สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1169 สาวใช้ตัวแสบ 1073

ตอนที่ 1169 สาวใช้ตัวแสบ 1073
อดไม่ได้ที่จะแค่นหัวเราะ กล่าวทุกอย่างออกมา
พอเย่เชินหลินฟังทุกประโยค การแสดงออกอันหนักหน่วงบนใบหน้าก็เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งชั้น เขากำหมัดแน่นอย่างควบคุมไม่ได้ ข้อต่อถูกบีบจนเกิดเสียงกรอบแกรบ
“เธอมันผู้หญิงสารเลว!” เขาก้าวเท้ายาวเดินไปหาผู้หญิงคนนี้ มือใหญ่จับเธอยกขึ้นมา กดเธอเข้ากับราวรั้วแน่น
ในดวงตาผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เหมือนกับเธอเห็นปีศาจตัวหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ กลัวเหมือนจะตาย
ทั้งร่างกายเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความโกรธ ดวงตาลึกเต็มไปด้วยกลิ่นกระหายเลือด มือแกร่งเขาจับคอเรียวของผู้หญิงคนนั้นแน่นเหมือนลายเซ็น ราวกับว่าถ้าออกแรงอีกนิดเดียว คอเธอจะหักได้ ตอนนี้เขาอยากโยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลเป็นอาหารปลาจริงๆ !
เขาทนไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ผู้หญิง เขาคงซัดเธอให้ตายไปตั้งนานแล้ว
“คุณ……ขอร้อง……ปล่อยฉัน……เถอะ!” เสียงครวญครางของผู้หญิงดังออกมาจากลำคอเธอ ใบหน้าขาวในเดิมทีตอนนี้กลายเป็นสีม่วง
“เธอก็ควรไปชิมรสชาติน้ำนะ” เสียงเย็นชาดังขึ้น ทันทีที่ออกแรง ครึ่งร่างของผู้หญิงคนนั้นก็เอนออกไปนอกรั้ว
“อย่า……” เสียงผู้หญิงคนนั้นเหมือนเค้นออกมาจากลำคอ
“เชินหลิน อย่า!” เซี่ยชีหรั่นไอสองสามที มองเย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น
แต่มุมปากซือซือที่อยู่ข้างๆ กลับมีร่องรอยความโกรธ
เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่น ไม่ได้พูดอะไร ความเย็นชาในดวงตาอ่อนลงเยอะมาก
“ปล่อยเธอไปเถอะ เธอทำไปเพราะรักคุณ” ใบหน้าซีดเซียวของเซี่ยชีหรั่น มีหยดน้ำ และร่างกายก็ยังสั่น
“ช่างเถอะ” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นอย่างอ่อนแรง
“ปล่อยเธอไปเถอะ แค่ผู้หญิงคนเดียว” หลินเจี๋ยไม่ชินกับทัศนคติของเย่เชินหลินที่ไม่ให้อภัยคน
เย่เชินหลินถึงได้ปล่อยผู้หญิงคนนี้ เห็นท่าทางเซี่ยชีหรั่น ความเย็นชาในดวงตาก็กลายเป็นความอ่อนโยนแทนที่อย่างสมบูรณ์
ด้วยแสงไฟบนเรือ จู่ๆ เย่เชินหลินก็เห็นใบหน้าเซี่ยชีหรั่นที่ค่อนข้างแดงก่ำ ยื่นฝ่ามือใหญ่ออกไปอังหน้าผากเธอ ร้อนมาก!
“รีบเตรียมหมอเร็วเข้า!” ความโกรธคลั่งของเย่เชินหลินจะจุดชนวนเรือยอชต์ทั้งลำ
จากนั้นเขาก็อุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา วิ่งเข้าไปที่ห้องชุดที่เตรียมไว้ในตัวเองสำหรับงานปาร์ตี้นี้อย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า
“ฉัน……ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ” ผู้หญิงคนนั้นมองเย่เชินหลิน เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายจริงๆ
เย่เชินหลินมองผู้หญิงที่อยู่บนดาดฟ้าเรือหนึ่งที ก่อนจะด่าอย่างดุเดือด “ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ ฉันแนะนำให้เธอรีบไปซะ ถ้าฉันได้ยินเสียงคร่ำครวญของเธออีก ฉันจะทำให้เธอหายไปจากโลกใบนี้!”
เขาคำรามไปด้วย มองเซี่ยชีหรั่นไปด้วย พูดขึ้นอย่างวิตกกังวล “คุณทนก่อนนะ ฉันจะรีบเรียกหมอมา”
ให้ตายเถอะ เป็นไข้จริงๆ ด้วย ถ้าช่วยขึ้นมาไม่ทัน ไม่รู้จริงๆ ว่าจะจบลงอย่างไร
เซี่ยชีหรั่นส่ายศีรษะ พูดขึ้น “ไม่เป็นไร” ตอนนี้มีกระแสความอบอุ่นในหัวใจเธอ
ผู้หญิงคนนั้นตกใจจนปิดปาก เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อนเลยว่าเย่เชินหลินจะน่ากลัวแบบนี้
คนข้างๆ ก็ดึงผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา
เนื่องจากงานปาร์ตี้นี้จัดขึ้นเป็นเวลาหลายวัน ดังนั้นที่นี่จึงมีห้องพักสำหรับแขก เมื่อเย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นกลับห้องไป คุณหมอก็ถูกส่งมาที่นี่อย่างฉุกเฉิน
ใครก็ไม่กล้าทำให้ตระกูลเย่ซื่อไม่พอใจ
เย่เชินหลินวางเซี่ยชีหรั่นลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พูดกับจางเฟิงอี้ว่า “เรื่องในวันนี้ฉันไม่อยากได้ยินรายงานจากทุกสื่อ!”
จางเฟิงอี้พยักหน้า จากนั้นก็ออกไปจากห้องกับคนอื่นๆ
คุณหมอหยิบเทอร์โมมิเตอร์ออกมาวัดไข้เซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง คุณหมอก็ยืนขึ้นมา พูดกับเย่เชินหลินว่า “คุณเย่ คุณเซี่ยไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง แค่ถูกน้ำทะเลซัด เป็นหวัด จากนั้นก็ติดเชื้อในปอดนิดหน่อย ต้องต้านการอักเสบและระวังการรับประทานอาหาร”
ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นซีดเซียว เธอยังคงปวดปอดอยู่รางๆ 
เย่เชินหลินพยักหน้า หลังจากคุณหมอสั่งยาให้เซี่ยชีหรั่นแล้ว ก็ไปส่งคุณหมอออกจากห้อง
เซี่ยชีหรั่นพิงหัวเตียงอย่างหมดแรง สิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ทำให้ตัวเองทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากเย่เชินหลิน เกรงว่าตอนนี้เธอจะได้เจอกับยมบาลไปแล้ว
เย่เชินหลินเดินมา โน้มตัวลงมา จะถอดเสื้อผ้าเซี่ยชีหรั่น
“ไม่!” เซี่ยชีหรั่นใช้มือข้างหนึ่งจับมือเย่เชินหลินเอาไว้แน่น
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ตะโกนเบาๆ “คุณอยากทำให้เสื้อผ้าเปียกเหรอ? คุณอยากใส่มันนานแค่ไหน?”
