สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่219 สาวใช้ตัวแสบ123

ตอนที่219 สาวใช้ตัวแสบ123
“คุณไห่! คุณมากับผม!” พ่อบ้านเดินบนทางเดิน ทำท่าเชิญให้ไห่ลี่หมิน
ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นอาบน้ำเสร็จแล้ว นำเสื้อผ้าที่เปลี่ยนไปซักแล้วตากไว้ ใส่ชุดนอนกระโปรงสีเขียวอ่อนที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยม
ออกมาจากห้องอาบน้ำ เดินผ่านห้องโถง เมื่อเดินมาตามทางไปห้องนอน ไห่ลี่หมินเดินตามพ่อบ้านไป
เย่เชินหลินและไห่ลี่หมินได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆของเซี่ยชีหรั่นในเวลาเดียวกัน หันกลับไปมอง ก็เห็นเซี่ยชีหรั่นทั้งตัวสวมชุดนอนกระโปรงสีเขียวอ่อน กำลังเดินไปหาพวกเขา เห็นเพียงผมของเธอที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเปียกหยดลงมา ใบหน้าเล็กที่ดูแล้วมีสีแดงอ่อนๆ มีเสน่ห์มากเท่าไหร่ ก็น่าดึงดูดมากเท่านั้น
เย่เชินหลินก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า ร่างกายที่แข็งแรงบังเซี่ยชีหรั่นอย่างมิดชิด หันกลับไปพูดกับไห่ลี่หมินอย่างเย็นชา: “มองพอรึยัง?”
แม้แต่พ่อบ้านก็รู้สึกอายเล็กน้อย ก็ไม่กล้าหันกลับไป แล้วเดินตรงไปข้างหน้า ไห่ลี่หมินก็หันกลับไป แล้วเดินตามพ่อบ้านไปอย่างเงียบๆ
เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง กลัวเย่เชินหลินไม่พอใจ และมองลงพื้นบ่อยๆ เดินข้างกายเขาอย่างเงียบๆ
ถึงหน้าประตูห้องนอนใหญ่ของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นก้าวข้างหน้าไปหนึ่งก้าวเพื่อเปิดประตูให้เขาอย่างเคารพ เขาเม้มริมฝีปากแน่นก้าวเท้าอย่างมั่นคงเดินเข้าไป เธอตามเข้าไปอย่างช้าๆ และปิดประตูตาม
เย่เชินหลินนั่งลงบนเตียง มองไปที่เซี่ยชีหรั่นที่ไม่สบายใจ และไม่พูด เพียงแค่มองเสื้อผ้าของตัวเอง
เซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างกายเขา รวดถอดชุดใส่ในบ้านของเขาออกอย่างว่าง่าย ยังดีที่ชุดใส่ในบ้านถอดง่าย อย่างน้อยก็ไม่มีกระดุม ดึงชายเสื้อ แล้วดึงขึ้น ก็ถอดออกมาแล้ว
จากนั้นดวงตาก็กระทบเข้ากับผิวสีแทนของเขา ท่อนบนเปลือยของเขา กล้ามเนื้อบนอกทั้งสองข้าง เต็มไปด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่ง
แต่พละกำลังของเขาทำให้เธอกลัว โดยเฉพาะตอนที่เขาโกรธ ยิ่งทำให้เธอกลัว
มือเล็กของเธอที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เย็นเล็กน้อย แตะกล้ามเนื้อที่ร้อนของเขา รู้สึกสบายมากๆ
เย่เชินหลินไม่ได้พูด จ้องมองใบหน้าเล็กของเธอเฉยเมยเล็กน้อย มือเล็กของเธอสั่นขณะถอดกางเกงของเขา เขานั่งอยู่ ยากมากที่จะถอดกางเกงของเขาลง
เหมือนว่าเขาจงใจทำให้เธอลำบาก และไม่ให้ความร่วมมือ
ใช้เวลานานอยู่ที่เอวของเขา บนหัวเซี่ยชีหรั่นเหงื่อซึมเล็กน้อย
“ถอดเสื้อผ้าของเธอเอง!” เย่เชินหลินสั่งด้วยเสียงเย็นชา สถานการณ์นิรโทษกรรมของเธอ รีบหันตัว และถอดชุดนอนกระโปรงของเธอลง
“รู้สึกผิดรึยัง?” เขากระซิบข้างหูเธอ ร่างกายเธอสั่นเล็กน้อย
“รู้ค่ะ ฉันผิดไปแล้ว” เธอตอบกลับอย่างอ่อนโยน แต่ก็แน่นอน
“ผิดตรงไหน?”
เขาพูดข้างหูเธอ มักทำให้หัวใจของเธอกระสับกระส่าย แม้แต่หายใจยังลำบาก ดังนั้นเมื่อตอบกลับ ก็ถูกบังคับ
“ฉันไม่ควร ไม่ควรไปกับคุณไห่ ไม่ควรขอความช่วยเหลือจากเขา”
เพราะเขาอยากถามเอง แต่คำพูดออกจากปากเธอมีคำว่าไห่ ก็ยังทำให้เขาโกรธ
ทันใดนั้นแขนของเขาก็ออกแรง บังคับให้เธอหันหลังกลับ
ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกลัว เธอออกแรงกัดริมฝีปากอย่างอดทน ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างว่าง่าย
เขามองเธอขึ้นๆลงๆเหมือนหมาป่า เมื่อเธอคิดทายในใจว่าต่อไปเขาะทำอะไร ทันใดนั้นเขาก็ผลักเธอลงเตียง
…
“ยังกล้าไหม?” เขาถามด้วยเสียงเย็นชา
“ไม่ อ่ะ ไม่ ไม่กล้าแล้ว”
“ใครเป็นคนรักของเธอ?” เขาจ้องตาเธอแล้วถาม
เซี่ยชีหรั่นตะลึงกับคำถามของเขา ในใจของเธอโม่เสี่ยวจุนควรเป็นคนรักของเธอ
สมมุติหากโม่เสี่ยวจุนยังไม่จากไป พวกเขาต้องแต่งงานกันแน่นอน งั้นเขาก็คือผู้ชายของเธอเพียงคนเดียว ก็จะเป็นคนรักของเธอ
แม้ว่าโม่เสี่ยวจุนจะจากไปแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่มีโอกาสเป็นคนรักของโม่เสี่ยวจุน แต่เธอก็ยังไม่อยากยอมรับผู้ชายคนอื่นเป็นคนรักของเธอ ร่างกายเสียไปแล้ว แต่หัวใจไม่ได้เด็ดขาด แต่หัวใจก็ไม่กล้ารับประกัน แต่ให้ตายยังไงเธอก็ไม่ยอมรับ
เธอกัดริมฝีปาก หลบหน้า ไม่พูด อาการปากแข็งทำให้เย่เชินหลินรัก และทำให้เขาเกลียด
“มองที่กระจก” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น รู้สึกอายมาก แต่ก็รู้ว่าต้องมอง ก็เหมือนครั้งก่อน
“เห็นรึยัง? ใครเป็นเจ้าของร่างกายเธอ ใครคือคนรักของเธอ”
เวลานี้ เขากลายเป็นคนแปลกหน้ามาก สามารถทำลายเธอ ทรมานเธอ
แต่ในตอนนี้ ในใจเธอกลับรู้สึกดี เพราะเธอไม่ต้องกังวลว่าจะตกหลุมรักเขา บางครั้งเธอก็หวังให้เขาเลวต่อเธอบ้าง ยิ่งเลวเท่าไหร่ เธอจะได้ไม่ตกลงในห้วงความรักของเขา
เขาไม่ปล่อยเธอ จนกว่าจะถึงรุ่งสาง ช่วงเวลานี้ก็ไม่รู้จะประสบกี่รอบ
เขานำผ้าห่มโยนใส่ตัวเธอ ตัวเองไปอาบน้ำ ไม่หลับนอน ตรงไปที่คอมเพื่อทำงาน
คิดว่าทำให้ผู้หญิงคนนี้ลุกจากเตียงไม่ได้ เขาก็หายโกรธแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมรับว่าเขาเป็นคนรักของเธอ เขาก็ยังโกรธมาก