สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1200 สาวใช้ตัวแสบ 1104

ตอนที่ 1200 สาวใช้ตัวแสบ 1104
“ไป！”
“เกรงว่าคุณคงจะไปไม่ได้แล้วล่ะ ฉินเฟิง”ahern ออกมาจากลิฟท์ เดินไปตรงหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าอ่อนโยน กวาดตามองสองคนด้านล่างเวทีอย่างนิ่งเฉย ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ฉินเฟิงนำหน้ากากในมือส่งให้คนแก่ที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าด้านข้าง ruike ใบหน้าดุดันที่ไม่เข้ากับวัย：“ahern คุณควรจะกลับไปเป็นผู้ดีอังกฤษของคุณดีกว่านะ”
ahern หัวเราะ：“ ผมก็คิดแบบนั้น เพียงแต่วันนี้ผมพาแขกคนสำคัญมาหาคุณ ผมคิดว่าคุณน่าจะอยากเจอพ่อกับน้องชายที่จากไปประเทศจีนนานแล้ว”
ฉินเฟิงขมวดคิ้วมอง ahern คล้ายกำลังชั่งน้ำหนักคำพูดของอีกฝ่าย “เข้ามา”สั่งอย่างเย็นชา ฉินเฟิงหันไปมองด้านล่างเวที
เซี่ยชีหรั่นกำลังมองดูตัวเองด้วยความตกใจ ยิ้มมุมปากให้อีกฝ่าย ประตูด้านล่างเวทีเปิดออก แสงสว่างลอดเข้ามา ahern กับหลินเจี๋ยเดินมาตรงหน้าของเย่เชินหลินอย่างรวดเร็ว ahern สังเกตเย่เชินหลินหัวจดเท้า：“เชินหลิน ดูเหมือนนายจะเจอศึกหนักนะ”หลินเจี๋ยรีบเดินไปตรงหน้าเซี่ยชีหรั่น เธอมองเย่เชินหลินอย่างใจจดใจจ่อ ไม่มีหลินเจี๋ยในสายตา
หลินเจี๋ยมองเซี่ยชีหรั่นพยุงเย่เชินหลินอย่างมุ่งมั่นเดินผ่านตนเองไปอย่างไม่สนใจด้วยยิ้มขมขื่น ไม่มีตนเองในสายตา
เย่เชินหลินทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดบนร่างกายของเซี่ยชีหรั่น บาดแผลที่ฉีกออกทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัดเจน ใบหน้าเย็นชากล่าวว่า：“ตอนที่นายพูดไร้สาระสามารถมาพยุงฉันได้นะ”
“พี่เชินหลิน！”ร่างอ้อนแอ้นวิ่งมาจากประตูอย่างสุดกำลัง กระโปรงยาวพลิ้วไหวไปกับการวิ่งของเสี่ยวฉุน
เสี่ยวฉุนวิ่งมาถึงด้านข้างของเย่เชินหลินและผลักเซี่ยชีหรั่นออกไป ต้องการนำมือของเย่เชินหลินมาวางบนไหล่ของตนเอง
เซี่ยชีหรั่นไม่ทันตั้งตัว ร่างกายของเย่เชินหลินเอนไปที่พื้น“เย่เชินหลิน！”เซี่ยชีหรั่นร้องเรียก เอื้อมมือไปจับเย่เชินหลินได้ทันเวลา
“พี่เชินหลิน พี่เป็นอะไรไปคะ？” เสี่ยวฉุนน้ำตาคลอเบ้ามองเย่เชินหลินที่ไม่ได้สติ เซี่ยชีหรั่นส่งเขาให้กับ ahern น้ำเสียงมีความไม่พอใจ：“คุณรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า？ทำไมคุณถึงยังผลักเขาแบบนั้น！”
เซี่ยชีหรั่นตัวสั่นด้วยความโกรธ เย่เชินหลินที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือดึงมือของเธอเอาไว้：“ชีหรั่น มาพยุงผม！”
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเย่เชินหลินจงใจช่วยให้เสี่ยวฉุนพ้นผิด เม้มปากไม่พูดอะไร เสี่ยวฉุนต้องการเข้ามากลับถูกสายตาที่เย็นชาของเย่เชินหลินกวาดมอง จนไม่กล้าขยับ
“ชีหรั่น”เย่เชินหลินเรียกช้าๆ เซี่ยชีหรั่นกระทืบเท้า วิ่งกลับไปข้างกายของเขา
บนสนามหญ้าเสี่ยวฉุนมองห้องของเย่เชินหลินบนชั้นสองคนเดียวเงียบๆ เธอถูกคนสะกิดไหล่：“เสี่ยวฉุน ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้คนเดียว ahern ล่ะ？”
ผู้หญิงสวมชุดกระโปรงสวยงามยิ้มให้เสี่ยวฉุน เธอกำลังจะตอบว่า ahern อยู่ที่ไหน แต่เมื่อมองเห็นร่างของเซี่ยชีหรั่นแวบผ่านมาที่ชั้นสองจึงเปลี่ยนคำพูดใหม่：“พี่Lucy ahern รักผู้หญิงคนนั้นมากเลย เธอชื่อว่าเซี่ยชีหรั่น เป็นผู้หญิงเอเชียที่สวยมาก”
“เซี่ยชีหรั่น สาวเอเชีย สวยกว่าพี่ไหม？” Lucyไม่เชื่อเพราะเธอมาจากการประกวดนางงาม
“จริงคะพี่Lucy ฉันมองว่าครั้งนี้ ahern คือเรื่องจริง”เสี่ยวฉุนกล่าวอย่างน่าสงสาร
บนชั้นสอง ahern มองเซี่ยชีหรั่นดูแลเย่เชินหลินด้วยความอิจฉา ：“ชีหรั่น นี่คือสิ่งที่พวกเราชาวตะวันออกเรียกว่าภรรยาและแม่ที่ดี”
เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินที่หลับสนิทไปเรียบร้อย เดินลงไปชั้นล่างกับahern พร้อมกับกล่าวหยอกล้อ：“ได้ยินมาว่าคุณรู้จักผู้หญิงไปทั่วประเทศอิตาลี？”
ahern ยิ้มไม่ตอบคำถาม หลังจากมองเห็นผู้หญิงตรงประตูใบหน้าอันหล่อเหลาก็อึดอัดเล็กน้อย：“Lucy？ทำไมวันนี้คุณถึงมาที่นี่”
Lucyสังเกตเซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียด เงยหน้าขึ้นเดินยืดอกมาที่ด้านข้างของเซี่ยชีหรั่น：“เธอสวยมากจริงๆด้วย แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้เธอหรอก”
“เธอพูดอะไร？”เซี่ยชีหรั่นหันไปถาม ahern
ahern ก้าวขึ้นไปขวางLucy ถามอย่างสงสัย：“Lucyคุณหมายความว่าอะไร？”
Lucyขวางมือที่ยื่นออกมาของahern ใช้ภาษาอิตาเลียนกล่าวว่า：“นี่คือสนามรบของสุภาพสตรีอย่างพวกเรา สุภาพบุรุษไม่ควรเข้ามายุ่ง”
ahern แปลให้เซี่ยชีหรั่นฟังด้วยรอยยิ้มขมขื่น เซี่ยชีหรั่นถามอย่างแปลกใจ：“ พวกเราเจอกันครั้งแรกใช่ไหม？”
Lucyเท้าสะเอว ใบหน้าอ่อนช้อยเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้：“สาวเอเชีย ฉันต้องการดวลกับเธอสักครั้ง！ เธอไม่สามารถปฏิเสธได้！”
หลังจากLucyกลับไป มือถือของเซี่ยชีหรั่นก็ดังขึ้น กำลังจะกดรับสาย แต่ปลายสายวางไปอย่างรวดเร็ว“หลินเจี๋ย？ทำไมถึงโทรมาแล้วตัดสายนะ？”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยพึมพำ ไม่วางใจ จึงกดโทรกลับไป เมื่อหลินเจี๋ยรับสายเซี่ยชีหรั่นจึงได้ยินเสียงเมาเล็กน้อยของเขา
“คุณดื่มเหล้า？”เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว
“เหอๆ เซี่ยชีหรั่น ผมคืออะไรในใจของคุณ？” หลินเจี๋ยดื่มเหล้าไปเยอะมาก น้ำเสียงต่ำลงกว่าเวลาปกติพอสมควร
“เพื่อน”เซี่ยชีหรั่นตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล “คุณนะคุณ ไม่ยอมโกหกผม นี่คือสิ่งที่ไร้น้ำใจที่สุดของคุณ”มีเสียงกลืนน้ำลายจากปลายสาย
“อย่าดื่มเยอะเกินไป มันไม่ดีต่อสุขภาพ”เงียบไปสักพักหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นกล่าวเบาๆ กำลังคิดจะวางสาย
“เซี่ยชีหรั่น”อยู่ดีๆหลินเจี๋ยก็เรียกเธอ
เสียงของหลินเจี๋ยเคร่งขรึมมาก มีสติครบถ้วน พร้อมกับความเด็ดเดี่ยว“เซี่ยชีหรั่น ผมคิดว่าผมจะแต่งงาน” หลินเจี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้มในทันที
“ซือซือ？”เซี่ยชีหรั่นต้องการห้ามปรามขึ้นมาทันที แต่พบว่าตนเองไม่มีสิทธิ์
“ถ้าคุณบอกว่าไม่ต้องการให้ผมแต่งงาน ผมก็จะรอคุณต่อไป” หลินเจี๋ยเอ่ยเบาๆ
“คุณชอบเธอหรือเปล่า？”เซี่ยชีหรั่นถาม
“บางทีเธออาจจะรักผม” หลินเจี๋ยเปลี่ยนหัวข้อ กล่าวจบก็วางสาย หลินเจี๋ยใช้มือสางผม ฟุบหน้าบนบาร์อย่างซึมเซา ฝากปัญหานี้ไว้กับเซี่ยชีหรั่น
“คุณช่วยบอกทีว่าฉันควรทำอย่างไร？ทำไมผู้หญิงต่างชาติถึงได้ทำตัวไร้เหตุผลเช่นนั้น”เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่ข้างเตียง มือประสานท้ายทอยระบายความในใจกับเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินตะแคงข้างเล็กน้อยมองเซี่ยชีหรั่น：“ดวลดาบ？”
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ：“ ใช่ บอกว่าหลังจากนี้อีกสามวันจะทำการท้าดวล เป็นผู้หญิงด้วยกันทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย！”
“เหอๆ”เย่เชินหลินหัวเราะเสียงทุ้มต่ำ เซี่ยชีหรั่นรำคาญและใช้กำปั้นทุบหน้าอกของอีกฝ่าย：“คนบ้าไม่เห็นใจกันเลย！”
เย่เชินหลินคว้ามือของเซี่ยชีหรั่น ใช้มือลูบไล้ความนุ่มนวลของอีกฝ่าย：“นี่ก็ไม่เลวนะ ถ้าคุณต้องการ ผมสอนคุณได้”
เซี่ยชีหรั่นโบกมือ：“คุณบาดเจ็บ ยังนอนอยู่เลย ahern ตกลงว่าจะสอนฉัน”
เย่เชินหลินพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ช่วงบ่ายเมื่อเซี่ยชีหรั่นสวมชุดวิชาดาบมาที่ห้องฝึกดาบของคฤหาสน์ ahern กลับพบแค่เพียงเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นถามด้วยความสงสัย：“ahern ล่ะ？”
“ท้องเสีย”เย่เชินหลินกดวางสายที่กำลังคุยอยู่ หยิบดาบเดินมาด้านข้างเซี่ยชีหรั่น เข้าประกบด้านหลังของเธอ สัมผัสได้ถึงสัดส่วนที่นุ่มนวลและงดงามของอีกฝ่าย
“เตรียมตัวพร้อมหรือยัง？ เซี่ยชีหรั่น？”
อุณหภูมิบนร่างกายของเย่เชินหลินทำให้เซี่ยชีหรั่นตะลึงงัน พยักหน้าเบาๆ สองมือของเย่เชินหลินประกบมือของเซี่ยชีหรั่น ทั้งสองแนบชิดกันมาก จนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่าย เซี่ยชีหรั่นหันไปมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่รู้ตัว
จมูกที่แข็งแรง ริมฝีปากบางเม้มสนิทตลอด “ตึกๆตึกๆ”หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นอย่างบ้าคลั่ง
“เซี่ยชีหรั่น คุณกำลังเชิญชวนให้ผมจูบคุณหรือ？”ดวงตาของเย่เชินหลินยังคงมองไปข้างหน้าเหมือนเดิม สองมือยังคงประกบมือของเซี่ยชีหรั่น แต่มุมปากกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงดังขึ้นความเบิกบาน กล่าวอย่างช้าๆ
“ว๊าย ฉันไม่ได้มอง”เซี่ยชีหรั่นรีบหันศีรษะและมองไปข้างหน้า เซี่ยชีหรั่นแก้มแดงเล็กน้อยจากจูบที่ชุ่มชื้น เย่เชินหลินพิงศีรษะบนไหล่ของเธอ สูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของอีกฝ่าย พึมพำว่า：“ทำอย่างไรดี？เซี่ยชีหรั่น ผมชอบคุณมากจนจะบ้าตายแล้ว”
เสี่ยวฉุนเดินมาที่ประตูห้องของเย่เชินหลินพร้อมนมหนึ่งแก้ว เซี่ยชีหรั่นถูกตนเองพรากไปแล้ว ประตูไม่ได้ล็อค คนที่ควรจะนอนพักรักษาตัวอยู่บนเตียงกลับไม่อยู่ในห้อง
เสี่ยวฉุนมองเห็นห้องที่ว่างเปล่า น้ำตาเอ่อล้นเต็มขอบตา พอจะเดาได้ว่าเย่เชินหลินไปที่ไหน
“เสี่ยวฉุน ครั้งนี้เย่เชินหลินจริงจัง เขารักผู้หญิงเอเชียคนนี้ที่ชื่อว่าเซี่ยชีหรั่นมาก และพวกเขาก็เหมาะสมกันมาก”Ahern ยืนถอนหายใจด้านหลังเสี่ยวฉุน
เสี่ยวฉุนหันมา ร้องไห้พูดกับ ahern ว่า：“ฉันไม่สนใจ เย่เชินหลินเป็นของฉัน ทำไมเขาไม่สนใจฉัน”
Ahern ลูบศีรษะของเสี่ยวฉุน ให้คำแนะนำอย่างจริงใจ：“ตอนที่เขาจากไปเมื่อปีนั้นได้บอกให้เธอไม่ต้องรอเขา เรื่องที่เขาตัดสินใจแล้วไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เธอก็รู้ดี”
เสี่ยวฉุนหลบมือของahern ร้องไห้และกล่าวว่า：“ตอนที่เขาจากไป ฉันคิดว่าเขาจะไม่สามารถชอบใครได้อีก ดังนั้นฉันจึงรอ รอจนกว่าหัวใจของเขาไม่อยากร่อนเร่ไปไหน แต่สุดท้ายเขายังไปชอบคนอื่น ฉันไม่ยอม！ฉันทุ่มเทเพื่อเขามาเยอะมาก！”
Ahern ถอนหายใจ ความดื้อรั้นของเสี่ยวฉุนทำให้เขาพูดไม่ออก รับนมจากเธอมา：“ในฐานะที่เป็นสุภาพบุรุษไม่ควรปลอบใจผู้หญิงที่ไร้เหตุผลในเวลานี้ ดูเหมือนนมแก้วนี้เย่เชินหลินคงจะไม่ดื่ม งั้นเอามาให้ฉันดื่มแทนเถอะ”
ahern ทำท่าจะหยิบแก้ว เสี่ยวฉุนรีบดึงแก้วกลับไปทันที：“ไม่ได้ คุณดื่มแก้วนี้ไม่ได้”
“เกิดอะไรขึ้นเสี่ยวฉุน？” ahern เห็นเสี่ยวฉุนมีท่าทางวิตกกังวล น้ำเสียงมีความเคร่งขรึม
เสี่ยวฉุนก้มหน้ามองพื้น กระทืบเท้ากล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด：“ในนมแก้วนี้มียา ฉันต้องการให้เย่เชินหลินเป็นของฉัน”
ahern ถอนหายใจและกล่าวว่า：“เธอต้องขอบคุณที่เธอไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้น เย่เชินหลินเกลียดคนที่คุกคามเขาที่สุด”
เซี่ยชีหรั่นเดินตามเย่เชินหลินด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย：“วันมะรืนนี้ฉันจะต้องถูกLucyขย้ำแน่ๆ”เย่เชินหลินผ่อนคลายไหล่ที่ถูกตีนับไม่ถ้วนตอนต่อสู้กับเซี่ยชีหรั่น กล่าวด้วยรอยยิ้มเอาใจ：“ไม่จริง ใช้ท่าทางที่คุณตีผมก็สามารถชนะได้แล้ว”