สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1162 สาวใช้ตัวแสบ 1066

ตอนที่ 1162 สาวใช้ตัวแสบ 1066
“คุณซือซือ ถ้าเนี่ยนโม่มันตายแล้ว ฉันจะขอเงินเธอด้วยเหตุผลอะไร? เธอโอนเงินเข้าบัตรฉันก่อน ตอนนี้ฉันกำลังรออยู่ หลังจากได้รับแล้ว ฉันจะทำให้เนี่ยนโม่หายไปต่อหน้าต่อตาเธอทันที ว่ายังไง?” มุมปากเหยนชิงเหยียนขยับอย่างเย็นชา พูดกับซือซือที่อยู่ปลายสายนั้น
ซือซือรู้จักคนอย่างเหยนชิงเหยียนดี ถ้าโอนเงินที่เหลือเข้าบัตรมันจริงๆ เหยนชิงเหยียนจะละโมบและคุกคามตนอีกครั้ง! จะต้องเห็นศพ! จะต้องเห็น!
“เห็นศพแล้วฉันจะโอน นายอย่าลืมนะ นายเป็นคนที่ลักพาตัวเนี่ยนโม่ ถ้าโดนเย่เชินหลินจับได้ นายจะหนีไม่พ้น!” สายตาชั่วร้ายของซือซือเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก!
เหยนชิงเหยียนวางสายไป มองไปรอบๆ พูดกับคนคนนี้ว่า “ไป เราเปลี่ยนที่กันก่อน ที่ชานเมืองทางตอนเหนือมีถ้ำหนึ่ง! เราพามันไปที่นั่นก่อน!”
ทั้งสองคนลากเนี่ยนโม่ นำเนี่ยนโม่เข้าไปในรถ แล้วขับตรงไปที่ถ้ำชานเมืองทางตอนเหนือ!
“ยัยผู้หญิงบ้านี่!” เหยนชิงเหยียนขับรถไปด้วย ตะโกนด่าเสียงดังไปด้วย!
เย่เชินหลินในตอนนี้มาถึงซากปรักหักพังชานเมืองตะวันออกแล้ว มองพื้นที่มืดแห่งนี้ เย่เชินหลินหาร่างเนี่ยนโม่ไม่เจอ!
“ประธานเย่ คนลักพาตัวมันพาเนี่ยนโม่ไปแล้ว ตอนนี้กำลังมุ่งไปที่ชานเมืองทางตอนเหนือ!”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว พูดขึ้นอย่างครุ่นคิด “ดูเหมือนคนลักพาตัวคนนี้มันได้รับคำสั่งมา ไม่ได้ต้องการแค่ชีวิตของเนี่ยนโม่”
“ชานเมืองทางตอนเหนือ! ไป เราไปชานเมืองทางตอนเหนือกัน!”
เย่เชินหลินและจางเฟิงอี้พากลุ่มคนไปที่ชานเมืองทางตอนเหนือ!
“ประธานเย่ แจ้งตำรวจดีไหมครับ!” จางเฟิงอี้มองเย่เชินหลิน ขมวดคิ้วเล็กน้อยพูดขึ้น
“อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น ตอนนี้ไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของคนที่ลักพาตัวเนี่ยนโม่! ถ้าต้องการคุกคามบริษัทเย่ซื่อต้องการเงิน แต่ฉันไม่ได้รับโทรศัพท์จากใครเลย! ถ้าไม่ได้ต้องการเงิน ต้องการชีวิตของเนี่ยนโม่ ก็ต้องเป็นคนที่เกลียดชังตระกูลเย่!” ในดวงตาเย่เชินหลินเผยร่องรอยความเย็นชา
“คุณเซี่ยไปทำให้ใครไม่พอใจข้างนอกหรือเปล่า? ” จางเฟิงอี้มองเย่เชินหลินอย่างสงสัย เย่เชินหลินคิดอย่างรอบคอบ เงียบอยู่นานแล้วพูดขึ้น “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตามหาเนี่ยนโม่ให้เจอ!”
รถสปอร์ตสีดำสองคันขับตรงไปที่ชานเมืองทางตอนเหนือ!
เมื่อเซี่ยชีหรั่นลืมตาขึ้นมา พบว่ารอบๆ คือความมืด ความมืดอึมครึมหนาวเล็กน้อย มองไปรอบๆ ที่นี่เหมือนถ้ำ!
นึกย้อนเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ จู่ๆ ก็คิดได้ ตัวเองนั่งรถเตรียมไปที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ แต่……ขณะที่กำลังสงสัย กลับเห็นแสงรอบๆ!
ใบหน้าผู้ชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าตน ใบหน้านี้คือใบหน้าของคนขับรถแท็กซี่เมื่อครู่นี้
“นายเป็นใคร? ลักพาตัวฉันทำไม? ” เซี่ยชีหรั่นจะยืนขึ้นมา แต่พบว่าร่างกายตัวเองถูกคนขับแท็กซี่มัดไว้แน่นจนขยับไม่ได้!
“ฉันคือใครไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญก็คือ มีคนต้องการชีวิตเธอ ฉันรับเงินมาแล้วก็ต้องช่วยสะเดาะเคราะห์!” ใบหน้าคนขับแท็กซี่เผยรอยยิ้มแปลกๆ
แสงสว่างเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นเรื่อยๆ คนขับแท็กซี่ย่อตัวนั่งลงมา มือข้างหนึ่งบีบคางเซี่ยชีหรั่น พูดขึ้นอย่างเย็นชา “จึ๊ๆ ……แต่น่าเสียดายใบหน้าแสนสวยนี้!”
“นายจะทำอะไร? ” เซี่ยชีหรั่นมองผู้ชายตรงหน้า ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว!
“ฮ่าๆ ” คนขับแท็กซี่แค่นหัวเราะแล้วพูดขึ้น “ฉันชอบคนแบบเธอ ยิ่งต่อต้าน ฉันก็ยิ่งสนใจ!”
พูดจบ มุมปากเขาก็มีร่องรอยความชั่วร้าย!
“ใครให้นายมาฆ่าฉัน? ” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่อยากได้ชีวิตตน!
“ใครเหรอ? ก่อนเธอตายฉันจะบอกเธอให้ แต่ตอนนี้ฉันอยากฟินสักหน่อย!” ขณะที่พูดก็จะยื่นมือมาถอดเสื้อขนสัตว์ของเซี่ยชีหรั่น!
ในขณะนี้ ปากถ้ำก็มีแสงไฟสว่างจางๆ ชายในชุดสูทดำคนหนึ่งลงมาจากรถ แล้ววิ่งไปในถ้ำ
“หยุด!” เสียงเย็นยะเยือกหนึ่งดังก้องไปทั้งถ้ำ
คนขับแท็กซี่หันกลับไป เห็นชายสวมชุดสูทดำยืนอยู่ปากถ้ำ ตะโกนอย่างเย็นชา “ไม่ต้องมายุ่ง ไม่งั้นฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”
ชายในสูทดำหัวเราะนิดหน่อย ไม่มีความกลัวเลยสักนิด เดินไปหาคนขับแท็กซี่
“ถ้าแกเดินมาล่ะก็ ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว!” คนขับแท็กซี่เห็นว่าชายสูทดำไม่มีเจตนาจะถอยเลยสักนิด ก็ยืนขึ้นมา เดินไปหาชายสูทดำ!
สายตาคมมีแสงสีฟ้าจางๆ พุ่งออกมา!
คนขับแท็กซี่ควักมีดสั้นออกมา ส่องแสงเย็นเฉียบในความมืดนี้ ชายสูทดำเตะมัน ได้ยินเสียงมีดสั้นหล่นลง
คนขับแท็กซี่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ทั้งสองคนต่อสู้กันในถ้ำ
หลังจากต่อสู้กันอย่างดุเดือด คนขับแท็กซี่ก็หอบหายใจหนัก ยืนอยู่ข้างๆ ชายสูทดำ
“ไว้ชีวิตฉันด้วย!”
“บอกมา ใครให้แกทำแบบนี้” ชายสูทดำมองคนขับแท็กซี่ที่คุกเข่าต่อหน้าตนแล้วพูดขึ้น
“คือ……ฉันทำเอง……”
“บอกมาว่าคือใคร!” ขณะที่คนขับแท็กซี่ยังพูดไม่จบ ก็เห็นปลายมีดแหลมจ่ออยู่ที่คอเขา!
“ฉันพูดแล้วๆ ปล่อยฉันเถอะ” คนขับแท็กซี่เริ่มอ้อนวอน ใบหน้าเผยความน่าสมเพช
“รีบๆ พูด!” ชายสูทดำตะโกนเสียงดังใส่คนขับแท็กซี่อย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด!
“คือ……คือบริษัทหลินซื่อกรุ๊ป……ชายชราตระกูลหลินบริษัทหลินซื่อกรุ๊ป!” คนขับแท็กซี่พูดอย่างขอความเมตตา
“รีบไสหัวไปซะ!” ชายสูทดำตะโกนใส่คนขับแท็กซี่
คนขับแท็กซี่ลุกขึ้นคลานแล้ววิ่งออกไปข้างนอก
ชายสูทดำเดินไปทางเซี่ยชีหรั่น ดึงเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาจากพื้น ช่วยเธอแก้เชือกบนตัวแล้วพูดขึ้น “คุณผู้หญิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”
“ไม่เป็นไร ขอบคุณ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้ค่ะ!” เซี่ยชีหรั่นขอบคุณชายสูทดำอย่างสุดชีวิต!
“ไม่ต้องขอบคุณ ฉันแค่ผ่านมาเท่านั้น!” ชายสูทดำยิ้มเล็กน้อยให้กับเซี่ยชีหรั่น พูดขึ้น “คุณผู้หญิงจะไปไหน? ฉันจะไปส่งคุณ!”
“ขอบคุณค่ะ ฉันจะไปคฤหาสน์ตระกูลเย่!” ในดวงตาเซี่ยชีหรั่นเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง!
ชานเมืองทางตอนเหนือ
เหยนชิงเหยียนพาเนี่ยนโม่เข้ามาในถ้ำชานเมืองทางตอนเหนือ
“ปล่อยฉัน พวกแกคนเลว!” เนี่ยนโม่พยายามดิ้นแกะเทปที่ปิดปากอยู่ ตะโกนใส่เหยนชิงเหยียน
“หุบปาก ไอ้เด็กเปรต เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก!” คนคนนั้นเห็นเนี่ยนโม่พูด ก็ตะโกนเสียงดังใส่เนี่ยนโม่
“เร็วเข้า ปิดปากมันซะ!” คนคนนั้นปิดปากเนี่ยนโม่ด้วยเทป
ในขณะนี้ไฟรถที่กะพริบไม่หยุดจากที่ไกลๆ เย่เชินหลินพาจางเฟิงอี้มาแล้ว
เหยนชิงเหยียนเดินผ่านถ้ำ เห็นแสงจางๆ อยู่นอกถ้ำ ก็รีบพูดกับคนคนนั้น “แย่แล้ว มีคนมา เรารีบไปกันเร็ว!”
คนคนนั้นลุกลี้ลุกลน ก็เห็นแสงที่อยู่ไม่ไกลจากถ้ำเช่นกัน พูดขึ้น “ทำไง……ทำไงดี? นั่นเย่เชินหลิน!”
เสียงเย็นชาของเหยนชิงเหยียนดังขึ้น “ลนอะไร ที่นี่มีตั้งหลายถ้ำ ถึงมันจะรู้ ก็ไม่รู้หรอกว่าเราอยู่ในถ้ำไหน! มันตามมาเร็วขนาดนี้ได้ไง?”
เหยนชิงเหยียนกลอกตาเล็กน้อย มองขึ้นลงสำรวจถ้ำนี้แล้วพูดขึ้น “ถ้ำนี้นำไปสู่หลังภูเขาตลอดทาง หลังภูเขามีถนนแคบๆ เส้นหนึ่ง เราไปซ่อนที่นั่นกันก่อน!”
“โอเค……” คนคนนั้นอ่อนลงบ้าง อุ้มเนี่ยนโม่แล้วเดินเข้าไปด้านในของถ้ำ
ในขณะนี้เย่เชินหลินก็มาถึงถ้ำแล้ว เห็นภูเขาใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ ก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิด
“ประธานเย่ คุณเซี่ยถูกผมช่วยไว้ได้แล้ว คนทำมันบอกว่า ประธานบริษัทเย่ซื่อเป็นคนทำ!”
“ประธานบริษัทเย่ซื่อ! ให้ตายเถอะ! ถ้าเป็นแบบนี้! เพราะเรื่องบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นเหรอ?” เย่เชินหลินกำหมัดแน่น!
“เซี่ยชีหรั่นล่ะ? บาดเจ็บหรือเปล่า? ” มือข้างหนึ่งของเย่เชินหลินล้วงกระเป๋า เดินลงมาจากรถ
“ไม่ครับ คุณเซี่ยไม่บาดเจ็บเลย ตอนนี้ไปที่คฤหาสน์ตระกูลเย่อย่างปลอดภัยแล้ว!”
“ดีมาก!” หลังจากวางสาย เย่เชินหลินก็พูดขึ้นอย่างเงียบๆ “ชีหรั่น คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะต้องดูแลพวกเธอสองแม่ลูกให้ดี!”
ในดวงตาเย่เชินหลินมีแสงเจิดจ้า!
“ประธานเย่ น่าจะเป็นถ้ำนี้!” ชายคนหนึ่งเดินมาจากข้างๆ พูดกับเย่เชินหลิน
“ไป!” เย่เชินหลินพาคนเดินไปด้านในของถ้ำนี้ ตลอดทางไปถึงปลายถ้ำ แต่ไม่เห็นร่างของเนี่ยนโม่เลย!
“ประธานเย่ คุณว่านี่คืออะไร? ” จางเฟิงอี้ก้มศีรษะลง มองที่ปลายเท้า เห็นเทปสีดำชิ้นหนึ่ง
“มันคือที่ไอ้คนลักพาตัวทิ้งไว้!” เย่เชินหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย รีบเดินไปด้านหน้า!
ทันใดนั้น ลมหนาวก็พัดมา มีแสงสว่างเล็กน้อยปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่เชินหลิน
“ให้ตายเถอะ ถ้ำนี้มันเชื่อมต่อกันจริงๆ ด้วย!” เย่เชินหลินขมวดคิ้ว เหวี่ยงหมัดไปที่ถ้ำ หินละเอียดบางส่วนกระจัดกระจายลงพื้น!
เดินออกมาจากถ้ำ เย่เชินหลินเห็นรอยเท้าหนึ่งแถวที่นอกถ้ำ เดินตามไปอย่างใกล้ชิด ก็เห็นชายคนหนึ่งพาเนี่ยนโม่วิ่งไปข้างหน้า
“หยุดนะ!”
ได้ยินเสียงตะโกน ฝีเท้าชายคนนั้นก็ยิ่งเร็วขึ้น เนี่ยนโม่กดเท้าเล็กสองข้างลงกับพื้น ชะลอความเร็วของคนคนนั้น!
ตอนนี้เหยนชิงเหยียนไม่รู้ไปไหนแล้ว!
คนคนนั้นถูกเย่เชินหลินและคนอื่นๆ ล้อมไว้แน่นหนา
“พูดมา ใครสั่งให้แกทำแบบนี้? ” เสียงเย็นชาดังขึ้นท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด
“คือ……ประธานบริษัทหลินซื่อ!” คนคนนั้นตอบอย่างสั่นๆ เห็นใบหน้าเย่เชินหลิน สองขาก็เริ่มสั่นขึ้นมา “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่รู้ว่านี่คือลูกของประธานเย่ ถ้าฉันรู้ ให้ความกล้าฉันมากเท่าไรก็จะไม่ทำเรื่องพวกนี้!”
ในดวงตาเย่เชินหลินมีร่องรอยความเย็นชา
ในตอนนี้แม้แต่อากาศก็บางลง ความน่ากลัวพุ่งเข้าหาทุกคน!