สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 150 สาวใช้ตัวแสบ 54

ตอนที่ 150 สาวใช้ตัวแสบ 54
“พี่พี่เชินหลินซื้อของให้พี่อีกแล้วหรอ?ฉันไปเปิดประตู?”โม่เสี่ยวหนงวิ่งไปที่ประตู
สำหรับเสี่ยวหนงนั่นไม่ใช่ของที่ซื้อให้เซี่ยชีหรั่นแต่ซื้อให้เธอโม่เสี่ยวหนงต่างหาก
“อย่าไปไม่ใช่ของฉัน!”เซี่ยชีหรั่นเรียกเธอแต่ไม่ทันแล้วโม่เสี่ยวหนงเปิดประตูออกเรียบร้อย
ประตูเปิดออกหลินหลิงกำลังพาคนงานยกตู้เสื้อผ้าใหญ่ผ่านหน้าห้องเธอ
เธอกวาดตามองเข้าไปในห้องของเซี่ยชีหรั่นอย่างเฉยชาเซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าสายตาเธอเหมือนมีอะไรจะพูดเหมือนเธอกำลังคิดในใจว่า:ดูสิฉันว่าแล้วว่าผู้หญิงเปลือกนอกไม่ได้เรื่องนี่แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็โดนไม่เห็นคุณค่าซะแล้ว
“เอ๊ะนี่เธอจะไปไหนเนี่ยห้องพี่ฉันอยู่ที่นี่“โม่เสี่ยวหนงเรียกเธออยู่หน้าประตูหลินหลิงหยุดเดินมุมปากมีความเยาะเย้ยเบาเบาพูดอย่างเฉยชา:“ขอโทษนะคะคุณผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ส่งมาห้องนี้แต่ส่งให้คุณฟาง”
ประตูห้องฟางลี่น่าก็เปิดไว้หมดอยู่แล้วได้ยินคำนี้เธอรีบตอบรับทันที:“ส่งให้ฉันอะไร?ฉันอยู่ที่นี่อยู่ห้องนี้รีบมารีบมา”
หลินหลิงบึนปากเดินไปต่ออย่างไม่รีบฟางลี่น่ามายืนรอเรียบร้อยเห็นเธอทำอะไรชักช้า
ไม่เกรงใจที่ตะโกนออกมา:“นี่ผู้หญิงคนนั้นเธอจัดการเรื่องยังไงเนี่ยก็ฉันบอกว่าฉันอยู่ที่นี่ไงยังจะชักช้าอีกหูตึงหรือไง?
คิ้วของหลินหลิงขมวดเข้ามาอย่างแน่น
หลายปีที่ผ่านมานี้เธอเป็นถึงคนดังของเย่เชินหลินไม่มีใครเคยทำแบบนี้กับเธอ
แม้แต่ส้งหลิงหลิง—คู่หมั้นของเย่เชินหลินก็ยังไว้หน้าเธอตีสนิทกับเธอลับหลังแต่แน่นอนเธอเป็นคนที่มีขอบเขตสิ่งที่ส้งหลิงหลิงทำกับเธอเธอไม่ต้องการเธอนับถือเย่เชินหลิงจากใจจริงจริงเคารพเขานอกจากช่วยทำงานเรื่องผู้หญิงของเขาเรื่องอื่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเธอก็เต็มใจทำเพื่อเขาหรือเพื่อเขาเธอยอมเสียสละวัยหนุ่มสาวของเธอไม่หาแฟนทั้งชีวิตไม่แต่งงานเธอก็ยอมทั้งนั้น
“ฉันว่ากำลังว่าเธอเนี่ยลีลาอะไรอยู่ไม่เข้าใจจริงจริงว่าเธอทำงานยังไงถ้าไม่ทำดีดีคราวหลังฉันจะไล่เธอออก!”ฟางลี่น่าชี้สั่ง
หลินหลิงมองเธออย่างเฉยชายิ้มอย่างเยาะเย้ยคิดในใจเธอเนี่ยนะจะไล่ฉันเธอมันเป็นอะไรยังไม่รู้ตัวหรือไง
เธออยู่ข้างเย่เชินหลินมาหลายปีเขาชอบคนแบบไหนเกลียดคนแบบไหนเธอไม่รู้หรือไง?
ทำไมเธอถึงไม่ชอบเซี่ยชีหรั่นก็เพราะเธอเซี่ยชีหรั่นสามารถทำให้เขาชอบเธอได้เศร้ากว่านั้นคือ
เขาแค่ใช้ฟางลี่น่ามาแหย่เซี่ยชีหรั่นที่อยู่ห้องข้างข้างเธอแค่นั้น
หลินหลิงพูดอะไรท่าทีก็ยังคงช้าเหมือนเดิมเธอปล่อยให้ฟางลี่น่าตะโกน
เพราะเธอรู้ว่าผู้หญิงแซ่ฟางคนนี้ก็เหมือนยกก้อนหินแล้วตกใส่ขาตัวเอง
จะทำให้เย่เชินหลินยิ่งไม่ชอบเธอเข้าไป
ฟางลี่นายังคงด่าว่าหลินหลิงพ่อบ้านผู้ดูแลครัวเรือนมาพอดีรีบเข้าไปห้ามคำพูดเธอไว้และพูดอย่างเบาเสียงอยู่ข้างเธอ:“คนนี้เป็นเลขาหลินเธอเคยเห็นไม่ใช่หรอ?เธอเป็นถึงคนที่ทำงานอยู่ข้างคุณเย่มาหลายปีเธอยั่วใครได้แต่อย่ายั่วเธอถึงเวลาคุณเย่จะเข้าข้างใครก็ไม่รู้แล้วรีบเก็บอารมณ์ซะอย่าก่อเรื่อง”
ฟางลี่น่าปิดปากไม่พูดอะไร
พ่อบ้านรีบขึ้นไปหาเธอพูดกับหลินหลิงอย่างเกรงอกเกรงใจ:“เลขาหลินเธอมาแล้ว?ทำงานหนักแล้วที่เหลือก็ให้ฉันจัดการได้เลย”
“ไม่ต้องคุณเย่สั่งให้ฉันดูแลคุณฟาง”หลินหลิงพูดจบอย่างเย็นชาแล้วสั่งคนยกตู้ต่อนำตู้ใหญ่สองตู้ยกเข้าไปในห้องของฟางลี่นา
โม่เสี่ยวหนงมองตู้เสื้อผ้าสองตู้นั้นโดนยกเข้าไปในห้องของฟางลี่นาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อยแล้วปิดประตูทันที
“พี่พี่เห็นหรือยัง?ของเหมือนพี่ทุกอย่างที่แท้ก็ส่งให้ยัยบ้านนอกคนนั้นพี่เชินหลินหมายความว่ายังไงกันแน่!”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างฝืนหมายความว่าอะไรงั้นหรอหมายความว่าเขายังโกรธเขาต้องการให้ฟางลี่น่าเหมือนที่เขาให้เธอให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเธอไม่ได้พิเศษสำหรับเขา
แน่นอนก็มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งเขาไม่ใช่แค่ชอบฉีกเสื้อที่ใส่บนตัวเธอแต่เขาก็ชอบฉีกเสื้อที่ผู้หญิงคนอื่นใส่เหมือนกัน
“เสี่ยวหนงยังจะถ่ายรูปอีกไหม?”เซี่ยชีหรั่นถาม
“ยังมีอารมณ์อะไรถ่ายรูปอีกไม่ถ่ายแล้ว!”ฉันแค่คิดถึงของดีดีเยอะเยอะแบบนั้นแล้วให้ฟางลี่น่า
ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา”
ฟางลี่น่ากำลังปลาบปลื้มใจกับเสื้อผ้าพวกนั้นเธอรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเกินไป
ถึงแม้ท่านคุณชายเย่จะไม่นอนกับเธอแต่ของมียี่ห้อพวกนี้ก็ให้เธอหมดทั้งนั้นเหมือนได้ถูกหวย
นั่นคงทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืนแล้ว
เห็นเธอดีใจแบบนี้หลินหลิงพูดอย่างเย็นชา:“เสร็จแล้วระเบียบการจัดวางประมานนี้ถ้าคุณฟางมีอะไรไม่เข้าใจสามารถไปถามคุณเซี่ยห้องข้างข้างได้ของพวกเธอสองคนเหมือน……กันหลินหลิงเน้นคำนี้อย่างหนัก
ฟางลี่นาฟังแล้วรู้สึกไม่ดีใจขึ้นมาเล็กน้อยคิดในใจที่แท้ไม่ใช่แค่เธอที่ได้และมีของพวกนี้
สีหน้านี้เป็นสีหน้าที่หลินหลิงคาดเดาไว้เธอพูดใส่เธอประโยคหนึ่ง:“ดูท่าแล้วคุณฟางพอใจมากฉันจะรายงานเดี่ยวนี้ค่ะ”