สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่313 สาวใช้ตัวแสบ217

ตอนที่313 สาวใช้ตัวแสบ217
ฉัน…ฉันรักคุณ…
ประโยคนี้วนเวียนอยู่ในใจนับพันรอบ ความเจ็บปวดอันหนักหน่วงในหัวใจที่ถูกบดขยี้ของเซี่ยชีหรั่น ยังไงก็ไม่สามารถบอกออกไปได้
ไม่รู้ว่าเพราะไม่รักมากพอ หรือเพราะว่าเสี่ยวจุน ไม่สามารถบอกคำนี้กับผู้ชายอีกคนได้
เย่เชินหลินไม่ได้ตระหนักเลยว่า ตัวเขาเองนั้นปรารถนาให้ผู้หญิงคนนี้พูดออกจากปากกับเขาว่า ฉันรักคุณ คนที่ไม่เคยเชื่อในความรัก ในวันนี้มีความคาดหวัง เพียงเพราะว่าเธอคือคนรัก ผู้หญิงตัวเล็กๆที่คอยสัมผัสหัวใจของเขา
เขาดูออกท่าทางของเธอ ราวกับจะบอกว่า ในดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ตัวเธอเองเจ็บปวดเพียงลำพัง เขาเห็นแล้วก็เจ็บปวด
แต่เธอก็ไม่พูด
ไม่บอกก็คือรักไม่มากพอ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร
เขาเอื้อมมือไป จับคางของเธอ ถามอย่างเย็นชา: “ผู้ชายที่น่าดึงดูดที่สุด ไม่ได้หมายถึงผู้ชายที่เธอรัก ใช่ไหม? ผู้ชายที่เข้าใกล้ที่สุด ก็ไม่ใช่ผู้ชายที่เธอรัก ใช่รึเปล่า?”
ไม่ง่ายที่จะหลอกเขา เธอรู้ดี
“ฉัน…” เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก ดูเหมือนจะมีพันหมื่นคำ แต่ก็พูดไม่ออก
เธอทำได้เพียงภาวนาในใจ อย่าบังคับฉัน ได้ไหม? เย่เชินหลิน ฉันพูดไม่ได้ ฉันไม่สามารถพูดได้ หรือคุณไม่รู้เหรอ? หากฉันบอกรักคุณ จะทำให้เสี่ยวจุนที่อยู่ใต้ดินรู้สึกแย่?
เขาอาจจะเป็นน้องชายของคุณ คุณไม่ต้องไปหึงเขา ได้รึเปล่า?
แบบนี้แล้วกัน ฉันจะดูแลรักษาคุณอย่างดีที่สุด เพื่อทำให้คุณมีความสุข
ยกเว้นหนึ่งประโยคที่ให้ฉันพูดว่ารักคุณ ฉันเต็มใจทำเพื่อคุณทุกอย่าง แม้กระทั่งความตาย ก็ย่อมได้
เย่เชินหลินสะบัดคางของเธอออก แล้วพูดอย่างเย็นชา: “เธอคิดว่าฉันอยากได้สามคำนั้นจากเธอมากเหรอ? เธอไม่มีสิทธิ์พูดด้วยซ้ำ!”
เธอรู้ว่าเขายกย่องตัวเองในใจกำลังคิดไม่ซื่อ เขาแค่ไม่อยากให้ใครมาเห็นว่าเขาโหยหา หลังจากไม่ได้เลยรู้สึกผิดหวังก็เท่านั้น
“คุณเย่คะ ตอนเที่ยงคุณทานข้าวที่บ้านไหมคะ? ฉันไปทำอาหารกลางวันให้คุณดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นไม่อยากคิดปัญหา ว่าใครรักใครแล้ว เธออยากใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์กับเขา เธอจะอยู่ข้างกายเขาไปตลอด
“หน้าที่ของเธอไม่ใช่ทำอาหาร แต่เป็นของเล่นของฉัน” เขามองเธอด้วยความเย็นชา และพูดอย่างช้าๆ
“ความหมายของคุณคือ…”
“ถอดให้หมด!”
หัวใจของเซี่ยชีหรั่นขมขื่นเล็กน้อย ตั้งแต่วินาทีแรกที่ไห่ลี่หมินมาถึง เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถหนีพ้นได้
เวลาที่เขาไม่พอใจ ก็จะมาลงที่เธอ ต้องการร่างกายของเธอ
เมื่อเขาอิจฉามีชายอื่นอยู่ในใจของเธอ เขาก็จะลงโทษเธอ บางครั้งเธอรู้สึกได้ว่าเขาอยากครอบครองเธอ ให้เธอเข้าใจ ว่าเขาสามารถควบคุมเธอได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถได้ร่างกายของเธอ
ที่จริงแล้วเวลาที่เธอไม่สบาย ในใจเขาจะมีความสุขได้ยังไง?
“เราไม่เป็นแบบนี้ได้ไหม? ฉันไปทำอาหารให้คุณ ในบ้านนี้นอกจากครอบครัวของพ่อครัวแล้ว ก็เหลือแค่เราสองคนแล้ว เราเข้ากันอย่างมีความสุข ดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา
“ถอด!” เขายังคงเย็นชา
“ก็ได้ค่ะ ถ้าหากนี่คือสิ่งที่คุณต้องการ ฉัน…ฉันจะตอบสนองความต้องการของคุณ คุณสัญญากับฉันได้ไหม หลังจากเสร็จแล้วจะมีความสุข?” เซี่ยชีหรั่นไม่ตายใจเลยถามอีกครั้ง
“เธอมีสิทธิ์ยื่นข้อเสนอเหรอ?”
เธอกัดริมฝีปาก ไม่พูดอะไรอีก และหันหลัง ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออก
…
เธอเจ็บปวด แต่เธอพยายามให้ตัวเองผ่อนคลาย ไม่ให้เขาเห็นเธอรู้สึกไม่ดี
“ทำไมทั้งทั้งที่เธอไม่ชอบ ยังให้ความสำคัญกับฉัน?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขารู้ว่าเธอไม่ชอบ จริงๆแล้วในใจของเขาไม่ได้แข็งกระด้างขนาดนั้น เขาก็แค่ยกย่องตัวเองดกินไปจริงๆ เซี่ยชีหรั่นพยายามยิ้ม ตอบอย่างจริงใจ: “ฉันอยากให้คุณมีความสุข”
ในใจของเย่เชินหลินเหมือนถอนหายใจยาวๆ จ้องมองของเล่นชิ้นเล็กๆภายใต้ร่างของเขา
บางครั้งเขาไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงถึงจะสามารถโหดร้าย และไม่สนใจเธอไปตลอด
เซี่ยชีหรั่นสังเกตสีหน้าของเขาอยู่ตลอด เห็นสีหน้าของเขาผ่อนคลาย เธอเลยถามเสียงเบา: “ตอนนี้คุณยังโกรธไหม? ไม่ต้องโกรธแล้ว เพราะฉันไม่ดี ต่อไปฉัน…” เขาก้มศีรษะ กดริมฝีปากของเธอ และบดขยี้ปากเล็ก ไม่สามารถพูดได้ว่าหนัก หรือเบา เมื่อเทียบกับความหยาบคาย เธอรู้ ว่าเขากำลังหวงแหนเธอแล้ว
เย่เชินหลินไม่เคยเป็นคนที่มักมากในกาม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผู้หญิงมีก็ได้ไม่มีก็ได้ ตอนนี้ได้มาเจอเซี่ยชีหรั่น เขาสนิทสนมกับเธอบ่อยๆ บางครั้งถึงสองครั้งถึงสามครั้งต่อวัน แน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับร่างกายของเธอที่ดึงดูดเขา แต่อาจเป็นเพราะเขาเท่านั้น ที่สามารถเข้าใจว่าไม่มีบุคคลที่สามระหว่างพวกเขา
“ฉันเป็นใคร?”
“เย่…เย่เชินหลิน!”
“เรียก โม่!”
นี่คือชื่อที่เขาให้เธอเรียก ในขณะนี้ เมื่อเธอกำลังจะไปถึงจุดสุดยอด เขาต้องการให้เธอเรียกเขาอย่างสนิทสนม
“โม่…”
“เรียกอีกครั้ง!”
“โม่!”
“โม่!”
เธอเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนโยนและหนักแน่น ความสนิทสนมนั้น นอกจากเธอ ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะได้เรียกเขาแบบนี้
ทั้งสองกอดกันแน่นหนา เหมือนว่าช่องว่างในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามันหายไป
“ต่อไปเวลาไม่มีคนอยู่ เธอก็เรียกฉันแบบนี้” เขากระซิบข้างหูเธอ
“อืม!”
“ชอบไหม?” เขาถามอีกครั้ง
“ชอบค่ะ” เธอตอบเบาๆ
เพียงแค่เรียกเขาคำนี้ ราวกับว่าระหว่างพวกเขาสนิทสนม ใกล้ชิดกันมาก ราวกับว่าไม่มีใครสามารถทำลายพวกเขาได้ และดูเหมือนว่าในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความลับเล็กๆ มีแค่เธอกับเขาที่รู้ความลับนี้ ความรู้สึกนี้ทำให้ในใจของเธอรู้สึกหวาน
“เรียกอีกครั้ง”
“โม่”
เย่เชินหลินไปตรงหน้าผาก และจมูก จูบแล้วจูบอีก ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา แม้ไม่ไหลออกมา แต่ก็เห็นชัดเจนว่าน่าเวทนาเหลือเกิน
เธอทำให้เขาใจอ่อนลง อดไม่ได้ที่จะถามเธอเบาๆ : “เธอจะเกลียดฉันไหม?”
ฉันรังแกเธอบ่อย ต่อหน้าคนมากมายหาว่าเธอเป็นผู้หญิงมีความคิดไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
เมื่อพูดถึงพวกนี้ จริงๆแล้วในใจของเธอรู้สึกเศร้าไม่มากก็น้อย
“เกลียด!” เธอตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา ดวงตาของเขามองเธออย่างแน่วแน่ และพูดคำต่อคำ: “เกลียดก็คือรัก!”
ใจเธอเต้นแรงขึ้น บางทีเขาอาจพูดถูก เพียงแต่เธอไม่สามารถยอมรับได้
มือของเย่เชินหลินลูบเบาๆบนผิวที่เรียบเนียนของเธอ มาถึงหน้าท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว หยุดอยู่ตรงนั้นสักพัก
เขาไม่พูด ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างได้
หมอห่าวไปพักผ่อนแล้ว เมื่อคืนหลังจากที่พวกเขาร่วมรักกันแล้วก็ไม่ได้กินยาคุม วันนี้ก็มาร่วมรักอีกครั้ง
“เวลาแค่สามวัน ไม่อนุญาตให้เธอปฏิเสธ!” เขาพูดช้าๆ ใจของเซี่ยชีหรั่นเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ดูเหมือนจะมีความสุข เพราะว่าเขาอยากให้เธอคลอดลูกให้เขา ก็เหมือนภาระอย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าชะตากรรมของเด็กจะเป็นยังไง
เหมือนว่าเขาจะรู้ความคิดของเธอ กอดเธอให้แน่นขึ้น
“เพียงแค่สามวัน หากเธอสามารถมีลูกให้ฉันได้ ฉันจะถอนหมั้นส้งหลิงหลิง สามวันหลัง หมอห่าวกลับมา หากเธอไม่ท้อง ก็กินยาคุมต่อไป”
เวลาสามวัน เขารู้ทั้งรู้ว่าในใจเธอมีคนอื่น ก็ลองเสี่ยง แล้วเธอล่ะ?
เสี่ยวจุน ในชีวิตของฉันคุณจะถูกวางไว้ในตำแหน่งที่สำคัญในหัวใจฉัน แค่สามวัน คุณให้ได้ฉันมั่นใจสักครั้งได้ไหม? อาจเป็นเพราะเป็นโชคชะตาของฉันกับเขา เป็นการปล้นของฉัน ฉันปฏิเสธไม่ได้ ฉันทนดูเขาผิดหวังไม่ได้
แค่ครั้งเดียว หากไม่มีวาสนาต่อเด็กจริงๆ ต่อไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าหนัก และพูดอย่างแน่วแน่: “ได้ค่ะ ฟังคุณ”
คำง่ายๆเพียงไม่กี่คำ แต่ความหมายลึกซึ้ง แม้ว่าเขาจะคาดไม่ถึง ว่าเธอจะเห็นด้วย โดยไม่ต่อต้าน หรือว่าเธอจะตกหลุมรักเขาแล้ว? ผู้หญิง เวลาที่รักผู้ชายสักคน ก็อยากมีลูกกับเขา
เขาไม่ได้ถามเธอว่ารักหรือไม่รักแล้ว ไม่อยากให้เสียบรรยากาศ
“ดูเหมือนว่า สองวันมานี้ฉันจะต้องทำงานหนักแล้ว?” มุมปากของเขายิ้มอย่างชั่วร้าย พร้อมถามเธอเสียงเบา
เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงขึ้นมา ทุบเขาเบาๆ
เย่เชินหลินหัวเราะเสียงดัง และดึงเธอเข้ามาใกล้ ในเวลานี้เขารู้สึกถึงความรู้สึกเล็กน้อย มิน่าหลินต้าฮุยที่มือเท้าอ่อนจะถูกคู่หมั้นทำให้เขายอม
ชายหญิงชอบพอกันมันสวยงามอย่างนี้นี่เอง
รอยยิ้มของเขาติดต่อให้เซี่ยชีหรั่น เธอลุกขึ้นยืน และมองหน้าเขา พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง: “ต่อไปคุณยิ้มแบบนี้ทุกวัน มีความสุขแบบนี้ทุกวัน ได้ไหม?”
“ฉันเป็นใคร?”
“โม่!”
เขาแตะผมของเธอ เขาไม่สามารถรับปากเธอได้ว่าจะมีความสุขทุกวัน ถ้าหากรับปากเธอแล้ว เขาจำเป็นต้องทำใหได้
แต่เขาไม่รู้จริงๆว่าหากเธอพูดถึงพูดชายคนอื่นต่อหน้าเขาอีก เขาจะตอชังเธออีกไหม เขาทำได้แค่ควบคุมตัวเอง
“ฉันทำอาหารให้คุณ เสี่ยวหนงบอกว่าฉันทำอาหารอร่อยที่สุด” เซี่ยชีหรั่นอยากลุกขึ้นมา แต่ร่างกายอ่อนแอมาก ใช้เวลานานกว่าเธอจะพยายามลุกขึ้นมานั่งได้ ก็ถูกเขากดลงไปอีกครั้ง
“นอนดีๆ ช่วงนี้เธอมีหน้าที่พิเศษที่ต้องทำ ไม่ปล่อยให้เธอหิว”
เย่เชินหลินอารมณ์ดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนเที่ยง อาหารที่เซี่ยชีหรั่นทานเป็นฝีมือของเขา ไม่ต้องพูดว่าเขาทำอาหารอร่อยไหม ไม่ว่าเขาจะทำไม่อร่อย เธอก็จะรู้สึกมีความสุข ดังนั้นสำหรับมื้ออาหาร เซี่ยชีหรั่นทานอย่างเติมเต็มมาก
หลังจากทั้งสองทานข้าวเสร็จ เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ไปรบกวนพ่อบ้านพวกเขา และเก็บถ้วยตะเกียบด้วยตัวเอง ไปล้างจานในห้องครัว เย่เชินหลินให้พนักงานในบริษัทหยุด ในมือไม่มีงานที่ต้องทำ อยู่แต่กับเซี่ยชีหรั่น
เธอไปล้างจาน เขาก็ยืนมองเธออยู่ตรงข้างประตู
ผมนุ่มลื่นของเธอ สยายลงมาทีละเส้น มองจากด้านข้าง สัมผัสได้ถึงความงาม มีความเป็นผู้หญิงมาก