สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1159 สาวใช้ตัวแสบ 1063

ตอนที่ 1159 สาวใช้ตัวแสบ 1063
ยิ่งคิดแบบนี้ ก็ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก็ยิ่งทำให้ต้องคิดมาก นึกถึงความลึกซึ้ง เย่เชินหลินก็หายใจเข้าลึกๆ ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนที่เย้ายวนเพศตรงข้ามจริงๆ
เขาตัดสินใจไปหาเซี่ยชีหรั่นด้วยตัวเอง
วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าที่มีหิมะตกแจ่มใสแล้ว อากาศก็สดชื่นเป็นพิเศษ เย่เชินหลินสวมสูทสีดำ ใบหน้าไร้ที่ติของเขามีรอยยิ้มชั่วร้าย
รถมาเซราติคันดำแล่นไปบนถนนกว้างของเมืองนี้ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงแผนกเครื่องประดับ ยืนอยู่ด้านนอกแผนกเครื่องประดับบริษัทหลินซื่อ มองคนเดินไปเดินมา มองหาเซี่ยชีหรั่น เขาหาเซี่ยชีหรั่นไม่เจอ ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา แปดโมงแล้ว เลยเวลาเข้างานแล้ว
ให้ตายเถอะ บางทีเธออาจจะอยู่ที่นี่ตลอดเลยก็ได้
เย่เชินหลินเดาไม่ผิด เมื่อคืนเซี่ยชีหรั่นทำงานล่วงเวลาหนึ่งคืน เธอไม่ได้ไปที่บ้านจิ่วจิ่ว เธอรู้อย่างชัดเจนว่าที่บ้านจิ่วจิ่วมีพื้นที่ไม่พอ สามารถรองรับได้แค่ตัวเองและเนี่ยนโม่สองคน
เธอพูดสิ่งเหล่านี้เพราะแค่ไม่อยากรบกวนหลินเจี๋ยเท่านั้น
ได้ยินเสียงเคาะประตูด้านนอก เซี่ยชีหรั่นก็ขยี้ตาที่สะลึมสะลือ
“ผู้อำนวยการเซี่ย” เลขายิ้มเล็กน้อยเดินมา ประเด็นคือ รอยยิ้มบนใบหน้าเธอสดใสเหมือนดอกไม้ในมือเธอ
ดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่
“มีคนส่งดอกไม้มาให้คุณตั้งแต่เช้าตรู่เลย ดีจัง” เซี่ยชีหรั่นมองดอกกุหลาบแดงในมือเลขา ดอกไม้สีแดงอ่อนช้อยสวยงาม ปล่อยกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของดอกกุหลาบ
“ใช่ที่ไหนล่ะคะ ฉันจะโชคดีแบบนี้ได้ยังไง มันคือของคุณค่ะ” เลขาถือดอกไม้สดวางบนโต๊ะทำงานของเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นมองดอกกุหลาบช่อโตอย่างประหลาดใจ ไม่รู้จริงๆ ว่าจะมีใครมอบดอกกุหลาบช่อโตแบบนี้ให้ตนได้ หยิบดอกกุหลาบช่อนี้ขึ้นมา เห็นโน้ตใบหนึ่งในดอกไม้ โน้ตเขียนว่า: มอบดอกไม้สวยให้กับคนสวยอย่างคุณ
คนที่ลงชื่อคือ Jones
ชายหนุ่มลูกครึ่งรูปงามไม่เหมือนมนุษย์คนนั้น
ขณะที่กำลังประหลาดใจ ก็มีร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งยืนตรงหน้าตน แค่รู้สึกในอากาศเศร้าหมอง ชนะความมืดมนของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะ
ตัวสั่น จู่ๆ ก็รู้สึกหนาวมาก เมื่อเงยศีรษะขึ้นมา ดวงตาเซี่ยชีหรั่นก็สบตากับดวงตาเย็นชาของเย่เชินหลิน
เย่เชินหลิน ทำไม?
“คุณมาที่นี่ทำไม? ” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว หัวใจเธอสั่นไหวทันที ผู้ชายคนนี้ มาที่นี่ทำไม? ปรากฏตัวขึ้นที่แผนกเครื่องประดับบริษัทหลินซื่อทำไม เธอไม่อยากเห็นเขา
“ทำไม? มารบกวนอารมณ์สุนทรีย์ของคุณใช่ไหม? ดีมาก ผิดหวังในเรื่องงานแต่สมหวังในเรื่องความรัก” น้ำเสียงเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความประชดประชันเซี่ยชีหรั่น
เย่เชินหลินเห็นดอกกุหลาบบนโต๊ะทำงานเซี่ยชีหรั่นก็ตกอยู่ในความโกรธสุดขีด
“คุณกำลังพูดอะไร” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินอย่างโกรธเคือง ถึงเขาจะรู้ว่าทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ แต่ไม่สนว่าทำไมเขามาที่นี่
“เป็นผู้หญิงต่ำต้อยจริงๆ ” เสียงเย็นชาของเย่เชินหลินดังก้อนในห้องทำงานเซี่ยชีหรั่น เขาเงยศีรษะขึ้น มองสำรวจขึ้นลงการตกแต่งห้องทำงานของเซี่ยชีหรั่น
“ดูเหมือนประธานหลินจะดีกับคุณมากจริงๆ แม้แต่ห้องทำงานก็ตกแต่งหรูหรา” เย่เชินหลินสองมือล้วงกระเป๋า รองเท้าหนังมันวาวย่ำบนกำมะหยี่สีขาวหิมะ ความแตกต่างระหว่างสีดำและสีขาวชัดเจนอย่างรุนแรง
“คุณมาทำอะไร?” เซี่ยชีหรั่นไม่พอใจกับคำพูดของเย่เชินหลิน ผู้ชายคนนี้ ทำอะไรตามอำเภอใจอยู่เสมอ ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นเลย
“ฉันมา? ฉันมาที่นี่ก็ต้องมีเรื่องมาหาคุณอยู่แล้ว แน่นอนว่าเรื่องนี้มันไม่สำคัญสำหรับฉัน แต่สำหรับคุณมันสำคัญเท่าชีวิต” ดวงตาเย่เชินหลินฉายแววเจ้าเล่ห์ และมีร่องรอยความเศร้าโศก แต่ความซึมเศร้านี้หายไปในพริบตาเดียว
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สังเกตเห็นความซึมเศร้าในดวงตาเย่เชินหลิน สิ่งที่เธอเห็นมีแค่ความหยิ่งผยอง เธอยืนขึ้นมา มองเย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น “คุณจะทำอะไร? ”
เธอรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคนนี้ สามารถทำได้ทุกอย่าง เป็นผู้ชายที่เหมือนปีศาจ
“ฮ่าๆ ” เย่เชินหลินหัวเราะอย่างเหยียดหยาม เห็นเซี่ยชีหรั่นทำหน้าแบบนี้ เขาก็รู้ว่าที่แท้เซี่ยชีหรั่นก็กลัวตน
“คุณจะทำอะไรกันแน่? บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นถูกคุณซื้อไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” หัวใจเซี่ยชีหรั่นเจ็บปวดกะทันหัน บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นคือเลือดเนื้อและจิตใจของเธอ แต่เย่เชินหลินกลับ……
เย่เชินหลินอึ้งไป มองความเศร้าในดวงตาเซี่ยชีหรั่น
ที่แท้ เธอก็เหมือนกับคนอื่น ไม่รู้จักเขาเลย
ที่แท้ ทุกอย่างที่เขาทำ เป็นแค่ผลกำไรในสายตาเธอเท่านั้น
ที่แท้ เขาจ่ายไปมากขนาดนี้ สิ่งที่ได้กลับมาคือความโกรธของเธอเท่านั้น
“ฮ่าๆ ” เย่เชินหลินหัวเราะอย่างเหยียดหยาม โน้มตัวลงไป ใช้ข้อมือพยุงทั้งราง ดวงตาเรียวฉายรอยยิ้มแปลกๆ มุมปากเขาเผยอขึ้นเล็กน้อย “ถูกต้อง อย่างที่คุณพูด ฉันซื้อบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นแล้ว”
ดอกกุหลาบสีแดงหล่นลงมาจากโต๊ะ บังเอิญตกลงไปในถังขยะข้างๆ พอดี กลีบกุหลาบบางกลีบกระจัดกระจายอยู่บนพรมกำมะหยี่สีขาวในห้องทำงาน ขัดหูขัดตาเป็นพิเศษ
“แล้วคุณมาทำไม? ” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลิน ความโกรธที่อัดแน่นในอกไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
“ฉันมา เพื่อเอาสิทธิ์การเลี้ยงดูเนี่ยนโม่คืน” เสียงเย็นชาของเย่เชินหลิน เหมือนมีดแทงเข้าไปในหัวใจเซี่ยชีหรั่น เธอค่อยๆ ก้าวถอยหลังไปช้าๆ มองใบหน้าเย็นยะเยือกของเย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น “อะไรนะ? คุณพูดอะไร?”
“ฉันบอกว่า ฉันจะเอาสิทธิ์การเลี้ยงดูเนี่ยนโม่กลับคืนมา คุณฟังไม่ชัดเหรอ? ” เสียงเย็นชาของเย่เชินหลินดังขึ้นอีกครั้ง
“แต่ตอนแรกคุณตกลงกับฉันไปแล้วไม่ใช่เหรอ? บอกว่าจะไม่มีทางเอาสิทธิ์การเลี้ยงดูเนี่ยนโม่ไปจากฉัน ตอนนี้คุณกลับคำเหรอ? ” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลิน หัวใจเธอสั่นเล็กน้อย เธอรู้ว่าแค่เป็นเรื่องที่ชายตรงหน้าต้องการ ก็ไม่มีใครมาหยุดมันได้
นอกจากตาย นอกจากเขาตาย
เซี่ยชีหรั่นมองเขา น้ำตาคลอเบ้า แต่มันคือความแค้นมากกว่า
“ถ้าไม่เอาสิทธิ์การเลี้ยงดูเนี่ยนโม่คืนให้ฉันก็ได้ แต่คุณต้องสัญญากับฉันหนึ่งเรื่อง” มุมปากเย่เชินหลินวาดโค้งสวยงาม
“เรื่องอะไร?” ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นเหมือนเจอหนทางรอดชีวิต แม้ว่าขึ้นไปจะเป็นดาบลงมาจะเป็นทะเลเพลิง ตราบใดที่เธอรับประกันว่าสิทธิการเลี้ยงดูเนี่ยนโม่ยังอยู่ ให้ตัวเองทำอะไร เธอก็ยอมทั้งนั้น
“แค่คุณรับปากว่าจะเป็นเมียน้อยของฉัน” ใบหน้าเย่เชินหลินยิ่งภูมิใจมากขึ้น เห็นใบหน้าเซี่ยชีหรั่นที่กลายเป็นไม่พอใจนิดหน่อย ก็พูดอย่างเย็นชา “ว่าไง? คุณไม่ยอมเหรอ? ได้ งั้นสิทธิการเลี้ยงดูเนี่ยนโม่จะไม่ใช่ของคุณตั้งแต่วันนี้”
“ได้ ฉันตกลง” ชายที่เหมือนปีศาจคนนี้ มักสามารถทำให้ตนพ่ายแพ้ได้ เธอเหมือนกำลังวิ่งหนีตลอดเวลา แต่เมื่อเขาต้องการสนใจให้เธอกลับมา เขาก็เรียกให้เธอกลับมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ดีมาก จำไว้นะ ตอนนี้คุณเป็นเมียน้อยของฉัน จำหน้าที่เมียน้อยของคุณไว้ให้ดี คืนนี้ฉันจะมารับคุณ” เย่เชินหลินถอนมือสองข้างออกจากโต๊ะไป มองเซี่ยชีหรั่น ในดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ จากนั้นก็เอามือล้วงกระเป๋า แล้วเดินออกไปจากห้องเซี่ยชีหรั่นอย่างสบายๆ
และในขณะนี้ Jones ก็กำลังเดินเข้าไปในห้องทำงานเซี่ยชีหรั่นเช่นกัน
เมื่อเย่เชินหลินเดินผ่าน Jones ก็มีความชั่วร้ายนิดๆ Jones มองผู้ชายตรงหน้า มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า ในดวงตาเขาเหมือนไม่มีอะไร
“ผู้ชายอะไรเย็นชาจัง”
อากาศเย็นพุ่งเข้ามา Jones ตัวสั่น
เซี่ยชีหรั่นตัวสั่นหยิบดอกกุหลาบแดงที่ตกลงไปในถังขยะออกมา วางบนโต๊ะอีกครั้ง เธอนั่งตรงนั้นอย่างเหม่อลอย
“ฉันอยากให้คุณเป็นเมียน้อยฉัน”
คำพูดไม่กี่คำนี้ฉายในหัวสมองเซี่ยชีหรั่นไม่หยุด เข้าไปในหัวใจเซี่ยชีหรั่น หัวใจเซี่ยชีหรั่นในตอนนี้เต็มไปด้วยรูพรุน
“เฮ้ ชีหรั่น คุณได้รับกุหลาบแดงของผมหรือยัง” Jones ถือกาแฟหนึ่งแก้วยืนนอกห้องทำงานเซี่ยชีหรั่น ดวงตาโรแมนติกของเขากำลังมองเซี่ยชีหรั่นด้วยความเสน่หา
เสียงที่เต็มไปด้วยความดึงดูดนี้ดึงเซี่ยชีหรั่นออกมาจากความเศร้า มอง Jones ที่ยืนตรงหน้าตน ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบสีแดงค่ะ”
“ผมชอบสาวสวยแบบคุณ มีเสน่ห์มาก” Jones แสดงความรักต่อเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่ปิดบังเลย
“ขอบคุณค่ะ” เซี่ยชีหรั่นเหมือนมีภูมิต้านทานกับคำพูด Jones แล้ว ตอนนี้ก็ดูไม่เขินอายขนาดนั้นแล้ว
“ตอนกลางวันชวนคุณกินข้าวได้ไหม?” Jones มองเซี่ยชีหรั่น อย่างจริงใจสุดซึ้ง
เซี่ยชีหรั่นมองผู้ชายตรงหน้า ทั้งร่างเต็มไปด้วยความโรแมนติก ใบหน้าละเอียดอ่อนของเขา จมูกโด่งและดวงตาคู่นั้น……
เสื้อเชิ้ตขาวมืออาชีพถูกเขาสวมออกมาด้วยความสบายๆ กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกอย่างมีเสน่ห์ เป็นผู้ชายที่เซ็กซี่มาก หน้าอกเขาเปลือยผิวขาว
“ทำไมเหรอ? ” Jones มองตาเซี่ยชีหรั่น ถามอย่างกังวล ตั้งแต่เข้ามาในห้องทำงานเซี่ยชีหรั่น ก็เห็นสีหน้าแปลกประหลาดของเซี่ยชีหรั่น
“ไม่มีอะไรค่ะ ตอนกลางวันฉันมีธุระนิดหน่อย” เซี่ยชีหรั่นยิ้มมอง Jones เธอนึกถึงใบหน้าชั่วร้ายของเย่เชินหลิน เธอกลัวเขาจะทำอะไรกับ Jones เพราะตอนนี้เธอเป็นเมียน้อยเย่เชินหลินแล้ว
“ก็ได้ แต่ผมผิดหวังมาก หวังว่าจะได้พบคุณในตอนเย็น” Jones เดินออกไปจากห้องทำงานเซี่ยชีหรั่นอย่างผิดหวังนิดหน่อย
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ร่างเพรียวของเย่เชินหลินก็ปรากฏที่แผนกต้อนรับ ผู้คนทั้งห้องโถงใหญ่มองมาที่นี่
“ผู้ชายอะไรหล่อจัง”
“นี่มันประธานบริษัทเย่ซื่อ เย่เชินหลินไม่ใช่เหรอ? ทำไมมาอยู่ที่นี่?”