สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่230 สาวใช้ตัวแสบ134

ตอนที่230 สาวใช้ตัวแสบ 134
แปลกมากเลยที่สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นยังคงสงบนิ่งอยู่ ฮ่องเต้ไม่รีบขันทีรีบแทนเลยจริงๆ
โม่เสี่ยวหนงได้ยินเข้า ก็เริ่มกังวลกับสถานะของเซี่ยชีหรั่นแล้วด้วย ข้าวเช้าก็ไม่กิน ก็มาเตือนกับจิ่วจิ่วด้วยกันว่าให้เซี่ยชีหรั่นรีบไปขอโทษกับเย่เชินหลิน
“ฉันเข้าใจความหมายของพวกเธอ ฉันรู้ แต่เธอเป็นคู่หมั้นของคุณเย่ ถึงพวกเขาจะไม่ได้ออกไปเที่ยวข้างนอก เกิดเรื่องอันตรายที่พวกเธอบอกที่นี่ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ” คำถามของเซี่ยชีหรั่นกลับทำให้จิ่วจิ่วกับโม่เสี่ยวหนงตอบไม่ออก เพราะว่าสิ่งที่เธอพูดก็เป็นความจริง
“แต่ว่าชีหรั่น เธอสัมผัสความจริงใจของคุณเจ้าชายที่มีต่อเธอไม่ได้เลยเหรอ แค่เธอตกลง เขาก็จะยกเลิกการหมั้นกับส้งหลิงหลิง รักแค่เธอคนเดียวนะ” จิ่วจิ่วยังคงพูดยุยงเธอแบบไม่ตายใจ
ประโยคนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นนึกขึ้นได้สิ่งที่เย่เชินหลินเคยบอกกับเธอ ตอนนั้นเขายังอยู่ในโรงพยาบาล ถามเธอว่าแคร์ไหม จะให้เขายกเลิกการหมั้นระหว่างเขากับส้งหลิงหลิงไหม อยู่กับเธอแค่คนเดียว
เธอก็รู้ว่าในใจของเธอมีความคาดหวังอยู่ แต่เธอไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นสามารถรักเธอได้ขนาดไหน เขาก็เคยบอกว่าเขาไม่เชื่อความรัก บอกว่าคำนั้นเป็นศัพท์ที่เสแสร้งที่สุด
ความคิดของเธอวุ่นวายมาก ทันใดนั้นรูปเก่าที่เธอเห็นในบ้านตระกูลเย่ก็ลอยขึ้นมาในตา เธอคิดว่าการที่เย่เชินหลินไม่เชื่อความรัก อาจจะเกี่ยวข้องกับผู้หญิงหน้าหวานที่อยู่ในรูปนั้น
เขาสามารถไม่เชื่อความรักเพราะผู้หญิงคนนั้นได้ ก็แสดงว่าเขาต้องรักเธอมากจริงๆ ไม่มีความรักแล้วความเกลียดมาจากไหนล่ะ
เธอเซี่ยชีหรั่นสำหรับเขาแล้วอาจจะเป็นแค่ความอยากครอบครอง อยากได้ใจของเธอมาก็แค่นั้น ถึงแม้เขาจะรักเธอจริงๆ ก็ตาม เธอก็ไม่มีทางขอให้เขายกเลิกการหมั้นแล้วมาอยู่ด้วยกันกับเธอ เพราะเธอไม่สามารถมอบความรักที่เท่าเทียมกันให้เขาได้ ใจของเธอเป็นของเสี่ยวจุน เป็นของเสี่ยวจุนก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้เด็ดขาด
ถ้าเสี่ยวจุนยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเขาบอกเธอด้วยตัวเองว่าเขาไปรักคนอื่นแล้ว เธอถึงจะสามารถปล่อยวางทุกอย่างได้ เปิดใจให้เย่เชินหลินและบอกคำว่ารักให้เขา
แต่ว่าเสี่ยวจุนตายแล้ว นอนหลับใต้ดินตลอดไป เขามอบรักเดียวให้กับเธอ ปกป้องเธอเป็นเวลาเกือบยี่สิบปีแล้ว ความรักนี้เธอไม่มีวันทอดทิ้งเด็ดขาด
โม่เสี่ยวหนงรู้จักเซี่ยชีหรั่นดี เห็นสีหน้าแบบนี้ของเธอ เธอก็รู้ว่าเธอยังคงคอยเฝ้าความรักที่มีต่อโม่เสี่ยวจุนอยู่ ไม่ยอมมอบทั้งหมดของตัวเองให้กับเย่เชินหลิน ถึงแม้จะไม่รู้ว่าที่แท้เขาสองคนทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ก็เดาออกได้ว่าเย่เชินหลินไม่พอใจที่เธอไม่ยอมมอบความจริงใจให้กับเขา
เธอหมุนลูกตาสองรอบ ไปเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นบอกกับเธอว่า: “พี่ ฉันรู้ว่าเธอยังลืมพี่เสี่ยวจุนไม่ได้อีก แต่เธอจะแก้แค้นให้พี่เสี่ยวจุน เธอก็ต้องทำให้พี่เชินหลินมีความสุขไม่ใช่หรอ เธอก็ทำเป็นบอกว่ารักเขาก็ได้แล้วหรอ เขาก็ไม่ใช่จะกระโดดเข้าไปในใจของเธอดูสักหน่อย”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มแห้งๆ ดูน้องสาวที่ใสซื่อคนนี้บอกว่า: “แกคิดว่าคุณเย่เป็นคนยังไง เขาถือตัวขนาดนั้น ยังจะเอาความรักปลอมๆ แบบนี้อีกเหรอ เขายอมที่จะให้ฉันไม่ชอบเขา แต่ก็ไม่เอาฉันแกล้งทำเป็นบอกว่าชอบเขาหรอก”
“แต่ยังไงเธอก็ต้องหว่านล้อมให้เขามีความสุข ถูกไหม เธอไม่หว่านล้อมให้เขามีความสุข แล้วใครจะแก้แค้นให้เธอล่ะ” ถึงแม้จิ่วจิ่วจะไม่เห็นด้วยกับประโยคข้างหลังของโม่เสี่ยวหนง แต่เธอก็เห็นด้วยกับประโยคข้างหน้าของเธออยู่
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า
“ฉันจะไปอยู่ รอเขาอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ตอนที่เขาเห็นฉันจะไม่โกรธกว่านี้ฉันก็ไป”
พอเธอพูดแบบนี้สองคนนั้นก็ไม่ได้สั่งสอนอีก
เช้านี้เย่เชินหลินยังคงไปที่บริษัทอยู่ ไม่ได้กลับมาทั้งวันเลย
ตอนกลางวันเธอไม่ได้ทานข้าวที่บ้าน ฝู้เฟิ่งหยีไม่อยากให้พ่อบ้านทำยุ่งยากขนาดนั้น ก็เลยสั่งเขาให้ไปเรียกเซี่ยชีหรั่น ฟางลี่น่าและเหอเหวินไปทานข้าวด้วยกัน
…
ในวันนี้คนที่อยู่ไม่สุขที่สุดก็คือหลินต้าฮุย
เขารู้สึกสีหน้าเจ้านายของเขาดูไม่ดีตั้งแต่เช้าแล้ว และยังดูแย่มากอีกด้วย เขาก็ไม่กล้ามองไปที่หน้าของเขา แต่ในใจก็ยังคงเดาอยู่ สงสัยจะเป็นฝีมือของผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยชีหรั่นแน่เลย
ตอนเช้า ตารางผลสัมฤทธิ์ของซีซั่นก่อนออกมาแล้ว ตัวเลขมีการเพิ่มขึ้นทุกตัวเลย หลินต้าฮุยเห็นสีหน้าของเจ้านายเหมือนจะดีขึ้นมาหน่อยหนึ่ง
ฉะนั้นตอนเวลาทานข้าวเที่ยงเขาก็ถามออกอย่างระมัดระวัง: “คุณเย่ครับ คุณมีอะไรจะให้ผมช่วยไหม”
คือเขายังจำได้ว่าคราวก่อนมีบางคนที่เกิดปัญหาขึ้นเคยถามเขาว่าเขาจีบผู้หญิงยังไง รู้ว่าเจ้านายเย่เป็นคนที่มีศักดิ์ศรีสูงมาก เขาเลยไม่กล้าถามตรงๆ ว่าจะให้ฉันคิดแผนให้คุณไหม ใครจะไปรู้เขาถามอ้อมขนาดนี้แล้วยังเหยียบโดนหางหนูอีก สีหน้าของเย่เชินหลินยังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงฟังเหมือนจะอ่อนกว่าปกติเยอะมาก
“มี ฉันมีหลายอย่างที่ต้องการความช่วยเหลือของนาย”
เหมือนเย่เชินหลินจะไม่เคยพูดกับเขาอ่อนน้อมขนาดนี้มาก่อน สัญญาณเตือนในใจของหลินต้าฮุยดังขึ้น แต่เสียดายตอนนี้สายไปแล้ว
“เหมือนช่วงนี้นายไม่ค่อยไปดูที่ดินทางนั้นเลย ฉันได้ข่าวมาว่าเรื่องรื้อถอนฟาร์มโร่วหูยังมีหลายสิบหลังที่ยังไม่ได้เซ็นสัญญาเลย เรื่องนี้ก็ต้องการความช่วยเหลือจากนาย ให้เวลานายวันนี้กับพรุ่งนี้สองวัน แก้ปัญหานี้ให้เรียบร้อยซะ”
หลินต้าฮุยแทบอยากจะร้องไห้ เสียดายเขาไม่มีเวลาเหลือให้ร้องไห้แล้ว เขาบอกว่าให้เวลาสองวัน แต่ความจริงเวลาเหลือแค่หนึ่งวันครึ่งแล้ว นั่นเป็นงานอะไรเนี่ย บางบ้านเวลาที่อารมณ์ขึ้นนะ แทบอยากจะสาดน้ำกรดให้กับผู้บุกเบิกเลย
หลินต้าฮุยวิ่งออกสำนักงานใหญ่บริษัทไปด้วย สาบานกับพระเจ้าไปด้วย คราวหน้าถึงเจ้านายเย่จะอกหักจนกระโดดตึกเขาก็จะไม่สนไม่ถามสักคำเด็ดขาด!