ขณะที่พูด ก็ไม่สนใจการต่อต้านของเซี่ยชีหรั่น ถอดเสื้อผ้าบนร่างกายเซี่ยชีหรั่นออกไป
เซี่ยชีหรั่นอายไม่กล้าสบตาเย่เชินหลิน หลังจากเย่เชินหลินเปลี่ยนเป็นผ้าห่มผืนหนา ก็พูดขึ้น “เสื้อผ้าคุณ……”
เซี่ยชีหรั่นจ้องมองเสื้อผ้าบนร่างกายเย่เชินหลิน สูทดำของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำทะเล ตอนนี้เส้นผมดำก็แห้งลงนิดหน่อย
บรรยากาศในตอนนี้ บรรยากาศแปลกๆ ที่เซี่ยชีหรั่นบรรยายไม่ได้ หัวใจสับสน เธอจะจำคืนนี้ตลอดไปว่าเย่เชินหลินทำอะไรเพื่อตัวเธอ
มองผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อย
เย่เชินหลินแค่เปลี่ยนเสื้อผ้า ฝ่ามือใหญ่หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมเปียกชื้นให้เซี่ยชีหรั่น จากนั้นก็พูดอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “คุณอย่าเพิ่งอาบน้ำนะ จะได้ไม่เป็นหวัดอีก ฉันจะเช็ดตัวให้คุณ”
“ว่าไงนะ?” เซี่ยชีหรั่นใจเต้นทันที “ไม่……ไม่ต้อง ฉัน……ทำเอง……ก็ได้!” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลิน เห็นเธอเป็นอะไร? แค่ถูกน้ำทะเลซัด ถึงขั้นใช้แขนขาไม่ได้แล้วเหรอ? เธอมองเย่เชินหลินด้วยความตื่นตระหนกแล้วพูดขึ้น
ถึงเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินจะสนิทชิดเชื้อกันตั้งนานแล้ว ถึงขั้นมีเนี่ยนโม่ แต่ยังไม่ชินกับการทำแบบนี้ มีความรู้สึกแปลกๆ เรื่องแบบนี้ให้ตัวเองทำดีกว่า
เย่เชินหลินไม่เคยอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน เธอค่อนข้างปรับตัวไม่ได้จริงๆ 
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ในดวงตามีร่องรอยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดมาก เธอเกลียดเขาขนาดนี้เลยเหรอ? จากนั้นเขาก็พาเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาไปที่ห้องน้ำ กดเซี่ยชีหรั่นไว้ในห้องน้ำ ปล่อยผมยาวของเธอสยายลงมา
เซี่ยชีหรั่นซ่อนร่างกายขาวของเธออย่างค่อนข้างเขินอาย เธอหลับตา รู้สึกถึงน้ำอุ่นบนศีรษะ อุ่นและระมัดระวังมาก……
ฝ่ามือใหญ่ของเย่เชินหลินลูบผ่านผมเซี่ยชีหรั่นเบาๆ สระผมให้เซี่ยชีหรั่นอย่างระมัดระวัง เขาไม่เคยสระผมให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสระผมให้ผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อก่อนให้ตายอย่างไร แม้แต่ตัวเองก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าตัวเองจะสระผมให้ผู้หญิง
แต่เขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ แค่รู้สึกว่ามีกระแสความอบอุ่นฉายแววในหัวใจ มันอบอุ่นมาก อบอุ่นมาก
อย่างไรก็ตาม เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง? สระผมให้ผู้หญิงคนหนึ่งกลายเป็นน่าพึงพอใจและสนุกแบบนี้ได้อย่างไร? ให้
ตายเถอะ 
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกถึงความอบอุ่นของมือใหญ่ที่อยู่เหนือศีรษะอย่างเงียบๆ มันคือความปลอดภัย ความอ่อนโยน เธออดไม่ได้ที่จะหมกมุ่นกับความรู้สึกแบบนี้ เธอสงสัยอีกครั้ง มือคู่นี้เป็นมือของเย่เชินหลินจริงๆ เหรอ? ความอบอุ่นนี้มันจะอยู่ได้นานแค่ไหน? 
หลังจากเย่เชินหลินสระผมให้เซี่ยชีหรั่นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พยุงเซี่ยชีหรั่นให้เธอนอนราบลงมา ทันใดนั้น ร่างกายอันงดงามสมบูรณ์แบบของเซี่ยชีหรั่นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่เชินหลิน
ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นแดงนิดหน่อยอย่างอดไม่ได้ เธอค่อนข้างอายเล็กน้อยที่ต้องหลบเลี่ยงสายตาร้อนแรงของเย่เชินหลิน
ร่างกายเปลือยเปล่านุ่มนวลและเขินอายของเซี่ยชีหรั่นในตอนนี้ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจเย่เชินหลิน เขาช่วยเซี่ยชีหรั่นเช็ดตัวอย่างระมัดระวัง ความนุ่มลื่นภายใต้นิ้วทำให้เขายากที่จะควบคุม!
ร่างกายขาวเต่งตึงของเซี่ยชีหรั่นกระจายด้วยกลิ่นหอมจางๆ ความอวบอิ่มและงดงามของหน้าอกยั่วยวนการควบคุมตัวเองของเย่เชินหลิน
ดวงตาดำเย่เชินหลินเริ่มลึกซึ้ง “ให้ตายเถอะ เป็นผู้หญิงที่ยั่วยวนมีเสน่ห์จริงๆ!” เสียงเขากลายเป็นแหบพร่าเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจแววตาเย่เชินหลินที่ถ่ายทอดออกมาอย่างมาก แต่เขาไม่ควรอยากในตอนนี้……
“อืม” เธอขยับเล็กน้อย การหายใจในปอดเริ่มหนักหน่วงขึ้นนิดหน่อย
แค่กๆ การไอเสียงดังของเซี่ยชีหรั่นดึงสติของเย่เชินหลินกลับมา
ให้ตายเถอะ ตอนนี้ยังเกิดความต้องการเธอจริงๆ แต่ตอนนี้ เป็นตอนที่เธอกำลังป่วยอยู่!
เย่เชินหลินเริ่มโทษตัวเองอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย เดิมทีเขาแค่อยากเช็ดตัวให้เธอเท่านั้น พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขากลัวที่จะสูญเสียเธอไปมากแค่ไหน!
เมื่อใบหน้าซีดเซียวของเซี่ยชีหรั่นปรากฏขึ้นตรงหน้าเย่เชินหลินอีกครั้ง ก็เหมือนโดนสาดด้วยน้ำเย็น เขาสร่างขึ้นเยอะมากโดยทันที
เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง? กลายเป็นรู้สึกปั่นป่วนเพราะผู้หญิงคนนี้จริงๆ? 
หรือว่ากลัวที่จะสูญเสียเธอไป? 
ค่อนข้างอารมณ์เสีย
เย่เชินหลินหลีกเลี่ยงความรู้สึกหงุดหงิดนี้ ไม่อยากคิดเยอะแล้ว ดำเนินการงานในมือต่อให้สำเร็จ
เซี่ยชีหรั่นมองดวงตาเย่เชินหลินที่ค่อยๆ เย็นชา จิตใจก็เย็นลงนิดหน่อย เพราะเธอป่วยอยู่เขาจึงไม่สามารถเติมเต็มความต้องการที่เขาเรียกว่าทำหน้าที่นำเสนอร่างกายได้ทุกเวลา ก็เลยกลายเป็นโกรธงั้นเหรอ? หรือเหมือนที่เขาพูดจริงๆ แค่สนใจร่างกายเธอเท่านั้นเอง? 
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะขมขื่นในใจ นี่เป็นผู้ชายแบบไหนกัน? ก่อนหน้านี้กดขี่ข่มเหง เอาแต่ใจ เย็นชา โหดเหี้ยมและทรงพลัง แต่เขาในวันนี้กลับอ่อนโยนแบบนี้ เธอไม่เคยเห็นความอ่อนโยนมาก่อน เพราะอะไร? กังวลเหรอ? หรือเพราะกลัวที่จะสูญเสีย? หรือว่า? 
แต่ดูเหมือนผู้ชายตรงหน้านี้จะเหมือนเส้นขนานสองเส้นกับเธออยู่เสมอ บางครั้งมีทางแยก ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ เขาสงสัยเธอ ด้วยเหตุนี้จึงไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ และเธอก็เกลียดความไม่เข้าใจของเขา และไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาเช่นกัน
ความรักไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอและเขา ไม่เคยเลย