สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 270 สาวใช้ตัวแสบ 174

ตอนที่ 270 สาวใช้ตัวแสบ 174
เมื่อเซี่ยชีหรั่นโล่งใจเล็กน้อย เย่เชินหลินก็ก้มหัวลงแล้วจูบริมฝีปากของเธอ
จูบนั้นเป็นเร็ว และรุนแรง มันแค่ถูริมฝีปากนุ่ม ๆ ของเธอแล้วดูดอย่างแรงสองครั้ง
เขากดลงอย่างรุนแรงทำให้เธอเวียนหัว และดึงร่างของเธอออกทันที
เสียงของเขาเริ่มแหบห้าว และเอนตัวลงบนหูของเธอแล้วพูดอย่างโง่เง่าว่า
“กล้าที่จะสวมใส่เสื้อผ้าของเขา ดูสิว่าฉันจะลงโทษคุณยังไง!”
　
คำพูด และเสียงของเขา มีการล่อลวงถึงตาย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการลงโทษ
แต่ก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นใจสั่น
หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเกือบจะกระโดดออกจากลำคอของเธอ
ในตอนนี้พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของไห่ลี่หมิน ที่กำลังลงมา
“คุณเย่ ปล่อยฉันก่อน!”ขมวดคิ้วพูดด้วยความกังวล อยากจะออกจากมือของเขา แต่จะทำยังไงหละ
“คุณเป็นผู้หญิงของฉัน ทำไมฉันต้องปล่อยให้ไป?” เย่เชินหลินพูดเบา ๆ
ไห่ลี่หมินกำลังลงมาข้างล่าง และกำลังจะเดินไปข้างหน้าพวกเขา
เขาจูบปากเล็กๆของเธอที่กำลังจะพูดไว้
ไม่ได้ตั้งใจจะจูบเป็นเวลานาน แค่โพสต์และปล่อยไป ซึ่งนี่คงจะเพียงพอที่จะเตือน ไห่ลี่หมิน
และประกาศการครอบครองของเขา
ไห่ลี่หมินหยุดด้วยความที่ทำอะไรไม่ถูก เขาไอเบา ๆ และมีคนลงมาจากชั้นบนอีกครั้งมันคือ
ไห่ฉิงฉิงที่ง่วงและสับสน
　　
เย่เชินหลินประกาศว่าเขาครอบครองเสร็จแล้ว และเตือนเซี่ยชีหรั่นแล้ว เขาจึงปล่อยเธอ
“พี่เชินหลิน!” ไห่ฉิงฉิงตะโกนเรียกออกมา
“หืมมม.” เย่เชินหลินพูด
“พี่เชินหลินคุณเป็นอย่างไรบ้าง ตอนเด็กคุณดีกับฉันมาก ตอนนี้พูดจาเยือกเย็นเพื่ออะไร
ใบหน้าก็ยังเหมือนเดิม ทำไมดูเหมือนใบหน้าเป็นอัมพาต” ไห่ฉิงฉิงเห็นฉากเมื่อกี้พอดี
ความสัมพันธ์ของไห่ลี่หมินกับเธอนั้นดีมาก แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของเขากับเย่เชินหลิน ก็ดีเช่นกัน
แต่ก็ยังแย่กว่าพี่ชายของเธอ
เมื่อสักครู่เห็นพี่ชายดูทำอะไรไม่ถูก ปากของเธอนั้นก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เย่เชินขมวดคิ้ว และเขาก็ทำอะไรไม่ถูกต่อไห่ฉิงฉิง
เมื่อเธอยังเด็กเธอไม่ได้บอกว่าเธอชอบเขา เมื่อเธอโตขึ้นเหมือนจะดีแล้ว ปกติแล้ว
และเธอก็ไม่ได้ไล่ตามเขาแล้ว
“ วันนี้เขามาที่บ้านของเราในฐานะแขก และใบหน้าของเขาเป็นอัมพาต แต่เขาก็เป็นแขก
ลงมาเถอะ มาพูดคุยกับเขา” ไห่ลี่หมินพูดด้วยเสียงดัง
พี่น้องชายหญิงสองคนนี้ค่อนข้างกวน ชวนให้หมั่นไส้
และเย่เชินหลินขมวดคิ้วคิ้วอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร
ไห่ลี่หมินมองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของเซี่ยชีหรั่น เขารู้สึกโศกเศร้ามาก
เมื่อคิดกลับไปตอนที่เขาเห็นพวกเขาจูบกัน โชคดีที่ตอนนี้ความสงบกลับมาอีกครั้ง
พร้อมกับส่งกระโปรงของไห่ฉิงฉิงในมือให้เธอ แล้วกระซิบว่า “ไปเปลี่ยนเถอะ”
“ขอบคุณ!”ขมวดคิ้วหยิบกระโปรงแล้วไปเข้าห้องน้ำ แต่ได้ยินไห่ฉิงฉิงพูดขึ้นมา:ขมวดคิ้ว
คุณตามมากับฉันเถอะ”
ชีหรั่น นี่เรียกยังไงขมวดคิ้วค่อนข้างเรียกยาก
อันที่จริงไห่ฉิงฉิง ไม่ได้มีเจตนาร้าย เธอทำให้ทั้งสองเป็นแบบนั้นได้ ถือว่ายาก
“ถ้าอันนี้ไม่พอดี ขึ้นไปข้างบนเลือกใหม่ได้”
เซี่ยชีหรั่นเหลียวมอง เย่เชินหลิน และเขาก็พูดเบา ๆ ว่า “ไปเถอะ”
เธอยังคงกังวลเกี่ยวกับพวกเขาทั้งสอง คิดว่าเธอไปแล้ว พวกเขาจะมีเรื่องกันไหม?
“ หากพวกเขาต้องการมีเรื่องกันขึ้นมา เธอก็ไม่สามารถหยุดได้ ปล่อยให้พวกเขาเถอะ
และอย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งสองก็ประสาท” ไห่ฉิงฉิงเป็นคนฉลาด
เพียงแค่ประโยคเดียวก็ช่วยคลายปัญหาในใจของเซี่ยชีหรั่นได้
คำพูดของไห่ฉิงฉิงทำให้การแสดงออกของทั้งสองคนแข็งทื่อ
และพวกเขามองซึ่งกันและกันโดยไม่รู้ตัว และในใจบอกว่า: คนที่ประสาทคือเขาไม่ใช่ฉัน ฉันปกติ
“ ไปเถอะ ไม่ต้องกังวลฉันไม่เป็นประสาทแบบเขา” ไห่ลี่หมินพูดกับเซี่ยชีหรั่นอย่างอ่อนโยน
เมื่อมองใบหน้าของเขาที่กำลังประจบสอพลอต่อหน้าผู้หญิงของเขา
เย่เชินหลินก็ต้องการที่จะเอาชนะเขาอย่างหนัก
ถ้ามันไม่ใช่เพราะผู้ใหญ่ที่บ้าน เขาจะต้องจัดการไปตั้งนานแล้ว
เซี่ยชีหรั่นตามไห่ฉิงฉิงไปชั้นบน และเข้าไปในห้องส่วนตัวของเธอ
มันเป็นโลกของเจ้าหญิงห้องนั้นอบอุ่นสีส้ม และดูอบอุ่น และสะดวกสบาย
รูปข้างเตียงของเธอเป็นภาพครอบครัว เป็นรู้ครอบครัวธรรมดาทั่วไป เซี่ยชีหรั่นมองดู
แต่เธอกลับเศร้าเล็กน้อย
ครอบครัวโม่ก็มีภาพครอบครัวเหมือนกัน แต่ไม่มีเธอ มีสองรูป รูปแรกคือโม่เสี่ยวหนง
และพ่อแม่ของเธอ และอีกรูปคือ โมเสี่ยวจุนอยู่กับพวกเขา
　
เธอยังจำการถ่ายภาพบุคคลในครอบครัวได้ จริง ๆ แล้วเธอตั้งตารอคอยมาก
ต้องการได้รับการยอมรับจากพวกเขา
เมื่อไม่ได้ถ่ายรูป โม่เสี่ยวหนง กล่าวว่า: “ฉันต้องการถ่ายรูปกับพ่อแม่ของฉัน
เราคือครอบครัวที่แท้จริงต่างหาก”
เซี่ยชีหรั่นก็หลีกทางให้โดยอัตโนมัติ และโม่เสี่ยวจุน รู้ว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ
ดังนั้นเธอจึงชักชวนเธอว่า เสี่ยวหนง นั้นยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจได้ และเดี๋ยวโตไปก็ดีขึ้น
ต่อมาพวกเขาก็เรียกโม่เสี่ยวจุนถ่ายรูป เหตุผลคือนามสกุลของเธอคือโม่
แต่เซี่ยชีหรั่นไม่ใช่ไม่ต้องการนามสกุลโม่ เธอแค่ไม่มีคุณสมบัติที่จะใช้นามสกุลโม่
พวกเขาไม่อนุญาตให้เธอใช้นามสกุลโม่
โม่เสี่ยวจุนเคยต่อต้าน เขากล่าวว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ถ่ายรูปเขาก็จะไม่ถ่าย
เซี่ยชีหรั่นไม่ต้องการให้ครอบครัวไม่มีความสุข และชักชวนโม่เสี่ยวจุนให้ไป
เธอบอกว่าจริงๆเธอไม่ชอบถ่ายรูป
โมเสี่ยวจุนเข้าใจบุคลิกที่อดทนของเซี่ยชีหรั่น
และเขาไม่ต้องการที่จะรุกรานพ่อและแม่บุญธรรมของเขา
อย่างไรก็ตามเขายังต้องการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขาเพื่อช่วยเซี่ยชีหรั่นในช่วงวิกฤติ