สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่234สาวใช้ตัวแสบ 138

ตอนที่234สาวใช้ตัวแสบ 138
เสื้อที่เลือกมาเหมือนกับไอเดียของจิ่วจิ่วโดยที่ไม่ได้คุยไว้ก่อนเลย เป็นกระโปรงสี่ชมพูกุหลาบ ดูสดใสหวานฉ่ำ คอปกก็แอบต่ำๆ หน่อย เซ็กซี่เบาๆ
เซี่ยชีหรั่นมองดูกระโปรงที่โดดเด่นมากตัวนั้นแล้วก็ถอยหลังเล็กน้อย ถามพวกเธอเสียงต่ำ: “ใส่แบบนี้ไม่ดีมั้ง กระโปรงนี้ก็สั้นเกินไปแล้ว ส่วนสีก็สว่างขนาดนี้”
เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินรู้สึกว่าเหมือนเธอจะไปเข้าหอกับเขาอย่างมีความสุขมากจริงๆ
“พี่ เธอหัวโบราณเกินไปละ นี่มันสั้นตรงไหนเนี่ย เธอใส่ก็น่าจะถึงเข่าแล้ว เธอไม่เคยเห็นเหรอคนอื่นเขาโชว์นมโชว์ตูดเต็มถนนเลย เธอนี่ไม่ได้โชว์อะไรสักอย่าง มิดชิดขนาดไหน” โม่เสี่ยวหนงพูดไป ยังถือให้เซี่ยชีหรั่นดูทั้งหน้าทั้งหลัง นอกจากจะสั้นหน่อยๆ คอปกต่ำหน่อยๆ แล้วก็ยังเป็นกระโปรงที่สมบูรณ์อยู่ แต่ที่เซี่ยชีหรั่นยังลังเลอยู่ ก็คือสี
“ชีหรั่น เธอยังจำวันนั้นที่ทำคุกกี้ให้คุณเย่ได้ไหม รสชาติแย่ขนาดนั้นเขาก็กินเข้าไปแล้ว นี่ก็แสดงว่าเขาอยากจะดูความจริงใจของเธอ เธอคิดดูสิ วันนี้เธออาบน้ำกลีบกุหลาบ ยังใส่กระโปรงที่คล้ายกับดอกกุหลาบแบบนี้ เธอทั้งคนก็คือความจริงใจแล้ว หรือว่าเธอไม่อยากจะให้เขาเห็นเธอแล้วก็รู้สึกมีความสุข” จิ่วจิ่วก็ช่วยพูดอยู่ข้างๆ
คำพูดของเธอทำให้เซี่ยชีหรั่นนึกถึงหน้าตาของเย่เชินกินคุกกี้ที่เธอทำตอนนั้น ถึงเขาจะดูไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น แต่เธอก็เห็นความซึ้งใจจากตาเขาเล็กน้อย
เธอก็อยากจะเห็นเขายิ้ม ตอนเขายิ้มขึ้นมาก็ราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่นอย่างนั้น
เสี่ยวจุน ฉันทำแบบนี้เธอจะไม่โกรธ ใช่ไหม ถ้าเธอเป็นน้องชายของเขาจริงๆ แล้วเขาก็เป็นญาติที่เธอคิดถึงมานาน ฉันจะไม่รักเขาแน่นอน แต่ฉันจะทำดีกับเขาหน่อย ทำแบบนี้ เธอไม่โทษฉันใช่ไหม
เมื่อเธอกำลังนิ่งงันอยู่ จิ่วจิ่วก็ได้ลากเธอขึ้นมาจากน้ำและเช็ดตัวให้เธอ
“พอแล้ว ฉันทำเองเหอะ” เซี่ยชีหรั่นรับผ้าขนหนูมา เช็ดเสร็จแล้วก็เอาไว้ข้างๆ โม่เสี่ยวหนงจึงเอาเสื้อในกางเกงในให้เธอ
“นี่มัน…” เซี่ยชีหรั่นดูสองตัวนั้นก็รู้สึกขนลุก
จากนั้น จิ่วจิ่วกับโม่เสี่ยวหนงก็อธิบายยาวอีก แล้วข้างนอกก็เร่งอีกแล้ว เซี่ยชีหรั่นหมดหนทางแล้วจริงๆ ก็เลยใส่ขึ้นไปอย่างพยายามที่สุดแล้ว
เธอแอบคิดในใจว่า ถึงเวลานั้นก็ขอให้เย่เชินหลินเรียกเธอไปคือแค่ให้เธอชมวิวกลางคืน อย่าให้เธอถอดเสื้อเลยดีกว่า ถึงแม้เธอก็คิดว่าความเป็นไปได้แบบนี้มันน้อยมากๆ
เมื่อเซี่ยชีหรั่นออกมาจากห้องอาบน้ำ พ่อบ้านและ รปภ.ข้างนอกรีบร้อนจนไม่ได้อีกแล้ว
แต่จากการเดินของเธอแล้ว กลิ่นลมหอมที่ลอยมาทำให้ใจของพวกเขานิ่งลงมาเยอะเลย ดูไปที่เซี่ยชีหรั่นอีก ราวกับกุหลาบที่เดินได้จริงๆ ดูยังไงก็รู้สึกงดงามมากอยู่ดี
“เฮ้ย พวกแกอย่าดูไปเรื่อยล่ะ ระวังฉันไปฟ้องถึงคุณเจ้าชายหนุ่มนะ” จิ่วจิ่วพูดตักเตือน ผู้ชายกี่คนนั้นก็รีบเก็บสายหิวโหยนั้นกลับมาทันที พูดอย่างซื่อๆ ว่า: “เชิญครับ คุณเซี่ย!”
จนถึงขึ้นรถแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็ยังรู้สึกว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่บนตัวไม่เหมาะมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสไปเปลี่ยนแล้ว ได้แค่ปล่อยมันไป
รปภ.ที่ส่งเธอมากำลังเจรจากับพนักงานต้อนรับที่ห้องโถงของบริษัทอยู่ พนักงานต้อนรับต่อสายโทรศัพท์ให้กับหลินหลิง หลังจากที่หลินหลิงขออนุญาตเย่เชินหลินเรียบร้อยแล้วจึงปล่อยให้พวกเขาไป ให้พวกเขานั่งลิฟท์ที่ขึ้นไปถึงบนดาดฟ้าโดยตรงเลย
รปภ.ไม่รู้ว่าทำไมเซี่ยชีหรั่นมาบริษัทต้องใช้คนเยอะขนาดนี้มาส่ง แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาควรจะยุ่ง หน้าที่ของพวกเขาก็คือทำตามคำสั่ง
ถึงจะเป็นการเข้าลิฟท์ ก็มีสองคนเข้าไปก่อน ยืนตรงมุมสองมุมข้างในสุด หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นเข้าไป สองคนสุดท้ายก็เข้ามาต่อ ปกป้องเธอตรงสี่มุมพอดีเลย
เซี่ยชีหรั่นไม่เคยถูกคนเยอะขนาดนี้ล้อมรอบมาก่อน ความจริงในใจเธอก็รู้ว่าเย่เชินหลินกลัวหวีซานซานทางนั้นจะมีการปฏิบัติการอะไรไม่รู้ จึงจงใจสั่งคนเยอะขนาดนี้ให้ส่งเธอมา
ปกติแล้วเธอเองไม่ชอบลำบากถึงคนอื่น แต่ดูออกได้ว่าคุณชายใหญ่ตระกูลเย่คนนี้มีความคิดที่แตกต่างจากเธอ เหมือนรู้สึกว่าลำบากคนอื่นเป็นเรื่องปกติ
พอถึงดาดฟ้า รปภ.สี่คนปกป้องเธอทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ส่งเธอไปจนถึงประตูออฟฟิศของเย่เชินหลิน
รปภ.หนึ่งคนเคาะประตูอยู่ข้างนอก รายงานว่า: “คุณเย่ครับ ส่งคุณเซี่ยถึงแล้วครับ”
“เรียกเธอเข้ามา พวกแกไปรอที่ประตูลิฟท์” เสียงเย็นชาของเย่เชินหลินดังมาจากข้างใน รปภ.พูดว่า: “ครับ คุณเย่!” กี่คนนั้นก็เดินไปอย่างมีระเบียบ ตรงประตูเหลือแค่เซี่ยชีหรั่นไว้คนเดียว
จู่ๆ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล ไม่รู้ว่าเธอแต่งตัวแบบนี้ สิ่งที่จะตามมาคือความชื่นชมของเขา อารมณ์ดีของเขา หรือว่าจะเป็นความเย็นชาและความเยาะเย้ยของเขา
ทั้งสองมือของเซี่ยชีหรั่นกระตุกสักพัก หายใจเข้าลึกๆ เปิดประตูออก
ขณะนี้เย่เชินหลินกำลังนั่งทำงานอยู่ที่เก้าอี้หนังทำงานที่กว้างใหญ่ของเขาอยู่ เพื่อที่จะแสดงออกเฉยชากับการมาถึงของเธอ เขาก้มหัวลง ทำเป็นตั้งใจดูเอกสารที่อยู่ในมือของเขา
ความไม่สนใจของเขา กลับทำให้เซี่ยชีหรั่นสบายใจขึ้นเยอะเลย
“ปิดประตู!” เย่เชินหลินสั่งเธอเสียงต่ำ
เซี่ยชีหรั่นก็หันหลังไปปิดประตู แล้วหันมายืนเงียบๆ เผชิญหน้ากับเขาอยู่ตรงนั้น
ตั้งแต่เธอเข้ามา เย่เชินหลินก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่กลับไม่ใช่กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่เธอใช้อยู่ที่บ้านบ่อยๆ กลิ่นหอมนี้ธรรมชาติกว่า ทำให้คนรู้สึกสบายมากกว่า
เขาวางเอกสารในมือลง ค่อยๆ เงยหัวขึ้น ดูร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงประตู