สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1171 สาวใช้ตัวแสบ 1075

ตอนที่ 1171 สาวใช้ตัวแสบ 1075
“เซี่ยชีหรั่น ถ้าเธอยังจำเนี่ยนโม่ได้ ก็รีบกลับมาหาฉัน!” ในดวงตาเย็นยะเยือกของเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความโกรธ ตะโกนอย่างดุเดือด
“ผู้ชายคนนี้ ขู่อีกแล้วเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินหนึ่งครั้ง
“ชีหรั่นหยุด ไปกับฉัน เราไปหาทนายเพื่อแก้ปัญหานี้กันเถอะ! ไม่ต้องไปกลัวมัน!” สวีเห้าเซิงดึงแขนเซี่ยชีหรั่นไว้
เซี่ยชีหรั่นมองสวีเห้าเซิงก่อนจะส่ายศีรษะเบาๆ “พี่สวี พี่ไม่เข้าใจเหรอ? ถึงฉันจะไปแล้ว ฉันก็กำจัดการทรมานของเขาไปไม่ได้!”
พูดจบ ในดวงตาสงบนิ่งของเซี่ยชีหรั่นก็มองเย่เชินหลินโดยไม่มีความรู้สึกใดๆ “นอกจากฉันหรือไม่ก็หนึ่งในนั้นไม่อยู่แล้ว ความยุ่งเหยิงเราก็จะสิ้นสุดลง!”
หัวใจเธอตายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เดิมทีเธอยังมีหวังกับเย่เชินหลินนิดหน่อย ตอนนี้มันถูกทุบจนสลายไปหมดแล้ว
เย่เชินหลินเจ็บปวดใจเหมือนถูกมีดบาด ก็ได้ เธอคิดว่าสองคนอยู่ด้วยกันมันแค่ความทรมาน ถ้าอย่างนั้นคิดแบบนี้ก็ดีแล้ว ทำร้ายกันและกันได้ทันเวลา เขาก็ต้องการเก็บเซี่ยชีหรั่นไว้ข้างกายโดยไม่มีการประนีประนอม
“เย่เชินหลิน ในเมื่อวันนี้ฉันกล้ามา ตัดสินใจแล้วว่าจะพาชีหรั่นไป เธออยู่กับนายมันอันตรายเกินไปจริงๆ นายไม่เคยดูแลเธออย่างดีเลย!” สวีเห้าเซิงเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มองตรงไปที่เย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น
สายตาเย่เชินหลินอึ้ง คว้าคอเสื้อสวีเห้าเซิงไว้ด้วยความโกรธจัด เหวี่ยงหมัดเข้าที่ตัวเขาอย่างแรง
“อืม……” สวีเห้าเซิงส่งเสียงฮึมฮัมเซ็งๆ หลังจากได้รับหมัดจากเย่เชินหลินกะทันหัน ก็ล้มลงกับพื้นทันที
“นายคิดจะเอาเซี่ยชีหรั่นไป งั้นฉันจะบอกนายให้ ถึงนายจะตายนายก็ไม่มีโอกาส!”
เย่เชินหลินเหมือนยมบาลผู้กระหายเลือด เขาก้าวเท้ายาวเดินไปข้างหน้า คว้าตัวสวีเห้าเซิงไว้อีกครั้งหนึ่ง หมัดรุนแรงกำลังจะซัดร่างสวีเห้าเซิงอีกครั้ง
“อย่า!” เซี่ยชีหรั่นคว้าเย่เชินหลินไว้สุดชีวิต ความรุนแรงของเย่เชินหลินทำให้เธอบ้าไปแล้ว
ดวงตาสีดำของเย่เชินหลินในเดิมทีตอนนี้เปื้อนไปด้วยสีแดงเพราะความโกรธและความหึง เขาหันศีรษะกลับมา มองเซี่ยชีหรั่นทันที
“หรือคุณอยากให้สื่อทั้งหมดมาที่นี่?” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างค่อนข้างหมดแรง แก้มเธอแดงระเรื่อด้วยความกังวลและความโกรธ
“แค่กๆ ……”
เซี่ยชีหรั่นจับบริเวณปอดไว้ ไอไม่หยุด เมื่อครู่นี้ตอนไปห้ามเย่เชินหลิน รู้สึกว่าค่อนข้างใช้แรง ตอนนี้รู้สึกหายใจยากลำบากแล้ว
รู้สึกแย่มาก!
เย่เชินหลินสังเกตได้ว่าเย่เชินหลินค่อนข้างผิดปกติ เขายกมือขึ้นปล่อยสวีเห้าเซิงไป
“ชีหรั่น เธอไม่ต้องขอร้องเขาเพื่อฉัน!” สวีเห้าเซิงยืนขึ้นด้วยความยากลำบาก “ถ้านายรักเธอก็ปฏิบัติกับเธอดีๆ หน่อย!”
เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างเย็นชา “นายอยากตายหรือไง? ถ้าไม่เห็นแก่ที่นายดูแลเซี่ยชีหรั่นเมื่อก่อน ฉันส่งนายไปหายมบาลตั้งนานแล้ว! หรือนายอยากเสียชื่อเสียงและตำแหน่งหน้าที่ในสายงานของนาย?”
ถึงจะพูดเบามาก แต่กลับมีพลังมหาศาล มันตกบนร่างสวีเห้าเซิงเหมือนกระสุนนิวเคลียร์
สวีเห้าเซิงหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่มันความสามารถของเย่เชินหลินนี่หน่า นอกจากเรื่องนี้ นายยังทำอะไรได้อีก?”
เซี่ยชีหรั่นหายใจยากลำบากแล้ว เมื่อเธอเห็นดวงตาเย็นยะเยือกคู่นั้นของเย่เชินหลิน เธอรู้สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง เขาไม่ได้ล้อเล่น นี่เป็นการคุกคามอย่างหนึ่ง
“พี่สวี พี่รีบไปเถอะ ฉันไปกับพี่ไม่ได้ ฉันจะไม่รักพี่ ขอบคุณที่พี่ดูแลเนี่ยนโม่และฉัน ในสายตาฉันพี่ก็เหมือนพี่ชายฉัน พี่เข้าใจไหม? ฉันเคยบอกพี่หลายครั้งแล้ว” เซี่ยชีหรั่นไม่อยากเห็นใครหลายๆ คนไปทำให้เย่เชินหลินไม่พอใจเพราะตัวเองจริงๆ นะ ความคิดเดียวของเธอในตอนนี้คือช่วยรักษาชื่อเสียงและเกียรติยศทั้งหมดของสวีเห้าเซิง
“ชีหรั่น เธอตัดสินใจแบบนี้จริงๆ เหรอ?” สวีเห้าเซิงมองเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ให้ฉันบอกนายเอง เซี่ยชีหรั่นไม่มีวันหนีพ้นฝ่ามือฉันตลอดไป”
ร่างสูงใหญ่ของสวีเห้าเซิงสั่นอยู่สักพัก แล้วล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง
“ฉันรู้ว่าเธอหลอกฉันใช่ไหม? เขาทำแบบนี้กับเธอ เธอยังรักเขาได้อีกเหรอ?”
“ฉันไม่อยากให้คุณทำอะไรมากมายเพื่อฉัน ฉันไม่ได้รักพี่ ฉันไม่ได้รักพี่” เซี่ยชีหรั่นมองท่าทางผิดหวังของสวีเห้าเซิง หัวใจก็เจ็บปวดอย่างเลือนราง สวีเห้าเซิงดูแลเธอมาตลอด เธอไม่อยากทำร้ายคนตรงหน้าจริงๆ
“เราไปกันเถอะ” เย่เชินหลินไม่อยากเห็นสวีเห้าเซิงอีกต่อไป เขากลัวว่าในวินาทีต่อมาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ จากนั้นก็ลงมือทำร้ายเขา
เย่เชินหลินโอบเซี่ยชีหรั่น แล้วเดินออกไปข้างนอก
เซี่ยชีหรั่นบังคับให้ตัวเองไม่หันศีรษะกลับไปมองสวีเห้าเซิงอีก เธอไม่อยากทิ้งความหวังใดๆ ให้กับเขาอีก
เย่เชินหลินทักทายผู้ที่จัดงานปาร์ตี้ในครั้งนี้ และพาเซี่ยชีหรั่นออกไปจากที่นี่
ซือซือได้ยินว่าสวีเห้าเซิงไปหาเซี่ยชีหรั่น สังเกตอย่างเห็นได้ชัดว่าเย่เชินหลินห่วงใยเซี่ยชีหรั่น ในใจเธอก็เต็มไปด้วยความอิจฉา
เย่เชินหลินกลับมาที่บริษัทเย่ซื่อกรุ๊ป การประชุมกะทันหันเกิดขึ้นทันที ผู้ถือหุ้นทั้งหมดของบริษัทเย่ซื่อมารวมตัวกันที่นี่
ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่เต็มไปด้วยการรายงานที่เป็นระเบียบ คนที่นั่งตำแหน่งตรงกลางคือเย่เชินหลิน
ผ่านอุปกรณ์ส่งออกอิเล็กทรอนิกส์บนผนัง กำลังฉายความคืบหน้าต่างๆ ของบริษัทเย่ซื่ออยู่
เย่เชินหลินสวมสูทสีเข้ม ความเรียบหรูปรากฏทุกที่ ใบหน้าเย็นชามีดวงตาสีดำอันชาญฉลาด ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นกุญแจสำคัญที่เย่เชินหลินสามารถนั่งตำแหน่งนี้ได้
“คุณเย่ โปรดอ่านข้อมูลฉบับนี้” สีหน้าจางเฟิงอี้ค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติ
เย่เชินหลินรับเอกสารสองฉบับนี้มาจากจางเฟิงอี้เมื่ออ่านทีละหน้า สีหน้าก็กลายเป็นไม่พอใจขึ้น
จากนั้น เขาก็ขัดจังหวะคนที่กำลังรายงาน มุ่งเน้นไปที่สถานการณ์อสังหาริมทรัพย์ในต่างประเทศ
“คุณเย่ สถานการณ์อสังหาริมทรัพย์ในต่างประเทศไม่ได้อยู่ในแง่ดี เป็นเรื่องยากมากที่หน่วยงานรัฐบาลต่างประเทศจะรับมือ!”
รายงานการวิเคราะห์ดำเนินต่อไป ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง เย่เชินหลินถึงได้ออกมาจากห้องประชุม
ห้องทำงาน
เมื่อเย่เชินหลินมาถึงห้องทำงาน สองมือเท้าคางกำลังพิจารณาปัญหา ประตูก็ดังขึ้นในตอนนี้
“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูสองสามทีดังขึ้นมา
“ประธานเย่ นี่คือข้อมูลที่คุณต้องการ” จางเฟิงอี้ยื่นเอกสารไปตรงหน้าเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินรับเอกสารมา ขมวดคิ้วมองจางเฟิงอี้หนึ่งที “จัดการเรื่องบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นเสร็จแล้ว? ผู้ถือหุ่นพวกนี้เริ่มถอนการโจมตีบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นแล้ว?”
“อืม ครับ พวกเขาได้ยินว่าบริษัทเย่ซื่อกรุ๊ปจะซื้อบริษัทเครื่องประดับแฟชั่น ก็เลยล่าถอยทั้งหมด” จางเฟิงอี้พยักหน้า ยิ้มมองเย่เชินหลิน เขาชื่นชมชายหนุ่มตรงหน้านี้จริงๆ ความเซ็กซี่ในการกล้าทำสิ่งต่างๆ มันน่าประหลาดใจจริงๆ
เย่เชินหลินเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจอย่างแน่นอน
“ดีมาก ฉันบอกว่าต้องการให้บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นทำงานอย่างเป็นอิสระโดยสิ้นเชิง แก้ปัญหาการเงินบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นแล้วหรือยัง?” ในดวงตาเย่เชินหลินกลั่นตัวเป็นความเย็นชาหนึ่งชั้น
“ประธานเย่ ตอนนี้บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นทำงานอย่างเป็นอิสระแล้ว สถานการณ์การเงินของมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับบริษัทเย่ซื่อกรุ๊ปของเรามากเท่าไร!” จางเฟิงอี้มองสีหน้าเย่เชินหลิน ก็รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นสำคัญสำหรับเย่เชินหลินมากแค่ไหน
“แล้วตอนนี้?” จางเฟิงอี้เหมือนจะเดาได้ว่าต่อไปเย่เชินหลินจะอยากให้จัดการบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นอย่างไร ก็ถามเย่เชินหลินอย่างสงสัย
“บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นต้องหาคนที่เข้าใจมันมาจัดการ ตอนนี้มันไม่ใช่บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นในอดีตอีกแล้ว อีกอย่าง ตอนนี้ฉันค้นพบข้อเสียมากมายเกี่ยวกับบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นในอดีต ตอนนี้เราต้องแก้ปัญหา!” ในดวงตาเย่เชินหลินฉายแสงเย็นวาบ
จางเฟิงอี้ขมวดคิ้ว บริษัทเย่ซื่อเป็นบริษัทหนึ่ง แต่สำหรับจางเฟิงอี้แล้ว ปกติไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับเครื่องประดับ เขาแทบไม่ค่อยได้อยู่ในอุตสาหกรรมนี้เลย ดังนั้นสำหรับปัญหาในอุตสาหกรรมนี้ มันค่อนข้างเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ เมื่อได้ยินเย่เชินหลินพูดอย่างเป็นระเบียบแบบแผน เขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างผิดปกติจริงๆ เย่เชินหลินมีงานวิจัยชิ้นใหญ่เกี่ยวกับเครื่องประดับตอนไหน?
จางเฟิงอี้มองเย่เชินหลินอย่างค่อนข้างสงสัย
เย่เชินหลินมองจางเฟิงอี้อย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “พรุ่งนี้เช้านายไปรับเซี่ยชีหรั่นมา”
จางเฟิงอี้พยักหน้า แล้วเดินออกจากที่นี่ไป
ท้องฟ้าในตอนนี้ เต็มไปด้วยเมฆสีขาว ดูสวยงามมากเป็นพิเศษ เย่เชินหลินเดินไปที่หน้าต่างฝรั่งเศสขนาดใหญ่ ดูการจราจรในเมืองนี้ สูดหายใจเข้าลึกๆ 
หวังว่า บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นจะดีขึ้นเรื่อยๆ นะ
ตอนเย็น เมื่อเย่เชินหลินกลับไป ก็เห็นเนี่ยนโม่และเซี่ยชีหรั่นนั่งริมทะเลสาบเล็กในลานบ้าน
“แม่ แม่ดูปลาเล็กในทะเลสาบสิ ทำไมมันถึงอยู่เป็นฝูง?” เนี่ยนโม่ชี้ไปที่ฝูงปลาตัวเล็กสีแดง ใบหน้ามีรอยยิ้มนิดๆ
“เพราะปลาเล็กมันต้องการเพื่อนยังไงล่ะ ต้องการพ่อแม่!” เซี่ยชีหรั่นมองฝูงปลาเล็ก แล้วพูดกับเนี่ยนโม่
เนี่ยนโม่ยักไหล่ ขมวดคิ้ว มองเซี่ยชีหรั่นอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆ ก็เงียบขึ้นมา “แม่…… แล้วเมื่อไรผมจะมีคุณพ่อ?”
เมื่อได้ยินเนี่ยนโม่พูดสองคำนี้ หัวใจเซี่ยชีหรั่นก็สั่นสะท้านทันที สำหรับเนี่ยนโม่แล้ว คำว่าคุณพ่อสองคำนี้คือสิ่งที่ต้องการมาโดยตลอด แต่ตัวเองกลับ……
ทันใดนั้นเธอก็เริ่มนึกถึงใบหน้าชั่วร้ายเหมือนปีศาจ และรอยยิ้มแปลกๆ ของเขา
เย่เชินหลินเดินเข้าไปใกล้อย่างช้าๆ เขาคลายเนกไทบนร่างกาย มองเซี่ยชีหรั่นและเนี่ยนโม่ในใจเกิดความรู้สึกอยากปกป้องพวกเธอ
จู่ๆ เนี่ยนโม่ก็รู้สึกมีคนข้างหลัง เมื่อหันกลับไปก็เห็นเย่เชินหลินยืนอยู่ด้านหลังตน รีบยืนขึ้น และพูดกับเย่เชินหลิน “คุณพ่อ……”
เซี่ยชีหรั่นไม่เคยคิดเลย เนี่ยนโม่ชอบเย่เชินหลินขนาดนี้เลยเหรอ? เห็นใบหน้าที่คล้ายกันของพวกเขา ก็รู้สึกค่อนข้างกระอักกระอ่วนจริงๆ
“เนี่ยนโม่!” เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนกำลังเตือนเนี่ยนโม่ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่พ่อของเขา
ดูเหมือนเย่เชินหลินและเนี่ยนโม่จะจิตใจตรงกัน เดินมาข้างหน้ากอดเนี่ยนโม่ไว้ในอ้อมแขน มุมปากมีรอยยิ้มนิดๆ