สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1168 สาวใช้ตัวแสบ 1072

ตอนที่ 1168 สาวใช้ตัวแสบ 1072
“เฮ้ เซี่ยชีหรั่น คุณอย่าทำให้ฉันตกใจนะ รีบขึ้นมา!” ผู้หญิงคนนั้นตกใจจนหน้าซีด รีบตะโกนไปที่ทะเลอย่างใจจดใจจ่อ
ถึงเธอจะค่อนข้างหยิ่ง ถึงขั้นไม่มีมารยาท แต่ถ้าซือซือไม่ได้บอกเธอว่าเซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ที่นี่คนเดียว ก็คงไม่มาหาเธอหรอก และที่มาหาเธอก็เพื่อสั่งสอนเซี่ยชีหรั่นสักหน่อย ไม่คิดว่าเซี่ยชีหรั่นจะว่ายน้ำไม่เป็น ตัวเองก็ไม่อยากฆ่าเธอด้วย
ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรดี? ในตอนนี้ผู้หญิงคนนี้สับสนวุ่นวาย เธอลืมวิธีจัดการสิ่งเหล่านี้ไปเลย จากนั้นร่างกายก็อ่อนลง นอนแผ่บนดาดฟ้าเรือ
ทันใดนั้น ก็มีเงาดำหนึ่งกระโดดลงไปในนั้น ผู้หญิงคนนั้นตกใจทันที
เย่เชินหลินกว่าจะจัดการคนที่คุยด้วยออกไปได้ ถึงได้พบในทันทีว่าเซี่ยชีหรั่นหายไปจากสายตาตัวเองเมื่อไรก็ไม่รู้
ให้ตายเถอะ เมื่อครู่นี้มองเธอตลอดเวลา และให้จางเฟิงอี้ไปหาเธอด้วย แต่ตอนนี้ไม่เห็นเซี่ยชีหรั่นเลย เมื่อเห็นผู้หญิงของหลินเจี๋ยเดินไปทางเซี่ยชีหรั่น ก็รู้สึกผิดปกตินิดหน่อย
เย่เชินหลินตามหาไปทั่วงานปาร์ตี้ ไม่เจอเซี่ยชีหรั่นเลยทั้งหมด เย่เชินหลินขมวดคิ้ว
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย หาจุดที่ตัวเองมองข้ามไปในหัวสมอง จู่ๆ ก็นึกถึงเรือยอชต์
ใช่แล้ว เรือยอชต์ มันคือสถานที่ที่ทุกคนจะไปปาร์ตี้ในตอนกลางคืน มันกำลังจัดอยู่ มีคนไปที่นั่นน้อยมาก! ผู้หญิงคนนี้ชอบทำให้จิตใจไม่สงบจริงๆ เลย
เมื่อเย่เชินหลินวิ่งมาถึงดาดฟ้า ก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของผู้หญิง จริงๆ ด้วย เซี่ยชีหรั่นอยู่ที่นี่
“จ๋อม” เย่เชินหลินกระโดดลงทะเลไป น้ำทะเลในตอนกลางคืนค่อนข้างหนาวเย็น
“ทำไม……มีดวงดาวระยิบระยับ……”
“ทำไมตายแล้วยังเจอหน้าปีศาจของเย่เชินหลินอีก”
“ที่นี่คือที่ไหน……สวรรค์เหรอ? แสงดาวสวยมาก!”
มีภาพหลอนตรงหน้าใช่ไหม? หลังความตายมันจะกลายเป็นแบบนี้เหรอ? 
แต่ในตอนนี้เนี่ยนโม่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งแล้วตะโกนเรียกแม่เสียงดัง
เสียงไร้เดียงสานั้นดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่สามารถหยุดได้
“แม่……แม่……”
“ไม่……ไม่ ฉันตายไม่ได้……ฉันตายไม่ได้……เนี่ยนโม่ เนี่ยนโม่ แม่มาแล้ว แม่มาแล้ว!”
จากนั้นก็เห็นเย่เชินหลินยืนอยู่ตรงหน้าตนโดยไม่มีร่องรอยความอ่อนโยนในดวงตา
“เย่เชินหลิน……เย่เชินหลิน……”
เย่เชินหลินนำร่างเซี่ยชีหรั่นนอนราบบนดาดฟ้าเรือ ใช้มือออกแรง จะพยายามระบายน้ำออกจากปากเซี่ยชีหรั่น
“เซี่ยชีหรั่น คุณตายไม่ได้เด็ดขาด ให้ตายเถอะ คุณรีบฟื้นสิ!”
