สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่236 สาวใช้ตัวแสบ 140

ตอนที่236 สาวใช้ตัวแสบ 140
ดังนั้นไม่ว่าผลจะออกมาเป็นแบบไหน เธอก็ต้องเก็บการคาดเดานี้ไว้อย่างดี พูดออกมาไม่ได้เด็ดขาด
“พูดสิ เพราะอะไร! ก็เพราะว่าเธอรักมัน ก็ห้ามให้คนอื่นพูดว่าเขาไม่ดีไม่ได้เลยอย่างนั้นเหรอ” เย่เชินหลินถามด้วยความโกรธแค้น
เซี่ยชีหรั่นอยากจะส่ายหัว แต่คางกลับถูกเขาจับไว้ดิ้นไม่ได้แล้ว
“ไม่ใช่ ไม่ใช่เหตุผลนี้ ฉันไม่อยากให้คุณพูดว่าเขาไม่ดี เพราะว่าเขาตายแล้ว ได้โปรดอย่าดูหมิ่นคนที่เสียชีวิตไปแล้ว” พูดคำพูดนี้ออกมา ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นเต็มไปด้วยน้ำตา ไม่รู้ว่าคือเจ็บหรือว่าเสียใจ
ดวงตาอันเปียกชุ่มของเธอน้ำตาแปร่งประกายออก ดูน่าเอ็นดูมาก แต่ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอะไรกับหน้าตาอ่อนแอแบบนี้อีกแล้ว
สีหน้าของเย่เชินหลินยิ่งเยือกเย็นเข้าไปใหญ่ จู่ๆ ก็ผลักออก ทำให้เธอลุกขึ้นจากอ้อมกอดของเขา
“ได้ ฉันให้เกียรติคนเสียชีวิตแล้ว แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่จำเป็นต้องให้เกียรติอะไรแล้ว ถอด!”
ในที่สุดก็กลายเป็นสถานการณ์แบบนี้ เซี่ยชีหรั่นในใจขมขื่น เธอไม่อยากเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ต้องเผชิญอีกครั้งหนึ่ง
ที่นี่เป็นดาดฟ้า เป็นจุดสูงสุดของเมือง แต่หน้าต่างฝรั่งเศสโปร่งแสงตั้งอยู่ตรงนั้น ผ้าม่านก็ไม่ได้ปิด ถึงแม้เธอก็รู้ว่านอกจากจะมีเฮลิคอปเตอร์บินผ่านหน้าต่าง ไม่อย่างนั้นไม่มีใครเห็นเธอได้หรอก แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าถอดแบบนี้ไม่ปลอดภัยสักนิดเลย
แต่เขาอารมณ์ไม่ดีแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่น มือสั่นอยู่และยื่นไปด้านข้างของกระโปรง เธอกัดฟันไว้ ดึงซิปลงมาถึงสุดทีเดียวเลย
“สามวิ ถ้ายังถอดไม่หมด ฉันก็จะฉีกเลย” เสียงของเขาเฉยชาเลือดเย็น ก็ราวกับซาตานที่มาจากนรก
เซี่ยชีหรั่นอยากจะหันหลังไปเร่งความเร็ว สายตาของเขากลับบอกเธอว่า ห้ามหนี
เขาก็เป็นแบบนี้แหละ เวลาที่เขาโกรธ เขาจะทำให้เธออับอาย น่าจะควรชินได้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่ชิน ทุกครั้งที่เขามองเธอเลือดเย็นแบบนี้ ก็เหมือนเขากำลังเยาะเย้ยเธออยู่ ทำให้ในใจของเธอเจ็บตลอด
วันนี้เธออยากจะเอาใจเขาหน่อย เธอทำตัวเองให้เป็นดอกกุหลาบแล้ว ก็แค่อยากจะให้เขายิ้มหน่อย เธอยอมรับว่าเธออยากจะให้เขาดีใจ เธอโอบคอของเขาด้วยตัวเอง
เธอคิดว่าแบบนี้เขาจะอารมณ์ดี ใครจะไปรู้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้อีก เธอสังเกตว่าเหมือนเธอจะเจ็บใจมากกว่าครั้งไหนๆ อีก
หรือว่ายิ่งรักใครสักคน ก็จะยิ่งเจ็บเพื่อเขา หรือว่ายิ่งเข้าใกล้ใครสักคน ก็ยิ่งเป็นไปได้ที่จะรักเขา ทำไมความจริงเขาทรมานเธอตลอด แต่เธอกลับควบคุมตัวเองไม่ได้ที่จะรักเขา รู้อยู่ว่าเขาตั้งใจจะหาเรื่อง เธอยังจะเจ็บปวดอย่างล้มเหลว
เธอกัดฟันกลั้นน้ำตาไหว เร่งการกระทำให้เร็วขึ้น
เร็วมาก กุหลาบอันหอมหวานก็เบิกบานต่อหน้าเขาแล้ว
ทันใดนั้นเย่เชินหลินลุกขึ้นมา แขนกวาดทีหนึ่ง เอกสาร ปากกาและอะไรต่างๆ บนโต๊ะทำงานก็ตกลงพื้นหมดเลย
เห็นการกระทำของเขา เซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะกลัว จากนั้น เขากอดโอบเอวเธอไว้ด้วยแขนข้างเดียว อุ้มเธอขึ้นไป เอาเธอไว้บนโต๊ะทำงานที่เย็นเฉียบอย่างรุนแรง
…
เหมือนเขาจะลบเงาผู้ชายอีกคนในหัวเธอให้หมดจดด้วยวิธีนี้ ไม่เหลือให้เธอหายใจได้ ไม่ให้เธอได้หยุดพัก
เวลาผ่านไปนานมากจึงเสร็จสิ้นลง
“ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็กลับไปเลย!” เสียงของเขายังคงเย็นชาไม่มีความรู้สึกใดๆ
เธอหลับตาลงพักแปปหนึ่ง จึงจะมีแรงดันโต๊ะให้ตัวเองขึ้นมา
เย่เชินหลินไม่มองเธอเลย ถึงเธอจะไม่มีแรงดันตัวเองขึ้นมาและตกลงไปที่โต๊ะอีกครั้งก็ตาม เขาก็แค่หันหลังให้เธอ คิ้วดิ้นเล็กน้อย แต่ก็ควบคุมตัวเองไม่ให้หันกลับไปอุ้มเธอขึ้นได้
เขาจัดเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อยทันที เดินไปที่หน้าต่างฝรั่งเศส ยืนอยู่ตรงนั้น
ผู้ชายที่เคยอ่อนโยนกับเธอและใกล้เธอมากคนนั้น เหมือนจะอยู่ห่างไกลเธอมากในชั่วขณะนั้นแล้ว
ในใจของเธอเสียใจ เจ็บปวด ก็อดทนได้หมด ดูร่างสูงใหญ่ของเขายืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกตลอดเลยว่าเขาอ้างว้างมาก
ทำไมเขาต้องปากแข็งขนาดนั้น ยึดติดกับต้องได้หัวใจของเธอมา เหมือนกับเด็กเลย ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะเอ็นดูเขา
เซี่ยชีหรั่นลืมความเจ็บปวดกับความอับอายของตัวเองตั้งนานแล้ว เธอตัวสั่นลงมาจากโต๊ะทำงาน พยายามออกแรงสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
ก็ไม่รู้ว่าความกล้านี้มาจากไหน อาจจะเป็นเพราะไม่อยากเห็นเขาโกรธขนาดนั้น เธอค่อยๆ เดินไปถึงด้านหลังเขา ยื่นมือออกกอดเอวของเขาไว้
“อย่าโกรธแล้ว ได้ไหม ฉันอยากให้คุณมีความสุข” เสียงเล็กๆ อ่อนๆ ของเธออยู่ข้างหลัง ลอยเข้าไปในหูของเขา เย่เชินหลินตัวชะงัก จากนั้นสีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
เขายื่นมือออกเอามือเธอออก น้ำเสียงยังคงหนาวเย็นอย่างกับน้ำแข็ง
“กลับไป!”
คำพูดของเขาราวกับสร้างกำแพงในรอบตัวเขาขึ้น ถึงเธออยากจะเข้าใกล้เธอแค่ไหน แต่ก็เหมือนเข้าใกล้ไม่ได้อีกแล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่ใช่คนที่ชอบเริ่มก่อน เธอสามารถทำได้มากอดเขา กล่อมเขาในสถานกา