สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่317 สาวใช้ตัวแสบ221

ตอนที่317 สาวใช้ตัวแสบ221
ตกลงเป็นใครกัน? ใครมีความเกี่ยวข้องกับน้ำพุ?
จิ่วจิ่วเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เหมือนเด็กอายุเจ็ดแปดขวบ ทอดมองบนถนน จนดวงตาไม่พอใช้แล้ว
“ชีหรั่น เธอดูสิ ที่นี่มีร้านอาหารตะวันตกเปิดใหม่ ไอหยา แค่มองก็เข้าถึงอารมณ์ เธอว่าใช่รึเปล่า?” เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากเซี่ยชีหรั่นเป็นเวลานาน จิ่วจิ่วจึงหันกลับไปมอง
“ชีหรั่น เธอกำลังเหม่ออะไรอยู่ หรือเพราะคุณเย่พาเธอมาเที่ยว เธอตื้นตันจนโง่ไปเลย?”
“หะ? ใช่สิ เหมือนว่าไม่ได้ออกมาตั้งนาน” เซี่ยชีหรั่นพูดตอบ
เย่เชินหลินลูบผมเธออีกครั้ง แล้วพูดว่า: “คราวหลังอยากออกมาก็บอก นิสัยเหมือนจิ่วจิ่วแบบนี้ถึงจะดี”
“ไอหยา เธอได้ยินรึยัง? ชีหรั่น คุณชายเย้กำลังชมฉันอยู่ บอกว่าฉันน่ารัก ฉันก็รู้สึกว่าฉันน่ารักนะ เธอว่าใช่ไหม?” เซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินมองตากันแล้วหัวเราะ
เรื่องตลกทำให้อารมณ์แปลกๆที่อยู่ในใจของเซี่ยชีหรั่นเริ่มเจือจางลง จิ่วจิ่วยังคงอวดตัวเองอยู่อย่างนั้น เซี่ยชีหรั่นก็หัวเราะเยาะเธอ
“เขาแค่บอกว่านิสัยแบบเธอนั้นดี”
“ฮ่าฮ่า ชีหรั่น เธอรู้รึเปล่า ว่าคุณชายเย่ของเราเป็นคนเย็นชา สามารถพูดว่าฉันนิสัยดี เป็นคำที่ดีที่สุดแล้ว คำสรรเสริญอื่นที่เขาไม่ได้พูด ฉันก็เติมเข้าไปเอง”
ยากที่ใบหน้าของเย่เชินหลินจะปรากฏรอยยิ้ม เซี่ยชีหรั่นเริ่มยื่นมือออกไป แล้ววางไว้ตรงมือใหญ่ หมายความว่าเมื่อเห็นคุณมีความสุข ฉันก็มีความสุข
“ว้าว พวกเธอดูสิ สวยขนาดนี้ แต่น่าเสียดายฉันไม่มีกล้อง เลยถ่ายรูปไม่ได้ คุณชายเย่คะ ทำไมบ้านเรามีกฎระเบียบเยอะขนาดนี้คะ ไม่มีมือถือไม่สะดวกจริงๆ”
ตอนออกไปเซี่ยชีหรั่นกลัวจะเดินหลงกับเย่เชินหลิน เลยหยิบกระเป๋าใบเล็กมาโดยเฉพาะ และเอามือถือวางไว้ข้างใน
ตัวเธอเองก็ชื่นชอบถ่ายรูป เมื่อตกกลางคืน วิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนถือว่าไม่เลว เดิมทีเธออยากถ่ายรูปเอง แต่เมื่อเห็นจิ่วจิ่วตื่นเต้นแบบนั้น เธอเลยหยิบมือถือออกมาจากในกระเป๋า
แม้จะเป็นของที่เย่เชินหลินมอบให้ แต่เธอกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ เลยใช้สายตาถามความเห็นจากเขาก่อน
ผู้หญิงคนนี้ระวังตัวจริงๆ เหมือนจะคิดตลอดว่าเขาจะไม่พอใจเธอ เขาไม่ใช่คนที่จะมาจู้จี้จุกจิก เพียงแค่ไม่ชอบให้ในใจของเธอนั้นมีผู้ชายคนอื่น ยกเว้นแค่เรื่องนี้ เขาใจกว้างกับทุกคน
“ให้เธอใช้ก่อน พรุ่งนี้ฉันให้หลินหลิงไปซื้อมือถือให้ส่งให้เธอที่วิลล่า” เย่เชินหลินพูดเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นก็ส่งมือถือให้จิ่วจิ่ว และพูดว่า: “คืนนี้เธอก็ใช้อันนี้ถ่ายรูป เผื่อคนหล่อรวยของเธอปรากฏ มือถือนี้อาจช่วยเธอได้”
จิ่วจิ่วก็ไม่เกรงใจ ที่จะรับไว้ และยังยอมรับสิ่งที่เซี่ยชีหรั่นพูด
“ฉันก็คิดว่าสามารถช่วยได้ หากเจออัศวินขี่ม้าขาวจริงๆ ฉันก็จะถ่ายรูปเขาไม่หยุด แล้วพูดว่า สุดหล่อ ฉันเป็นช่างภาพมืออาชีพ…”
เย่เซอนหลินพูดตัดการสนทนาของเธอ: “ช่างภาพมืออาชีพ ใช้เครื่องมือแบบนี้ถ่ายภาพ?”
“ไอหยา คุณเย่ คุณไม่รู้อะไรเสียแล้ว นี่เป็นกับดัก อันนี้ไม่สำคัญ รอให้ถึงตอนที่ฉันดูรูปถ่ายกับเขา เราก็สามารถเข้าใกล้ได้ในระยะประชิด”
“แล้วไงต่อ?” เซี่ยชีหรั่นอยากจะหัวเราะแล้วถาม
“เหอะเหอะ หลังจากนั้นเขาก็เห็นลักยิ้มที่น่ารักของฉัน แล้วจะจู่โจมถามฉันว่า สาวสวย เบอร์มือถือของเธอคือเบอร์อะไร”
“น่าเสียดายเธอไม่มีมือถือ” เย่เชินหลินเตือนเธอไปอย่างไม่ให้หน้าเธอเลย
“ก็ไม่สำคัญ ฉันจะถามกลับเขาว่า สุดหล่อ เบอร์มือถือนายเบอร์อะไรเหรอ? หลังจากนั้นฉันก็ใช้เบอร์มือถือของเมียของคุณโทรไป”
เมียของคุณ…คำเหล่านี้จิ่วจิ่วพูดได้ลื่นไหลมาก เมื่อเซี่ยชีหรั่นได้ยินหน้าก็ร้อนเผ่า ก้มหัวลงแล้วแคะเล็บมือ มองก็ไม่กล้ามองเย่เชินหลิน
คิ้วของเย่เชินหลินขยับ แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาอีกครั้ง: “เธอพูดมากจริง หันไปชมวิวเลย”
“หา? หะ! เข้าใจแล้วเข้าใจแล้วค่ะ!” จิ่วจิ่วแลบลิ้น และหันหัวไปอย่างรวดเร็ว
มือใหญ่ของเย่เชินหลินพลิกกลับ แล้วจับมือเล็กของเซี่ยชีหรั่นอย่างแน่นหนา สายตามองใบหน้าเล็กของเธออย่างลึกซึ้ง
เขาใช้แขนโอบไปทางด้านหลังของเธอ และขยับศีรษะของเธอเข้ามา ให้เธอซบลงที่หน้าอกของเขา
เมื่อได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นอย่างทรงพลัง เซี่ยชีหรั่นรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก หากเวลาสามารถหยุดไว้ที่นี่ ทั้งสองชอบพอกัน ไม่มีความสงสัยซึ่งกันและกัน จะดีมากแค่ไหน
รถจอดใกล้ลานทะเลสาบมรกต ไกลออกไปข้างหน้าก็คือถนนคนเดินใกล้ๆกับสถานที่พักผ่อน อยากจะดูน้ำพุจำเป็นต้องเดินไปอีกสักพัก
เย่เชินหลินเรียกเซี่ยชีหรั่นลงรถ เมื่อรถจอดจิ่วจิ่วก็กระโดดลงจากรถไปก่อนแล้ว
“เย็นสบายจริงๆ สบายจริงๆ! ริมน้ำดีที่สุดแล้ว ไม่แปลกใจที่เพลงนั้นร้องอะไร ในตอนเด็กที่แม่เคยบอกกับฉันว่า ทะเลที่กว้างใหญ่ก็คือบ้านเกิดของฉัน” จิ่วจิ่วพูดไปด้วย ฮัมเพลงไปด้วย เห็นได้ว่าเธอมีความสุขมากขนาดไหน
เซี่ยชีหรั่นก็อดคิดไม่ได้ เธอแน่ใจนะว่ามาเพื่อพบคนรวยรูปหล่อของเธอ ไม่ใช่เพราะหาโอกาสอยากจะมาเที่ยว?
ไม่กี่คนที่เดินข้ามถนนทางม้าลาย เมื่อลงจากบันได เดินมาถึงร้านขายอิฐบลูสโตนที่กว้างเพียงไม่กี่เมตรบนถนนเหยียนเจียง เมื่อถึงกลางคืนที่นี่คนเยอะมาก บางครั้งก็เป็นลูกค้าที่มาจากพื้นที่อื่น บางครั้งก็คนที่อาศัยอยู่พื้นที่ใกล้เคียง มีทั้งวิ่ง มีทั้งเดิน แกล้งให้เด็กวิ่งไล่ ครึกครื้นมาก
เมื่อก่อนทุกครั้งที่ผ่าน แม้แต่มองมาฝั่งนี้เย่เชินหลินก็ไม่เคยจะแล วันนี้ได้จับมือกับเซี่ยชีหรั่นเดินบนถนนสายนี้ที่อัดแน่นเต็มไปด้วยวิธีชีวิต เพิ่งรู้ว่าความจริงแล้วการใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป ก็มีรสชาติของความยอดเยี่ยม
“คุณเย่ ชีหรั่น มองมาทางนี้!” จิ่วจิ่วหันไป เผชิญหน้ากับพวกเขา เขาทั้งสองมองไปตามสัญชาตญาณ จิ่วจิ่วรีบกดมือถือถ่ายรูปรัว
ภาพนี้เป็นภาพที่อบอุ่นและเป็นภาพที่กลมกลืนมาก มือของทั้งสองจูงมือกันอย่างธรรมชาติ ราวกับว่าเป็นภาพคู่รักกันมานานหลายปี
“พวกเธอมายืนตรงนี้ จะจะถ่ายวิวแม่น้ำให้พวกเธอสองคน! จุดนี้ต้องดีมากแน่นอน ยังเอาพระจันทร์เข้ามาร่วมเฟลมด้วย ดวงจันทร์แรมสิบห้าแต่เต็มดวงแรมสิบหก พระจันทร์คืนนี้สีทองเหลืองอร่าม ถ่ายออกมาต้องสวยมากแน่นอน รีบมาเร็ว!” ดูเหมือนจิ่วจิ่วจะกลายเป็นช่างถ่ายภาพมืออาชีพ ที่พูดไม่หยุดหย่อน
เซี่ยชีหรั่นเหลือบมองเย่เชินหลิน เธอคิดว่าเย่เชินหลินไม่ชอบโพสท่าให้คนอื่นถ่ายรูป
แล้วเธอก็เดาถูก เขาไม่ชอบมองกล้อง ยิ่งไม่ชอบก็คือ เขินอายต่อหน้ากล้อง
อย่างไรก็มองออกมาเซี่ยชีหรั่นอยากมีรูปถ่ายกับเขา หลังจากเขาขมวดคิ้วบางๆ แล้วเม้มริมฝีปากพร้อมกับจับมือของเซี่ยชีหรั่นเดินไปยังจุดที่จิ่วจิ่วบอก
ทั้งสองคนพิงรั้วไว้ มือข้างหนึ่งของจิ่วจิ่วถือมือถือ อีกมือสั่ง: “ชีหรั่น เธอซบคุณเย่หน่อย ทั้งสองขยับเข้าใกล้กันหน่อย ชิดอีกหน่อย”
เย่เชินหลินรู้สึกอึดอัด แต่เซี่ยชีหรั่นกลับให้ความร่วมมือ ให้พิงไปหาเขา ก็พิงไปหาเขา
“ไอหยา ยังเข้าใกล้กันไม่มากพอ” จิ่วจิ่วพูด
เย่เชินหลินยกมุมปาก เซี่ยชีหรั่นคิดไม่ออกจริงๆว่าคนนี้มีแผนอะไรที่ไม่ดี เธอรู้เพียงแค่ว่าเอวแน่นขึ้นทันที เขาพาทั้งตัวของเธอมาอยู่ในอ้อมอกของเขาแล้ว
จิ่วจิ่วคว้าโอกาสนี้รีบกดถ่ายภาพ ไม่คิดว่ายังไม่จบ วินาทีต่อมา ใครบางคนได้ก้มศีรษะลงจูบปากเล็กที่กำลังตกใจของเซี่ยชีหรั่น
เขาไม่ชอบเสแสร้ง ช่างภาพต้องการให้สนิทสนมกันไม่ใช่เหรอ? ถ้างั้นก็สนิทสนมกันจริงๆดีกว่า
ไม่ต้องบอกว่าเซี่ยชีหรั่นอายมากแค่ไหน ผู้คนที่ไปๆมาๆมากมาย ต่างต้องมองพวกเขาแน่นอน เธอต้องการจะผลัก แต่เขาจับมือทั้งคู่ของเธอไว้ก่อนแล้ว
“ปล่อย…อืม…อืม…”คว้าโอกาสที่เธอจะพูด เย่เชินหลินใช้ลิ้นยาวเข้าไป แย่งความหวานจากปากของเธออย่างเอาแต่ใจ ไม่ต้องพูดว่าจิ่วจิ่วตื่นเต้นมากแค่ไหน มือเล็กสั่นไปหมด เพื่อผลลัพธ์ที่ถ่ายออกมา เธอพยายามทำจิตใจให้นิ่งที่สุด และใช้ใจถ่าย
เธอขยับฝีเท้าเบาๆ และถ่ายรูปจากมุมที่แตกต่าง ขณะถ่ายภาพในใจก็แอบยกย่องคุณชายของพวกเขา แน่นอนว่าแมน และหล่อมาก!
มือของจิ่วจิ่วเมื่อยไปหมด เหมือนว่าคุณชายของพวกเขายังจูบไม่เสร็จ เซี่ยชีหรั่นใช้โอกาสตอนที่เขาปล่อยให้เธอได้มีอากาศหายใจ รีบหันหัวเพื่อหลีกออกจากเขา
เธอหายใจหอยและพูดด้วยน้ำเสียงเบา: “คุณดูสิ คนมองเยอะขนาดนี้ อายมากแค่ไหน”
“ไม่เป็นไร มืดขนาดนี้ ไม่มีใครดูออกว่าเธอหน้าตายังไง” เย่เชินหลินแตะผมของเธอ ปลอบเธออย่างอ่อนโยน
เมื่อจิ่วจิ่วเห็นว่าพวกเขาได้หยุดการกระทำ แล้วจึงหารูปพวกนั้น มาชื่นชมดูอีกครั้ง หนึ่งในนั้นมีรูปที่สมบูรณ์แบบมาก ภายใต้ดวงจันทร์ที่อยู่ตรงกลางมีร่างเงาของทั้งสองคนที่กำลังจูบอย่างดูดดื่ม ราวกับกำลังส่องแสงให้เขาสองคนโดยเฉพาะ
ช่างโรแมนติกจริงๆ! ในใจของจิ่วจิ่วถอนหายใจ
ถ้าหากตอนนี้เธอหาอัศวินขี่ม้าขาวของเธอเจอ เธอก็อยากจะถ่ายแบบนี้หนึ่งรูปเหมือนกัน
ผู้คนที่เริ่มดูคู่รักจูบกันอย่างดูดดื่มค่อยๆแยกย้ายกันไป แต่ก็ยังมีกี่คนที่ยังคงพูดถึง
เซี่ยชีหรั่นจูงมือของเย่เชินหลิน พร้อมพูดเสียงเบา: “รีบไปกันเถอะ จะไปดูน้ำพุกันไม่ใช่เหรอคะ?”
เย่เชินหลินเพียงแค่ยิ้มบางๆ ชอบที่เธอเป็นคนขี้อาย
เซี่ยชีหรั่นกังวลว่าหากจิ่วจิ่วยังคงตามพวกเขาคงต้องถ่ายรูปให้พวกเขา เดี๋ยวก็ได้เล่นบทจูบอันร้อนแรงอีก เมื่อจิ่วจิ่วเดินมา เธอจึงรีบพูดกับเธอว่า: “เธอดูข้างหน้าสิ เหมือนว่ามีคนรวยรูปหล่อมากมาย เธอรับไปหาเขาสิ หากหาพวกเราไม่เจอ ก็โทรเบอร์ของคุณเย่นะ”
“ไม่ใช่โม่เหรอ?” จิ่วจิ่วกะพริบตาอย่างซุกซน หลังจากเห็นเย่เชินหลินถลึงตาใส่ จึงรีบวิ่งจากไป
ทั้งสองคนจับมือกัน เดินไปเพียงไม่กี่นาที ลมของคลองที่พัดมาแม้จะไม่ค่อยเย็น แต่ในใจกลับรู้สึกสบายมาก
เมื่อได้ยินเสียงของน้ำพุ และเสียงของดนตรี ใจของเซี่ยชีหรั่นก็เริ่มเปลี่ยนเป็นรู้สึกแปลกๆ รู้สึกคุ้นเคยมาก เป็นเพราะความฝันของเมื่อคืนหรือเปล่า?”
เมื่อทั้งสองคนจับมือกัน ก้าวขึ้นบันไดไปอีกขั้นแล้วอีกขั้น และเมื่อหยุดลงใกล้ๆกับน้ำพุเพียงไม่กี่เมตร เซี่ยชีหรั่นมองดูม่านน้ำที่มีความหนาแน่น แล้วรู้สึกมึนงงเหมือนในความฝันของเธอ
แล้วคนที่อยู่ในความฝันคือเย่เชินหลินเหรอ? เธอจำได้ว่าในความฝัน เธอได้เห็นใคร และไล่ตามไป แต่ก็เหมือนว่าหาไม่เจอแล้ว