ฉันอยากให้คุณรีบฟื้น!
เย่เชินหลินจ้องมองใบหน้าเซี่ยชีหรั่นอย่างจริงจัง ตะโกนเสียงดังอย่างเงียบๆ ตอนนี้ร่างกายเขาเปียกโชก เส้นผมดำแนบหน้าเขาเพราะเปียกน้ำทะเล ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยความกังวลและความโกรธ
“เซี่ยชีหรั่น ฉันอยากให้คุณฟื้น คุณได้ยินไหม!” เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นที่ไม่มีการตอบสนองใดๆ ทันใดนั้นในดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลใจและความเสียใจ
เขากลัวจริงๆ กลัวจะสูญเสียผู้หญิงคนนี้ไปจริงๆ เขากลัวการสูญเสียผู้หญิงคนนี้ และไม่เห็นหน้าเธออีก
ผู้หญิงน่าเกลียด ทำไมวิ่งเล่นไปทั่วโดยไม่ฟังคำพูดตน? 
อย่างไรเซี่ยชีหรั่นคุณก็เป็นคนของฉัน ฉันให้คุณตาย คุณถึงตายได้ คุณห้ามตายโดยที่ไม่ฟังคำพูดของฉัน ต้องผ่านความเห็นของฉันก่อน คุณเข้าใจไหม? 
เย่เชินหลินไม่เคยทำอะไรไม่ถูกแบบนี้มาก่อน แม้ต้องเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจในวงการก็ตาม ก็ไม่เคยประหม่าแบบนี้มาก่อน
เขาโน้มตัวลงมา เริ่มผายปอดให้กับเซี่ยชีหรั่น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาต้องหาทางช่วยเธอ
ผู้หญิงคนนั้นนอนแผ่บนดาดฟ้าเรือตั้งแต่ต้นจนจบ เมื่อเธอเห็นชัดๆ ว่าเมื่อครู่นี้คนที่กระโดดลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิตก็คือเย่เชินหลิน เธอก็รู้ว่าเธอผิดไปแล้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเย่เชินหลินจะเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่นแบบนี้ เป็นห่วงจนถึงขั้นกระโดดลงทะเลโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น
ผู้หญิงคนนั้นมองสายตาเย่เชินหลินในตอนนี้ สายตาเขาไม่หลอกใคร ใครมันบอกว่าเย่เชินหลินไม่ได้ชอบเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นเป็นคนไปยุ่งกับเย่เชินหลินเอง แถมยังมีลูกให้กับเย่เชินหลิน จากนั้นก็หน้าด้านอยู่กับเย่เชินหลิน แต่ตอนนี้เมื่อเห็นสายตาเย่เชินหลิน ใครจะไปเชื่อความจริงของข่าวลือพวกนั้น? มันเป็นเรื่องไร้สาระ!
ข่าวลือหลอกลวงอะไรกัน!
เย่เชินหลินไม่มีเวลาสนใจผู้หญิงข้างๆ คนนี้แล้ว ตอนนี้ความคิดเดียวของเขาก็คือปลุกเซี่ยชีหรั่นให้ฟื้น
“แค่ก……” ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็ไอกะทันหัน มุมปากมีน้ำทะเลจำนวนมากทะลักออกมา
“ชีหรั่น ชีหรั่น ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว!” สีหน้าวิตกกังวลของเย่เชินหลิน ตอนนี้เป็นประกายขึ้นมาแล้ว
เซี่ยชีหรั่นค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองเย่เชินหลินที่มีดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างเหม่อลอย
ไม่ได้ตายเหรอ? คนตรงหน้าคือเย่เชินหลินใช่ไหม? ทำไมดวงตาเขาอ่อนโยนแบบนี้ล่ะ? เซี่ยชีหรั่นไออีกไม่กี่ที จู่ๆ เธอก็รู้สึกหนาวมาก ร่างกายกลายเป็นรู้สึกแย่มาก
เธออยากยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าคนตรงหน้า เพื่อพิสูจน์ว่าคนตรงหน้าคือเย่เชินหลิน
ทันใดนั้น ช่วงเวลาถัดมา เธอก็ถูกอ้อมกอดอันอบอุ่นกอดไว้ในอ้อมแขน
“ชีหรั่น ดีจังเลย ในที่สุดคุณก็ฟื้น ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว!” เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาด้วยความกังวลใจ ความรู้สึกรุนแรงที่ได้รับในสิ่งที่สูญเสียไปครอบงำอารมณ์ทั้งหมดของเขาในตอนนี้
ทันใดนั้นความทรงจำของเซี่ยชีหรั่นก็ทะลักออกมามหาศาล
เธอจำได้ว่าถูกผู้หญิงคนหนึ่งผลักตกลงไปในทะเล จำได้ว่าน้ำทะเลพุ่งเข้าไปในลำคอเหมือนดาบปลายปืน จำได้ว่าภาพลวงตาที่เห็นในทะเลนั้นสวยงามมาก
ในตอนนี้เวลานี้ เซี่ยชีหรั่นถูกเย่เชินหลินกอดไว้แน่น เธอถึงขั้นรู้สึกถึงความเป็นห่วงที่เย่เชินหลินมีต่อตน
นี่ไม่ใช่ภาพลวงตาเหรอ? เขาเป็นห่วงเธอจริงเหรอ? เมื่อครู่นี้คนที่กระโดดลงทะเลเพื่อช่วยชีวิตเธอคือเขาเหรอ? 
เธอรู้สึกว่าเย่เชินหลินกอดเธอแน่นมาก ค่อนข้างหายใจไม่ออก
เซี่ยชีหรั่นที่ถูกเย่เชินหลินกอดนั้นมองใบหน้าวิตกกังวลของเย่เชินหลิน ถึงแม้ตนจะตกใจมาก แต่ เมื่อเห็นเขาเป็นห่วงความปลอดภัยเธอแบบนี้ ในใจเธอก็สงบลงอย่างอธิบายไม่ได้
ตั้งแต่รู้จักกับเย่เชินหลิน มาเพื่อการแก้แค้น แต่กลับตกหลุมรักผู้ชายชั่วร้ายคนนี้ จากนั้นเขาก็แก้แค้นและเหยียดหยามเธอ
แต่ การกระทำของเขาในตอนนี้อบอุ่นมากจริงๆ อบอุ่นจนเธอหวังว่าอยากเวลาหยุดอยู่ตรงนี้ตลอดไป ถึงจะตายไป เธอก็ไม่สนใจ
คือเย่เชินหลินจริงๆ เหรอ? 
ใช่ไหม? 
ดาดฟ้าเรือที่หนาวเย็น ราวกับมีร่องรอยความอบอุ่นแทรกซึมอย่างเงียบๆ แต่ เซี่ยชีหรั่นไม่อยากคิดเยอะเกินไป เธอกลัว กลัวว่าทุกอย่างนี้เป็นแค่ภาพลวงตาจริงๆ หลับตาลงเบาๆ เธอพิงใบหน้าเข้ากับอกแกร่งของเย่เชินหลิน สูดลมหายใจของเขา และความอ่อนโยนภายใต้รูปลักษณ์เย็นชาของเขา
เธอจะจดจำช่วงเวลานี้ตลอดไป หวังว่ามันไม่ใช่ความฝันจริงๆ !
ในดวงตาเธอเต็มไปด้วยความประทับใจและคำพูดนับพัน ทำให้เย่เชินหลินหัวใจเต้นเร็วขึ้น หัวใจสับสนอย่างมาก มันทำให้เย่เชินหลินค่อนข้างหงุดหงิด
เขาใจเย็นและมั่นคงมาตลอด ถึงแม้ในสนามรบก็สามารถวางกลยุทธ์ตอนเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจได้ เขาสงบและฉลาดมากพอ แต่ตอนนี้เขากลับถูกทุบเป็นชิ้นๆ 
ทันใดนั้น บนดาดฟ้าเรือก็เกิดความปั่นป่วน ดูเหมือนมีหลายคนก็กำลังเดินมาทางนี้
“ชีหรั่น” ร่างหลินเจี๋ยปรากฏขึ้นที่ดาดฟ้าเรือ ด้านหลังเขาคือซือซือที่มีใบหน้าโกรธเกรี้ยว
“ผู้หญิงคนนี้มันไม่ตายจริงๆ ด้วย!” จากนั้นเธอก็มองผู้หญิงที่นั่งบนดาดฟ้าเรือท่ามกลางความตื่นตระหนกและตกใจ ทุกอย่างที่เธอตั้งใจวางแผนมาอย่างรอบคอบ ผู้หญิงคนนี้มันอ่อนแอจริงๆ เซี่ยชีหรั่นอยู่บนดาดฟ้าเรือโดยที่ไม่บาดเจ็บเลยได้อย่างไร? ถูกเย่เชินหลินช่วยชีวิตขึ้นมาจริงๆ เหรอ?
