สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1116 สาวใช้ตัวแสบ 1020

ตอนที่ 1116 สาวใช้ตัวแสบ 1020
จางชิงพูดอย่างเหยียดหยาม “ฉันทำมากเกินไปเหรอ? เซี่ยชีหรั่น เธอดูให้ชัดเจนก่อน ตอนนี้เธอกำลังขอร้องฉันนะ ไม่ใช่ฉันกำลังขอร้องเธอ! ฉันถือว่าใจดีกับเธอมากแล้วนะ ไม่งั้นตอนนี้เธอคงต้องร้องไห้ขอร้องผู้ผู้พิพากษาอยู่ในชั้นศาลแล้ว!”
สวีเห้าเซิงมองจางชิงอย่างเย็นชา “ถ้าเธอไม่ใช้วิธีที่สกปรก พวกเราจะถูกเธอมัดมือชกแบบนี้ได้ไง!”
“วิธีสกปรกเหรอ? ฉันว่าพวกคุณต่างหากนะที่ใช้วิธีสกปรก ดูความผิดเหล่านี้สิ เหอะ หนีภาษี พวกคุณจะเสแสร้งมากเกินไปแล้ว!” จางชิงถือเอกสารไว้ในมือแล้วตบเบา ๆ
เซี่ยชีหรั่นมองจางชิงที่เย้ยหยันด้วยความโกรธแล้วพูดอย่างเกลียดชัง “เธอรู้ความจริงดี ทำไมต้องแสร้งทำตัวเป็นคนดีด้วย? หลักฐานเหล่านั้นเธอจ้างคนไปหามา! ถ้าคนเหล่านั้นไม่ได้ทรยศฉัน แล้วเธอจะไปหาหลักฐานพวกนั้นมาจากไหน!”
เป็นสิ่งที่เซี่ยชีหรั่นเกลียดที่สุดคือพนักงานที่เธอไว้วางใจ แต่กลับแทงเธอจากข้างหลังอย่างไม่คาดคิด
ไม่ว่าจะยังไงเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย
จางชิงยิ้มอย่างได้ใจ “นั่นเพราะเธอเซี่ยชีหรั่นไม่เคยได้ใจคนอื่นไง! ในบริษัทของเธอ
มีคนมากมายที่ไม่ชอบเธอ ฉันแค่ใช้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็สามารถซื้อใจลูกน้องของเธอได้แล้ว! ฉันว่าเธอควรทบทวนตัวเองแล้วล่ะ!”
เซี่ยชีหรั่นสีหน้าเปลี่ยนไป จริงเหมือนกัน จางชิงพูดถูก เธอต้องทบทวนตัวเองจริง ๆ
ทำไมเธอถึงเป็นคนใจอ่อนขนาดนี้……
ผู้คนเหล่านั้นรู้จุดอ่อนของเธอ เขารู้ว่าเธอดีต่อคนของเธอมาก
การเจรจามาถึงทางตันอีกครั้ง จางชิงไม่ยอมและเซี่ยชีหรั่นก็ไม่ยอมเหมือนกัน
สาวสองคนที่สวยงามไม่แพ้กันและเป็นผู้หญิงที่ดูคล้ายกันมาก ทั้งสองสบตากัน ต่างไม่ยอมซึ่งกันและกัน
เธอสองคนกำลังประเมินความสามารถของอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ
ในเวลานี้ ลูกน้องของจางชิงได้เข้ามาในห้องประชุมอย่างเร่งรีบ
“แย่แล้วค่ะ! แย่แล้วค่ะ!” เธอตะโกนไปด้วยแล้วมองหน้าจางชิงไปด้วย
จางชิงจ้องเธออย่างหงุดหงิด “ตกใจอะไรของเธอ! มีอะไรแย่? ถ้าเธอกล้าพูดเรื่องไร้สาระฉันจะไล่เธอออกทันทีนะ! ว่ามา เกิดอะไรขึ้น?”
จางชิงโมโหที่ลูกน้องของเธอทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น เธอจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ
พนักงานคนนั้นใช้มือปาดเหงื่อแล้วมองไปที่จางชิงอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็หันไปมองเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นและสวีเห้าเซิงต่างสบตากัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน
จางชิงลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอดุลูกน้องของเธอด้วยความโกรธ “ดูสีหน้าขี้ขลาดของเธอสิ! ไปคุยทางโน้น!”
เธอเดินไปที่มุมใกล้หน้าต่าง แล้วลูกน้องของเธอก็ตามไปด้วย
ลูกน้องของเธอลดเสียงลงแล้วกระซิบกับจางชิงอย่างกังวล “หนูเพิ่งได้ข่าวมาว่าเย่เชินหลินบล็อกเครือข่ายเงินทุนของบริษัทของเรา……”
สีหน้าจางชิงเปลี่ยนไปทันที “มีอะไรอีก? เล่าให้หมด!”
เสียงของลูกน้องเธอเริ่มสั่นคลอน “ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น สายของเราที่อยู่ในบริษัทเครื่องประดับแฟชั่น ตอนนี้พวกเขาไม่ฟังเราแล้ว พวกเขายังเปิดเผยว่าเราติดสินบนพวกเขา แล้วให้พวกเขาทำบัญชีปลอมในบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นอีกด้วย”
“เย่เชินหลิน!” จางชิงกัดฟันแล้วพูดชื่อผู้ชายคนที่เธอทั้งรักทั้งเกลียดออกมา
เซี่ยชีหรั่นปฏิเสธเขาไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยชีหรั่นไว้ตลอด
เซี่ยชีหรั่นมีพลังเวทย์มนต์อะไรถึงทำให้เย่เชินหลินต้องดีกับเธอโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย!
จางชิงรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะระเบิด
เธอยอมรับความจริงนี้ไม่ได้จริง ๆ
ลูกน้องมองหน้าจางชิงอย่างทำตัวไม่ถูก แล้วเล่าข่าวร้ายต่อด้วยความติดอ่าง “แล้ว……แล้วยังมี คือว่า เย่เชินหลินบอกว่า ถ้า……ถ้ามีบริษัทไหนหรือธนาคารไหนกล้าปล่อยเงินกู้ให้บริษัทแฟชั่นคิวบ์ของเรา ขะ……เขาจะปิดกั้นบริษัทนั้นและไม่ให้มีโอกาสได้เกิดในเมืองนี้ด้วย……”
“เขาทำแบบนี้ได้ไง! ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!” จางชิงปิดหน้าตัวเองอย่างเจ็บใจ ตอนนี้ในใจเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เซี่ยชีหรั่นที่ยืนอยู่ห่างจากพวกเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา เธอยังคงคิดหาวิธีที่จะทำให้จางชิงเปลี่ยนใจอยู่
เธอไม่กลัวความล้มเหลวชั่วคราว แต่เธอกลัวจะไม่มีโอกาสที่จะได้เริ่มต้นใหม่มากกว่า
ทันใดนั้นจางชิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็เงยหน้าขึ้นอย่างดุเดือด สองตาของเธอจ้องไปที่เซี่ยชีหรั่นเหมือนหมาป่าที่กำลังหิวโหย
รูปร่างหน้าตาของจางชิงนั้นสวยงามมาก แม้ว่าใบหน้าของเธอจะคล้ายกับเซี่ยชีหรั่น แต่นิสัยของเธอนั้นแตกต่างจากเซี่ยชีหรั่นอย่างสิ้นเชิง
เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างใจเย็น มีจิตใจที่ดีงาม เป็นคนตรงไปตรงมาและใจกว้าง จึงทำให้เธอเป็นมิตรที่ดีต่อคนอื่น
ในทางกลับกัน จางชิงเป็นคนจิตใจคับแคบ โหดร้าย ชอบลับหลังคนอื่น ดังนั้นเธอจึงดูขุ่นมัวและชั่วร้ายมาก
จางชิงในเวลานี้เหมือนถูกกระทบทางจิตใจมาก สีหน้าของเธอดูไม่มีความสุขเลย ความงามบนใบหน้าของเธอที่มีก็ได้หายไปเช่นกัน
เซี่ยชีหรั่นที่สบตากับจางชิงก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่นแล้ว
สายตาคู่นั้นของเธอ?
