สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1251 หญิงรับใช้ของคุณชายเย่ 1151

บทที่ 1251 หญิงรับใช้ของคุณชายเย่ 1151
เย่เชินหลินโอบเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่ใส่ใจ นัยน์ตากวาดมองสีหน้าตื่นเต้นของชายคนนั้น และเอ่ยถามอย่างไม่ไยดีว่า “ดังนั้น?”
ชายหนุ่มมองท่าทางไร้ความกระตือรือร้นของเย่เชินหลินแล้ว ก็กลืนน้ำลายและเอ่ยออกมาว่า “ขอให้ผมพาคุณชายน้อยไปฝึกที่ฐานทัพได้ไหมครับ ผมกล้ารับประกันว่า ตอนที่เขาออกมาจะกลายเป็นเทพแห่งการยิงปืนที่มีจำนวนน้อยนิดบนโลกใบนี้!”
เซี่ยชีหรั่นมองชายหนุ่มโดยไม่พูดอะไร ให้เนี่ยนโม่ไปจากข้างกายเธอนั้น เธอไม่ยอม “คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหน” เย่เชินหลินถามเสียงเบา เซี่ยชีหรั่นคิดจะก้าวออกมาหยุดยั้ง แต่เย่เชินหลินจับเอวเธอเอาไว้แน่น
“10 ปีครับ ไม่ๆ ขอเพียงแค่ 8 ปี ทักษะการยิงปืนของเด็กคนนี้จะต้องยอดเยี่ยมมากที่สุดอย่างแน่นอน!” ชายหนุ่มเอ่ยพูด เลียมุมปากอย่างตื่นเต้น คล้ายกับว่ามองเห็นเย่เนี่ยนโม่เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของเขาแล้ว
“มีทักษะการยิงปืนที่ดีแล้วจะทำอะไรได้คะ คุณผู้ชาย” เซี่ยชีหรั่นเอ่ยพูดด้วยความกระสับกระส่าย เธอเป็นกังวลว่าเย่เชินหลินจะส่งเนี่ยนโม่ไป
ชายหนุ่มเหมือนจะมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเหยียดหยามอยู่บ้าง ในใจก็คิดว่าหญิงสาวผู้งดงามนั้นประสบการณ์น้อย แต่เบื้องหน้าก็ยังคงตอบคำถามอย่างซื่อตรงว่า “มีทักษะการยิงปืนที่ดีแล้ว ก็จะไม่มีใครสามารถทำร้ายเขาได้ครับ”
“ถ้าหากว่าเป็นเหตุผลนี้ล่ะก็ ตระกูลเย่ไม่จำเป็นต้องให้เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อฝึกฝนหรอก” สีหน้าเย่เชินหลินมีแววซับซ้อนพาดผ่าน หันไปส่ายหน้าเล็กน้อยทางบานหน้าต่าง
ชายหนุ่มตื่นตระหนก เมื่อพบว่าศีรษะและแขนขาทั้งสี่ของตัวเองถูกแสงอินฟาเรดห้าหกเส้นล้อมเอาไว้ ขอเพียงแค่เย่เชินหลินต้องการ ลูกกระสุนเหล่านี้ก็จะเข้ามาแทนที่แสงอินฟาเรดพวกนี้!
“ขอบคุณ!” เซี่ยชีหรั่นจับมือเย่เชินหลินเอาไว้ เย่เนี่ยนโม่เป็นคนที่เธอฝากความหวังเอาไว้มากที่สุด เธอยังไม่คิดจะปล่อยให้เด็กตัวเล็กแค่นี้ไปฝึกฝน
“ถ้าหากว่าผมให้เย่เนี่ยนโม่ไป คุณก็จะจากไปด้วยใช่หรือไม่” เย่เชินหลินมองปืนที่ยิงกราดไปทั่วบนหลังคาในตอนนี้ พลางเอ่ยเรียบๆ
เซี่ยชีหรั่นคิดแล้วก็พยักหน้า “ถ้าหากว่าคุณคิดจะแยกฉันกับเย่เนี่ยนโม่ออกจากกัน อย่างนั้นฉันจะต้องพาเนี่ยนโม่หนีไปแน่นอน”
สายตาของเย่เชินหลินจ้องอยู่ที่ใบหน้าเซี่ยชีหรั่น ถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “ถ้าอย่างนั้น เซี่ยชีหรั่น คุณคิดว่าคุณสามารถหนีพ้นไหม”
เย่เชินหลินในตอนนี้คล้ายกับว่ากำลังถกเรื่องสภาพอากาศกับเซี่ยชีหรั่นอย่างสบายอกสบายใจ แต่น้ำเสียงกลับเจือไปด้วยความไม่พอใจ! ความสำคัญของตัวเองกลับถูกจัดอยู่หลังเย่เนี่ยนโม่
เซี่ยชีหรั่นเหงื่อเย็นไหลท่วมตัวแล้ว ก็นึกถึงเหตุการณ์ที่แสงอินฟาเรด 5-6 เส้นที่เล็งมาทางชายหนุ่มคนนั้น ก็ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อยว่า “อย่างนั้น คุณจะทำอย่างไร”
เย่เชินหลินฉีกยิ้มป่าเถื่อน เหมือนกับว่าความรักความทะนุถนอมที่มีมาก่อนหน้านี้จะกลายเป็นฟองอากาศไปหมดแล้ว “ถ้าหากว่ามีวันหนึ่งที่คุณหลบหนีไปจริงๆ ก็อย่าให้ผมจับได้ ไม่อย่างนั้นผมจะสร้างกรงขังอันงดงามแห่งหนึ่งแล้วขังคุณเอาไว้ตลอดกาล”
เย่เชินหลิน! ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ไห่โจ๋ซวนมองปืนในมือของเย่เนี่ยนโม่ด้วยความอิจฉาเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะอายุยังน้อย แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในนัยน์ตาของคนที่สั่งสอนพวกเขา มีความรู้สึกที่เรียกว่าชมเชยพาดผ่านไป
“ฉันจะไม่แพ้ให้นายหรอก!” ไห่โจ๋ซวนจับปืนในมือ ส่ายไปมา แล้วคิดจะยิงออกไป
เย่เนี่ยนโม่ที่นั่งยองๆอยู่ด้านข้างเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า “พวกเรากำลังเล่นกันอยู่ไม่ใช่หรือ”
จู่ๆก็มีซีดีแผ่นหนึ่งหล่นลงมาที่ใต้เท้าของทั้งสองคน ไห่โจ๋ซวนเอ่ยถาม เขยิบเข้ามาใกล้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นี่คืออะไร”
เย่เนี่ยนโม่ตอบด้วยเสียงจริงจังว่า “ซีดี!”
“ฉันรู้ว่ามันคือซีดี ฉันหมายความว่าด้านในมีเนื้อหาอะไร” ไห่โจ๋ซวนเอ่ยอย่างมีโทสะ
“ด้านบนมีรูปตัวการ์ตูนอยู่ พวกเราเอาไปให้หม่ามี๊แล้วดูด้วยกันเถอะ!” เย่เนี่ยนโม่โยนปืนในมือทิ้งแล้วลุกขึ้นยืน
ไห่โจ๋ซวนคิดถึงคุณน้าที่งดงามและอ่อนโยนคนนั้นแล้ว ก็พยักหน้า “ดีเลย!”
ไม่ไกลจากที่แห่งนั้น ป่าเอ๋อร์และโยวจื๋อกำลังดูภาพเบื้องหน้าทั้งหมด เห็นเย่เนี่ยนโม่ถือแผ่นซีดีไปหาเซี่ยชีหรั่น ป่าเอ๋อร์ก็ยิ้มบางๆ พลางเอ่ยว่า “คิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะใจร้ายกว่าฉัน ให้เด็กถือแผ่นซีดีไปให้เซี่ยชีหรั่นดู คาดว่าเธอคงได้รับความสะเทือนใจน่าดูเลย”
บนใบหน้าของโยวจื๋อไม่ได้มีความตื่นเต้นมากมายอย่างที่ป่าเอ๋อร์อยากจะเห็น เขาดันกรอบแว่นแล้วเอ่ยเรียบๆว่า “เตรียมตัว ควรจะถึงตาผมออกโรงแล้ว”
“เนี่ยนโม่ ในมือเธอถืออะไรน่ะ” ไห่ลี่หมินที่เห็นแผ่นซีดีในมือเย่เนี่ยนโม่ก็เอ่ยถามอย่างสงสัย ช่วงนี้เขาอ่อนไหวกับแผ่นซีดีมากจริงๆ
“Tom and Jerry จะไปดูด้วยกันกับคุณป้าครับ” ไห่โจ๋ซวนกอดขาไห่ลี่หมินอย่างออดอ้อน เทียบกับหลินหลิงที่เข้มงวด ตั้งแต่เด็ก ไห่โจ๋ซวนก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับไห่ลี่หมินมากยิ่งกว่า
ไห่ลี่หมินลูบศีรษะไห่โจ๋ซวน ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่ก็กำชับอย่างอ่อนโยนว่า “ตอนดูการ์ตูนไม่อนุญาตให้คุณน้าเซี่ยเอาไอติมให้พวกหนูกินแล้วนะ ใกล้จะถึงเวลากินข้าวเย็นแล้ว!”
เซี่ยชีหรั่นเสียบแผ่นวิดีโอเข้าไป ตอนเริ่มฉายก็ได้ยินเสียงหอบหายใจที่ทำให้คนหูแดง ใจเต้นเร็ว แทบจะกดปิดโทรทัศน์ตามสัญชาตญาณทันที
“หม่ามี๊ ทำไมหรือครับ” เย่เนี่ยนโม่มองเซี่ยชีหรั่นตาปริบๆ เซี่ยชีหรั่นถามอย่างจริงจังว่า “พวกลูกได้ซีดีแผ่นนี้มาจากที่ไหนจ๊ะ”
“เก็บได้ในสวนดอกไม้ครับ” เย่เนี่ยนโม่นึกว่าเซี่ยชีหรั่นกำลังตำหนิตัวเองว่าเก็บของมามั่วๆ จึงเศร้าซึมเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นอกสั่นขวัญแขวน ตั้งใจจะถกปัญหาเรื่องขยะกับผู้ดูแลที่นี่ จึงเบี่ยงประเด็นเย่เนี่ยนโม่และไห่โจ๋ซวนด้วยความกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “หนูๆ อยากกินไอศกรีม ฮาเกน-ดาซส์ไหมจ๊ะ”
นัยน์ตาเย่เนี่ยนโม่และไห่โจ๋ซวนทอประกายขึ้นมา ไห่โจ๋ซวนเอ่ยอย่างลังเลว่า “แต่ว่าแด๊ดดี้ไม่ให้กิน!”
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะ ดันเด็กๆออกไปด้านนอก “บอกกับแด๊ดดี้ว่ากินแค่ช้อนเดียว น่าจะไม่มีปัญหาแล้วจ้ะ”
เด็กทั้งสองคนวิ่งจากไป เซี่ยชีหรั่นถึงได้เปิดโทรทัศน์ใหม่อีกครั้ง เมื่อครู่นี้ในโทรทัศน์ฉายภาพแหวนวงที่เธอคุ้นเคยมากผ่านไปแวบหนึ่ง
เมื่อเสียงที่ทำให้หน้าแดงหูแดงดังขึ้น เซี่ยชีหรั่นก็หน้าแดงอย่างอึดอัดใจ รอจนถึงภาพเริ่มชัดเจนแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็ล้มลงนั่งกับพื้นอย่างแรง มองดูคนสองคนในภาพที่กำลังเกี่ยวกระหวัดกันอยู่ด้วยใบหน้าที่ขาวซีด
มือที่เขย่าขึ้นลงไปมาก็คือ แหวนที่เซี่ยชีหรั่นทำหล่นหายไปในตอนแรก เซี่ยชีหรั่นรู้สึกคล้ายกับว่า นิ้วของตัวเองร้อนวูบขึ้นมา ยังมียกทรงที่แขวนอยู่บนเก้าอี้ตัวนั้นอีก ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นของของตัวเอง คนที่อยู่ในคลิปวิดีโอก็คล้ายกับตัวเองอยู่หลายส่วนเช่นกัน
อาการใจสั่นอย่างรุนแรงและเสียงที่ลอยออกมาไม่ขาดสายจากคลิปวิดีโอ ทำให้เซี่ยชีหรั่นตื่นตระหนก กดรีโมทอยู่หลายครั้งก็ยังปิดไม่สำเร็จ
เซี่ยชีหรั่นรีบลุกขึ้นยืนและพุ่งตัวออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว ในใจตอนนี้คือไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว เมื่อเปิดประตูออกก็คล้ายกับว่าได้เข้าไปอยู่ในโลกอีกใบหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นพยุงตัว เดินโซซัดโซเซไปด้านหน้า
ภาพเบื้องหน้าโคลงเคลงไปมา บนหน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเย็นๆที่ผุดขึ้นมา เซี่ยชีหรั่นยังคงยืนหยัดที่จะเดินต่อไปทั้งแบบนี้
“คุณเซี่ยครับ คุณคือคุณเซี่ยใช่ไหมครับ” มีชายคนหนึ่งยืนขวางอยู่เบื้องหน้าเซี่ยชีหรั่น เอ่ยถามอย่างร้อนใจ
เซี่ยชีหรั่นปวดหัวมาก รู้สึกชัดเจนถึงความคิดที่พยายามจะทำลายสมองของตัวเอง ชายตรงหน้านี้ปรากฏเงาภาพซ้อนในครั้งคราว เซี่ยชีหรั่นสะบัดหัว ปลุกสติ ตอบคำถามอย่างยากลำบาก “ขอถามหน่อยนะคะ คุณมาหาฉัน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าเซี่ยชีหรั่น “ขอร้องให้คุณพูดกับเถ้าแก่เย่หน่อยเถอะครับ ภรรยาของผมไม่รู้เรื่องแผ่นซีดีอะไรนั่นจริงๆนะครับ”
ซีดี สองคำนี้เหมือนกับระเบิด ทำให้เซี่ยชีหรั่นที่อารมณ์ความรู้สึกสับสนวุ่นวายนั้นจิตใจสะท้าน เอ่ยถามชายคนนี้อย่างคาดไม่ถึงทีละคำว่า “แผ่นซีดีที่คุณพูดถึง หมายความว่าอะไรคะ!”
ชายคนนี้ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลเต็มหน้า “ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เถ้าแก่เย่จับตัวภรรยาของผมไปกะทันหัน บอกว่าที่ในโรงแรมมีแผ่นซีดีแพร่ไปทั่วนั้นเป็นเพราะภรรยาของผมทำ แต่ภรรยาของผมเป็นเพียงแค่พนักงานฝ่ายบริการลูกค้าตัวเล็กๆคนหนึ่ง ผมไม่เข้าใจความคิดของคนมีเงินอย่างพวกคุณ คิดเพียงแค่ขอให้พวกคุณปล่อยพวกเราไปเถอะครับ”
เซี่ยชีหรั่นนั้นได้ยินไม่ชัดเจนแล้วว่าชายคนนี้กำลังพูดอะไร ภายในหูมีแต่เสียงดังวิ้งๆ ดวงตาเหลือกขาว เซี่ยชีหรั่นก็ล้มลงบนพื้นแล้ว
เย่เชินหลินผลักประตูเข้าไปแล้วก็เห็นภาพบนหน้าจอโทรทัศน์ เห็นผ้าปูเตียงที่ยับย่นและอะไหล่รีโมตที่ถูกกระแทกเข้ากับประตูด้วยความรุนแรงบนพื้น
ก็ตื่นตระหนกขึ้นมา! เย่เชินหลินที่ไม่เคยมีความรู้สึกตื่นตระหนกปกคลุมร่างมาก่อน เป็นเขาที่ประมาท เป็นเขาที่ประเมินความกล้าของคนเหล่านั้นต่ำไป
รอบด้านยังมีคนหลายคนกำลังพูดคุยอะไรอยู่ เสียงของป่าเอ๋อร์ดังที่สุด “นี่ไม่ใช่คุณนายเซี่ยหรอกหรือ รีบโทรหา 120 เร็วเข้า”
เมื่อเห็นเย่เชินหลิน ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างถอยออกไปหลายก้าวในเวลาเดียวกัน เปิดทางให้เห็นเซี่ยชีหรั่นที่สลบไปออกมา
เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาด้วยสีหน้าทะมึน ด้านข้างมีเสียงฝีเท้าเร่งรีบลอยเข้ามา “กรุณาวางคนไข้ท่านนี้ลงด้วยครับ คุณเย่”
เย่เชินหลินมองชายหนุ่มที่สวมแว่นตาไร้กรอบด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ชายหนุ่มรีบเอ่ยว่า “ผมชื่อโยวจื๋อ เป็นคุณหมอ ตอนนี้คนไข้ท่านนี้ไม่สามารถเคลื่อนย้ายตามใจชอบได้ อาจจะส่งผลให้รกเกาะตัวไม่ดี! ผมต้องรีบตรวจดู!”
เย่เชินหลินสุ่มเตะประตูเปิดห้องห้องหนึ่งเข้าไปด้วยสีหน้าทะมึน วางเซี่ยชีหรั่นลงบนเตียงในห้อง กวาดสายตามองคนสองคนที่มองตัวเองด้วยความหวาดกลัว
“ไปที่แผนกต้อนรับ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของพวกคุณผมจ่ายเอง” ทั้งสองคนที่ทั้งตกตะลึง ทั้งดีใจ ก็ออกไปทันที ไห่ลี่หมินรีบตามมา ถามเสียงเข้มว่า “ทำไมหรือ”
เย่เชินหลินขว้างแผ่นซีดี ด้วยพละกำลังที่มากมายนั้น เกือบจะทำมันหักแล้ว!
“นี่ไม่ใช่การ์ตูนของเนี่ยนโม่กับโจ๋ซวนหรอกหรือ” ไห่ลี่หมินถามอย่างประหลาดใจ เห็นสีหน้าเย่เชินหลินไม่ถูกต้อง สีหน้าก็ขรึมลงทันที “หรือว่าจะเป็นสิ่งนั้น”
เย่เชินหลินพยักหน้าด้วยสีหน้าทะมึน แผ่นซีดีถูกหักจนเป็นสองท่อนแล้ว โลหะทิ่มแทงลึกเข้าไปกลางฝ่ามือเย่เชินหลิน
“ตอนนี้เชิญพวกคุณออกไปด้วยครับ ผมจะตรวจรักษาให้กับผู้ป่วย”
เย่เชินหลินมองโยวจื๋อโดยไม่ปิดบังความเหี้ยมเกรียมเลยแม้แต่น้อย จนทำให้โยวจื๋อก้าวถอยหลังไปติดๆหลายก้าว ไม่กล้าสบสายตากับเย่เชินหลินโดยไม่รู้ตัว
โยวจื๋อสูดลมหายใจลึก สะบัดมือและลำคอ พลางเอ่ยว่า “ผมเป็นคุณหมอ ถ้าหากว่าพวกคุณอยากจะช่วยผู้ป่วยก็ต้องฟังผม ผม ผมมีจรรยาบรรณของผู้เป็นแพทย์นะครับ”
“ช่วยเธอ!” เย่เชินหลินเอ่ยลอดไรฟันออกมาสองสามคำ ราวกับว่าอยากจะหักคอของชายคนนี้อย่างโหดเหี้ยม
ไห่ลี่หมินเห็นท่าทางหวาดกลัวของคุณหมอแล้ว ก็เป็นกังวลว่าฝ่ายตรงข้ามจะมือสั่นแล้วรักษาเซี่ยชีหรั่นได้ไม่ดี จึงวางมือ กดลงบนไหล่เย่เชินหลิน “ให้เวลาเขา ชีหรั่นรอไม่ได้แล้ว”
“คุณตื่นแล้วหรือครับ” โยวจื๋อมองเซี่ยชีหรั่นที่ได้สติขึ้นมาช้าๆอย่างเป็นกังวล เซี่ยชีหรั่นมองดูกระแสความคิดเดจาวูที่ลอยออกไปไกล โยวจื๋อดันกรอบแว่น ยิ้มและเอ่ยว่า “พวกเราเคยพบกันมาครั้งหนึ่ง ผมชื่อโยวจื๋อ เป็นคุณหมอคนหนึ่ง ใช่แล้ว เป็นเพราะว่าอารมณ์ของคุณได้รับความกระทบกระเทือนมากเกินไป จำเป็นต้องพักผ่อนให้ดี ไม่อย่างนั้นจะไม่เป็นผลดีต่อทารกในครรภ์!”