สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่222 สาวใช้ตัวแสบ 126

ตอนที่222 สาวใช้ตัวแสบ 126
ส้งหลิงหลิงก็ตื่นมาแล้ว ออกมาพอดี เดินไปยังห้องนอนของฝู้เฟิ่งหยี
“เกิดอะไรขึ้นอ่ะ” ฝู้เฟิ่งหยีถามเธอเบาๆ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันได้ยินเสียงบางอย่าง ก็เลยลองออกมาดู”
ความจริงส้งหลิงหลิงเห็นเย่เชินหลินกับไห่ลี่หมินตีกันจากหน้าต่างก่อนหน้านี้แล้ว พอดีว่าฝู้เฟิ่งหยีก็ตื่นขึ้นมาแล้วด้วย ถึงเธอจะยังไม่ตื่น ส้งหลิงหลิงก็จะไปเรียกเธอไปดูสถานการณ์สนุกๆ แบบนี้อยู่แล้ว
“ไปเถอะ ลองออกไปดู” ฝู้เฟิ่งหยีสั่ง ส้งหลิงหลิงก็ตอบกลับทันทีและควงแขนเธอไว้ สองคนเดินออกจากตึกหลักด้วยกัน
ขณะนี้เพิ่งจะตีห้า ข้างนอกพอจะเห็นใบหน้าของคนได้
เมื่อฝู้เฟิ่งหยีกับส้งหลิงหลิงเดินไปใกล้ๆ สองคนนั้นยังต่อยตีกันอยู่ไม่ยอมออกจากกัน
“นี่กำลังทำอะไรอยู่เนี่ย!” ฝู้เฟิ่งหยีตะโกนเสียงต่ำ เย่เชินหลินกับไห่ลี่หมินจึงจะหยุด
ผู้ชายสองคนสบตากัน ก็ได้เข้าใจความหมายของทั้งคู่แล้ว
ไห่ลี่หมินตบไหล่เย่เชินหลิน หัวเราะออกว่า: “แกนี่แข็งแรงกว่าฉันจริงๆ แรงเยอะไม่เสียเปรียบ ฉันสู้แกไม่ได้เลย”
เย่เชินหลินก็ตอบเขากลับอย่างขำๆ : “ฉันจะรอดูว่าคราวหน้าแกยังจะกล้าเรียกฉันมาแข่งอีกไหม”
“หลินเอ๋อร์ ลี่หมินเป็นแขกของบ้านเรานะ แล้วนี่เหรอการต้อนรับแขกของแก” บนใบหน้าของฝู้เฟิ่งหยีไม่เห็นรอยยิ้มสักนิดเลย
ไม่ว่าสองคนนี้จะอำพรางให้เหมือนขนาดไหน เธอรู้ดี ที่ตีกันก็เพราะผู้หญิงคนนั้น ไม่มีใครเจริญเลยจริงๆ !
“ทำไมคุณแม่ตื่นเช้าขนาดนี้” เย่เชินหลินพูดไปและเดินไปหาคุณแม่ และยังอธิบายว่า: “ผมก็เคยบอกแล้วว่านี่ไม่ใช่การต้อนรับแขกที่ดี แต่ไห่ลี่หมินคนนี้นะบอกว่านานมากแล้วที่ไม่มีคนมายึดเส้นยึดสายกับเขาหน่อย เขามาถึงบ้านเรา ไม่ขอกิน ไม่ขอดื่ม มีแค่คำขอนี้ขอเดียวเอง แล้วจะให้ผมไม่ตอบสนองได้ไงล่ะครับ”
สีหน้าของฝู้เฟิ่งหยีก็ยังดูไม่ดีเหมือนเดิม เย่เชินหลินจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย: “คุณแม่ ผู้ชายกันแข่งกันเล่นๆ คุณแม่ไม่ต้องจริงจังหรอกน่า ก็แค่เล่นๆ เฉยๆ”
“เล่นๆ เฉยๆ？แกทำให้คนอื่นเขาแผลเต็มหน้าเลย จะให้เขาไปทำงานยังไง แกจะให้ฉันรับผิดชอบกับคุณน้าหลี่ของแกยังไง!” ฝู้เฟิ่งหยีขมวดคิ้วแน่นมาก
ไห่ลี่หมินรีบเดินเข้าไป ยิ้มกว้างและปลอบว่า: “ไม่เป็นไรหรอก ผมโตขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องไปรับผิดชอบอะไรหรอก เราพี่น้องกัน ยิ่งตีก็ยิ่งรักกัน”
ฝู้เฟิ่งหยีมองไห่ลี่หมิน ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พูดแบบไม่รู้จะทำยังไงแล้ว: “แกเนี่ยนะ ฉันรู้สึกมาตลอดเลยว่าแกนิ่งกว่าหลินเอ๋อร์เยอะมาก แกนี่ก็ทำไมไม่คิดดีๆ ไปทำตามอะไรบ้าๆ กับเขาอ่ะ”
คำพูดของฝู้เฟิ่งหยีผู้ชายสองคนเข้าใจอยู่แล้วแน่นอน แต่ก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ยังจะหัวเราะอยู่ตรงนั้นอีก
เห็นสองคนนั้นเล่นโง่อยู่ตรงนั้น ฝู้เฟิ่งหยีทำสีหน้าเคร่งเครียด พูดอย่างเฉยเมย: “ฉันว่า บางเรื่องฉันก็ต้องไปจัดการเองแล้วแหละ”
เย่เชินหลินมองไห่ลี่หมินเงียบๆ เขาก็กำลังมองเขาอยู่เหมือนกัน ในสายตาเหมือนกำลังพูดว่า: “ฉันก็รอคุณแม่ของแกไล่เซี่ยชีหรั่นออกมา ถึงเวลานั้นเธอก็จะตกเป็นของฉันแล้ว”
“หลิงหลิง ไปเดินเล่นกับคุณแม่ผมหน่อย เธอมีนิสัยออกกำลังกายตอนเช้า ผมจะกลับห้องไปก่อนนะ!” เย่เชินหลินบอกให้กับส้งหลิงหลิงเสร็จ ตัวเองก็กลับเข้าห้องไปก่อนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับคุณแม่
ฝู้เฟิ่งหยีเข้าใจความหมายของเขาก็คือว่าอย่ายุ่งกับเซี่ยชีหรั่น ถ้าไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอจะปิดตาข้างหนึ่งก็ได้
แต่ว่าครั้งนี้ ผู้ชายสองคนตีกันก็เพราะเธอ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกแล้ว
คราวนี้ก็จะมาทดสอบหน่อย อันที่จริงแล้วในใจของเย่เชินหลิน ตกลงว่าระหว่างคุณแม่ของเขากับผู้หญิงคนนั้นใครจะสำคัญกว่ากัน
ส้งหลิงหลิงไม่พูดไม่จาสักคำ อยู่ข้างๆ ฝู้เฟิ่งหยีเงียบๆ จากที่เธอเห็น ฝู้เฟิ่งหยีคือโกรธอย่างจริงๆ จังๆ แล้ว สงสัยว่าเซี่ยชีหรั่นใกล้จะซวยแล้ว ถ้าถูกไล่ออกมาแบบนี้ ไม่เกี่ยวกับส้งหลิงหลิงสักนิดเลยนะ เธอทำแค่นั่งรอเย่เชินหลินกลับมาหาเธอใหม่ก็แค่นั้นเอง
เย่เชินหลินกับไห่ลี่หมินกลับไปตึกหลักทั้งคู่แล้ว ฝู้เฟิ่งหยีถามส้งหลิงหลิงที่อยู่ข้างๆ: “เธอเห็นว่าเรื่องนี้เป็นยังไงบ้าง”
ส้งหลิงหลิงแกล้งโง่: “คุณน้าพูดเรื่องอะไรอ่ะ เรื่องที่เขาสองคนตีกันเหรอ สงสัยผู้ชายเขาก็เป็นแบบนี้กันแหละ บางครั้งหนูก็เห็นซูหาวตีกับเพื่อนจนเลือดไหลก็มี”
เธอแกล้งโง่ ฝู้เฟิ่งหยีก็ไม่ถามต่ออีก เพราะยังไงเรื่องที่ไห่ลี่หมินชอบเซี่ยชีหรั่น เธอก็ไม่แน่ใจว่าตกลงส้งหลิงหลิงรู้เรื่องนี้ไหม
ถึงยังไงเธอก็ไม่จำเป็นต้องถามเพิ่ม ก็รู้ดีว่าในใจของส้งหลิงหลิงต้องอยากจะให้เซี่ยชีหรั่นออกไปจากนี้ให้เร็วที่สุดอยู่แล้ว
เซี่ยชีหรั่นเธอไล่ออกแน่นอนอยู่แล้ว ส่วนสิ่งที่ต้องพิจารณาตอนนี้ก็คือจะใช้อุบายหรือใช้วิธีความรุนแรง
……
…
เซี่ยชีหรั่นไม่ไหวใจเย่เชินหลินกับไห่ลี่หมิน รอเธอพอมีแรงนิดหน่อย ก็ลุกขึ้นจากเตียง จัดเสื้อให้เรียบร้อย อยากจะออกไปห้ามพวกเขา