สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่242สาวใช้ตัวแสบ146

ตอนที่242สาวใช้ตัวแสบ146
เธอมองส้งหลิงหลิงที่ทุกวันอยากจะใช้แต่แผนหรือวิธี ในใจก็กระวนกระวาย แบบนี้มันจะทำให้สองคนยิ่งห่างไกลมากขึ้น
ส้งหลิงหลิงอึดอัดไปสักพัก จากนั้นก็พยักหน้า “เข้าใจแล้ว”　
“เห้อ น้าหวังว่าเธอจะเข้าใจจริงๆแล้ว หลินเออเคยพูดว่าอีกไม่กี่วันจะออกไปเที่ยวกับพวกเรา น้าหวังว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอจะมีการเริ่มต้นใหม่”
“อืม ฉันรู้ว่าควรทำยังไงแล้ว น้า!”ส้งหลิงหลิงหยักหน้าอย่างหนัก
วันนี้เธอใช้แผนให้หมอห่าวปรุงยาที่ง่ายต่อการตั้งครรภ์ให้กับเธอเอง หวังว่าตอนอยู่ด้านนอกสามารถรักใคร่กับเย่เชินหลิน ครั้งเดียวก็ตั้งครรภ์ทันที
ก่อนจะไป เธอควรจะต้องทำตัวไม่รีบร้อน ไม่รู้ว่าทำไมพอเธอเห็นมีโอกาส เธอก็จะอยากลงมืออย่างรีบร้อน ไม่คิดว่าจะไล่เซี่ยชีหรั่นออกไม่ได้ ไม่พอ ในทางตรงกันข้ามเธอยังเสียภาพลักษณ์ตัวเองต่อหน้าเย่เชินหลินอีก ตอนนี้คิดดูแล้ว ไม่ได้กำไรยังขาดทุนอีก
“ไปพักผ่อนเถอะ พยายามลงมือกับการเป็นห่วงเขา น่าจะดีกว่า”ฝู้เฟิ่งหยีพูดขึ้นมาอีก ส้งหลิงหลิงพยักหน้าอีกครั้ง ขอบคุณแล้วออกไป
หลังจากเซี่ยชีหรั่นกลับมาถึงห้อง　โม่เสี่ยวหนงและจิ่วจิ่วจะพูดเรื่องอย่าไปจากตรงนี้ง่ายๆแบบนี้ แต่ดูสติจะไม่อยู่กับเธอ พวกเธอสองคนจึงรู้ว่าพูดตอนนี้ เธอก็ฟังไม่เข้า ค่อยหาโอกาสใหม่
ประมาณเก้าโมงกลางคืน เซี่ยชีหรั่นและโม่เสี่ยวหนงอาบน้ำเสร็จนอนลงกับเตียงเรียบร้อย ทางเดินฉนวนมีเสียงของพ่อบ้าน
“คุณเหอ คุณเย่เรียนคุณไป”
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงตอบของเหอเหวิน “ได้ ฉันรีบไป”
โม่เสี่ยวหนงลงจากเตียงอย่างเบามือเบาขาอยากจะไปเปิดประตูดูว่าเหอเหวินไปจริงไหม ยังไม่ทันเปิดประตู เซี่ยชีหรั่นเรียกเธอ “เสี่ยวหนง อย่าไปดู ไม่มีสาระอะไร”　
โม่เสี่ยวหนงไม่ฟังเธอหรอก ค่อยๆบิดประตูเปิดออกนิดหน่อย และมองไปที่ประตูห้องของเย่เชินหลิน　
เหอเหวินสวมชุดนอนสีเขียวเข้ม กำลังเคาะประตูห้องของเย่เชินหลิน เย่เชินหลินตอบเธอ เธอจึงเข้าไป　
“พี่ เธอไปจริง!เห้อ เรื่องนี้ถ้าจะพูดก็ต้องโทษพี่ พี่ทำยังไงให้พี่เชินหลินโกรธได้เนี่ย?พี่ดูสิ ผู้หญิงเขาเยอะขนาดนั้น ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่กับพี่ พี่ทำแบบนี้ พี่กำลังหาเรื่องให้ตัวเองทน อีกอย่างทำแบบนี้ก็รู้สึกผิดต่อพี่เสี่ยวจุน พี่นี่นะ!”
“นอนเถอะ เสี่ยวหนง”โม่เสี่ยวหนงพูดสารพัด เซี่ยชีหรั่นพูดตอบเธอแค่สี่คำนี้
โม่เสี่ยวหนงขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ดีใจ แล้วเอาโทรศัพท์แอปเปิลเธอมาเล่นต่อ
เซี่ยชีหรั่นหลับตาลง อยากจะนอน แต่จะนอนหลับได้ยังไง
ความจริงแล้ววันนี้เธอมีความโชคดีเล็กน้อย รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้นิดหน่อยที่เย่เชินหลินจะปล่อยเธอไป แต่ก็ยังไม่ได้ เขาไม่ได้บอกให้เธอไป แค่พูดจาที่ให้เธอรู้สึกอึดอัดและแย่เท่านั้น
ตอนนี้เธอยิ่งเข้าใจมากขึ้น แค่เธอไม่พูดกับเขาคำว่ารัก เขาก็คงจะไม่ดีใจ
แต่เธอก็เข้าใจ แม้เธอจะพูดคำนั้นกับเขาว่า ฉันรักเธอ ก็ไม่แน่ที่เขาจะดีใจขนาดนั้น สำหรับใจเขาแล้วเหมือนมีหนาม เขาคิดว่าคนที่เธอรักคือโม่เสี่ยวจุน และมากกว่าเขา เพราะเพื่อเสี่ยวจุน เธอยอมเสียสละทุกอย่าง นี่คือความจริง
เขาไม่ชอบความจริงนี้　เพราะฉะนั้นเธอพูดอะไรหรือทำอะไรก็ไม่มีทางถูก
เธอตอนนี้ ได้แค่รอ รอเวลานานแล้ว เธอก็ค่อยๆรอวันที่เขาไม่อยากควบคุมความคิดและใจเธอได้ ไม่แน่เวลานั้น ก็คืออิสระของพวกเขาสองคนแล้ว
ในห้องเย่เชินหลิน เขาเม้มปากไว้แน่นนั่งอยู่หน้าโต๊ะคอมดูเอกสาร
“ถ้าเธอง่วงก็พักผ่อนที่บนโซฟาเถอะ ถ้าดึกแล้วค่อยกลับไปที่ห้อง”เย่เชินหลินพูดกับเหอเหวิน
แล้วจัดการและยุ่งกับงานต่อ
“คุณเย่!”เหอเหวินเรียกเขาเบาๆ เธออยากที่จะทำอะไรสักอย่างให้เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นจริงๆ
เย่เชินหลินไม่ตอบเธอ รู้ว่าเธอจะพูดอะไร เขาไม่อยากฟัง
หลังจากจัดการเอกสารบางอย่าง เย่เชินหลินลุกขึ้นแล้วออกไป ก่อนนอนไปรายงานที่ห้องฝู้เฟิ่งหยี
ครั้งนี้เป็นเพราะคุณนายไห่มา ตัดความสนใจของฝู้เฟิ่งหยีออก เธอไม่ได้ป่วยเพราะเรื่องของเย่จื่อห้าน เย่เชินหลินโล่งออกเป็นอย่างมาก
“แม่ วันนี้รู้สึกยังไงบ้าง?”เย่เชินหลินนั่งลงข้างเตียงของคุณแม่ ถามเบาๆ
“อะไรเป็นยังไงบ้าง? ยังไงก็ไม่เป็นลมตาย”ฝู้เฟิ่งหยีไม่กดดันเขาต่อหน้าทุกคนก็จริง แต่ก็ไม่หมายความว่าเธอจะไม่โกรธ ตอนนี้เหลือสองคนแม่ลูก เธอก็ทำหน้าใส่เขา
“ยังโกรธอยู่หรอเนี่ย? ฉันก็พูดกับท่านแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าไม่ชอบท่านก็ไล่ผู้หญิงคนนั้นออก ไม่จำเป็นต้องไปโกรธกับเธอ?
“แกนี่ คิดว่าฉันไม่เข้าใจความหมายของแกหรือไง? แกบอกให้ฉันไล่ออก ถ้าฉันไล่ออกจริง แกคงเอาเธอไปอยู่ที่อื่นได้? ฉันเป็นคนคลอดแก อย่ามาทำเป็นแบบนี้ต่อหน้าฉัน ฉันยังไม่รู้หรือว่าแกคิดอะไร?”
เป็นแม่เขาจริงๆ เย่เชินหลินคิดในใจ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะยอมรับ