สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่170 สาวใช้ตัวแสบ 74

ตอนที่170 สาวใช้ตัวแสบ 74
แม้กุ๊กกี้นั้นจะไม่อร่อยแต่เซี่ยชีหรั่นก็ฝืนให้ตนเองกิน หลังกินไปสามชิ้นและตนเองกินไม่ลงอีก เธอถึงจะยกขึ้นมาอยากจะเอาไปทิ้ง
“ห้ามทิ้ง”เย่เชินหลินตะโกน การกระทำของเซี่ยชีหรั่นนิ่งไป เขาเดินไปหนึ่งก้าวแล้วแย่งจานในมือของเธอมา
“นี่เป็นกุ๊กกี้ที่ทำให้ฉันหรอ”เย่เชินหลินถามแต่ดูไม่ออกมาตอนนี้อารมณ์เขาเป็นยังไง
“ไม่ใช่ ฉันทำมาเล่นเท่านั้น มันไม่อร่อยเลย คุณเย่ คุณเอามาคืนฉัน ให้ฉันทิ้งมันไป”
แม้กุ๊กกี้นี่ไม่อร่อย แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเอาไปแบ่งผู้หญิงคนอื่น
ยัยโง่นี้ยังอยากจะโกหกเขาอีก ดูเหมือนวันที่เขาพาเหอเหวินกลับมาทำให้เธอไม่ดีใจแล้วจริงๆ
อย่างนี้ก็สามารถดูออกแล้วว่าเธอมองออกกลของเขาในเมื่อคืนแล้ว ถ้าเธอคิดว่าเขาจะไปนอนกับเธอและผู้หญิงคนอื่นพร้อมกัน เกรงว่าเธอจะต้องเกลียดเขาไปทั้งชีวิตแน่ คงเป็นเธอเดาออกมาแล้วถึงจะอยากทำของกินให้เขา ไม่อย่างนั้นเธอต้องทำยาพิษให้เขาไปแล้ว
“จริงหรอ แต่ทำไมจิ่วจิ่วบอกว่าเธอตั้งใจทำให้ฉันล่ะ”เขาค่อยถาม แล้วยกจานกุ๊กกี้เดินไปนั่งที่เตียงของเธอ แล้ววางจานลงบนหัวเตียง
“เธอพูดเหลวไหลค่ะ”เซี่ยชีหรั่นตอบไป เห็นเย่เชินหลินยื่นมือจะไปหยิบกุ๊กกี้เธอก็รีบเดินไปขวางที่หน้าเขาแล้วพูดว่า“คุณเย่ มันไม่อร่อยจริงๆ คุณอย่ากินเลยค่ะ”
“งั้นจะให้ฉันกินเธอหรอ”เขายิ้มแบบชั่วร้าย หน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงก่ำอีกที เลยถอยไปข้างๆ
เขาหยีบกุ๊กกี้ขึ้นมา มองไปอย่างละเอียด เซี่ยชีหรั่นพูดเตือนเขาอีกครั้งว่า“มันไม่อร่อยจริงๆ คุณอย่าหาว่าฉันไม่เตือนคุณนะ”
เป็นกุ๊กกี้รูปกลมๆที่แบบธรรมดา เพียงแต่ข้างบนใช้ไวท์ช็อกโกแลตวาดรอยยิ้มอยู่
“ทำไมไม่ใช่รูปหัวใจล่ะ”เขาถามเบาๆ
ทำไมต้องเป็นหัวใจ หัวใจของคุณเอาไปให้ผู้หญิงมากมายแล้ว ใครจะยอมเอาหัวใจให้คุณล่ะ นอกจากเธอบ้าไปแล้ว
เย่เชินหลินสำรวจไป เดิมทีเธอคิดว่าเขาจำพูดว่าก็ได้ เอาไปแบ่งให้พวกเธอกินเลย แต่เขาไม่ได้พูดแบบนี้ แต่เป็นใส่เข้าในปากเลย
เห็นเขาขมวดคิ้ว เซี่ยชีหรั่นกลับรู้สึกสะใจ คิดในใจว่า：สามน้ำหน้า เป็นคุณอยากกินเอง
เขาเคี้ยวอย่างละเอียดแล้วกลืนลงไป พูดว่า“ไม่เลวนะ รสชาติมันพิเศษดี”
พูดจบเขาก็ดูเหมือนอยากกินมากแล้วหยิบอีกชิ้นไปกิน ต่อมาก็เป็นชิ้นที่สาม ชิ้นที่สี่….
เห็นเขาจะไปหยิบชิ้นที่หกแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็ห้ามเขาอีกครั้ง“อย่ากินแล้ว ห้องฉันไม่มีน้ำ”
เย่เชินหลินกลับยิ้ม แล้วพูดเบาๆว่า“ทำไม เป็นห่วงฉันหรอ กลัวฉันจะหิวน้ำหรอ”
ผีแหละถึงจะเป็นห่วงคุณ คุณมีผู้หญิงตั้งมากมาย ให้พวกเธอไปเป็นห่วงคุณเลย
แน่นอนเธอไม่กล้าพูดออกมา เธอเพียงแค่ยิ้ม ไม่พูดอะไรแล้วถอยไป ให้เขาหยิบตามใจเลย
เย่เชินหลินกินกุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายให้เสร็จ อย่างที่เซี่ยชีหรั่นคิดไว้จริงๆ เขาหิวน้ำแล้ว หิวน้ำมากๆ
เขามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เหมือนว่าเธอสามารถทำให้เขาหายการหิวน้ำได้
ผู้หญิงคนนี้ทำกุ๊กกี้ให้เขาจริงๆ นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน แม้จะไม่อร่อยแต่ก็เป็นน้ำใจของเธอ ผู้หญิงที่ดื้ออย่างเธอ น้ำใจของเธอหายากจริงๆ ดังนั้นเขาเลยกินไปหมด
พลางกินไป ในใจพลางรู้สึกมันเหมือนปาท่องโก๋ที่แม่ทอดให้เขาตอนที่เขายังเด็ก ที่จริงตอนแรกเธอก็ทอดได้ไม่อร่อยแต่เขาก็รู้สึกมีความสุขมาก
เย่เชินหลินยื่นมือไปดึงเซี่ยชีหรั่นมา ให้เธอนั่งลงขาของเขา
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าตอนนี้สัญญายังมีผลอยู่ ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่เธอก็ต้องทำตาม ถึงแม้เมื่อคืนเขาเพิ่งเอากับผู้หญิงคนอื่นไปเธอต้องมองข้ามมัน
ลมหายใจที่ร้อนๆของเขาพ่นไปที่หูของเธอ แล้วพูดเบาๆว่า“เซี่ยชีหรั่น ที่เธอทำแบบนี้ฉันรู้สึกดีใจมาก การเป็นผู้หญิงของฉันก็ต้องเป็นแบบนี้ เชื่อฟังหน่อย ฉันก็จะทำดีต่อเธอ”
เขาชมแล้วกัดไปติ่งหูของเธอ แล้วค่อยๆดูดซับ
เมื่อจูบติ่งหูของเธอไปพัก เขาถึงกดทับเธอลงบนเตียง ดวงตาลึกๆคู่นั้นของเขาจ้องกับดวงตาอันสดใสของเธอ
ผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ในดวงตาของเธอมีแค่เขาผู้ชายคนเดียวเท่านั้น
เขาต้องการให้ร่างกายของเธอมีแค่เขาผู้ชายคนเดียว หัวใจของเธอมีแค่เขาคนเดียว