เหมือนเธอจะไม่มีความหวังแล้ว ผู้โดดเดี่ยวที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวัง ความเกลียดชังและความเคียดแค้นที่มีต่อผู้อื่น แทบรอไม่ไหวที่จะทำลายโลกทั้งใบ
น่ากลัวจริง……
เซี่ยชีหรั่นรีบหลบสายตาคู่นั้น
จางชิงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เธอเดินเข้าไปหาเซี่ยชีหรั่นอย่างช้า ๆ ทีละก้าว
สวีเห้าเซิงก็มองที่เธออย่างไม่คลาดสายตา เขายื่นแขนออกไปเพื่อบังเซี่ยชีหรั่นให้เธออยู่ด้านหลังเขา จากนั้นก็พูดกับจางชิง “อย่าเข้าใกล้มาอีก! ออกไปให้ห่างจากเซี่ยชีหรั่น!”
จางชิงยกมือขึ้นและพร้อมที่จะทำร้ายเซี่ยชีหรั่น
เธอจะทำลายรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้
เธอปฏิเสธเย่เชินหลินไปแล้วชัด ๆ ทำไมถึงยังยิ้มอย่างสบายใจได้
เมื่อสวีเห้าเซิงเห็นก็รีบจับแขนของจางชิงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดกับเธออย่างจริงจัง “จางชิง ผมขอเตือนคุณนะว่าอย่าทำร้ายเซี่ยชีหรั่น ผมไม่เคยทำร้ายผู้หญิง คุณอย่าทำให้ผมต้องสร้างข้อยกเว้นให้คุณนะ!”
จางชิงหัวเราะขึ้นมาดัง ๆ “ฮ่าฮ่า! ฮ่าฮ่าฮ่า! สวีเห้าเซิง คุณมันโง่จริง ๆ ยังคิดจะปกป้องผู้หญิงแบบนี้ด้วยเหรอ?”
เธอชี้ไปที่เซี่ยชีหรั่นแล้วตะโกนด่าอย่างเสียงดัง “เธอคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ได้แต่หลอกใช้คนอื่น คุณรู้ไหม เธอตั้งใจปฏิเสธเย่เชินหลินเพื่อสร้างภาพให้คุณเห็น เธอหวังจะพัวพันกับคุณ แต่อีกมุมหนึ่งเธอแอบส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับเย่เชินหลิน ปั่นหัวจนเย่เชินหลินต้องหลงไหลในตัวเธออย่างหัวปักหัวปำ!”
สวีเห้าเซิงรำคาญคำพูดของจางชิง เขาจึงปล่อยมือเธอลง “หุบปากซะ! เรื่องของผมกับเซี่ยชีหรั่นคุณไม่ต้องมายุ่ง คุณช่วยดูแลปากของคุณเองจะดีกว่า อย่าพูดเรื่องไร้สาระให้มาก!”
เซี่ยชีหรั่นมองสวีเห้าเซิงอย่างซาบซึ้ง “พี่สวี ฉัน……”
สวีเห้าเซิงลูบผมของเซี่ยชีหรั่นเบา ๆ “ไม่ต้องอธิบายหรอก ผมไม่มีวันเชื่อคำพูดของผู้หญิงร้ายกาจคนนี้หรอก คุณเป็นยังไงผมจะไม่รู้ได้ไงล่ะ? ผมจะไม่รู้จักคุณมากกว่าเธอคนนี้เหรอ?”
จางชิงกรีดร้องเพื่อจะเข้าไปตะครุบเซี่ยชีหรั่น แต่ก็ถูกสวีเห้าเซิงห้ามไว้อีกครั้ง สวีเห้าเซิงไม่ทันระวังผลักเธอล้มลงกับพื้นอย่างจัง
ในเวลานั้น จางชิงก็เงียบลง
เธอก้มหัวลงและผมยาวที่กระจัดกระจายอยู่บนใบหน้าทำให้มองสีหน้าอารมณ์เธอไม่ชัด
สวีเห้าเซิงรู้สึกรำคาญและอารมณ์เสียมาก แม้เขาจะเกลียดผู้หญิงอย่างจางชิงและเกลียดการกระทำของเธอที่มีต่อเซี่ยชีหรั่นมาก แต่เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งและเขาก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อนเลย
เซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปหาจางชิงแล้วยื่นมือไปหาเธอ “คุณโอเคไหม? มา ฉันช่วยคุณ”
จางชิงไม่ได้พูดอะไรและไม่ได้ขยับตัวอยู่สักพัก
เซี่ยชีหรั่นจึงนั่งลงด้วยความเป็นห่วง จากนั้นก็พูดกับจางชิงอีกครั้ง “เป็นอะไรรึเปล่า? เจ็บตรงไหนมั้ย? ลุงไหวมั้ย?”
จางชิงเงยหน้าขึ้นทันทีและบีบคอเซี่ยชีหรั่นอย่างรุนแรงแล้วตะโกนพูด “เซี่ยชีหรั่น เธอไปตายซะ! ไปตายซะ!”
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้มีทีท่าว่าจะป้องกันตัวใด ๆ เลย จู่ ๆ เธอก็ถูกจางชิงบีบคอไว้แน่น ๆ แบบนี้ ทำให้เธอหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
เซี่ยชีหรั่นถูกบีบคอไว้แน่น ๆ เธอทำได้เพียงจับแขนของจางชิงด้วยสองมือของเธอ เธอหวังว่าจางชิงจะปล่อยมือ
แต่จางชิงที่อยู่ในความโกรธแค้นและสิ้นหวังนั้นไม่สามารถคุยกับใครด้วยเหตุผลได้อีก แม้กระทั่งตอนนี้เธอเหมือนกลายเป็นคนบ้า คนบ้าที่ขาดสติและไม่ฟังเหตุผลของใครเลย
“เซี่ยชีหรั่น เธอไปตายซะ ขอเพียงแค่เธอตายไป เย่เชินหลินก็จะกลับมาหาฉัน……”
จางชิงบีบคอของเซี่ยชีหรั่นไว้แน่น ๆ และตะโกนใส่เธออย่างลนลาน
แม้สวีเห้าเซิงจะยืนอยู่ข้าง ๆ แต่ก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง
เขารีบเข้าไปกอดเซี่ยชีหรั่นไว้แน่น ๆ แล้วดึงเธอออกจากจางชิง
“แค่ก ๆ …… แค่ก ๆ …… แค่ก ๆ ……”
เซี่ยชีหรั่นสีหน้าซีดเซียวหลังจากที่เธอรอดพ้นจากเงื้อมมือของจางชิง เธอหายใจไม่คล่องและเริ่มไออย่างไม่สามารถควบคุมได้
“เสี่ยวอ้าย คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” สวีเห้าเซิงมองไปที่เซี่ยชีหรั่นด้วยความเป็นห่วง
เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถพูดอะไรได้ในขณะนี้ เธอทำได้เพียงส่ายหัวเบา ๆ แล้วไอต่อไป
สวีเห้าเซิงหันกลับมาอย่างขมขื่น เขามองจางชิงที่ยังคงนั่งอยู่ที่พื้นแล้วต่อว่าเธอ “ไอ้ผู้หญิงเลว! ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้ายังกล้าแตะต้องเสี่ยวอ้ายผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่!”
สีหน้าของจางชิงเหมือนเธอกำลังร้องไห้อยู่ แต่เธอกลับหัวเราะ “เหอะ ๆ”ออกมา ทำให้คนฟังแล้วรู้สึกกลัวจนขนลุกตัวสั่น
เซี่ยชีหรั่นไออยู่พักใหญ่ถึงค่อย ๆ ดีขึ้น
“จางชิง” เสียงของเซี่ยชีหรั่นยังคงแหบพร่า “คุณเคยทำร้ายลูกชายของฉัน แต่ฉันไม่ได้ว่าอะไรคุณเลย ตอนนี้คุณทำให้ฉันเสียบริษัทของฉันไป ฉันก็จะไม่เกลียดคุณเช่นกัน คุณเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่ง ต่อจากนี้ ขอให้คุณใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะ”