สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่300 สาวใช้ตัวแสบ 204

ตอนที่300 สาวใช้ตัวแสบ 204
“ฉันจะกลับไปนอนเดี๋ยวนี้ค่ะ” เธอดันแขนลุกขึ้นมาจากอ้อมอกเขา
“เป็นเพราะโม่เสี่ยวจุนกลับมา แล้วมาหาเรื่องทะเลาะกับคุณใช่ไหม?” เวลาเขาถามขึ้นมา บางครั้งเธอรู้สึกแปลกใจเขามากที่เดาถูกไปหมดทุกเรื่อง มีเพียงเรื่องความรู้สึกของเธอ ดูเหมือนเขาจะเดาได้ไม่ถูกเลย
“เปล่าค่ะ ฉันแค่รู้สึกนอนไม่หลับก็เลยออกมาเดินเล่นเองค่ะ”
“คืนนี้ไปนอนที่ห้องผมก่อนก็ได้” เขาก็ไม่เปิดเผยเธอ รู้ว่าเธอปกป้องน้องสาว แต่ก็ไม่อยากให้เธอกลับห้องไปให้น้องสาวเธอรบกวนอีก
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าคนคนนี้กลายเป็นป่าเถื่อนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเหนื่อยขนาดนี้แล้ว รับการทารุณจากเขาไม่ไหวอีกแล้วจริงๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร เด็กคนนั้นก็นิสัยแบบนี้แหละ เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว ฉันกลับไปนอนนะคะ” เธอพูดเสร็จ กำลังคิดจะลุกไป เขากลับล็อกเธอไว้ ไม่ให้เธอขยับ
“ทำไมคุณถึงยอมเธอแบบนี้ตลอด?” เขาขมวดคิ้วถาม
คิดถึงว่าเธอมักโดนโม่เสี่ยวหนงรังแกอยู่บ่อย เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
“ก็ไม่ใช่นี่คะ ระหว่างพี่น้องก็เป็นกันแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ? คุณชายเย่ ปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันจะกลับไปแล้ว คุณก็ต้องไปเฝ้าคุณนายไม่ใช่หรือ?” คราวนี้เย่เชินหลินยอมปล่อยเธอ
เซี่ยชีหรั่นนั่งตัวตรง ลูบจัดผมเพ้าให้เรียบร้อย แล้วค่อยลุกขึ้นยืน
ตอนที่เดินออกมา ขาก็เมื่อยและอ่อนแรงอย่างที่สุดแล้ว คราวนี้ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ตั้งนาน เหน็บกินแล้ว เดินยังไม่ทันถึงสองก้าว ขาก็อ่อน ล้มลงไปกองอยู่ด้านข้างต้นลาเวนเดอร์ทั้งตัว
ในขณะที่เธอคิดว่าเธอคงจะล้มหัวทิ่มแน่ กลับตกลงไปอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นอีกครั้ง
เธอยังอยู่ในอาการที่ตกใจจนใจหายใจคว่ำ มือคว้าไปโอกคอเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เขายอมปล่อยให้เธอกอดอยู่อย่างนั้น แขนโอบเอวเธอไว้แน่นขึ้น มืออีกข้างโอบตรงข้อพับขาของเธอ อุ้มเธอไว้อย่างเงียบขรึม ก้าวเดินตรงไปทางคฤหาสน์หลัก
เข้าประตูคฤหาสน์หลักไปแล้ว ยามข้างประตูสองคนดูตกใจที่เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นเข้ามาด้วยตัวเอง
ตลอดทางเซี่ยชีหรั่นได้พูดไปหลายรอบแล้ว เธอไม่เป็นไร ปล่อยเธอลงมาเธอเดินเองได้ เย่บางคนยังคงเก๊ก ไม่พูดอะไร อุ้มเธอเข้ามาหน้าตาเฉย
ในเวลานี้ เซี่ยชีหรั่นโดนแอบสังเกตแล้ว รู้สึกอาย จึงต้องมุดหัวแนบอกเย่เชินหลินไว้
เย่เชินหลินสบายอารมณ์มาก และก็ลืมคิดถึงความที่ว่าผู้ชายควรเป็นใหญ่ของเขาไป ไม่รู้สึกว่าอุ้มผู้หญิงของตัวเองผิดตรงไหน
เซี่ยชีหรั่นโดนเขาอุ้มไปยังห้องนอนของเขา นับว่าวางเธอลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน แล้วเขาก็โทรไปหาพ่อบ้าน สั่งเขาให้ไปหาหมอแล้วเอายาพวกน้ำมันนวดคลายเส้นมา
พ่อบ้านทำงานได้รวดเร็วมาก เพียงครู่เดียวก็เอายาน้ำมันนวดคลายเส้นมาให้เย่เชินหลิน
รอเมื่อพ่อบ้านปิดประตูเดินจากไปแล้ว เย่เชินหลินมองดูเสื้อผ้าเซี่ยชีหรั่น พูดออกมาคำหนึ่งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ถอด”
“คุณไม่ ไม่ได้จะนวดยาคลายเส้นให้ฉันที่นี่ใช่ไหมคะ?” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างไม่มั่นใจ
“ถอด” เขาทำหน้าบูด น้ำเสียงฟังดูหนักขึ้น ในใจคิด เขายังไม่ค่อยทำแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนไหนเลย เธออย่าพูดมากถือว่าดีที่สุด
เซี่ยชีหรั่นคิดไม่ถึงว่าเขาจะทายาให้เธอด้วยตัวเอง ต่อให้รู้ เธอก็ยังคงไม่ค่อยกล้าให้เขาทา เผื่อเขาทาไปทามาแล้วเกิดมีความคิดขึ้นมา เธอก็คงจะไม่แค่เหน็บชาธรรมดาแน่
“คุณชายเย่คะ ขอบคุณมากค่ะ แต่ว่าให้ฉันเอากลับไปค่อยๆทาเอง หรือให้โม่เสี่ยวหนงช่วยฉันทานะคะ” ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นยิ้มแย้ม พูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน
“ถอด” เขาขมวดคิ้วอย่างหมดความอดทน ก็ได้ เซี่ยชีหรั่นจำเป็นต้องยอมแล้ว
คนอื่นเขามีความปรารถนาดี จะปล่อยให้ความเมตตาที่หาได้ยากจากเขาไปไม่ได้ นั่นเท่ากับว่าเป็นการหาเรื่องให้กับตนเอง
เซี่ยชีหรั่นจึงรวบกระโปรงขึ้นมานิดหน่อย แล้วถอดถุงน่องออก
“ถอดออกให้หมด แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง” เย่เชินหลินออกคำสั่งดังขึ้นมาอีก ไม่เข้าใจทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงโง่ขึ้นมาได้ขนาดนี้
เธอแค่ขาแพลง มีความจำเป็นต้องถอดหมดด้วยหรือ?
เซี่ยชีหรั่นอายจนหน้าแดง แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของเขา จำต้องทำตามอย่างว่าง่าย
ดีที่ให้เขาหันหลังแล้วถอด เขาก็ไม่ว่าอะไร รอเธอทำตามคำพูดของเขาทุกประการ แล้วก็นอนอยู่บนเตียงอย่างว่าง่าย เธอถึงรู้ว่าเขาจะทายาให้เธอด้วยตัวเอง
เธออยากพูดว่า ที่จริงเธอทำเองก็ได้ แต่ดูหน้าบูดๆของเขาก็รู้แล้วว่า เขาไม่ยอมให้เธอพูดคำว่าไม่เด็ดขาด
ถึงแม้เขาจะดูแลเธอถึงขนาดนี้ ทำให้ในใจเธอรู้สึกหวานซึ้ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น แต่ว่าอะไรก็ไม่ได้ใส่แบบนี้แล้วอยู่ภายใต้สายตาเขา เธอยังคงรู้สึกเขินมาก
เขายื่นมือมาพลิกตัวเธอ ให้เธอนอนตะแคงอยู่บนเตียง หลังจากนั้นก็เทน้ำมันลงบนแผ่นหลังขาวของเธอเล็กน้อย แล้วนวดเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นโตมาจนป่านนี้ เคยได้รับการดูแลแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ด้านหลังที่สบายทำให้ทั้งร่างกายก็สบายไปด้วยอย่างที่สุด ยิ่งมีความสุขที่สุดก็คือหัวใจ
เย่เชินหลินเอ๋ยเย่เชินหลิน คุณรู้ไหมบางทีฉันก็ไม่อยากให้คุณดีกับฉันขนาดนี้ ฉันกลัวว่าฉันจะหลงรักคุณขึ้นมาจริงๆ รักจนลืมไปว่าฉันเป็นใคร คุณเป็นใคร
เขาช่วยเธอนวดแผ่นหลังไปด้วย กำลังคิดไปด้วยว่า หากหลินต้าฮุยรู้ว่าเขาทำเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะหัวเราะเยาะเขาในใจยังไง
แต่ว่าคนอย่างเย่เชินหลินถ้าไม่ทำก็คือไม่ทำ หากจะทำก็จะทำให้ดีที่สุด ในเมื่อช่วยนวดให้เธอแล้ว ก็จะนวดให้เธอสบายที่สุด
“เป็นยังไงบ้าง?”เขาถามอย่างชั่วร้าย แสดงถึงความรักในศักดิ์ศรี ยังคาดหวังที่จะได้รับการยอมรับแล้วชื่นชม
“รู้สึกสบาย ขอบคุณนะคะ สบายมากจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นชื่นชมอย่างจริงใจ
เพราะยังไงเธอก็ไม่เห็นท่าทางของเขา เขาค่อยๆอมยิ้ม ยิ่งตั้งใจนวดหลังให้เขา
นวดไปตามกระดูกสันหลัง นวดดันลงไป จนถึงเอวบางๆของเธอ กำลังรู้สึกสบายอย่างที่สุด แล้วเธอก็รู้สึกจั๊กจี้ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา