สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1212 สาวใช้ของคุณเย่ 1116

บทที่ 1062 สาวใช้ของคุณเย่ 984
เจ้าหน้าที่มองดูบันทึกและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเซี่ย คุณเย่ได้ช่วยคุณจัดสิ่งของบริจาคสำหรับการประมูลแล้ว”
เซี่ยชีหรั่นยืนกรานที่จะสวมใส่อัญมณีที่เธอนำมา เสียงของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอก็ดังขึ้น “ชีหรั่น”
ชีหรั่นหันหน้าไปมองสวีเห้าเซิงที่ปรากฏอยู่ข้างหลังเธอ หัวใจที่เงียบเหงามานานก็อุ่นขึ้น “พี่สวี สบายดีมั้ยคะ?”
สวีเห้าเซิงเกือบจะถอยห่างเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับเซี่ยชีหรั่น เมื่อเห็นดวงตาที่เป็นกังวลของเซี่ยชีหรั่นที่แสร้งทำเป็นผ่อนคลายเขาก็อธิบายว่า “พอไม่ได้เจอกันก็คิดถึง พอเจอเธอแล้วก็รู้สึกว่ายังตัดใจไม่ได้”
เซี่ยชีหรั่นรีบพูดว่า “พี่สวีนี่คือการสะกดจิต คุณต้องคิดอย่างนั้น นอกจากนี้ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าเย่เชินหลินวางแผนมาเพื่อขังคุณ ฉันขอโทษจริงๆ”
สวีเห้าเซิงส่ายหัวและพูดว่า “การสะกดจิตเป็นเพียงแค่ขยายความปรารถนาทั้งหมดในใจของฉัน หลังจากที่คุณไปอิตาลี เขาก็ไม่เคยจับฉันอีกเลย” สวีเห้าเซิงเหลือบมองไปรอบๆราวกับคิดอะไรบางอย่าง “เย่เชินหลินอยู่ที่ไหน”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มและชี้ไปที่เย่เชินหลินและโยวเล่อที่แออัดอยู่บริเวณหัวมุม
“เย่เชินหลิน!” สวีเห้าเซิงกัดฟันของ กำลังจะก้าวไปข้างหน้า เซี่ยชีหรั่นก็คว้าสวีเห้าเซิงไว้และส่ายหัว
ดวงตาของเย่เชินหลินคมชัดเมื่อเขาเห็นสวีเห้าเซิง แต่ข้อมือของเขาถูกจับไว้แน่น โยวเล่อโน้มตัวมาหาเย่เชินหลินและกระซิบ “ตอนนี้พวกเขาเป็นคู่รักที่ได้พบกัน คุณควรจะรีบทำให้ฉันพอใจนะ ไม่เช่นนั้นเมื่อความรู้สึกของพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่สามารถตัดขาดได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
เย่เชินหลินถอยเท้าของเขาที่ก้าวออกไปและมองดูเซี่ยชีหรั่นกับสวีเห้าเซิงเดินเข้าไปในงาน ใบหน้าของเขาก็มืดมนลง
“ทุกคน ยินดีต้อนรับสู่งานประมูลการกุศล ในวันนี้เรามีสิ่งของที่บริจาคโดยคุณเย่ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองและมีคุณเซี่ยนักออกแบบชื่อดังที่ได้รับความนิยมอย่างมากในอิตาลี งานวันนี้ทำให้พวกเราตั้งตารออย่างมาก”
ผู้ดำเนินรายการกล่าวขณะที่ทุกคนโฟกัสไปที่เซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลิน โยวเล่อและ สวีเห้าเซิง อีกครั้งที่สวีเห้าเซิงเฝ้าดู โยวเล่อ ที่เกาะทั้งตัวของเธอไว้ที่แขนของเย่เชินหลิน เขาอยากจะฉีกผู้หญิงที่น่ารังเกียจออกไป
เซี่ยชีหรั่นตบแขนของสวีเห้าเซิง ส่งสายตาปลอบใจ เย่เชินหลินซึ่งนั่งอยู่แถวหลังจ้องมองไปที่มือที่สะดุดตาของ สวีเห้าเซิงและแทบอยากจะทุบอีกฝ่ายให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดโบราณของราชวงศ์หมิงที่เย่เชินหลินบริจาคถูกถ่ายภาพเป็นจำนวนหลายล้านภาพและบรรยากาศภายในงานอื้ออึง เจ้าภาพหยิบกล่องสวยๆออกมาอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “ต่อไปเรามาดูกันว่าคุณเซี่ยบริจาคการกุศลประเภทใดบ้าง”
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วและพูดว่า “แปลกจัง นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันส่งมา” ทันทีที่สิ้นเสียง พิธีกรก็เปิดกล่องออกและกล่องที่สวยงามก็เป็นเพียงแหวนธรรมดาๆ
“แหวนวงนี้ขายได้เพียงไม่กี่ดอลลาร์ตามแผงขายของข้างถนนนี่นา ยังมีหน้ามาพูดว่าเชิญนักออกแบบชื่อดังมา แบบนี้มันตบตาคนนี่นา” โยวเล่อพูดอย่างแปลกประหลาดในกลุ่มผู้ฟัง
ในไม่ช้า ทุกคนในกลุ่มผู้ฟังก็เริ่มกระซิบ
“หยิบมาผิดรึเปล่า นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่ดีไซน์ของอิตาลีเลย”
“ฉันได้ยินมาว่า วันนี้เธอไม่ได้มากับเย่เชินหลิน ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ยุ่งยากอยู่ในนั้น ฉันไม่รู้ว่ามันจงใจก่อเรื่องมั้ย”
เสียงพึมพำใต้เวทีดังขึ้นเรื่อยๆจนได้ยินเสียงชัดเจน “หนึ่งล้าน!”
เสียงของเย่เชินหลินทำให้ภายในงานเงียบลงและมันทำให้ทุกคนที่ซุบซิบเรื่องเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นหุบปาก
“เย่เชินหลิน ถ้าคุณกล้าที่ประมูลสิ่งนี้ ฉันจะทำลายมันเพื่อที่คุณจะได้ไม่พบมันอีก!” โยวเล่อพูดอย่างร้ายกาจ
น้ำเสียงที่สูงขึ้นอย่างกะทันหันข้างๆทำให้ทุกคนประหลาดใจ “สองล้าน” หลินเจี๋ยวางป้ายขมวดคิ้วและมองไปที่เย่เชินหลินกับโยวเล่อ ส่วนซือซือก็พยักหน้าไปทางเย่เชินหลิน
“สองล้าน! สิ่งของของคุณเซี่ยเป็นที่นิยมมาก แหวนจะเข้าใกล้การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดของคุณเย่ที่มีราคาที่ดีที่สุดหรือไม่”
เมื่อได้ฟังคำพูดของเจ้าภาพ โชคดีที่เซี่ยชีหรั่นไปหลังเวทีระหว่างแล้วเปลี่ยนของของเซี่ยชีหรั่น เพียงเพื่อที่จะเห็นว่าเขาทำตัวโง่ๆ แต่จริงๆแล้วผู้ชายเหล่านี้ก็รีบของราคาสามหยวนที่มาจากแผงข้างทาง ไร้สาระ!
“2.5 ล้าน” สวีเห้าเซิงที่นั่งข้างเซี่ยชีหรั่นยกป้ายในมือขึ้นอย่างใจเย็น
“สินค้าประมูลของนักออกแบบเซี่ยในวันนี้สูงขึ้นถึง 2.5 ล้านหยวน มีท่านไหนอยากประมูลอีกหรือไม่” พิธีกรหน้าสีแดงและคนที่อยู่ข้างใต้เริ่มกระซิบกระซาบมองไปที่แหวนบนเวทีประมูลและสงสัยว่านี่เป็นของแท้จริงหรือเปล่า แถมถูกขายในราคา 2.5 ล้านหยวน
“เดี๋ยวก่อน!” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นเมื่อพิธีกรกำลังจะเคาะ
เซี่ยชีหรั่นเดินไปที่เวทีพิธีกรหยิบแหวนขึ้นมาและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ของประมูลของฉันในวันนี้ แต่เนื่องจากมันมาแล้วฉันจึงต้องการเปลี่ยนรายการประมูลของฉัน”
เซี่ยชีหรั่นยื่นไมโครโฟนให้พิธีกรและเอ่ยพูดข้างหูพิธีกร หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนส่งกระดาษและปากกามาให้
เย่เชินหลินมองไปที่เซี่ยชีหรั่นซึ่งจดจ่ออยู่กับการเขียนและวาดภาพโดยก้มหน้าลงบนเวที หัวใจของเขาก็อ่อนยวบลงจนกลายเป็นแอ่งน้ำในฤดูใบไม้ผลิ โยวเล่อมองไปที่เซี่ยชีหรั่น ที่รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองอยู่ข้างหลัง เธอหันหน้ากลับไปที่ซือซือด้วยรอยยิ้มที่มีนัยยะ
สิบนาทีต่อมา เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ รวบผมที่กระจัดกระจายไว้ด้านหลังของเธอแล้วหยิบกระดานวาดภาพขึ้นมาและพูดว่า “นี่คืองานประมูลของฉันวันนี้”
บนกระดานวาดภาพ แหวนที่ละเอียดอ่อนใช้ดาวเคราะห์เป็นโทนสีหลักและการออกแบบที่ซับซ้อนเผยให้เห็นความสง่างามและความเอื้ออาทร สิ่งนี้ทำให้ผู้หญิงหลายคนอุทานว่า “สวยจัง! อยากประมูลแหวนวงนี้ 500,000!”
ผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประมูลและผู้หญิงคนอื่นๆก็เริ่มขึ้นราคาเช่นกัน พวกเธอต้องการเก็บแหวนวงนี้เพียงวงเดียว ผู้หญิงคนหนึ่งก็โกรธผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขาทันที “ฉันอยากได้แหวนวงนี้ คุณจะไม่เอามาให้ฉันเหรอ”
โยวเล่อจ้องไปที่ผู้คนในงานด้วยอารมณ์ที่ตกตะลึง “คุณรู้ไหมว่าคุณแตกต่างจากเธออย่างไร ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนเธอก็เป็นดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงให้คนอื่น” เย่เชินหลินยิ้มเบาๆ สายตาไม่ละจากคนบนเวทีที่เป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบมากขึ้นทุกวัน
“ชีหรั่น ฉันจะพาคุณกลับ” หลินเจี๋ยและสวีเห้าเซิงพูดในเวลาเดียวกันเมื่อพวกเขาออกมาจากสถานที่จัดงาน หลินเจี๋ยมองไปที่ซือซือ ข้างๆเขาและถอยหลังออกไป
“คุณผู้หญิง” จางเฟิงอี้เดินไปหาเซี่ยชีหรั่นและพูดด้วยเสียงเบา รถยนต์ที่มาจอดข้างๆได้อธิบายทุกอย่างแล้ว
โยวเล่อดินผ่านเซี่ยชีหรั่นขณะที่จับแขนของเย่เชินหลินไว้ หลินเจี๋ยมองดูด้วยความไม่พอใจแม้ว่าเขาจะตั้งใจที่จะลืมเซี่ยชีหรั่นแต่เขาก็ยังไม่สามารถทนต่อความข้องใจของเซี่ยชีหรั่นได้
“ชีหรั่น คุณจะทนกับเขาทำไม คุณได้ให้กำเนิดลูกของเขาแล้ว แถมเขายังนอกใจคุณขนาดนี้ พาผู้หญิงคนอื่นอย่างเปิดเผย” การแสดงออกถึงความไม่พอใจของสวีเห้าเซิงทำให้เธอเจ็บปวด
“คุณผู้หญิง ถ้าคุณอยากไปจากที่นี่ก็ใช้โอกาสนี้ไสหัวไปซะ” เย่เชินหลินหันศีรษะและพูดกับเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชา กำปั้นของเขาในกระเป๋าของเขาแน่นขึ้นเมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ซีดของเซี่ยชีหรั่น ในใจของเขาพูดว่า “เซี่ยชีหรั่น รีบไปซะ”
“เชินหลิน!” หลินเจี๋ยพูดอย่างไม่พอใจ เซี่ยชีหรั่นหยุดเขา พยักหน้าให้คนทั้งสองและเข้าไปในประตูรถที่เปิดโดยจางเฟิงอี้
“ไม่บอกให้เธอไปผู้หญิงคนนี้จะไม่ไปงั้นเหรอ มีความเพียรจริงๆ” ซือซือปิดปากและยิ้มเยาะ หลินเจี๋ยเหลือบมองไปที่ซือซือและโทรหาเย่เชินหลิน “มีอะไร”
“ฉันหวังดีกับเธอ” เสียงของเย่เชินหลินเบาและเหนื่อยเล็กน้อย หลินเจี๋ยถอนหายใจและพูดว่า “อย่าทำให้เธอเสียใจ” หลังจากวางสายโทรศัพท์เขาก็มองไปที่ ซือซือ “ฉันปล่อยเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ ฉันไม่อยากเรื่องนี้กับเธอ”
ซือซือเกาะแขน หลินเจี๋ยเบาๆ ยิ้มและพูดว่า “ทุกคนมีคนที่ไม่สามารถปล่อยไปได้เสมอ ไม่ใช่เหรอ?”
เกือบจะกลับถึงบ้านแล้ว เย่เชินหลินก็ลงจากรถ แต่ถูกเซี่ยชีหรั่นที่อยู่ข้างหลังเรียกไว้ “เย่เชินหลิน ฉันมีเรื่องจะถามคุณ”
“ตอนนี้เขาเป็นของฉันแล้ว” โยวเล่อเลิกคิ้วและเกาะแขนของเย่เชินหลินแน่น
เย่เชินหลินไม่ได้โกรธ เขาหันหน้าไปและพูดอะไรบางอย่างกับโยวเล่อ เธอหัวเราะเบาๆและมองไปที่เซี่ยชีหรั่นด้วยสีหน้ามีชัยก่อนจะจากไป
“คุณกับเธอตกลงอะไรกัน?” เซี่ยชีหรั่นกระชับมุมกระโปรงของเธอ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อลมพัด
“เซี่ยชีหรั่น ทำไมคุณไม่กลับไป” เย่เชินหลินถอนหายใจ โยวเล่อไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป เขากังวลว่าเซี่ยชีหรั่นจะได้รับอันตราย
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่เย่เชินหลิน “ฉันยอมไม่รักคุณไปตลอดชีวิตของฉันมากกว่าที่ต้องการให้คุณถูกคนอื่นข่ม!”
เย่เชินหลินมองไปที่การแสดงออกที่จริงจังของเซี่ยชีหรั่นเล็กน้อย แขนที่ห้อยอยู่ทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อยจากนั้นจึงสงบลง “เซี่ยชีหรั่น ฉันไม่สามารถยอมรับได้ว่าคุณไม่รัก ฉันไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร มันเป็นไปไม่ได้”
คำพูดของเย่เชินหลินทำให้เซี่ยชีหรั่นคาดเดาได้ยากขึ้น แต่ในใจทำอะไรไม่ถูก พยักหน้าอย่างรวดเร็ว เซี่ยชีหรั่นกล่าวว่า “เมื่อคุณยืนกรานในทางนี้ เรามาดูกันว่าใครจะยอมรับความพ่ายแพ้”
เดินไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวมอง แต่ความคิดของเซี่ยชีหรั่นสับสนมาก หญ้าที่เปียกชื้นและลื่น เซี่ยชีหรั่นรีบวิ่งไปที่พื้นโดยสวมรองเท้าส้นสูง
เสียงหวีดหวิวมาจากหูของเธอและแขนของเธอก็ถูกพยุงไว้แน่น “ยัยโง่ คุณเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
เย่เชินหลินรู้สึกประหลาดใจและหวาดกลัว ผู้หญิงคนนี้มักจะสับสนและประมาทอยู่เสมอซึ่งทำให้ผู้คนไม่สบายใจ ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงเล็กน้อยเนื่องจากอุบัติเหตุกะทันหัน เขาพยักหน้าและเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
เย่เชินหลินจ้องไปที่ด้านหลังของเซี่ยชีหรั่นอย่างเร่งรีบและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “คุณพบว่าผู้หญิงคนนั้นวางยาไว้ที่นั่นหรือไม่?”
จางเฟิงอี้จ้องดูรายชื่อผู้ติดต่อของโยวเล่อในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา เปรียบเทียบก่อนและหลังเขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา โยวเล่อมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนชื่อถงจืงจืงเท่านั้น แต่ ถงจืงจืง คนนี้กำลังศึกษาอยู่ในสาขาออกแบบ”
เมื่อฟังรายงานจากจางเฟิงอี้ เย่เชินหลินสั่งอย่างใจเย็น “ตรวจสอบด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด”