สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 182 สาวใช้ตัวแสบ 86

ตอนที่ 182 สาวใช้ตัวแสบ 86
　　“ไม่มีนะแม่ ไม่มีแขกมานะ ผมให้เซี่ยชีหรั่น ฟางลี่น่าและสาวใช้หลายคนอาศัยอยู่ ผมจำได้ว่าตอนที่ผมซื้อทาวน์เฮ้าส์ ท่านบอกไม่ให้อยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ว่ายังไงนะ อ้อ ใช่ บอกว่าคนน้อยไป จะไม่เป็นที่นิยม หญิงจะเหนือกว่าชาย ผมคิดอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็คิดออก แม่ของฉันพูดถูก ผมก็เลยให้พวกเธอเข้ามาอยู่ ตอนนี้ก็จะเป็นที่นิยมชมชอบแล้ว”
ส้งหลิงหลิงยืนอยู่อีกข้าง ถูกเย่เชินหลินทำให้ตะลึง มึนงง เธอทำไมจะดูไม่ออกว่าเย่เชินหลินเป็นคนกะล่อนหล่ะ ทั้งๆที่เป็นเรื่องก่อกวน ถูกเขาพูดเหมือนเป็นเรื่องสมเหตุสมผล
ตอนเขาอยู่ต่อหน้าเธอ รวมทั้งหมดยังไม่เคยพูดมากเท่านี้มาก่อนเลย ดูเหมือนว่าในใจเขาแม่เป็นคนที่มีความสำคัญมาก ดังนั้นจึงได้ระมัดระวังคำพูดเป็นอย่างมาก
ฝู้เฟิ่งหยีทำเสียง ฮึ
“คนที่เข้ามาอยู่ล้วนเป็นผู้หญิง ”
เย่เชินหลินทำท่าถามอย่างจริงจัง “แล้วความหมายของแม่คืออะไร ให้ผมเรียกยามรักษาความปลอดภัยมาอยู่ด้วย ทุกห้องต้องมีผู้ชาย ถ้าเช่นนั้นชื่อเสียงผมก็เสียหายหมดสิครับ ทุกคนก็จะคิดว่าผมเป็นพวกรักร่วมเพศ”
　　ฝู้เฟิ่งหยีอดไม่ได้ตบหลังลูกชายหนึ่งที ตะโกนใส่เขา “เธอกำลังคุยเรื่องไร้สาระกับฉันใช่ไหม ต้องการให้ฉันบ้าตายใช่ไหม”
ครั้งนี้เย่เชินหลินจริงจังจริงๆ เขามองหน้าคุณแม่ น้ำเสียงจริงจัง “มั่นใจได้ ผมรู้ดี ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีไม่งาม ไม่เชื่อท่านถามหลิงหลิงสิ”
พูดจบ หันไปมองส้งหลิงหลิง สีหน้าดูหมองไป
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าส้งหลิงหลิงเป็นคนฟ้อง คุณแม่แค่ไม่ต้องทรยศส้งหลิงหลิง จึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าในบ้านหลังนี้มีใครอาศัยอยู่บ้าง
ส้งหลิงหลิงยิ้ม เดินไปข้างหน้าพูดปลอบใจฝู้เฟิ่งหยี “คุณน้า เชินหลินไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีไม่งาม ท่านวางใจได้ค่ะ”
“หลิงหลิง ช่วยน้านำสิ่งนี้ลงไปข้างล่างหน่อยนะ” ฝู้เฟิ่งหยีชี้ไปที่ถาดบนโต๊ะข้างเตียง
“ค่ะ ส้งหลิงหลิงถือถาดออกไปอย่างเชื่อฟัง ในห้องเหลือเพียงแม่ลูกสองคน ฝู้เฟิ่งหยีสีหน้าจริงจังมาก
“เย่เชินหลิน” เธอเรียกชื่อเต็มของเขา ทุกครั้งที่เรียกเช่นนี้ นั่นหมายถึง ตอนนี้ลูกชายคนนี้ไม่ใช่ลูกชายของเธอเพียงคนเดียว แต่เป็นลูกชายของสังคมด้วย เธอต้องสั่งสอนอย่างเข้มงวดแล้ว
“แม่ครับ ผมอยู่ ท่านจะใช้กฎบ้านใช่ไหม” เย่เชินหลินพูดเยาะเย้ย
“อย่ามาทำหน้าทะเล้นให้ฉันนะ บอกความจริงกับฉันมา เธอกับผู้หญิงพวกนั้นมันอะไรยังไงกัน ได้ยินมาว่ามีคนหนึ่งพามาจากไนท์คลับ นี่เธอไม่ใช่กำลังเอาแต่ใจอยู่เหรอ”
เย่เชินหลินไม่พูด ฟังฝู้เฟิ่งหยีสั่งสอนเขาต่อไป “แล้วยังมีคนที่ชื่อฟางลี่น่าคนนั้น ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะสนใจผู้หญิงอนุรักษนิยมแบบนั้นได้ และฉันก็ไม่เชื่อว่าลูกชายของฉันจะสนใจผู้หญิงในไนต์คลับได้ เธอกำลังทำสิ่งนี้ให้ใครดู”
ในความเป็นจริงที่เย่เชินหลินทำเช่นนี้ ส่วนหนึ่งก็เพื่อสะกิดใจผู้หญิงที่แซ่เซี่ยคนนั้น แต่ยังมีอีกส่วนหนึ่งก็เพื่อให้เย่เฮ่าหรันโกรธ
หากไม่มีความสัมพันธ์แบบพ่อลูก เขาจะใช้วิธีการต่ำๆอื่น ๆ เพื่อจัดการกับผู้หญิงคนนั้น
คำถามของแม่คือการถามเขาว่าเขาตั้งใจ จงใจทำให้เย่เฮ่าหรันใช่ไหม เขาก็ไม่ยอมพูด ไม่ปฏิเสธ
ฝู้เฟิ่งหยีถอนหายใจ ถามเขา “ลูกจะสร้างปัญหาไปถึงเมื่อไหร่ หรือจนเธออายุหกสิบ พ่อเธออายุแปดสิบเก้า ก็ยังจะเป็นเช่นนี้ต่อไปหรือ”
สีหน้าเย่เชินหลินเปลี่ยน ค่อนข้างเฉยเมย เขาจ้องมองที่แม่ของเขา พูดอย่างจริงจังมาก “แม่ครับ สิ่งที่ผมทำ ผมทำเพื่อเสี่ยวห้าน ท่านก็รู้ ความยากลำบากที่เขาต้องเผชิญมาหลายปี คนที่ทิ้งเขาไป สมควรที่จะนอนหลับฝันดีทุกคืนงั้นหรือ มีความสุขกับการเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดหรือ ผมสามารถเชื่อฟังแม่ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ ผมมีหลักการของผม ถามว่าผมจะสร้างปัญหานี้ไปถึงเมื่อไหร่ เช่นนั้นก็ต้องรอจนกว่าจะเจอเสี่ยวห้าน ถ้าเขามีชีวิตที่ดี ผมยินดีที่จะพิจารณาหยุดมัน ไม่งั้นผมก็จะซื้อเรือสำราญอันหรูหรา ซื้อเฮลิคอปเตอร์ โฆษณาเขาทุกที่ บอกคนทั้งประเทศให้รู้ผู้ว่าราชการจังหวัด มณฑลตงเจียง เย่เฮ่าหรันมีลูกชายฟุ่มเฟือย วันไหนฝ่ายตรวจสอบวินัยก็จะเชิญเขาไปดื่มน้ำชา แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว”
ทุกครั้งเมื่อพูดถึงปัญหานี้ ก็จะถกเถียงกัน แต่ในที่สุดฝู้เฟิ่งหยีก็จะตามเย่เชินหลิน
มันเป็นเพราะความขัดแย้งในใจของเธอ พวกเขาสามคนพ่อแม่ลูกมีชีวิตที่สุขสบายจึงรู้สึกผิดต่อลูกที่หายไป เขาอาจจะทานไม่อิ่ม ไม่อบอุ่น และอาจจะถูกพวกขอทานหักแขนหักขา โดนบังคับให้ไปขอทาน อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงลูกคนนี้ เธอก็จะคิดฟุ้งซ่าน คิดถึงแต่เรื่องไม่ดีต่างๆ
หลายปีที่ผ่านมา ในขณะที่แอบรักชายคนนั้นอย่างเงียบๆ แต่ทำไมเธอไม่เกลียดผู้ชายคนนั้น
เงียบไปครู่หนึ่ง ฝู้เฟิ่งหยีถอนหายใจอีกครั้ง พูดกับเย่เชินหลินว่า “เธอทำเช่นนี้ มันก็ไม่เป็นธรรมต่อหลิงหลิงนะ ตระกูลเย่ของเรา ก็ไม่ควรปฏิบัติต่อเขาอย่างนั้น”
　　“แม่ครับ ถ้าเธอเป็นคนที่ไร้ที่ติจริงๆ ผมก็จะดีต่อเธอ แต่เสียดายที่เธอไม่ใช่ และผมก็คุยกับเธอมานานแล้ว ถ้าเธอไม่ยินดีหรือ เต็มใจ สามารถไปได้ตลอดเวลา ผมจะให้ค่าตอบแทนแก่เธอมากมาย ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในมณฑลตงเจียง ถ้าเธอไม่ยอมไป เธอก็จะอยู่ที่นี่แบบนี้ ต้องทนกล้ำกลืน​ความ​ไม่​เป็น​ธรรมเพียงลำพัง เพราะไม่ยอมไปจากที่นี่ แล้วจะโทษคนอื่นได้อย่างไร”