สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่244 สาวใช้ตัวแสบ148

ตอนที่244 สาวใช้ตัวแสบ148
ตั้งแต่คืนนี้ เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นเจอกัน แม้มองก็ไม่มองเธอสักครั้ง เธอโดนเย็นชา และเห็นแต่ทำเป็นไม่เห็น
เวลาที่เขาเข้าออกบ้าน คนพี่พาไปด้วยก็คือเหอเหวินทั้งนั้น คนนอกคงคิดว่าเขาให้ความสนใจทั้งหมดกับเหอเหวิน ความจริงแล้วคุณพ่อของเหอเหวินจะต้องทำการผ่าตัดในช่วงเวลานี้ งานทั้งหมดหลินต้าฮุยจัดการเรียบร้อยแล้ว สองวันนี้เธอแค่อยากอยู่เป็นเพื่อนคนอายุเยอะแล้ว ช่วยเอาชนะใจที่กลัวการผ่าตัดของเขา
หลินต้าฮุยช่วงนี้ยุ่งมาก ความสามารถเขาเยอะ จัดการพวกผู้อยู่อาศัยที่ไม่ยอมการรื้อเรียบร้อยแล้วสัญญาก็เซ็นมาหมดแล้ว ยังไม่ทันได้พัก เย่เชินหลินก็มอบหมายงานใหม่เขาอีก ให้เขาคัดเลือกสาวใช้. และบอดี้การ์ด
เรื่องนี้คนที่จัดการหลักหลักแล้วมีสองคน อีกคนคือหลินหลิง อีกคนคือหลินต้าฮุย
ครั้งนี้ไม่เหมือนตอนที่เซี่ยชีหรั่นเข้ามาตอนนั้น ไม่มีความวุ่นวาย แต่สถานที่สัมภาษณ์ก็ยังอยู่ห้องโถงในบ้านวิวล่าแถวเขตชานเมือง เวลาคือสี่โมงเย็น
คนที่มาก็ไม่เยอะเท่าครั้งที่แล้ว พ่อบ้านได้สั่งคนคัดกรองคนต้นไว้แล้ว คนที่เหลือก็แค่สองส่วนหนึ่ง
การเลือกบอดี้การ์ดหลักหลักก็เลือกจากสัดส่วนร่างกายกับความเร็วสองด้านนี้ สำหรับเรื่องหน้าตา พวกนี้ก็ไม่ใช่ประเด็นทั้งนั้น หลินหลิงและหลินต้าฮุยปกติก็จะบรรลุข้อตกลงเหมือนกัน แค่ตอนที่เลือกสาวใช้ สองคนต่างก็มีความคิดเห็นแตกต่างกัน
หลินหลิงเกิดจากความเห็นแก่ตัวของผู้หญิง ไม่อยากเลือกผู้หญิงที่สวยเข้ามา อยากหลีกเลี่ยงเซี่ยชีหรั่นคนที่สองจะออกมาอีก
หลินต้าฮุยทบทวนในด้านความคิดของผู้ชาย รู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเจ้านายเขาจะต้องมองแล้วเจริญตา แม้จะเป็นแค่สาวใช้ ก็ต้องดูแล้วสบายตาและสบายใจ
สองคนต่างมีมุมมองแตกต่างกัน ในเมื่อถ้าจะถกเถียงแบบนี้ พอดีตอนนี้ เซี่ยชีหรั่นที่ถูกจิ่วจิ่วลากออกมาดูเหตุการณ์กำลังเดินมา
ช่วงนี้เซี่ยชีหรั่นไม่เห็นเย่เชินหลิน ในใจบางครั้งก็รู้สึกว่างเปล่า เหมือนขาดอะไร ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ เธอมักจะบอกตัวเอง อย่างน้อยเธอก็ได้ความสงบ ถ้าเป็นแบบนี้ไปตลอด ก็ไม่ได้ไม่ดีอะไร หัวใจก็เหมือนนำ ถ้าอยู่ที่นี่หรือไปจากที่นี่ ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไรต่างกันแล้ว
จิ่วจิ่วกับโม่เสี่ยวหนงต่างกัน โม่เสี่ยวหนงทุกวันอย่างน้อยต้องไปพูดให้เซี่ยชีหรั่นหลายรอบให้เธอไปขอโทษเย่เชินหลินก่อน ถ้าเริ่มก่อนเองจะดีกว่า เซี่ยชีหรั่นไม่ยอมไป เธอจึงโกรธเล็กน้อย
แต่กลับกันจิ่วจิ่วคิดในด้านปัญหาของเซี่ยชีหรั่น เธอไม่อยากทำจริงๆ เธอที่เป็นเพื่อน ก็ไม่อยากบังคับ แต่บางครั้งที่เห็นเธอมีความทุกข์เล็กน้อย เธอก็จะคิดสารพัดเหตุผลลากเธอออกมาเดินเล่นผ่อนคลาย
“คุณเซี่ย!”หลินต้าฮุยเห็นเซี่ยชีหรั่นมีความตื่นเต้นเล็กน้อย แต่หลินหลิงเย็นชา แม้พยักหน้าก็ไม่ยอมพยักหน้ากับเซี่ยชีหรั่น
“สวัสดี!”เซี่ยชีหรั่นพูดกับหลินต้าฮุยอย่างเบาเสียง
“หลินหลิง เธอรอฉันสักแปบ ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณเซี่ย”หลินต้าฮุยพูดจบ ก็เดินออกจากด้านหลังโต๊ะทำงาน
เขาเป็นคนคอยรับใช้เย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้คิดมากอะไร ก็เดินไปที่บริเวณบานหน้าต่างใหญ่ของห้องโถงกับเขา ที่นั่นไม่มีคนสัมภาษณ์ เป็นมุมที่เงียบพอสมควร　
“คุณเซี่ย ช่วงนี้คุณมีปัญหากับคุณเย่หรอ? เจ้านายพวกฉันเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี”หลินต้าฮุยพูดเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จริงๆว่าจะตอบคำถามเขายังไง เธอจำได้ครั้งที่แล้วเธอพยายามแค่ไหนที่จะทำเรื่องที่ให้เขาดีใจ แต่เขาก็ยังไม่ดีใจ ไม่เห็นเขาหลายวันแล้ว เธอคิดว่าอารมณ์เขาจะดีขึ้นมาแล้วเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นไม่พูดอะไร หลินต้าฮุยพูดต่อขึ้นมา “ไม่รู้ว่าระหว่างพวกเธอสองคนเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณเย่พวกเราอารมณ์นิสัยไม่ค่อยดี แต่ฉันเห็นและสังเกตมาหลายปี เขาก็แคร์และตั้งใจกับเธอแค่คนเดียว แต่เขาเป็นคนไม่อยากเสียหน้า ไม่มีทางจะยอม ยอมรับว่าชอบเธอ ถ้าเขาทำเรื่องอะไรที่ทำให้เธอไม่ดีใจ ก็น่าจะไม่ยอมรับผิดหรอก เขาก็เป็นคนแบบนั้นที่มั่นใจ เธอต้องพยายามกับเขาหน่อย”
“ฉันรู้แล้ว”เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า
เธอดูออกว่าหลินต้าฮุยนับถือและเคารพเย่เชินหลินจากใจจริงถึงมาหาเธอพูดเรื่องนี้ได้ แม้เขาจะไม่สามารถเข้าใจได้ว่าระหว่างพวกเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้น เซี่ยชีหรั่นก็ไม่สามารถพูดกับเขาได้ แต่เธอก็ไม่อยากให้หลินต้าฮุยเป็นห่วงเพื่อเรื่องพวกเขาสองคน จึงตอบตกลงเขา　
หลินต้าฮุยก็พูดได้แค่นี้ ที่จริงในใจเขาเข้าใจดี ผู้หญิงนิสัยแบบนี้ ไม่ค่อยเป็นไปได้ที่จะยั่วเจ้านายเย่พวกเขาโกรธ ปัญหาหลักก็อยู่ที่คนปากแข็งคนนั้น
แต่ทุกครั้งที่เขาพูดถึงคำว่าเซี่ยคำเดียว สีหน้าเจ้านายเย่ก็หมองลงไปทันที เพื่ออนาคตที่ดีของเขา เขาจึงยอมปิดปาก　
ตั้งแต่ตอนคัดเลือกจนถึงตอนนี้ ก็ไม่เห็นเย่เชินหลิน หลินต้าฮุยกลับไม่รู้ว่าสายตาอันเยือกเย็นกำลังมองไปที่หลังเขา ที่แท้คือคุณเย่ที่ไม่รู้ว่ามาตอนไหนและยืนที่โต๊ะทำงานที่อยู่ไม่ไกล สายตาดำที่กำลังมองหลินต้าฮุยและเซี่ยชีหรั่น
ระยะที่พวกเขาคุยกันก็ไม่ได้ไกลมาก แต่มองจากทางนั้น มีความดูใกล้เล็กน้อย
จิ่วจิ่วสังเกตเห็นใบหน้าที่เหมือนโป๊กเกอร์ของเย่เชินหลิน จึงรีบวิ่งไปเรียกเซี่ยชีหรั่น ยังไม่ทันรอเธอวิ่งไปใกล้ ก็ได้ยินหลินหลิงเรียกขึ้นมาอย่างเสียงสูง “หลินต้าฮุย!คุณเย่เรียกเธอ!”