สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่320 สาวใช้ตัวแสบ224

ตอนที่320 สาวใช้ตัวแสบ224
ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจแล้ว ผู้ชายคนนี้นับจากนี้ไปคงจะไม่มีความรักหลงเหลือให้เธอเลยแม้แต่น้อยแล้ว
ไม่ว่าเขาจะเย็นชากับเธอแค่ไหน เธอก็สมควร เพราะเธอหาเรื่องใส่ตัวเอง
เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นเข้ามาในห้องของเธอ หมอที่มีชื่อเสียงทั้งสองคนยืนรอเธออยู่ข้างในแล้ว เขาวางเธอลงบนเตียงเบาๆ แล้วหันกลับไปบอกจิ่วจิ่วให้เตรียมของใช้สำหรับผู้หญิง
“คุณเย่ เธอเป็นอะไรมา?” หมอห้าวถาม
“เธอตั้งครรภ์ เมื่อครู่มีเลือดไหล…ต้องรักษาลูกฉันไว้ให้ได้! หมอห่าว ฉันขอร้องคุณล่ะ!”
“คุณเย่ครับ คุณอย่ากังวลไป ผมจะทำให้ดีที่สุด!” หลังจากหมอห่าวพูดจบ ก็เดินไปข้างเตียงของเซี่ยชีหรั่น นำแผ่นรองข้อมือที่ใช้วัดชีพจรการเต้นของหัวใจ ให้เซี่ยชีหรั่นวางมือไว้
สายตาของเย่เชินหลินเดี๋ยวไปมองไปยังมือของนิ้วของหมอที่วางไว้บนข้อมือบางเล็ก เดี๋ยวก็วางไว้บนท้องที่ผอมบาง
ไม่รู้ว่าเป็นผลทางจิตวิทยารึเปล่า ทำให้รู้สึกเหมือนว่าท้องน้อยยุบลงไป ไม่เหมือนก่อนหน้านี้
หมอห่าวตั้งใจมาก แต่คิ้วก็ยังขมวดบ้างเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นประหม่ามาก แม้กระทั่งฝ่ามือก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ หน้าผากก็มีเหงื่อไหลออกมามากโดยไม่รู้ตัว
เธอหวังอย่างยิ่งให้หมอห่าวพูดว่า เด็กปลอดภัยแล้ว แค่ปัญหาเล็กน้อย
“ประจำเดือนของเธอมาครั้งล่าสุดเมื่อไหร่?” นานกว่าหมอห้าวจะถามคำนี้ออกมา
“น่าจะเป็นวันที่23ของเดือนที่แล้ว”
“อืม” หมอห่าวพยักหน้า แล้วหันศีรษะไปพูดกับเย่เชินหลิน: “คุณเย่ ไม่ได้มีการเต้นของชีพจร ของเด็ก ชีพจรของเธอแสดงให้รู้ว่า…แค่เธอมาประจำเดือน”
ปฏิกิริยาของเซี่ยชีหรั่นนั้นตกตะลึง ดูเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่า ประจำเดือนใกล้มาแล้วจริงๆ วันนี้เป็นวันที่20 บางทีประจำเดือนของเธอก็มาเช้า แต่เพราะครั้งนี้ ในใจคิดแต่ว่าจะต้องตั้งครรภ์ลูกของเย่เชินหลินแน่นอน เลยทำให้ลืมเรื่องที่ประจำเดือนจะมา
สรุปเรื่องที่ธรรมดาเรื่องหนึ่งทำให้กลายเป็นเรื่องที่น่าตกใจ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอายมาก แต่เวลานี้เธอไม่อาย เพราะในใจเต็มไปด้วยเย่เชินหลิน
“คุณเย่คะ คุณได้ยินรึยัง? ไม่ได้ท้องค่ะ! ไม่ได้ท้อง แค่…แค่มา…”
“เธอดีใจที่ไม่ได้ท้องเหรอ?” น้ำเสียงของเย่เชินหลินเย็นชามาก สายตาก็มองเธอด้วยความเย็นชา
เขาไม่ได้มีความสุขกับข่าวสารที่ได้รับเลย เขาจ้องมองไปยังผู้หญิงที่ดูแล้วมีสีหน้าซีดขาวที่อยู่บนเตียง เธอได้ยินว่าเธอแค่มาประจำเดือน ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น แต่เขา ทำไมถึงผิดหวัง เขาคิดว่าในท้องของเธอจะมีลูกของเขา
ตอนนี้ไม่มีเด็กแล้ว เขาเป็นพ่อของลูก เขาจะไม่รู้สึกดีได้ยังไง
แต่แม่ของลูกล่ะ? เธอดีใจมากที่ไม่ได้ท้อง ก็ใช่ เธอไม่คิดที่จะคลอดให้เขา ไม่มีผลลัพธ์ใดที่ดีที่สุดสำหรับเธอ
“ไม่ใช่นะคะ!” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วพร้อมส่ายหัวเธออยากจะอธิบายให้เขา
ไม่มีลูก เธอก็ผิดหวังมาก และก็โดดเดี่ยวมาก แต่เมื่อเธอเห็นความโกรธและความสิ้นหวังของเย่เชินหลินที่คิดว่าเธอแท้งลูกนั้น เธอรับไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้เธอกำลังคิดว่า หากไม่ได้ท้อง ก็ยังดีกว่าแท้งลูก
หลังจากมีประจำเดือนครั้งนี้แล้ว ก็ยังสามารถตั้งครรภ์เด็กน้อยให้เขาได้ โอกาสของพวกเขาก็จะมีมากขึ้น
“ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว!” เขาพูดอย่างเยือกเย็นและแข็งกระด้าง แล้วสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชากับหมอห่าวทันทีว่า: “หมอห่าว คุณดูว่าควรจะสั่งจัดยาอะไรให้เธอไหม ก็ออกใบสั่งยาได้เลย”
ในใจหมอห่าวถอนหายใจ รู้สึกว่าสองคนนี้คบกันทำไมดูเหนื่อยขนาดนี้ เสียดายที่เขาเป็นแค่คนนอก ก็ไม่ดีหากพูดอะไรไป
“ร่างกายของเธออ่อนแอตั้งแต่เด็ก ความหนาวจัดนั้นรุนแรง เลยทำให้เจ็บประจำเดือนรุนแรง ผมจะออกใบสั่งยาช่วยให้เธอปรับสมดุล คุณเย่สบายใจได้”
เย่เชินหลินพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: “ขอบคุณ แล้วแต่ควร”
หมอห่าวตรวจชีพจรอีกครั้ง ถามเซี่ยชีหรั่นบางคำถาม อย่างเช่นมือเท้าหนาวไหม ปกติจะเย็นประมาณช่วงเดือนไหน แล้วตรวจดูลิ้นของเธอ แล้วตรวจดูฝ่ามือ แล้วออกใบสั่งยาด้วยความมั่นใจ
“ขอบคุณค่ะ!” เมื่อเห็นว่าหมอห่าวกำลังจะออกไป เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นและพูดขอบคุณ
เมื่อหมอห่าวออกไปแล้ว จิ่วจิ่วกลับเข้ามา เมื่อเข้ามาถึงก็ถามเซี่ยชีหรั่นด้วยความกังวล: “ชีหรั่นเป็นยังไงบ้าง? ลูกต้องไม่เป็นอะไร ใช่ไหม?”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้า และพูดเสียงเบา: “คุณหมอบอกว่าไม่ได้ท้อง แค่ประจำเดือนมา”
เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเคร่งขรึม มองเสร็จแล้ว ก็หันหลังเดินออกไป
“โม่!” เซี่ยชีหรั่นเรียกเขา เขาไม่หันหลังกลับ
“คุณเย่คะ!” เธอเปลี่ยนคำเรียกสรรพนาม เขายังคงไม่เพิกเฉยเธอ เมื่อเดินออกจากประตูห้องของเธอ เขาก็ปิดประตูอย่างรุนแรง
“คุณเย่…” น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นไหลลงแก้มอีกครั้ง
เธออยากจะพูดคำหนึ่งกับเขาจริงๆ ว่าไม่เป็นไร ครั้งนี้ไม่ได้ตั้งครรภ์ พวกเรายังมีโอกาสมากมาย ฉันจะพยายาม แต่เขาเหมือนว่าไม่อยากฟังเธอพูดเลย
“ชีหรั่น เหมือนว่าเขาจะโกรธมาก เธอไปใส่ผ้าอนามัยก่อนดีไหม? อาบน้ำอุ่น แล้วค่อยไปหาเขาอย่างสดชื่น บางทีตอนนั้นเขาอาจจะโกรธน้อยลง แล้วอาจะจะฟังเธอพูดได้”
“เขาจะฟังฉันพูดไหม?” เซี่ยชีหรั่นมองจิ่วจิ่ว ถามอย่างเหม่อๆ
ท่าทางเธอแบบนั้น จิ่วจิ่วเจ็บปวดจริงๆ และรีบปลอบโยนเธอ: “ฟังสิ เธอก็ต้องสงบลง พวกเราไปอาบน้ำกันเถอะ”
เซี่ยชีหรั่นถูกจิ่วจิ่วลากเข้าไปห้องอาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อนอนกางเกงนอน
“ชีหรั่น เธอเล่าให้ฉันฟังได้ไหม ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ฉันเป็นห่วงแทบตาย ฉันคิดแต่ว่า ต้องโทษฉัน ถ้าหากฉันคอยอยู่ข้างๆเธอ บางทีเธอกับคุณเย่อาจจะไม่มีความขัดแย้งกันก็ได้”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว และพูดเสียงเบา: “เรื่องนี้จะโทษเธอได้ยังไง แล้วเธอก็ถอนหายใจอีกครั้ง และพูดกับจิ่วจิ่ว: “ฉันเห็นคนคนหนึ่ง ฉันรู้สึกว่าเหมือนเสี่ยวจุน ตอนนี้ฉันกำลังสงสัยว่าสรุปแล้วฉันเห็นรึเปล่า เป็นเพราะเมื่อคืนฉันฝัน เอาความฝันและความจริงมารวมกัน เลยทำให้เกิดภาพมายา แต่เวลานั้นฉันรู้สึกแปลกมากว่ามันเกิดขึ้นจริง เหมือนว่าฉันจะเห็นเขายืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้ไหม? หลังจากเสี่ยวจุนจากไป ไม่รู้ว่าฉันฝันถึงเขานับไม่ถ้วนเลย
ตอนที่ฉันเห็นเขา ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จริงๆ ฉันจำไม่ได้ว่าฉันอาจจะกำลังตั้งท้อง ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว เหมือนฉันเป็นบ้าแล้ว ฉันวิ่งไปตามทางคนนั้น โม่วิ่งตามฉันอยู่ข้างหลัง ฉันยังตื่นเต้นแล้วบอกกับเขาว่าฉันเจอโม่เสี่ยวจุน เพราะฉันผิดเอง ฉันสับสนมากจริงๆ”
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ชีหรั่น เราพักผ่อนก่อน สงบลง แล้วเธอค่อยไปอธิบายให้คุณเย่ดีๆ ฉันรู้สึกว่าเขาคิดว่าเธอท้องจริงๆ ตอนนี้เธอไม่ได้ท้อง เขาต้องผิดหวังมากแน่นอน อีกอย่างเธอยังเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขา เขาเอาแต่ใจขนาดนั้น เขาจะต้องอิจฉาและหึงแน่นอน
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้นิสัยของเขา ดังนั้นเลยเสียใจทีหลังและโทษตัวเอง
เธออยากจะไปพูดกับเขาให้ชัดเจนเป็นเวลาแรก ไม่อยากให้เขาโกรธเพียงลำพัง แต่เธอก็เข้าใจว่าสิ่งที่จิ่วจิ่วพูดนั้นถูก ตอนนี้เธอยังไม่สงบลง เขาก็ยังคงโกรธอยู่ มันจะดีกว่าหากให้เวลากับทั้งสองคน
“ฉันไม่เป็นไรแล้วจิ่วจิ่ว เธอก็ไปพักผ่อนเถอะ นี่ก็ไม่เช้าแล้ว”
“ชีหรั่น ฉันจะให้เธอดูรูปถ่าย” จิ่วจิ่วอยากจะเบี่ยงเบนความสนใจจากเธอ ดังนั้นจึงหยิบมือถือของเซี่ยชีหรั่นออกมาจากกระเป๋า เปิดรูปพวกนั้นให้เซี่ยชีหรั่นดู”
ถ่ายรูปออกมาได้กลมกลืน และสวยงามมากจริงๆ แต่ตอนนี้เมื่อเซี่ยชีหรั่นดูรูปพวกนี้แล้ว ในใจยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ
เธอไม่รู้ว่าเธอกับเย่เชินหลินจะสามารถมีช่วงเวลาแบบนี้ได้อีกไหม เหมือนว่าความสวยงามทั้งหมดจะงดงามเหมือนดอกไม้ไฟ แต่ก็สั้นพอๆกันกับดอกไม้ไฟ
สมมุติหากไม่เคยเกิดขึ้น ก็จะไม่คาดหวังสูง ตอนนี้ได้ลิ้มรสความสวยงามในใจของเขา แต่ก็เปลี่ยนไปทันที ในใจก็รับไม่ได้
จิ่วจิ่วรู้สึกว่าตัวเองก็มีหาคำพูดไม่เป็นเป็นบางครั้ง เห็นใบหน้าที่เจ็บปวดของเซี่ยชีหรั่น ก็หาคำพูดมาปลอบเธอไม่ได้
เมื่อเห็นความคิดของจิ่วจิ่ว เซี่ยชีหรั่นก็อมยิ้ม และพูดว่า: “ไม่เป็นไร เขาก็นิสัยไม่ดีแบบนี้ ฉันเกลี้ยกล่อมเขาได้อยู่แล้ว สบายใจได้ รีบกลับไปนอนเถอะ!”
“ก็ได้! ฉันเอารูปภาพพวกนี้บันทึกไว้แล้วก็จะไปนอน”
เซี่ยชีหรั่นดูจิ่วจิ่วจัดการ แล้วบอกเธอว่า: “รูปภาพพวกนี้เธอส่งออกได้ แต่จะต้องเพิ่มรหัส ไม่สามารถส่งไปทั่ว หากไม่ได้รับอนุญาตจากเขา หากส่งออกไปแล้ว เขาต้องคิดว่าฉันจงใจ”
จิ่วจิ่วพยักหน้า “ชีหรั่นฉันรู้แล้ว ฉันจะเพิ่มรหัส”
จิ่วจิ่วรีบจนลืม แล้วเกลี้ยกล่อมเซี่ยชีหรั่นอีกครั้งก่อนจะออกไป
หลังจากเธอเดินจากไป ช่วงท้องของเซี่ยชีหรั่นยังคงเจ็บอยู่ หมอห่าวบอกว่าดึกแล้ว พรุ่งนี้เช้าถึงจะให้ยาเธอได้ เธอทนกับความเจ็บ นั่งบนเตียงสักครู่ แล้วคิดอย่างละเอียดอีกครั้งว่าจะพูดกับเย่เชินหลินยังไงดี
เมื่อเซี่ยชีหรั่นเดินมาถึงหน้าประตูห้องของเย่เชินหลิน ประตูของเขาปิดสนิท มีกลิ่นควันหนาทึบลอยออกจากห้องข้างใน
เหมือนว่าเวลาที่เขาเครียดมากๆจะชอบสูบบุหรี่ เซี่ยชีหรั่นเคาะประตูห้องของเขา ได้ยินคำว่า”เข้ามา”แค่ประโยคเดียวของเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วจึงเปิดประตูเข้าไป
ที่เขี่ยก้นบุหรี่ตรงหน้าของเย่เชินหลินนั้นเต็มแล้ว ทั้งห้องถูกปกคลุมไปด้วยควันหนาของบุหรี่ แม้กระทั่งมองคนก็มองไม่ค่อยชัดเจน
เซี่ยชีหรั่นกลัวกลิ่นบุหรี่มากที่สุด เมื่อได้กลิ่นก็จะอดไม่ได้ที่จะไอออกมา
เย่เชินหลินเม้มริมฝีปากแน่น มองเธออย่างเย็นชา และไม่พูดสักคำ ความสัมพันธ์ของพวกเขาในคืนนี้ จากความงดงามมาก ก็กลับกลายเป็นความเยือกเย็น เพียงแค่เขาเห็นเธอ ก็จะนึกถึงเธอที่ไร้วิญญาณที่วิ่งไล่ตามภาพลวงตาอย่างสิ้นหวัง
“โม่!” เซี่ยชีหรั่นหยุดเดินตรงหน้าเขา น้ำเสียงเรียกอย่างนุ่มนวล
“ไม่ต้องเรียกแบบนี้แล้ว!” น้ำเสียงของเขาเย็นชา เหมือนว่าเซี่ยชีหรั่นก็ถูกเขาหยุดแช่แข็งไว้ แม้จะรู้ว่าเธอโกรธ แต่เขาให้ถอนคำเรียกสรรพนามนี้ แต่ก็ไม่มีเหตุผล ในใจของเธอก็ยังขมขื่น
“ก็ได้ ฉันจะไม่เรียก” เธอหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้ายังคงมองเขาอย่างสงบ แล้วอธิบายด้วยน้ำเสียงเบา: “ที่ฉันมาเพราะอยากจะบอกคุณ ว่าครั้งนี้ไม่ได้ท้อง ฉันก็ผิดหวังมาก ในใจของฉันก็รู้สึกไม่ดี ตอนนั้นที่เธอพูดแบบนั้นไป แค่ไม่อยากมีเด็กแล้วก็แท้งทำให้คุณผิดหวัง”