สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่200 สาวใช้ตัวแสบ104

ตอนที่200 สาวใช้ตัวแสบ104
“ฉันกำลังเบื่อๆอยู่พอดี ไปเถอะ เข้าไปข้างในกัน”
“คุณป้าค่ะ？นี่คือคุณน้าหลี่ใช่ไหมคะ？”ส้งหลิงหลิงถามฝู้เฟิ่งหยี
ฝู้เฟิ่งหยีตบมือแล้วพูด “เธอดูสิ พอฉันได้เจอเธอ ฉันก็ลืมที่จะแนะนำว่าที่ลูกสะใภ้เลย นี่คือส้งหลิงหลิง เป็นลูกสาวของเลขานุการส้งก่อนหน้านี้ได้หมั้นกับอาหลินแล้ว แต่พอดีว่าเธอกับอาไห่เธอไปเที่ยวกันเลยไม่ทัน”
นายหญิงไห่ลองมองเชิงส้งหลิงหลิงตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ครู่นึง แล้วยังชมเธออีกเป็นการใหญ่
ไห่ฉิงฉิงก็เลยแนะนำตัวเองกับฝู้เฟิ่งหยี ฝู้เฟิ่งหยีก็ชมเธอเหมือนกัน
ไห่ลี่หมินยืนอยู่อีกฝั่ง พยายามกวาดสายไปทั่วๆแต่กลับมองไม่เห็นเซี่ยชีหรั่น
“ไปเถอะ อย่ามายืนคุยกันข้างนอกเลย”
ฝู้เฟิ่งหยีจูงมือนายหญิงไห่ ทั้งคู่พากันเดินเข้าไปยังห้องโถงในตึก
“นายหญิงค่ะ เชิญทางนี้ครับ！”พ่อบ้านพูดอย่างมีสัมมาคารวะ
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันกับฉางหลิงไปห้องรับแขกเล็กเอง หลิงหลิงเธอก็พาลี่หมินกับฉินฉินเดินเล่นรอบๆนะ คนแก่อย่างพวกเราสองคนของคุยเป็นการส่วนตัว พวกเธอฟังกันไปก็ไม่รู้เรื่อง”
เด็กๆเองก็ไม่อยากที่จะได้รับสิทธิพิเศษนั้น คงไม่มีใครยอมเข้าไปนั่งฟังคนแก่พูดคุยเรื่องเก่าวันวานสมัยพระเจ้าสามเหาหรอก
ส้งหลิงหลิงได้เจอไห่ลี่หมินครั้งนี้ ในใจรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
เธอเคยได้ฟังพานหยูร้องห่มร้องไห้ บอกว่าเป็นเพราะว่าเซี่ยชีหรั่นไห่ลี่หมินจึงขอเลิกเด็ดขาดกับเธอ ไม่มีแม้แต่เวลาที่จะคุยกันก่อนให้เข้าใจยัง
แต่ว่าครอบครัวของไห่ลี่หมินมีรากฐานที่มั่นคง ในใจส้งหลิงหลิงถึงจะมีข้อคิดเห็นต่อเขา แต่เธอก็ไม่แสดงออก
เธอยังคงเรียกเขาว่า ไห่ เหมือนเดิม
“ไห่ ฉินฉิน วันนี้อากาศดีทีเดียว เราออกไปเดินเล่นกันเถอะ”
“ไปสิคะ”ยังไงซะไห่ฉินฉินก็เป็นพวกที่อยู่ว่างๆไม่ได้ดังนั้นจึงตอบรับ และอีกอย่าเธอทั้งสองก็เคยเจอกันมาก่อนแล้ว เคยเที่ยวเล่นด้วยกัน ไม่ได้แปลกหน้ากันมากนัก
ส้งหลิงหลิงคล้องแขนไห่ฉินฉินอย่างเป็นกันเอง กวาดสายตามองไปยังที่ไห่ลี่หมินเห็นว่าเข้าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ไห่ ฉันว่าคุณเดินดูรอบไปก่อนคนเดียว เดี๋ยวผู้หญิงอย่างเราสองคนขอตัวแยกไปเมาท์กัน”
แน่นอนว่าส้งหลิงหลิงรู้ดีว่าเขากำลังมองหาใคร เธอหวังว่าพวกเขาทั้งสองยิ่งสนิทกันมาเท่าได้ยิ่งดี
“จริงด้วยค่ะพี่ พี่ไปเถอะ ไม่ต้องเดินตามหลังเราอย่างกับบอดี้การ์ดหน่อยเลย เห็นแล้วรกสายตา”
ก่อนจะออกมานี่ ไห่ฉินฉินได้ถามไห่ลี่หมินแล้ว รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อื่นถึงได้มาที่นี่
หลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยเห็นพี่ชายตัวเองจะสนใจผู้หญิงคนไหนเท่าเธอมาก่อนเลย ใบหน้าที่เหมือนกับคนอกหักแบบนั้น เพียงแค่คิดว่า ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่บ้านตระกูลเย่และดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน ก็คงจะเป็นไปได้ยาก
พี่ชายเธอไม่ค่อยพูดออกมา เธออยากจะรู้จริงๆว่าผู้หญิงที่พี่เธออยากเจอนั้นจะมีสามหัวหกแขนหรือป่าว
แต่เธอรู้ดีว่าคงต้องให้พี่ชายเจอได้เจอก่อน ไม่งั้นในใจเขาคงสงบลงไม่ได้ ในส่วนของตัวเธอนั้นก็ต้องรอให้พี่ชายเธอเอาชนะใจสาวให้ได้เขาก็จะถือว่าเป็นคนในครอบครัวของเธอ อยากจะมองอย่างไรก็มอง
ส้งหลิงหลิงพาไห่ฉินฉินเดินไปยังสวนดอกไม้ด้านหลังพอเดินวนไปรอบนึงก็พูดกับเธอว่า “ฉันต้องไปสั่งในครัวก่อน เธอนั่งรอที่นี่ก่อนสักครู่นะเดี๋ยวฉันมา ขอโทษจริงๆนะ”
“ไม่เป็นไร ไปเถอะ！”
ส้งหลิงหลิงมองเห็นฟางลี่น่าอยู่ไกลๆ จึงแสร้งว่าจะไปห้องครัว เธอเดินไปหาฟางลี่น่าพูดเสียง “เธอคอยดูเซี่ยชีหรั่นไว้นะ วันนี้ไห่ลี่หมินมา พวกเขาสองคนต้องนัดกันไว้แน่ๆ โทรศัพท์ฉันให้เธอ เธอถ่ายรูปมาให้ฉันหลายๆภาพล่ะ ระวังด้วยต้องยืนให้ไกลๆล่ะถึงแม้จะถ่ายไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแต่อย่าให้โดนจับได้เด็ดขาด เข้าใจไหม？”
ฟางลี่น่าพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ คุณส้ง เรื่องนี้คุณวางใจได้เลยค่ะ”
หลังจากส้งหลิงหลิงเอาโทรศัพท์ให้ฟางลี่น่าแล้วเธอก็เดินอ้อมมาทางห้องครัว แล้วสั่งให้ทำอาหารให้เยอะหน่อย
……
วันนี้ในช่วงเช้าเซี่ยชีหรั่นไม่มีอะไรทำเธอก็เลยเดินเล่นไปรอบๆ ดูปลาเสร็จ ก็ไปดูต้นไม้ใบหญ้าดอกไม้เสร็จก็กลับไปดูปลา
ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นนิ่งๆเฉยๆ แต่ถ้าไม่มีอะไรทำเลยแบบนี้ ก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย
เธอหวังว่าตัวเองจะมีงานที่เธอสามารถทำได้สักอย่าง ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรทำ สิ้นเปลืองพลังงานชีวิตไปเฉยๆแบบนี้ ทำได้แค่รอรับใช้เขา
เมื่อวานนี้ที่เขาทำกับเธอ เขาก็คงจะพอใจ หวังว่าความพยายามของเธอจะทำให้เขานับวันยิ่งพอใจมากขึ้น แล้วสักวันเขาจะอนุญาตให้เธอออกไปหางานทำ เพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเอง
มันก็อาจจะเป็นแต่ความหวังของเธอ เขาอาจจะไม่ยอมก็ได้
ตอนที่เธอยืนอยู่ริมบ่อปลา เธอเหมือนว่าได้ยินเสียงในตึกฟังดูคึกคักมาก เหมือนจะมีใครมา　
เธอนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน ถึงจะมีใครมาก็เถอะแต่เพราะสถานะของเธอจึงไม่เหมาะที่จะไปปรากฏตัวอยู่ที่นั่น
“นั่งอยู่บนนั้นได้ยังไงกัน ถ้าตกลงมาจะทำยังไง？”จู่ๆก็มีเสียงถามมาจากข้างหลัง พอหันไปก็เห็นไห่ลี่หมินกำลังเดินมาหน้าระรื่น