สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่161 สาวใช้ตัวแสบ 65

ตอนที่161 สาวใช้ตัวแสบ 65
“แกรอดูคอยดู สักวันฉันจะต้องไปจัดการแก”ฟางลี่น่าพูดเสร็จก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัว แล้วสามชุดนอนโปร่งแสงสีแดง เปิดประตูน้องน้ำแล้วเดินออกไป
“คิดว่าคุณชายเพิ่งชอบมันไปไม่กี่วันก็รู้สึกว่าตนเองได้กลายเป็นหงส์แล้วงั้นหรอ ชีหรั่น เธอยังไม่ได้บอกฉันเลยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอคงไม่ใช่จะไปมีอะไรกันกับคุณชายพร้อมกับฟางลี่น่านะ ถ้าเป็นฉัน ฉันต้องฆ่าตัวตายแน่ เธออย่าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้สนใจ”
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากพูดจริงๆ ไม่อยากเอาความทุกข์ใจของตนเองพูดให้กับจิ่วจิ่วฟัง เพราะอย่างนี้มีแต่เพิ่มความรำคาญใจให้แก่เธอเท่านั้น ไม่ได้มีประโยชน์อะไร
“จิ่วจิ่ว เธอยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม เธอไปกินก่อนเลย ฉันอยากอาบน้ำแล้ว”
“คุณเซี่ยต้องการอาบน้ำ ฉันก็ต้องรับใช้อยู่ข้างๆนี่ จะกล้าไปบอกหิ้วได้ไง”จิ่วจิ่วพูดเสร็จ ก็เดินขึ้นบันไดหินอ่อน แล้วปล่อยให้น้ำที่ฟางลี่น่าใช้แล้วออกจากอ่างอาบน้ำ จากนั้นโค้งงอและหยิบแปรงไปแปรงอ่างอย่างแรงๆ
“ฉันกินข้าวแล้ว ฉันอาบเองได้ แค่อาบน้ำจะให้เธอมาช่วยมาอะไรเล่า”เซี่ยชีหรั่นก็เดินขึ้นบันได แย่งแปรงในมือของจิ่วจิ่วมา
จิ่วจิ่วไม่สนใจเธอ และพูดอย่างโมโห“คุณเป็นผู้หญิงของคุณชาย ฉันเป็นคนรับใช้ ฐานะเราไม่เหมือนกัน นี่เป็นหน้าที่ของฉัน คุณอย่ามาทำหน้าที่ฉันเลยค่ะ ”
พอได้ยินอย่างนั้นเซี่ยชีหรั่นก็รู้แล้วว่ายัยนี่โมโหแล้ว
“เอาละจิ่วจิ่ว เธออย่าโกรธนะ ฉันไม่ใช่ไม่มองเธอเป็นเพื่อน แต่เป็นบางเรื่องฉันพูดออกมาแล้ว กลัวเธอจะหดหู่แทนฉันเลยไม่พูดออกมา”
จิ่วจิ่วทิ้งแปรงไปข้างๆ แล้วหันไปมองเธอ“เธอก็แบบนี้ เอาเรื่องทุกอย่างไปฝังในใจ แล้วเธอมาเอาเพื่อนไปทำไม ฉันจะฟัง เธอเล่าเรื่องของเธอมาให้ฉันฟังเลย”
“ได้ งั้นเราไปล้างอ่างเถอะ ฉันจะค่อยๆเล่าให้เธอฟัง”
เซี่ยชีหรั่นไปหยิบผ้าเช็ด จิ่วจิ่วก็หยิบแปรงขึ้นมา ทั้งสองคนล้างอ่างอาบน้ำไปแล้วคุยไป
เมื่อเซี่ยชีหรั่นเอาเรื่องของโม่เสี่ยวจุนเล่าออกมาทั้งหมดให้จิ่วจิ่วฟัง น้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลลงมา แม้จิ่วจิ่วก็สะอื้นไปด้วย
“ชีหรั่น คาดไม่ถึงเธอจะมีอดีตแบบนี้ มิน่าเธอจะอดทนและระมัดระวังแบบนี้ เพื่อแก้แค้นให้โม่เสี่ยวจุนเธอเสียสละไปเยอะ เธอไม่ง่ายเลยจริงๆ”จิ่วจิ่วหยุดทำงานแล้วไปกอดเซี่ยชีหรั่นแน่นๆ
เซี่ยชีหรั่นสะอื้นเบาๆ ไม่นานเธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้น
“ชีหรั่น เธอเชื่อคุณชายนะ ฉันรู้สึกว่าเขาตั้งใจทำให้เธอลำบากใจถึงจะพูดแบบนั้น ท่านไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันดูออกว่าท่านชอบเธอ อยากจะชนะใจเธอ แต่ท่านก็เย่อหยิ่งเกินไป”
“อื่ม หวังว่าเขาจะไม่ทำแบบนั้น”เธอเองก็ยังมีความหวังสุดท้าย หวังให้เย่เชินหลินจะหยุดเรื่องนี้ไว้ ไม่งั้นเธอจะเกลียดเขาแน่
ตอนนี้ชีหรั่นกำลังส่งข้อความให้หลินต้าฮุย ให้เขาโทรเข้ามาหาเขาในเวลาที่เขาบอกไว้ ก็บอกว่า……
เมื่อทั้งสองคนล้างอ่างอาบน้ำเสร็จ จิ่วจิ่วก็พูดกับเซี่ยชีหรั่นว่า“ฉันจะไม่เอาเรื่องวันนี้ไปบอกคนอื่นแน่นอน เธอวางใจ”
“ฉันเชื่อเธอ”เซี่ยชีหรั่นตอบอย่างจริงจัง
จิ่วจิ่วอยากจะช่วยเธออาบน้ำแต่โดนเธอปฏิเสธไป นอกจากโม่เสี่ยวหนงที่อาบน้ำกันมาตั้งแต่เล็ก เธอไม่ชินกับที่คนอื่นมองดูเธออาบน้ำจริงๆ
ตอนนี้เธอแค่หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะรู้ตัวขึ้นมาทันทีและปล่อยเธอไป
เหมือนอยู่ในห้องน้ำนานหนึ่งนาทีก็ได้เพิ่มหนึ่งโอกาส ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นเลยอาบน้ำนานๆ จนถึงพ่อบ้านมาเคาะประตูของห้องอาบน้ำ แล้วพูดอยู่ว่า“เซี่ยชีหรั่น คุณเย่ให้เธอไปห้องของท่านเดี๋ยวนี้ ท่านบอกว่าเธอแค่มีเวลาสามนาที”
“ฉันรู้แล้วค่ะ”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอึดอัดมาก ความรู้สึกนั้นเหมือนขาดอากาศ แต่ตอนนี้เธอจะเป็นลมไม่ได้ เพราะเธอยังต้องไปห้องของเขา
เธอรีบเช็ดน้ำบนตัวไป ใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วก็รีบไปถึงประตูห้องของชีหรั่น
“เข้ามา”หลังเธอเคาะประตู ก็ได้ยินคำสั่งที่ทุ้มต่ำของชีหรั่น
เมื่อเปิดประตู ในนั้นก็คือนรก แต่เธอก็ไม่มีทางถอยอีกแล้ว
เธอกัดฟันแล้วเปิดประตูเข้าไป เธอยังคาดหวังว่าในนั้นมีแต่ชีหรั่นคนเดียว ไม่มีฟางลี่น่า
แต่เธอผิดหวังอีกครั้ง เพราะฟางลี่น่ายืนอยู่ในห้องเขาแล้วและกำลังอ่อยเขาอยู่
“ตอนนี้เธอไปก็ได้ ฉันจะไม่บังคับเธอ”ชีหรั่นค่อยๆพูดออกมา
คำพูดนี้ขอบเขาก็เท่ากับไม่ได้พูด เพราะเซี่ยชีหรั่นชัดเจนว่าถ้าเธอไปแล้ว เขาต้องไปเรียกโม่เสี่ยวหนงมาแน่นอน
เธอค่อยๆเดินไปถึงข้างๆเขา เพียงแค่ยืนอยู่เหมือนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าต่อมาเขาจะให้เธอทำอะไร แม้เขายังไม่ได้พูดอะไรก็ยังไม่ได้ให้เธอทำอะไร แต่เธอก็รู้สึกทรมานมากอยู่แล้ว