สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 269สาวใช้ตัวแสบ 173

ตอนที่ 269 สาวใช้ตัวแสบ 173
“ไปนั่งเถอะ!” ไห่ลี่หมินกล่าว
เย่เชินหลินไม่แม้แต่จะมองเขา แต่ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือเซี่ยชีหรั่น และมองเธอขึ้นและลง
แม้ว่าเธอจะไม่ตกอยู่ในอันตราย แต่เขาก็ยังกังวลอยู่บ้าง
ทันทีที่มือเล็ก ๆ ของเธอถูกจับ หัวใจของเธอก็เต้นอย่างไม่ตั้งใจ
ราวกับว่าเธอกำลังรอให้เขาแตะต้องเธอ และปลอบเธอ
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเป็นสีแดงเงยหน้าขึ้นมองเขา
เธอไม่เพียงแต่กังวลว่าเขาจะทำสิ่งที่คาดไม่ถึง เธอยังอยากดูหน้าตาที่หล่อเหลาของเขา
ที่เธอไม่ได้เห็นเพียงแค่วันเดียว
เขานอนดึก แลดูเหนื่อยเล็กน้อย เพียงแค่หนึ่งคืน คางของเขามีต่อเคราโผล่ออก ดูโทรม เล็กน้อย
แต่มันกลับเซ็กซี่และมีเสน่ห์ผิดปกติ
พวกเขาสองคนอยู่ใกล้กันมาก คุณมองมาที่ฉัน ฉันมองไปที่คุณ
หัวใจของ ไห่ลี่หมินเจ็บปวดมาก
นี่ยังคงอยู่ที่บ้านของเขานะ เขาอยากจะเอาชนะเย่เชินหลินจริงๆ
เย่เชินหลินต้องการที่จะลูบหัวของชีหรั่น และถามเธอเบา ๆ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? อย่ากลัวเลย
ฉันอยู่นี่ ฉันจะปกป้องคุณ
แต่คำพูดที่ไพเราะเหล่านี้ ช่างเหมาะสมกับไห่ลี่หมินอย่างมาก ผู้ชายเผด็จการอย่างเขา
ไม่เหมาะสมที่จะใช้คำพูดไพเราะพวกนี้
แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดออกไป แต่เซี่ยชีหรั่นเห็นมันในสายตาของเขา
ความกังวลอย่างลึกซึ้งนั้น ไม่สามารถแสร้งทำออกมาได้ และไม่สามารถปกปิดได้เช่นกัน
เขาสามารถกลับมาได้ในชั่วข้ามคืน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพียงเพราะเขาเป็นคนขี้หึง
เขาจะต้องเป็นห่วงเธอ ทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้หัวใจของเซี่ยชีหรั่นก็มีความสุข
ดวงตาของเธอดูเหมือนจะมีหมอก และดูเหมือนว่าจะจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเขาไม่ขยับเลย
ดวงตาของทั้งสองจับจ้องเป็นเวลานาน และหัวใจของเย่เชินหลินนั้นก็อ่อนลง
และอ่อนลงโดยนัยน์ตาที่ชื่นชมของเซี่ยชีหรั่น .
เขาเกือบกางแขนออกแล้วกอดเธอแน่นๆในอ้อมแขน
“เปลี่ยนชุดบ้าบอนี่สะ!” เขาพูดอย่างจงใจอย่างเยือกเย็น และเซี่ยชีหรั่นมองดูชุดของไห่ลี่หมิน
บนร่างกายของเธออีกครั้งอย่างใจจดใจจ่อ
　
เธอก็ต้องการเปลี่ยนมัน แต่ชุดเมื่อคืนน่าจะยังไม่แห้ง
ในเวลานี้เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านเขา เขาบอกว่าให้เปลี่ยนก็ไปเปลี่ยนดีกว่า สวมชุดนอนกึ่งเปียกยัง
ดีกว่าให้เขาที่เหมือนหมาป่ามามองชุดเธออยู่อย่างงี้
“เสื้อผ้าของคุณเมื่อคืนไม่แห้งเลย คุณรอฉันก่อน จะไปดูว่าฉิงฉิงตื่นหรือยัง
ฉันจะไปหยิบเสื้อผ้าของเธอให้คุณ พวกคุณนั่งลงก่อน อย่ามัวแต่ยืนกันอยู่ ”
ไห่ลี่หมินทนให้เซี่ยชีหรั่นเป็นทุกข์ไม่ได้ และทนไม่ได้ที่จะดูเธอไปสวมเสื้อผ้าเปียก พูดไปพูดมา
เขารู้วิธีทะนุถถนอมอ่อนโยนต่อผู้หญิงหยกมากกว่าเขาเสียอีก
ไห่ลี่หมินพูดเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปที่ห้องของไห่ฉิงฉิง
คราวนี้เซี่ยชีหรั่น และเย่เชินหลินถูกทิ้งไว้ในห้องนั่งเล่นสองต่อสองขมวดคิ้ว เงยหน้าขึ้นมองเขา
และอยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา
แต่เดิมฉันต้องการขอร้องไม่ให้เขาโกรธ อย่ามีเรื่องกับไห่ลี่หมิน และ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อฉันเห็นเขา คำพูดเหล่านั้นก็ไม่สามารถพูดออกมาได้
เธอแค่รู้สึกแปลกมากในใจ แค่อยากเห็นเขา แต่มองยังไงก็ไม่พอ
เขามองลงมาที่เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายระยิบระยับ และเขาต้องการกอดและจูบเธอ
ทั้งหมดเป็นความผิดพลาดของเขา เธอเกือบจะตกอยู่ในอันตราย หากเธอเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ
แม้ว่าเขาจะฝังคนเหล่านั้นทั้งเป็น ก็ไม่ทำให้เขาหายโกรธแค้นได้
　　
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ เขารักเธออีกครั้ง และโกรธเธออีกครั้งอารมณ์ของเขาซับซ้อน และอึดอัดใจมาก
เขาไม่สามารถอดใจไว้ได้ เหยียดแขนออกและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
ความกอดแน่นจนแน่นกว่านี้ไม่ได้อีก ราวกับว่าเขาจะบินถ้าเขาปล่อยเธอ
การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของเขา ทำให้เซี่ยชีหรั่นเฉียนทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้น ทั้งหวาดกลัว
และทั้งหวานชื่น
แต่เธอก็ยังจำได้ว่านี่อยู่ในบ้านของคนอื่น และไม่ควรทำให้วุ่นวาย เธอเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอ
และต้องการที่จะผลักเขา แต่เขากอดแน่นเกินไป และเธอไม่สามารถดันมันได้
　
เธอผลักไม่ออก เธอขอร้องเขาด้วยเสียงเบาๆ: “คุณปล่อยให้ฉันไป นี่คือที่บ้านของคนอื่น
แบบนี้มันไม่ดี
“คุณยังคงรู้ว่านี่คือบ้านของคนอื่น ฉันคิดว่าคุณเอาเป็นบ้านของคุณไปแล้วเสียอีก!
ฉันแค่อยากจะกอดคุณ! ฉันอยากจะลงโทษคุณ!” เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการที่จะกอด
แต่ชายคนนี้ยังจะปากแข็ง
“ ฉันขอร้องหละ อย่าเป็นแบบนี้เลย”ขมวดคิ้วเป็นเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่น่าสงสาร
ทำอะไรไม่ได้นอกเหนือจากการอ้อนวอนขอร้อง
เขาไม่แยแสแล้วกอดเธออยู่อย่างงั้น
เซี่ยชีหรั่นถูกกอดจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
“ถ้าคุณต้องการ……ต้องการจะกอด รอให้พวกเราออกจากที่นี่สักครู่แล้วค่อยกอดได้ไหม?”
เธอลดเสียงของเธออีกครั้ง และอ้อนวอนอย่างเงียบ ๆ
ประโยคนี้ทำให้จิตใจ และร่างกายของ เย่เชินหลินรู้สึกเกร็งขึ้น
เขาจับไหล่ของเธอด้วยมือทั้งสอง และปล่อยเธอออกไปทันที