟิ่งหยีพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ชั่วขณะเขาต้องการรั้งเนี่ยนโม่ไว้สักพักแต่ไม่รู้ว่าจะปล่อยมันอย่างไร
“เธอไม่เป็นไร ผมจะพา เนี่ยนโม่ไปดู” เย่เชินหลินไม่ต้องการที่จะเจาะจงเกินไป เขาไม่ต้องการให้โอกาส สวีเห้าเซิง
“โอเคจริงเหรอ?” โม่เสี่ยวจุนถามด้วยท่าทางแปลกๆ การเยาะเย้ยในน้ำเสียงของเขาทำให้เย่เชินหลินอยากเอาชนะเขา โม่เสี่ยวจุนไม่เคยทำให้เขาสบายใจและมันทำให้เย่เชินหลินปวดหัว
“เรื่องชีหรั่นยังไงก็ไม่ต้องให้นายมาสนใจ”
เย่เชินหลินไม่ได้มองไปที่โม่เสี่ยวจุน เขาผลักรถเข็นและค่อยๆก้าวไปข้างหน้า
“คุณเป็นคนที่ไม่มีคุณสมบัติที่จะดูแลเขา ไม่ใช่ฉันโม่เสี่ยวจุน” โม่เสี่ยวจุนพูดเสียงดัง “คุณปล่อยไปเองไม่ใช่เราบังคับคุณ รู้ทั้งรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างชีหรั่นและจงหวีฉวนคุณยังจะโกรธชีหรั่น ทำไมคุณไม่โกรธจงหยุนซาง คุณคิดว่าเธอบริสุทธิ์ หมดหนทางแล้ว แล้วชีหรั่นล่ะ ทำไมชีหรั่นถึงไม่บริสุทธิ์ เธอแค่ไม่เคยได้ความรักของพ่อที่ไม่น่าเชื่อ ถ้าเป็นเช่นนี้คุณจะประกาศโทษประหารชีวิตของเธอ”
ยิ่งพูดมากเท่าไหร่หัวใจของโม่เสี่ยวจุนก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น เขาอยากออกจากที่นี่
“โม่เสี่ยวจุน จงหวีฉวนฆ่าเย่เฮ่าหรันและนั่นคือพ่อของนาย” เย่เชินหลินกล่าวเบา เขาไม่ได้หักล้างทุกสิ่งที่โม่เสี่ยวจุนพูด สาวใช้เหล่านั้นหรือคนรับใช้คนอื่นๆได้ถอนสายตาจากเย่เชินหลินแล้ว นี่เป็นเรื่องครอบครัวของตระกูลเย่ พวกเขายังคงคิดว่าอยากแต่งงานเป็นลูกสะใภ้ ผู้หญิงก็อยากแต่งงานกับครอบครัวที่ดี
“เย่เชินหลิน ฉันคิดว่าคุณเป็นคนเจ้าเล่ห์จริงๆ คุณเอาแต่พูดว่าชีหรั่น แต่คุณทำอะไรเพื่อเธอบ้าง คุณเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุด คุณเคยชอบชีหรั่นและปล่อยให้ส้งหลิงหลิงกลั่นแกล้งเธอ ที่แย่ที่สุดแย่ที่สุดคือคุณจะยังมีลูกกับส้งหลิงหลิงได้อย่างไรถ้าคุณชอบชีหรั่น คุณรู้ว่าจงหวีฉวนและชีหรั่นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีและคุณปล่อยให้ชีหรั่นแบกความผิดทั้งหมดของคุณ รู้ทั้งรู้ว่าเธอแคร์พี่สาวที่ไม่เกี่ยวข้องของเธอ คุณยังคงใช้เธอมาทำร้ายชีหรั่น คุณเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด”