สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่199 สาวใช้ตัวแสบ103

ตอนที่199 สาวใช้ตัวแสบ103
“เหอะเหอะ แน่นอนจ่ะ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนใช้ แต่ว่าฉันไม่เคยสนใจพวกคนเบื้องล่างนั้นอยู่แล้วอะนะ แต่เธอไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงจำชื่อเธอได้แม่นไงล่ะ”
ส้งหลิงหลิงถนัดท่าจะพูดจาหว่านล้อมคน แต่พอเธอสังเกตอย่างละเอียดแล้ว ก็พบว่าจิ่วจิ่วกับเซี่ยชีหรั่นสนิทกันมาก ไม่ว่าจะพูดหว่านล้อมยังไงเธอก็คงจะไม่ยอมเปลี่ยนข้างมาหาเธอ
ไหนๆก็ดึงไม่ไปแล้วกับส้งหลิงหลิงเธอก็จะไม่เกรงใจแล้วคำพูดที่ส้งหลิงหลิงพูดมันเกินไป จิ่วจิ่วหน้าเจื่อน เซี่ยชีหรั่นกำลังจะออกตัวแทนเธอแต่กลับถูกจิ่วจิ่วห้าวเอาไว้
“คุณหญิงส้งค่ะ ผิดแล้วล่ะค่ะ ที่ฉันบอกว่าคุณจำแม่นน่ะ ไม่ใช่เรื่องที่คุณจำชื่อฉันได้หรอกค่ะ”
“งั้นเรื่องอะไรล่ะ？”รอยยิ้มบนใบหน้าของส้งหลิงหลิงหุบลงและเริ่มถามอย่างจริงจัง
“เหอะๆ เรื่องรอยจูบน่ะค่ะ คุณบอกว่าคุณเย่ชอบที่ร่องรอยไว้บนร่างกายคนอื่น เกรงว่าจะเป็นเรื่องนานมากแล้ว นึกไม่ถึงว่าคุณจะยังจำได้ชัดเจนขนาดนี้”จิ่วจิ่วยังคงยิ้ม มองหน้าของส้งหลิงหลิง แล้วพูดออกมา
“นี่เธอ！”ดวงตาของส้งหลิงหลิงถลึงโต
จิ่วจิ่วพูดอย่างไม่มีท่าทีโกรธแต่อย่างใจ “คุณหญิงส้งค่ะ เรียบร้อยนะคะ นิ่งไว้นะคะ คุณเป็นคนที่เรียบร้อยมากมาตลอดนะคะ”
“จิ่วจิ่ว พอแล้ว พวกเราไปทานอาหารเช้ากันเถอะค่ะ！”เซี่ยชีหรั่นดึงมือจิ่วจิ่วไว้
แม้ว่าจิ่วจิ่วจะทำให้เธอบรรเทาอารมณ์โกรธลง แต่เซี่ยชีหรั่นก็ไม่อยากให้จิ่วจิ่วต้องมีเรื่องกับส้งหลิงหลิง ถ้ายังโมโหเธอเข้าล่ะก็ไม่ว่าจะชั่วช้าเลวทรามยังไงเธอก็ลงมือทำได้เพราะงั้นควรที่จะหลีกเลี่ยงไว้จะดีกว่า
ส้งหลิงหลิงจ้องพวกเธอตาเขม็ง แล้วก็สงบลงในทันที เธอเดินตามพวกเขาไปพลางสังเกตใบหน้าที่น่ารักน่าหยิกของจิ่วจิ่ว เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ทำไมฉันพึ่งสังเกตเห็นนะว่าจิ่วจิ่วไม่ได้มีเพียงแค่ใบหน้านะที่สะสวย ดูสิปากกระจับน้อยๆของเธอสิ บ้านตระกูลเย่นี่นะมีแต่คนที่มีคุณภาพทั้งนั้น ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยว่าเชินหลินทำไมไม่สนใจเธอบ้างนะ ดูท่าฉันคงต้องบอกกับเขาซะหน่อยแล้ว ให้เขาจัดการเก็บเธอไว้ซะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอกับน้องหรั่นก็คงจะสนิทกันมากกว่านี้”
“คุณ…….”เซี่ยชีหรั่นกำลังจะอ้าปากพูด แต่กลับโดนจิ่วจิ่วขัดไว้อีก ครั้งนี้ใบหน้าเธอดูเคร่งขรึม
“คุณหญิงส้งค่ะ ดิฉันน่ะ รู้ตัวดีค่ะ ว่าคุณเย่เขารักชีหรั่น เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่ฉันจะปีนขึ้นเตียงเขา คนเราอะ ควรที่จะรู้ตัวเองค่ะถึงจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ฉันจะไม่ยอมเป็นอีกจำพวกหรอกค่ะ พวกที่แม้ว่าจะรู้ดีว่าไม่มีหวัง แต่ก็ยังวนเวียนอยู่ แกะเขาแน่ไม่ไปไหน วันๆเอาแต่แสร้งยิ้ม แกล้งทำเป็นคนดี เห็นแล้วเหนื่อยแทน！”
“จิ่วจิ่ว！”เซี่ยชีหรั่นดึงแขนจิ่วจิ่ว บอกเธอให้หยุดพูด
คำพูดของจิ่วจิ่วพูดได้อย่างยอดเยี่ยม ทำเอาส้งหลิงหลิงโมโหจนเลือดขึ้นหน้า
ส้งหลิงหลิงขยับเข้ามาข้างๆหูของจิ่วจิ่ว กดเสียงต่ำเตือนเธอ “เธอผยองกับฉันไปเถอะ คอยดูละกันว่าถ้าได้เป็นนายหญิงของที่นี่ เธอจะทำอย่างไง”
จิ่วจิ่วหัวเราะเหอะๆ ตอบกลับ “ข้อ1คุณอาจจะไม่ได้มีโอกาสนั้นก็ได้ค่ะ ข้อ2ถ้าถึงวันนั้นจริง ถ้าฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันก็ไปอยู่ที่อื่นคงต้องมีที่สักแห่งที่มันเป็นที่ของฉัน ที่ไหนฉันก็ใช่ชีวิตอยู่ได้นั้นแหละค่ะ ฉันก็คงไม่มัวทนทุกข์อยู่ในเงื้อมมือคุณตลอดไปหรอกค่ะ”
ส้งหลิงหลิงยิ้มและทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค “เราคอยดูต่อไปแล้วกัน”เดินเชิดหน้าจากไป
“จิ่วจิ่ว ครั้งหน้าเธออย่าไปต่อปากต่อคำกับเขาแบบนี้อีกนะ ชนะแล้วก็แค่สะใจ แค่ได้ระบาย เธอน่ะไม่ได้จิตใจที่คิดร้ายแต่เขามี อีกอย่างเราด้อยกว่าเขาไม่มีทางที่จะเอาชนะเขาได้หรอก”เซี่ยชีหรั่นพูดตักเตือน เธอเป็นกังวลแทนจิ่วจิ่วจริงๆ
“ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้า！สนใจทำไม คุณชายก็ไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไหร่ ดูท่าเขาอยู่ที่นี่หยิ่งผยองได้อีกไม่นานหรอก ชีหรั่น เธอต้องพยายามเข้านะ ขับไล่มันออกไป！”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ เธอเองก็ไม่อยากเจอส้งหลิงหลิงที่นี่เช่นกัน
แต่ว่าสถานะของเธอ ถูกเขาไล่ตะเพิดออกไปสิถึงจะถูก เย่เชินหลินเองก็พูดแล้ว ว่าให้เธอเชื่อฟัง
ตอนสายเซี่ยชีหรั่นไม่ได้เจอเย่เชินหลิน เขาบอกลาแม่เขาเสร็จ เขาก็เข้าไปประชุมที่บริษัทที่บ้านตอนเช้านี้ช่างเงียบสงัด
ส้งหลิงหลิงก็อยู่ข้างกายฝู้เฟิ่งหยีตลอด คุยเล่นเป็นเพื่อนเธอ เดินเล่นเป็นเพื่อน
ตอนประมาณสัก10โมง พ่อบ้านมารายงานฝู้เฟิ่งหยีว่า นายหญิงไห่มาถึงหน้าบ้านแล้ว ต้องการที่จะพบเธอ
“รีบไปต้อนรับเขาเข้ามาสิ！”ฝู้เฟิ่งหยีสั่ง
“ครับ นายหญิง！”พ่อบ้านพูดจบ ก็สั่งพนักงานรักษาความปลอดภัยหน้าประตูรั้วผ่านหูฟังว่าให้รถสองคนนั้นเข้ามาได้ ตัวเขาเองก็ออกไปต้อนรับด้วย
“หลิงหลิง ออกไปรับแขกกับฉัน”ฝู้เฟิ่งหยีพูด ส้งหลิงหลิงก็รีบตอบรับ แล้วพยุงเธอออกไป
พวกเขาพึ่งเดินออกมาจากตึก รถของนายหญิงไห่ก็เข้ามาถึงแล้ว
พอรถจอด ไห่ลี่หมินก็ลงมาก่อน แล้วหันไปโค้งคำนับให้กับฝู้เฟิ่งหยี “สวัสดีครับคุณป้า
“โอ้ สวัสดีจ่ะ！”ฝู้เฟิ่งหยีตอบรับ
ข้างหลังไห่ลี่หมินยังมีเด็กสาวอีกคน นั่นก็คือน้องสาวของเขา ไห่ฉินฉิน
“ฉางหลิง เธอมาแล้วหรอ？และก็ไม่บอกกันสักคำ ฉันจะได้ให้เชินหลินส่งคนไปรับเธอ จะได้ไม่ต้องให้เธอลำบากมาเองแบบนี้”ฟู่เฟ่งหยีเดินไปคว้ามือนายหญิงไห่
แม่ของไห่ลี่หมิน หลี่ฉางหลิงเป็นเพื่อนสนิทกับฝู้เฟิ่งหยีมานาน พ่อของไห่ลี่หมินก็เป็นข้าราชการชั้นสูง แต่ตอนนี้เกษียณออกมาอยู่บ้านแล้ว
หลายปีที่ผ่านมาพ่อของไห่ลี่หมินหลังจากที่เกษียณออกมาแล้วกลับทำตัวเป็นเด็กๆ ไม่ยอมให้หลี่ฉางหลิงออกไปไหนเลย จะต้องให้เธอคอยอยู่เป็นเพื่อนเขาทุกวัน เพราะฉะนั้นเพื่อนสนิทคู่นี้จึงไม่ได้เจอกันมาสักระยะนึงแล้ว พอวันนี้ได้เจอกัน ก็เลยดูคึกคักเป็นพิเศษ
“พอดีเลยวันนี้เซวียนว่าง ฉิงฉิงก็กลับมาแล้ว ฉันโทรมาที่โทรศัพท์บ้าน แล้วอาเย่ก็บอกว่าเธออยู่บ้านฉันก็เลยเข้ามาหาซะเลย”หลี่ฉางหลิงพูดตามเด็กวัยรุ่นหัวเราะคิกคัก