สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่297สาวใช้ตัวแสบ 201

ตอนที่297สาวใช้ตัวแสบ 201
“ท่านอย่าขยับ ฉันทำให้” เซี่ยชีหรั่นพูดเสร็จ แล้วก็ช่วยท่านใส่รองเท้าอย่างมีความอดทน และช่วยประคองท่านยืนขึ้น
ทั้งสองออกจากห้อง ฝู้เฟิ่งหยีถามเซี่ยชีหรั่นว่า “หลินเอ๋อร์ใช้ให้เธอมาหรือ?”
“อืม คุณชายเย่เป็นคนใช้ฉันมา”
ที่เซี่ยชีหรั่นโกหกก็เพราะว่าไม่อยากให้ฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกสงสัยว่าเธอคิดจะประจบประแจง เธอดูไม่ดีในสายตาท่านไม่เป็นไร ปัญหาคือกลัวเมื่อกี้ที่หว่านล้อมไปจะเสียเปล่า
เย่เชินหลินจะหาคนมาพูดหว่านล้อม ก็ต้องเป็นให้ส้งหลิงหลิงมา ทำไมถึงเป็นเธอ รู้ทั้งรู้ว่าตนไม่ชอบผู้หญิงคนนี้อยู่ในคฤหาสน์
ฝู้เฟิ่งหยีคิดในใจ จิตใจของเด็กคนนี้ นับว่าอ่อนโยนมีเมตตา มองตรงจุดนี้ ส้งหลิงหลิงนับว่าสู้เธอไม่ได้
ส้งหลิงหลิงรอบคอบ ละเอียดอ่อน แต่ล้วนทำไปเพราะมีจุดประสงค์ เซี่ยชีหรั่นถือเป็นประเภทคนใสซื่อ
“ฉันอยากถามเธอหนึ่งคำถาม” ตอนที่ทั้งสองเดินมาถึงห้องโถง ฝู้เฟิ่งหยีหยุดเดินขึ้นมากะทันหัน มองดูใบหน้าเซี่ยชีหรั่นแล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง
“คุณน้า ท่านถามมาเลยค่ะ”
“เธอกับหลินเอ๋อร์…….” ฝู้เฟิ่งหยีครุ่นคิด ที่จริงคำถามนี้ไม่ค่อยเหมาะสมที่จะถาม ดูเหมือนก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคนอื่น
“เอาอย่างนี้ ฉันรู้ว่าต้องไม่ใช่หลินเอ๋อร์ใช้ให้เธอมาเรียกฉันไปทานข้าวแน่ เธอมาทำไม? เป็นเพราะห่วงใยหลินเอ๋อร์ กลัวเขาเป็นกังวลเพราะฉัน?”
เซี่ยชีหรั่นโดนถามจนจุก เธอมาหาท่าน ที่จริงในใจมีความคิดที่ซับซ้อน ท่านอาจจะเป็นแม่ของโม่เสี่ยวจุน ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่อยากให้เย่เชินหลินไม่สบายใจ อีกอย่างทุกครั้งที่เธอเห็นมีคนที่กำลังตามหาคนของครอบครัวตัวเอง ในใจเธอจะรู้สึกเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง คิดที่ซับซ้อนทั้งหมดนี้ทำให้เธอพูดอธิบายไม่ถูก ไม่รู้ว่าอันไหนคือส่วนสำคัญที่สุด
“คุณนาย ความรักของความเป็นแม่ของท่าน ทำให้ฉันซาบซึ้ง ส่วนเหตุผลอื่นๆก็อาจจะมีบ้าง”
คำตอบของเซี่ยชีหรั่นทำให้ฝู้เฟิ่งหยีไม่คาดคิด เธอไม่ได้ฉวยเอาโอกาสนี้บอกเธอว่า เธอรักเย่เชินหลิน ดังนั้นเธอจึงยอมทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ส้งหลิงหลิงพูดแบบนี้มาตลอด เมื่อเทียบกันแล้ว เด็กผู้หญิงคนนี้ช่างดูยากที่จะคาดเดานัก
“เคยคิดไหมว่าสักวันหนึ่งอยากที่จะเป็นภรรยาของหลินเอ๋อร์ ลงเอยเป็นฝั่งเป็นฝากับเขา?” ฝู้เฟิ่งหยีถามขึ้นอีก เซี่ยชีหรั่นฉีกยิ้ม รอยยิ้มค่อนข้างขมขื่น
เมื่อกี้เย่เชินหลินเพิ่งออกคำสั่งย้ำว่าให้เธอห้ามลืมทานยาคุม คิดว่าชาตินี้ ในใจเขาของคงคิดเพียงว่าเธอเข้าใกล้เขาเพราะมีจุดประสงค์ เธอจะเพ้อหวังว่าพวกเขาจะลงเอยกันได้อย่างไร?
“คุณนาย ฉันรู้ตัวเองดี” เธอตอบเสียงเบา
“อืม ไปเถอะ” ฝู้เฟิ่งหยีก็กลับมาเดินต่อใหม่ เซี่ยชีหรั่นเดินตาม ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันอีก
ตอนที่เซี่ยชีหรั่นประคองฝู้เฟิ่งหยีปรากฏตัวที่ห้องอาหาร ทุกคนต่างก็แปลกใจ จิ่วจิ่วเห็นเซี่ยชีหรั่นยังไม่มาทานข้าว กำลังจะไปเรียก ก็เห็นพวกเขามาพอดี
เย่เชินหลินลุกขึ้นยืนอย่างไม่อยากเชื่อ พูดขึ้นอย่างดีใจว่า “แม่ครับ แม่มาแล้วหรือ”
คิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้จะสามารถเชิญแม่ของเขาออกมาได้ ไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีอะไร ไม่ว่ายังไงการกระทำของเธอทุกอย่างทำให้เขาชื่นชมมาก และยังรู้สึกตื้นตัน
ส้งหลิงหลิงก็รีบลุกขึ้น หันไปมอง ใบหน้ายิ้มแย้ม พูดอย่างเอาใจว่า “คุณน้า คุณน้ามาแล้วหรือ หนูบอกเชินหลินว่าจะไปเรียกคุณน้า ไปชวนคุณน้ามาทานข้าว เขาบอกว่าไม่ให้หนูไปรบกวนคุณน้า ทำให้หนูเลยไม่กล้าไป กลัวรบกวนทำให้ท่านไม่สบายใจ”
เธอเข้ามาประคองแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็ปล่อยมืออย่างเงียบๆ เอาความดีความชอบหลีกให้เธอ ตนเองเดินอ้อมไปยังโต๊ะอาหาร รอฝู้เฟิ่งหยีกับเย่เชินหลินนั่งลงก่อน แล้วเธอก็นั่งลง
หลังจากฝู้เฟิ่งหยีนั่งลงแล้ว ส้งหลิงหลิงก็รีบสั่งพ่อบ้านเอาอาหารค่ำของฝู้เฟิ่งหยีไปอุ่นด้วยตัวเอง
“คุณน้า คุณน้ามาก็ดีแล้ว คนเราจะไม่ทานข้าวไม่ได้? หากคุณน้าไม่มา หนูทานเสร็จแล้ว ก็จะยกไปให้คุณน้าทาน ชวนให้คุณน้าทานบ้างเล็กน้อยก็ได้” ส้งหลิงหลิงคิดว่าการเรียกฝู้เฟิ่งหยีทานข้าวเย็นนี้ เซี่ยชีหรั่นทำคะแนนได้หน้าไปก่อน ในใจทั้งโกรธทั้งโมโห จึงต้องใช้คำพูดมาทดแทน
ฝู้เฟิ่งหยียิ้มเล็กน้อย ตบมือเธอเบาๆ “รีบนั่งเถอะ ความหวังดีของหนูน้าเข้าใจดี”
เมื่อรออาหารเย็นของฝู้เฟิ่งหยีอุ่นเสร็จแล้วยกกลับมา ทุกคนค่อยเริ่มทานข้าวกัน
จิ่วจิ่วแอบส่งสายตากระซิบเซี่ยชีหรั่น ในใจพูดว่า คิดไม่ถึงว่าเงียบๆอย่างเธอ จะเก่งได้ขนาดนี้ สามารถหว่านล้อมคุณนายได้ คราวนี้ดีละ หากท่านยืนอยู่ข้างเธอ คนแซ่ส้งก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่า
หลังจากทานอาหารเย็นกันแล้ว เย่เชินหลินไปส่งแม่ของเขาที่ห้อง ในระหว่างนี้ก็ไม่ได้มองเซี่ยชีหรั่นเลย
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วครึ่งชั่วโมง จิ่วจิ่วกับหมอห่าวยกยาคุมของเซี่ยชีหรั่น มาให้เธอถึงที่ห้อง
“ชีหรั่น” จิ่วจิ่วมองดูเซี่ยชีหรั่นยกถ้วยยาสีน้ำตาล อยากจะห้าม
“ทำไมหรือ?” เซี่ยชีหรั่นถาม
“เธอไม่ดื่มได้ไหม? เธอไปพูดกับคุณชายเย่ว่า เธออยากที่จะมีลูกให้เขาดีไหม? อย่าดื่มเลย ฉันรู้สึกว่าแบบนี้โหดร้ายเกินไป”