“ชีหรั่นเป็นไงบ้าง?” หลินเจี๋ยถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าเซี่ยชีหรั่นฟื้นขึ้นมาแล้ว ตัวเองก็โล่งใจเบาๆ
Jones ที่ยืนด้านหลังเขาก็โล่งใจอย่างลึกซึ้ง
หลินเจี๋ยเกลียดตัวเองที่ไม่มองเซี่ยชีหรั่นไว้ให้ดี คนที่ช่วยเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาไม่ใช่ตัวเขาแต่เป็นเย่เชินหลิน
“เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ทำไมต้องผลักเธอตกน้ำ? เธอรู้ไหมว่าแบบนี้มันตายได้เลยนะ? เธอทำเกินไปแล้ว!” ซือซือมองผู้หญิงที่ล้มลงบนดาดฟ้าเรือ เสียงคำรามสั่นแก้วหูของเธอ
ในขณะเดียวกัน เย่เชินหลินก็เงยศีรษะขึ้นมา เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้ ในดวงตาก็มีความเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งพุ่งออกมา
“เธออยากตายใช่ไหม?” ความโกรธของเย่เชินหลินพุ่งไปที่ผู้หญิงคนนั้้นเหมือนลมบ้าหมู “เธออยากฆ่าเธอจริงๆ เหรอ?”
เมื่อครู่นี้เป็นห่วงที่จะปลอบเซี่ยชีหรั่นอยู่ตลอดเวลา ไม่มีเวลาสนใจอย่างอื่นเลย พระเจ้ารู้ เมื่อครู่นี้เขารู้สึกอย่างไรตอนที่เขาสังเกตเห็นเซี่ยชีหรั่นถูกคนผลักตกน้ำไป เห็นเซี่ยชีหรั่นไม่มีสติเมื่อครู่นี้ ทั้งหัวใจเขาก็เจ็บปวดตามอย่างควบคุมไม่ได้
“ฉัน……ไม่ใช่……” ผู้หญิงคนนั้นมองซือซือที่อยู่ข้างตน ทั้งๆ ที่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนมาบอกเรื่องราวเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินกับตน ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนแนะนำทุกอย่าง ทำไมตอนนี้? จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองถูกหลอกใช้
“เธอพูดมาสิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ในดวงตาเย่เชินหลินมีร่องรอยความเย็นชา
“พูดเร็วๆ!” เย่เชินหลินหมดความอดทน คำรามขึ้นมาเสียงดัง
ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าคนที่ผลักเซี่ยชีหรั่นตกน้ำ ไม่ว่าคนคนนี้จะเป็นใคร มันกล้าแตะต้องผู้หญิงของเย่เชินหลิน มันจะต้องตาย!
ผู้หญิงคนนั้นเห็นความเย็นชาในดวงตาเย่เชินหลิน ก็มองซือซืออีกครั้ง แค่เห็นซือซือมองตัวเองด้วยสายตาเย็นชา ราวกับกำลังพูดกับตนว่า “อย่าลืมความเจริญและความเสื่อมโทรมของบริษัทเฉินซื่อกรุ๊ป!”
เธอรู้ว่าทำให้ผู้หญิงตรงหน้าไม่พอใจไม่ได้ บริษัทหลินซื่อและบริษัทเย่ซื่อเป็นสองกลุ่มที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองนี้ หากมีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเข้ามาแทรกแซง เกรงว่าบริษัทเฉินซื่อจะไม่รอด อีกอย่าง ตอนนี้ชี้ข้อบกพร่องของซือซือ จะมีใครเชื่อ?