สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่237สาวใช้ตัวแสบ141

ตอนที่237สาวใช้ตัวแสบ141
เมื่อเขาได้ไล่เธอไปอีกครั้ง หน้าเธอก็ร้อนขึ้นมาเล็กน้อย ศักดิ์ศรีความมีเกียรติในตัวเองกำลังเผาไหม้　
เธอกัดปากไปมา หันหลังกลับ ไม่มีความกล้าที่จะพูดปลอบใจเขาแม้แต่คำเดียวแล้ว
เซี่ยชีหรั่นเปิดประตู ไม่หันหัวก็เดินจากไปแบบนี้ ระหว่างที่ประตูใกล้จะปิดในพริบตานั้น เย่เชินหลินมีความกระตุ้นอย่างหนึ่งที่อยากจะวิ่งไป กอดเธอไว้ เกลี้ยกล่อมเธอ แต่เขาหยุดขาตัวเองอย่างเหนียวแน่นกับที่ เพราะอดทน กำปั้นตีไปที่กระจกบานหน้าต่างใหญ่ตรงหน้าอย่างรุนแรง
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าตัวเองตามบอดี้การ์ดออกจากตึกสูงได้อย่างไง พอเธอสติกลับมาอีกที รถก็ถึงบ้านวิลล่าตระกูลเย่ที่อยู่เขตชานเมืองแล้ว
เธอถึงพึ่งรู้ ผู้ชายคนนั้นที่สัมผัสจูบกับเธอเมื่อกี้ เขากลับมาแล้ว และยังถึงก่อนเธอ 　
ตอนนี้ไฟดวงแรกก็จุดขึ้นแล้ว ตระกูลเย่เริ่มรับประทานอาหารเย็นกันแล้ว
วันนี้ไม่มีแขก เพราะฉะนั้นทานข้าวเย็น เซี่ยชีหรั่น ฟางลี่น่าและเหอเหวินก็โดนอนุญาตให้รับประทานอาหารที่โต๊ะทานข้าวใหญ่ในบ้านหลัก
เซี่ยชีหรั่นกลับมาดึก หลังจากกลับมา จิ่วจิ่วรีบมาเร่งเธอ ให้เธอไปเร็วกว่านี้
“ชีหรั่น เธอทำใจเตรียมจิตไว้ดีดี ฉันเห็นคุณนายสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะเรื่องดอกกุหลาบจะทำอะไรกับเธอไหม ฉันไม่ดีเอง ฉันทำให้เธอลำบาก“ จิ่วจิ่วตามเธอและไม่หยุดที่จะขอโทษ และกลับใจ เซี่ยชีหรั่นทนไม่ไหวที่จะต้องเห็นเธอทำแบบนี้ รีบปลอบใจเธอทันที:“ไม่เป็นไร เธอก็ทำเพื่อฉัน อย่าโทษตัวเอง อีกอยางมีคนอยากจัดการฉัน ก็มักจะหาเหตุผล ไม่มีเรื่องของดอกกุหลาบไม่แน่อาจจะมีเรื่องของดอกมะลิ ในเมื่ออยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็ทำใจเตรียมจิตไว้แล้ว การสู้กันไม่มีทางหยุดหรอก เธอไม่ต้องห่วง ฉันสามารถรับมือไว้”
“ได้เลยได้เลย หวังว่าพระเจ้าจะคุ้มครอง อ้อ ที่สำคัญคือท่านคุณชายต้องปกป้องเธอ ฉันยังคิดว่าเธอกับเขาแบบนั้นกัน…..เขาจะดีใจ ใครจะไปรู้เขากลับมา สีหน้าเหมือนดูแย่กว่าอีก ยังไม่พอ มือเขาทำไมยังบาดเจ็บอีก?พวกเธอตีกันขึ้นมาหรอ?”
เซี่ยชีหรั่นนี่ก็พึ่งจะนึกขึ้นได้ ตอนที่เธอจากตรงนั้นมาเหมือนได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง เธอยังคิดว่าเขาโกรธแล้วโยนของ
ไม่ใช่หรือไง?　
“เขาบาดเจ็บหนักไหม?”เซี่ยชีหรั่นถามบๆ ในใจเป็นห่วงเพื่อเขา
“เหมือนผิวหนังจะแตกเล็กน้อย ตอนเขากลับมาบริเวณมือมีรอยเลือดเยอะมาก คุณนายและคุณส้งถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็บอกแค่โดนใส่ อย่าสนใจ แต่คุณนายก็ยังเรียกหมอและพยาบาลมาฆ่าเชื้อแผลและทำแผลให้เขา ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้ว แต่เหมือนจะเป็นการบาดเจ็บที่ผิวหนัง”
จิ่วจิ่วพูดแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นก็ไว้ใจลงมาเล็กน้อย แต่คิ้วก็ยังขมวดอยู่ คิดว่าทำไมเขาถึงอารมณ์ร้อนง่ายแบบนี้ได้ยินว่าเขาเย็นชามาก และนิ่งมากไม่ใช่หรอ?
ถ้าเธอมีสิทธินั้น เธออยากที่จะด่าเขาดีดีบ้าง ให้เขาอย่าไม่รักตัวเองแบบนั้น　
แต่เธอมีสิทธิอะไรหล่ะ เธอได้แค่อยู่ที่นี่อย่างสงบ ยิ่งทำตัวดียิ่งดี
เข้าไปห้องอาหาร ด้านข้างของเย่เชินหลินมีที่นั่งว่างอยู่ที่หนึ่ง มันคือที่ที่เขาเคยสั่งให้เซี่ยชีหรั่นนั่ง
โม่เสี่ยวหนงคิดได้แล้ว จึงเปลี่ยนกลยุทธ์ และไม่แย่งกับพี่สาวแล้ว
เธอค่อยๆเดินไป นั่งลง สายตาอย่างแรกก็มองไปที่มือของเขา มือขวาของเขาพันผ้ากอซไว้ สีขาวเตะตานัก 　
เธออ้าปากเล็กน้อย อยากจะถามเขาสักคำว่าเจ็บหรือเปล่า แต่เธอได้แค่ทำเป็นไม่เห็น
สีหน้าของฝู้เฟิ่งหยีดูไม่ดี เธอมองแผลของเย่เชินหลินเสร็จ ถึงจะตระหนักได้
เธอนั่งอยู่ตรงนั้นเม้มปากอย่างแน่น สายตามองมาที่เซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชา เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าฝู้เฟิ่งหยีไม่ชอบเธอมาตลอด แต่ฝู้เฟิ่งหยียังคงรักษามารยาทอ่อนโยน ไม่ค่อยที่จะอะไรรุนแรงไม่ดีกับเธอ
วันนี้เรื่องของดอกกุหลาบเธอก็คงจะรู้แล้ว และเห็นลูกชายตัวเองบาดเจ็บหนึ่งวันสองครั้งเพื่อเธอ ใจคนเป็นแม่จะรู้สึกดีได้ยังไง?　
เธอหวังที่อยากจะตะโกนด่าเซี่ยชีหรั่น ไม่ใช่มองเธออย่างเย็นชาแบบนี้ บางทีทำแบบนั้นฝู้เฟิ่งหยีก็สามารถคลายอารมณ์มากกว่า เซี่ยชีหรั่นก็สามารถสบายใจได้
ส้งหลิงหลิงยังคงแขวนรอยยิ้มนั่งอยู่ด้านข้างฝู้เฟิ่งหยี เหมือนว่าที่ฝู้เฟิ่งหยีโกรธแล้วไม่เกี่ยวกับเธอสักนิด
บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหาร ฝู้เฟิ่งหยีไม่ขยับตะเกียบ เธอไม่ขยับ ทุกคนก็ขยับไม่ได้ เหมือนกำลังบ่มเพาะกับพายุฝน
เย่เชินหลินดูออกว่าแม่รอให้เขาถามเธอ เธอถึงจะโจมตีได้ อีกอย่างคนที่เธอจะโจมตี คือผู้หญิงคนที่ทำให้เขาชอบและทำให้เขาเกลียดที่นั่งอยู่ข้างเขา
วันนี้ยังไงเขาก็ไม่อยากปกป้องเข้าข้างเธอ ไม่ว่าคุณแม่จะพูดอะไร เขาไม่ยอมที่จะทำร้ายจิตใจแม่เพื่อผู้หญิงคนเดียว แม้เธอจะโดนอธรรม นั้นก็เป็นเธอที่สมควรได้รับ
“แม่ ทำไมไม่ทานข้าว ไม่อยากอาหารหรอ?”เย่เชินหลินถามอย่างเบาเสียง
“ไม่อยากอาหาร ทั้งหมดนี้ไม่อยากกิน”
“แล้วท่านอยากกินอะไร?ฉันให้คนไปเตรียมให้ หรือฉันไปเอง?”เย่เชินหลินถาม
“วันนี้ฉันนึกถึงคุกกี้กุหลาบขึ้นมา ไม่เธอก็สั่งให้ในครัวทำให้ฉัน”