สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่223 สาวใช้ตัวแสบ 127

ตอนที่223สาวใช้ตัวแสบ 127
มือเพิ่งแตะโดนลูกบิด เย่เชินหลินก็ทำหน้าเย็นชาเข้ามาแล้ว
ใช้แสงไฟมืดๆ ของห้องนอน เซี่ยชีหรั่นเห็นมุมปากของเย่เชินหลินมีเลือดไหลออกมา
ผู้ชายที่ทรมานเธออย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อกี้นี้ เธอไม่อยากจะมีความรู้สึกอะไรต่อเขาเลยจริงๆ ไม่ว่าเขาจะเลือดไหลหรือบาดเจ็บอะไรก็ตาม เธอก็ไม่ควรที่จะถูกเขากระทบอารมณ์อะไรเลย
เธอยืนกัดริมฝีปากไว้แน่นๆ อยู่ตรงนั้น พึมพำไปวิหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะดึงกระดาษทิชชู่หนึ่งแผ่นออกจากกล่องกระดาษทิชชู่ที่อยู่บนหัวเตียงไปเช็ดเลือดให้เขา
“คนโตขนาดนี้แล้ว ยังจะไปเลียนแบบเด็กเขาตีกันอีก ทำไมคุณไร้เดียงสาขนาดนี้อ่ะ” ท่าทางเธอเบามาก ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยตำหนิ แต่ก็มีความเสียใจที่เข้มข้นอีกด้วย เย่เชินหลินยังคงทำหน้าเข้มจ้องมองใบหน้าเล็กของเธออยู่ ในตอนที่เธอกำลังตำหนิเขาอยู่ จู่ๆ ก็กุมมือเธอไว้แน่นๆ…
สายตาของเขามองเธอด้วยความสับสน ถามเธออย่างไร้เสียง: เห็นฉันเจ็บตัว เธอเจ็บใจไหม
“คุณจับฉันทำไมอ่ะ เลือดยังเช็ดไม่หมดเลย เจ็บไหมอ่ะ” เซี่ยชีหรั่นถามขึ้นด้วยเสียงที่เบาบางมาก ตาก็มองแต่แผลของเขาอยู่ตลอดอย่างเป็นห่วง
มีเสี้ยววินาทีหนึ่ง ที่เขารู้สึกว่าความจริงผู้หญิงคนนี้ก็รักเขาอยู่
เสี่ยวจุน ฉันจะไม่รักเขา จะไม่…แต่พอไอ้ประโยคนี้โผล่ออกมาในหัวของเขา เขาก็ไม่รู้สึกความห่วงใยของเธอจริงใจขนาดไหนอีกแล้ว ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยมือเธอออก สีหน้าเย็นชา
“เธอไม่ต้องมาทำเป็นห่วงฉันเลย! ออกไป!”
เซี่ยชีหรั่นถูกเขาผลักออก เธอโดนเขาบีบจนหมดแรงตั้งนานแล้ว แค่เขาผลักเบาๆ เธอก็เซไปเซมาจากนั้นก็ล้มลงไปทางประตู
ก็นึกว่าหัวจะกระแทกโดนประตูแรงๆ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะยื่นแขนแข็งแรงออกกอดเอวเธอไว้
ความจริงเขาก็เป็นห่วงเธอ ไม่ได้เยือกเย็นอย่างที่เขาแสดงออกมา
ใจจริงเธอไม่อยากจะเห็นเขาปั้นหน้าเย็นชา ฉะนั้นเมื่อเธอทรงตัวได้แล้ว ก็ยังถามเขาเสียงต่ำ: “คุณเป็นอะไรเหรอ เมื่อคืน…ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้โกรธขนาดนั้นแล้ว”
“ออกไป!”
สีหน้าของเขาดูแย่มาก เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก จากนั้นก็เปิดประตูออกไปอย่างหมดหนทาง
โม่เสี่ยวหนงยังไม่ได้ตื่น เซี่ยชีหรั่นไม่อยากจะยืนเคาะประตูอยู่นอกห้องอีกแล้ว เธอรู้ว่าเวลานี้ประตูใหญ่ของตึกหลักเปิดแล้ว ถึงแม้ทั้งตัวใส่แค่ชุดนอนตัวเดียว ยังดีที่ตอนนี้เวลายังเช้าอยู่ ข้างนอกไม่ค่อยมีคนเห็นเธอ
เซี่ยชีหรั่นออกไปข้างนอก เดินไปทางตรอกเล็กๆ ที่ข้างๆ ปลูกด้วยดอกไลแล็ค อยากจะรอโม่เสี่ยวหนงตื่นมาแล้วค่อยกลับมาอีกที
พอเดินไปสักระยะหนึ่งแล้ว ข้างหน้าก็มีสองคนเดินมา แต่กลับเป็นฝู้เฟิ่งหยีกับส้งหลิงหลิง เธอสองคนเห็นรอยดูดม่วงๆ บนคอเซี่ยชีหรั่นเกือบในเวลาเดียวกัน เซี่ยชีหรั่นอยากจะปกปิดไว้โดยสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดได้อยู่ดี
“อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง!” เซี่ยชีหรั่นทักทายอย่างเคารพพร้อมกับหน้าแดง ก้มหัวลงอยากจะให้พวกเธอละสายตาจากรอยดูดของเธอ
“หลิงหลิง เธอกลับไปก่อนเลย ฉันจะคุยกับชีหรั่น” ฝู้เฟิ่งหยีบอกกับส้งหลิงหลิง
“ได้ค่ะ คุณน้า”
ตอนแรกส้งหลิงหลิงยังโกรธกับรอยร่วมเพศที่ชัดเจนมากของเซี่ยชีหรั่นอยู่ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฝู้เฟิ่งหยี ในใจก็เริ่มดีใจขึ้นมาอีก แค่ภายนอกไม่ได้แสดงออกแค่นั้นเอง และยังทำเป็นสนิทกับเซี่ยชีหรั่นต่อหน้าฝู้เฟิ่งหยีอีกด้วย
“น้องหรั่น ดูแลคุณน้าให้ดีๆ นะ เธอชอบเดินแบบช้าๆ แกอย่าเดินให้มันเร็วล่ะ”
“ฉันรู้แล้วค่ะ ขอบคุณคุณส้งมาก”
รอส้งหลิงหลิงเดินไปไกล ฝู้เฟิ่งหยีจึงทำหน้าเคร่งเครียดมองเซี่ยชีหรั่น ถามเธอว่า: “เรื่องที่หลินเอ๋อร์กับไห่ลี่หมินตีกันเมื่อเช้านี้ แกรู้ไหม”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า: “รู้ค่ะ นายหญิง”
“งั้นฉันก็ไม่พูดอ้อมละ ฉันถามแก เขาสองคนตีกันเกี่ยวกับแกใช่ไหม”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าอีกครั้ง
“น่าจะใช่ค่ะ นายหญิง”
ก็ยังถือว่าเธอเป็นคนตรงๆ อยู่ ฝู้เฟิ่งหยีชอบคุยกับคนตรงๆ
“ชีหรั่น จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับตัวเธอหรอกนะ แล้วสถานการณ์ของแฟนแกฉันก็สงสารมากเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้เพราะเธอคนเดียว หลินเอ๋อร์กับไห่ลี่หมินต้องทะเลาะกัน เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะนั่งดูเฉยๆ หรอกนะ แกลองคิดดูสิ คุณแม่ของไห่ลี่หมินเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉัน หลินเอ๋อร์กับไห่ลี่หมินก็เป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันอีกด้วย ฉันเห็นเขาผิดกันไม่ได้เด็ดขาด ถึงเวลานั้นก็จะทำให้เพื่อนเราทั้งสองคู่รู้สึกอึดอัดกัน แกเข้าใจใช่ไหม”
“ขอโทษค่ะ นายหญิง ฉันเข้าใจ” เธอพยายามหาวิธีทางที่จะหลีกเลี่ยงเขาสองคนปะทะกันมาโดยตลอด แต่ไห่ลี่หมินก็พยายามที่จะมาเข้าหาเธอ เธอหลบจนไม่รู้ว่าจะต้องหลบยังไงแล้วจริงๆ ส่วนเย่เชินหลิน ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยเธอไป สำหรับจุดนี้เธอเองก็รู้ดี
“เรานั่งคุยกันเหอะ” ฝู้เฟิ่งหยีจับมือเซี่ยชีหรั่น กะว่าจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างต้นดอกไลแล็ค เซี่ยชีหรั่นกลับดึงฝู้เฟิ่งหยีไว้ พูดเบาๆ ว่า: “นายหญิงคะ นี่คือเก้าอี้ไม้ น้ำค้างตอนกลางคืนจะซึมเข้าไปข้างใน มันจะชื้นๆ หน่อย คุณอย่านั่งนะคะ กลัวว่าจะไม่ดีต่อร่างกาย”
ความเอาใจใส่ของเธอทำให้ในใจของฝู้เฟิ่งหยีมีความรู้สึกอบอุ่นหน่อยๆ จริงๆ แล้วเธอรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนฉลาด รู้ว่าเธอจะพูดอะไรกับเธอ รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่เรื่องดี แต่ก็ยังใส่ใจเธอด้วยความจริงใจ นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปสามารถทำได้เลย
พูดจากใจจริงแล้ว ค่านิยมของฝู้เฟิ่งหยีกับเย่เชินหลินเหมือนกัน ไม่ชอบคนเสแสร้ง ยิ่งไม่ชอบคนนกสองหัวอีกด้วย
ส่วนเซี่ยชีหรั่น เธอรู้สึกตลอดเลยว่าผู้หญิงที่ลูกชายสนใจต้องไม่แย่แน่นอน ถ้ามีผู้หญิงที่รู้กาลเทศะแบบนี้มาเป็นภรรยาของเย่เชินหลินก็ไม่ใช่เรื่องร้ายเหมือนกัน ปัญหาคือในใจผู้หญิงคนนี้ยังมีแฟนหนุ่มของเธออยู่ อาจจะไม่ได้รักลูกชายของเธอก็ได้ ถึงแม้ว่าบางทีส้งหลิงหลิงจะชอบเล่นกลอะไรหน่อย แต่ก็เพราะว่าเธอชอบเย่เชินหลิน เธอหึงจึงทำแบบนี้