สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่231สาวใช้ตัวแสบ135

ตอนที่231 สาวใช้ตัวแสบ135
หลังจากที่หลินต้าฮุยออกไป เย่เชินหลินยืนอยู่บนดาดฟ้าของอาคารตี้กว๋อ เม้มปากมองลงไปดูทั้งเมืองนี้ ทันใดนั้นก็นึกถึงคนที่ถือตนไม่สนโลกในวันนั้น คิดว่าฟ้าดินแค่ถ่มน้ำลายก็ได้มาแล้ว แต่วันนี้ดูอีกแล้ว ฟ้าดินนี้ก็ได้มาง่ายจริง แต่ว่าหัวใจของคน กลับได้มายากกว่าฟ้าดินนี้
แต่ว่าเขาคือเย่เชินหลิน ไม่ว่าอยู่ต่อหน้าการท้าทายไหนก็ไม่ถอยเด็ดขาด มีแต่เย่เชินหลินที่ยิ่งล้มยิ่งแข็งแกร่ง
กับผู้หญิงคนนั้น เขาไม่มีวันหยุดก้าวเท้าแห่งการพิชิต
เมื่อเวลาสี่โมงเย็น พ่อบ้านได้รับสายโทรศัพท์ของเย่เชินหลิน มีแค่คำสั่งสั้นๆ หนึ่งข้อ: ให้เซี่ยชีหรั่นรีบไปอาบน้ำ แล้วหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนให้ส่งเธอไปถึงบนดาดของบริษัท
หลังจากที่พ่อบ้านได้รับคำสั่งนี้ก็บอกให้ส้งหลิงหลิงรู้ในเวลาแรก อารมณ์ดีของเธอหมดไปแล้วครึ่งหนึ่งทันที
วันนี้โม่เสี่ยวหนงเลิกเรียนเช้า ไม่กล้าอยู่ต่อในโรงเรียนอีก กลัวว่าหวีซานซานจะมาหาเรื่อง กลับไปวิลล่าตระกูลตั้งแต่เช้าแล้ว
เมื่อพ่อบ้านเคาะประตูแจ้งเซี่ยชีหรั่น โม่เสี่ยวหนงกับจิ่วจิ่วอยู่ด้วยกันทั้งหมด
“ชีหรั่น คุณเย่บอกว่าให้เธอรีบอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จผมจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่งเธอไปอาคารบริษัท” พ่อบ้านแจ้งเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่พอใจ
“รู้แล้วค่ะ ขอบคุณมาก!” เซี่ยชีหรั่นก็เฉยๆ อยู่ แต่โม่เสี่ยวหนงกับจิ่วจิ่วก็สงบลงไม่ได้อีกแล้ว
เมื่อพ่อบ้านไปแล้ว จิ่วจิ่วก็วิเคราะห์ให้กับเซี่ยชีหรั่นอย่างตื่นเต้น、
“ฉันได้ข่าวมาว่าอาคารสำนักงานใหญ่ของบริษัทคุณเย่เป็นตึกที่สูงที่สุดของเมืองทั้งเมือง สถานที่ที่เขาทำงานก็เป็นชั้นที่สูงที่สุดอีกด้วย นั่นเป็นที่ที่ใกล้ท้องฟ้าที่สุดเลยนะ เขายังมีการบอกเธอให้อาบน้ำก่อนแล้วค่อยไป เขาต้อง…กับเธอแน่ๆ เลย อ๊าย มีอะไรกันในที่แบบนั้นนี่แค่คิดก็รู้สึกโรแมนติคมากแล้ว ชีหรั่น เธอต้องสู้ๆ นะ!”
หน้าของเซี่ยชีหรั่นโดนเธอพูดจนแดงไปหมด แต่ในหัวของเธอคิดภาพโรแมนติคอย่างที่จิ่วจิ่วเล่าไม่ได้เลย
เธอรู้แค่ว่าคนนั้นเขายังคงโกรธเธออยู่ เรียกไปกะทันหันแบบนี้ สงสัยจะไม่ใช่สร้างโรแมนติคอะไรให้เธอสักหน่อย แต่ไม่รู้ว่าจะทรมานเธอยังไงอ่ะสิเป็นความจริง
เมื่อจิ่วจิ่วกำลังวิเคราะห์ให้เซี่ยชีหรั่นอยู่ โม่เสี่ยวหนงก็ไม่ได้ทำตัวว่าง เธอรู้สึกว่าเวลานี้ต้องให้เธอมีหน้าตาที่เซ็กซี่ที่สุดเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เชินหลิน
ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ใช้ครึ่งตัวร่างในการคิด แค่ให้เขาพอใจในด้านนั้น อารมณ์ก็ต้องดีขึ้นด้วยแน่นอน
โม่เสี่ยวหนงคิดแบบนี้ไป ก็ลุกขึ้นไปที่ตู้เสื้อผ้าเลือกชุดชั้นในเซ็กซี่ออกมาหนึ่งชุด เป็นปักลูกไม้สีดำ ใส่แล้วรับประกันว่าผู้ชายอยากจะฉีกทิ้งทันทีเลย
โม่เสี่ยวหนงไปที่อีกตู้เสื้อผ้าหนึ่งเลือกกระโปรงให้เซี่ยชีหรั่น ปกติเซี่ยชีหรั่นจะแต่งตัวมิดชิดหน่อย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นสีขาว บางครั้งก็ใส่สีม่วงอ่อนหรือสีเขียวอ่อนที่สง่างาม โม่เสี่ยวหนงอยากให้พี่สาวทำให้เย่เชินหลินมีความรู้สึกสะดุดตา และก็อยากให้เธอใส่สว่างหน่อย ทำให้คนดูแล้วลืมความทุกข์ไปเลย คิดแต่อยากจะเอ็นดูเธออย่างเดียว
เธอส่งสายตาให้กับจิ่วจิ่ว จิ่วจิ่วก็เข้าใจทันที
“ชีหรั่น เหมือนพ่อบ้านจะรีบมาก ถ้ายังช้าอีกก็ไม่ทันอาบน้ำแล้ว ไปเถอะ เดี๋ยวฉันดูแลเธออาบน้ำเอง คุณโม่ยังเลือกเสื้อผ้าให้เธออยู่ เดี๋ยวเลือกได้แล้วค่อยส่งมาให้เธอ”
เซี่ยชีหรั่นกำลังคิดเรื่องเย่เชินหลินท่วมหัวเลย ไม่มีใจไปคิดสองคนนี้กำลังวางแผนอะไรกันอยู่ ก็ออกไปกับจิ่วจิ่วอย่างเชื่อฟัง
แต่พอเดินไปถึงประตู เธอก็ได้เตือนโม่เสี่ยวหนง
“เสี่ยวหนง อย่าเอาเสื้อที่มันโป๊ะเกินไปให้ฉันนะ”
“เฮ้อ พี่ ฉันรู้แล้วน่า ฉันจะไม่รู้ได้ไงว่าเธอใส่เสื้อแบบไหน” โม่เสี่ยวหนงในปากก็พูดตกลง แต่มือยังคงอยู่แถวๆ เสื้อที่มีสีสว่างและแอบเซ็กซี่หน่อยๆ
จิ่วจิ่วเข้าไปห้องอาบน้ำใหญ่กับเซี่ยชีหรั่น เธอช่วยเติมน้ำให้เต็มอ่างอาบน้ำ จากนั้นก็มาถอดเสื้อให้เธอ
เซี่ยชีหรั่นอายจนหน้าแดง พูดเบาๆ ว่า: “เธอออกไปเหอะ ฉันทำเองได้”
เธอไม่ต้องเลย เธอดูเธอสิแค่เดินก็เกือบจะต้องให้คนอื่นมาช่วยพยุงแล้ว ยังจะมาทำเองอีก ถ้าเกิดว่าเธอล้มขึ้นมาแล้วฉันจะบอกกับคุณเจ้าชายยังไงเนี่ย
เซี่ยชีหรั่นคือไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดเลยจริงๆ จากการหิวของคืนก่อนบวกกับการทรมานบ้าคลั่งของผู้ชายคนนั้นตอนเมื่อคืนและเที่ยงคืน ทั้งวันนี้เธอเหม่อลอยมาก ก็ราวกับขากำลังเหยียบบนก้อนเมฆอย่างนั้น
“รีบๆ หน่อยนะ เดี๋ยวพ่อบ้านก็มาเร่งอีก ให้คุณเจ้าชายรอนานเดี๋ยวก็อารมณ์ไม่ดีล่ะ”
เซี่ยชีหรั่นหมดหนทางแล้ว ก็เลยหันหลังไปถอดเสื้อออกให้หมดและนั่งลงไปอ่างอาบน้ำ
แช่อยู่ข้างรู้สึกตัวสบายมาก และก็รู้สึกปลดปล่อยอีกด้วย เซี่ยชีหรั่นก็กลัวจิ่วจิ่วจะเห็นเธอ แต่ก็รู้ว่าเธอต้องเห็นแน่ เธอก็หลับตาลงเองเลย
ดูน้ำใสๆ ที่อยู่ในอ่าง จู่ๆ จิ่วจิ่วก็มีความคิดขึ้นมา เมื่อเซี่ยชีหรั่นกำลังแช่น้ำอยู่ เธอก็บอกกับเซี่ยชีหรั่นว่า: “เธอแช่น้ำคนเดียวไปก่อนนะ เดี๋ยวจะสะอาดกว่านี้ ฉันออกไปแปปหนึ่งนะ”