สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่339 สาวใช้ตัวแสบ243

ตอนที่339 สาวใช้ตัวแสบ243
ข้ออ้างที่ส้งหลิงหลิงใช้ไปห้องครัวคือให้ทุกคนไปเตรียมอาหารเที่ยงของเซี่ยชีหรั่น
เมื่อผู้หญิงแกร่งนั้นเห็นส้งหลิงหลิงเดินมา เธอก็รีบเดินเข้าหา เมื่อส้งหลิงหลิงส่งสายตาไป เซียวเสี่ยวลี่ก็รีบลากผู้หญิงที่ใส่เสื้อสีม่วงออกไปคุยกัน
“คุณส้ง คุณเซียวบอกว่าคุณจะให้ฉันแปดหมื่นหยวน และยังจะจัดงานให้สามีฉันด้วย คุณขนาดขนาดนี้ ต้องไม่กลับคำแน่ใช่ไหมคะ”ส้งหลิงหลิงเป็นคนสุดท้ายที่สามารถช่วยเธอได้ เธอเลยพูดประจบส้งหลิงหลิง แต่คาดไม่ถึงส้งหลิงหลิงเดินไปหาเธอแล้วยกมือตบลงหน้าเธอไปสองที“อีคนไม่เอาไหน ไร้ประโยชน์ แกได้ทำอะไรให้มันแล้ว แกไม่ได้ทำอะไรเลยก็โดนไล่ออกแล้ว ยังกล้ามาถามฉันเอาเงินแถมยังให้ฉันช่วยหางานด้วย ฉันบอกนะฉันไม่ได้ทำเอาแกตายมันก็ถือว่าฉันใจดีแล้ว ถ้าแกกล้าไปพูดว่าเป็นฉันสั่งให้แกไปหาเรื่องเซี่ยชีหรั่น ฉันจะให้ครอบครัวของแกตายไปกับแก”
ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ ในใจของส้งหลิงหลิงก็มีไฟแห่งความโกรธลุกอยู่ แต่เธอก็ไม่สามารถระบายมันออกมาได้ ตอนนี้ผู้หญิงแกร่งคนนี้ก็โดนไล่ออกแล้ว เลยอารมณ์เสียไปใส่เธอเพื่อระบายความโกรธในใจออกมา
ผู้หญิงแกร่งคนนั้นคิดไม่ถึงว่าส้งหลิงหลิงจะไม่ยอมรับ เธออยากจะไปโต้แย้งกับส้งหลิงหลิงแต่ก็กลัวอำนาจของเธอ ถ้าเธออยากจะทำเอาตนเองกับสามีให้ตายคงจะง่ายมาก
“คุณส้ง ฉันผิดแล้ว ฉันไร้ประโยชน์ เงินนั้นฉันไม่เอาแล้ว คุณช่วยหางานให้ฉันกับสามีฉันหน่อย ฉันขอร้อง”ผู้หญิงแกร่งนั้นขอร้อง
ส้งหลิงหลิงมองเธอด้วยสายตารังเกียจ ทั้งๆที่มีรูปร่างที่ใหญ่โต ถ้าต่อยเซี่ยชีหรั่นต้องไม่แพ้แน่ แต่กลับไร้ประโยชน์อย่างนี้ ส้งหลิงหลิงยิ่งคิดยิ่งรู้สึกโกรธ เลยตะโกนว่า“แกคุกเข่าลงมา”
ผู้หญิงแกร่งนั้นก็คุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง ส้งหลิงหลิงก็ตบหน้าเธอต่อเนื่องจนเกิดเสียงเพี้ยน ๆไม่หยุด ตบจนเธอหายโกรธถึงจะหยุดลง
“คุณได้ตบได้ด่าฉันไปแล้ว ฉันขอร้อง คุณใจดีช่วยหางานให้เราเถอะค่ะ”ผู้หญิงแกร่งนั้นร้องไห้และพูดขอร้อง
“งานไม่มี แต่เงินมี เพียงแค่แกกล้าไปเอา ก็เอากับพ่อฉันเลย”ส้งหลิงหลิงพูดจบก็หันตัวเดินออกไป
เซี่ยชีหรั่นนอนถึงตกค่ำถึงตื่นขึ้นมา ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา ควันให้ห้องได้หายไปหมดแล้ว เย่เชินหลินนั่งอยู่ข้างหน้าคอมตั้งใจทำงานอยู่ เธอมองหน้าด้านข้างของเขาอย่างหลงใหล เหมือนกับว่าความดีที่เขามีต่อเธอเป็นแค่สิ่งชั่วคราว แต่เธอก็ยังหลงใหลเข้าไป
เธอไม่เอ่ยปากพูด แค่มองเขาอย่างเงียบทันใดนั้นท้องของเธอก็ร้องจ๊อกๆ เย่เชินหลินยิ้มที่มุมปากแล้วหันมามองเธอ
สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนเดิม แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย“ทำไมนอนนานขนาดนี้”
คุณยังถามอีก！ก็เพราะคุณนี่ เซี่ยชีหรั่นบ่นเขานิดๆ แต่ในใจกลับรู้สึกหวาน
เขาลุกขึ้น เดินมาหาเธออย่างสง่างาม มุมปากยิ้มชั่วไร้“มองฉันแบบนี้ คืออยากจะนอนถึงพรุ่งนี้เช้าใช่ไหม”
“ฉัน….ฉันมองคุณแบบไหนกัน แค่มองแบบปกตินี่”เซี่ยชีหรั่นพึมพำ หน้าเธอก็แดงขึ้น เธอในแบบนี้ดูสวยงามยิ่งขึ้น ทำให้เขายิ่งรู้สึกอยากจูบเธอ
เธอยังไม่รู้อะไรเขาก็จูบลงมาอีกแล้ว แถมยังจูบนานๆ
สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ถ้าไม่ใช่กลัวร่างกายเธอทนไม่ไหว เขาจะต้องกดทับเธออีกครั้งแน่นอน
“อยากกินอะไร”เขาถาม
“แล้วแต่ค่ะ กินอะไรก็ได้ ฉันหิวแล้วจริงๆ”
เย่เชินหลินโทรไปให้พ่อบ้าน ไม่นานจิ่วจิ่วก็ส่งกับข้าวของเซี่ยชีหรั่นเข้ามา
เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่กินข้าวบนเตียงของเย่เชินหลิน จิ่วจิ่วเห็นใบหน้าเธอแดงก่ำ แถมบริเวณคอยังมีรอยจูบอยู่เป็นแถว เธอก็ชัดเจนขึ้น แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือเซี่ยชีหรั่นก็แค่มาขอลากับคุณชายเท่านั้นก็โดนเขากินนานขนาดนี้หรอ พลังของคุณชายนี่…..
“จิ่วจิ่ว เธอไปบอกกับหมอห่าวที”เย่เชินหลินออกคำสั่ง
เซี่ยชีหรั่นสัญญาแล้วว่าจะไม่คิดถึงคนนั้นอีก แต่เขายังต้องสืบสวนช่วงหนึ่ง ก่อนที่แน่ใจว่าหัวใจเธอมีแต่เขาคนเดียว เขาจะไม่ให้เธอท้องแน่นอน
จิ่วจิ่วอดไม่ได้เหลือบมองไปเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นกลับยิ้มและพูดว่า“ไปเถอะ คุณเย่รับปากกับฉันแล้ว ต่อไปถ้าฉันอยากจะออกไป ก็ออกไปกับเธอได้ ดีใจไหม”
“จริงหรอ ดีมากเลยค่ะ ไอหยา ต่อไปเราก็ไปช็อปปิ้งทุกวัน ฉันบอกกับเธอ ข้างนอกอะผู้ชายหล่อๆเต็มไปทั่ว….เอ่อ…..”จิ่วจิ่วมองเห็นสายตาอันเย็นชาของใครบางคนก็รีบหยุดลงทันที แล้วพูดประจบว่า“แน่นอนว่าไม่มีใครแทบคุณชายเราได้เลยค่ะ ชีหรั่นของเรานะเป็นคุณนายของเรา คนพวกนั้นต้องไม่ข้ามสายตาของเธอแน่นอน คุณเย่ ฉันสาบานว่าฉันจะช่วยจับตาดูคุณนายให้ดี ไม่ให้เธอสวมเขาให้คุณแน่นอน”
หน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงก่ำทันที แล้วพูดว่า“เธออย่าเหลวไหล”
เธอกลัวว่าถ้าเย่เชินหลินเปลี่ยนใจขึ้นมา ไม่ให้เธอออกไปแล้ว งั้นจิ่วจิ่วต้องผิดหวังแน่นอน
“ได้ๆๆๆ ฉันไม่พูดแล้ว ฉันไปหาคุณหมอห่าวดีกว่า”จิ่วจิ่วก็เข้าใจความหมายของเซี่ยชีหรั่น กลัวยิ่งอธิบายเรื่องมันยุ่งหยิงขึ้น เลยหนีไปดีกว่า
หลังจิ่วจิ่วหนีไป เย่เชินหลินดูเหมือนยังคิดเรื่องนี้อยู่
“เมื่อออกไปห้ามไปมองคนอื่น ถ้าฉันจับได้ ต่อไปเธออย่าคิดจะออกไปอีก”สีหน้าเขาดูมืดมนมาก
เซี่ยชีหรั่นรีบอธิบายว่า“ฉันจะไม่ทำแบบนั้นหรอก อีกทั้งจิ่วจิ่วก็สาบานไปแล้วนี่”
“มันเชื่อถือได้หรอ”
ผู้ชายคนนี้ขี้เหนียวจังเลย เซี่ยชีหรั่นแอบคิดในใจ แต่ก็ยังพูดกับเขาดีๆ แล้วสัญญากับเขาอีกครั้ง เขาถึงวางใจ
ตอนคืนเย่เชินหลินอยากจะให้เซี่ยชีหรั่นค้างในห้องของเขา แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าตนเองพิเศษเกินไป เลยให้เธอกลับไปนอนห้องตนเอง
วันที่สองหลังกินอาหารเช้าเสร็จ จิ่วจิ่วก็รีบลากเซี่ยชีหรั่นออกไป ก่อนพวกเธอจะออกไปเย่เชินหลินกำชับพ่อบ้านเป็นพิเศษว่าทุกครั้งที่เซี่ยชีหรั่นออกไป คนรับรถที่ไปส่งเธอต้องเป็นคนที่มีฝีมือ แถมยังต้องพาผู้คุ้มกันอีกคนด้วย เพื่อความปลอดภัยของเธอ
แน่นอน ต้องเป็นการปกป้องและการจับตาดูเธออยู่แล้ว
แต่ไปไหนมาไหนล้วนมีสองคนติดตามอยู่ จิ่วจิ่วรู้สึกหงุดหงิดมาก เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน แต่เธอรู้ว่าที่เย่เชินหลินให้เธอออกมา ก็เป็นการถอยของเขาแล้ว เธอมีแต่ค่อยๆชินมันไป
ตอนที่จะถึงร้านของเชอเฮ่า หัวใจของจิ่วจิ่วเต้นเร็วขึ้น
“ชีหรั่น เธอสัมผัสหน่อยสิ หัวใจแนเต้นเร็วขนาดนี้ เธอว่าฉันเป็นชอบเขาไปแล้วใช่ไหม”จิ่วจิ่วจับมือของเซี่ยชีหรั่นลากไปจะจับหน้าอกของเธอ
“เอาละ อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวคนอื่นมองว่าเราเป็นเกย์นะ”เซี่ยชีหรั่นหยอกเลาะเธอ
“ใช่สิ ที่เธอพูดก็มีเหตุผล”
เซี่ยชีหรั่นย้มเบาๆ แล้วเดินเข้าไปในร้านกับเธอ
“คนไหนอะ”เซี่ยชีหรั่นแอบถามจิ่วจิ่วเบาๆ
“นี่ เฟ่ยจื่อเถิง พาร์ทเนอร์ของคุณล่ะ”จิ่วจิ่วเดินไปหน้าเคาร์เตอร์ถามเฟ่ยจื่อเถิง
“เชอเฮ่าหรอ เขายกเลิกสัญญากับฉันแล้ว และหุ้นส่วนของเขาฉันก็ซื้อมาแล้ว ตอนนี้ร้านนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว”
“อะไรนะ”จิ่วจิ่วพูดด้วยเสียงดัง เซี่ยชีหรั่นรีบไปดึงแขนของเธอ กลัวเธอจะตื่นเต้นมากเกินไป
“แล้วเขาไปไหนแล้ว ไปทำอะไร คุณบอกฉันได้ไหม ฉันต้องไปหาเขาให้เจอ ฉันเหมือน…เหมือนหลุมรักเขาไปแล้ว ดังนั้นฉันต้องหาเขาให้เจอ”จิ่วจิ่วตื่นเต้นมาก แถมยังกล้าหาญ ที่เธอพูดว่ารักออกมาตรงๆทำให้เฟ่ยจื่อเถิงอึ้งไป
“เขาไม่ได้บอกว่าเขาไปไหน เดิมทีเขาก็เป็นคนชอบอิสระ คงจะไปเที่ยวโลกแล้วมั้ง เธอยังมีเรื่องอื่นไหม ถ้าไม่มีแล้วฉันก็ขอตัวละ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ”เฟ่ยจื่อเถิงพูดจบก็เดินจากไป
จิ่วจิ่วอยากจะไปลากเขาไว้แต่โดนเซี่ยชีหรั่นห้ามเธอก่อน เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวกับเธอให้เธออย่าถามต่อ
หลังเฟ่ยจื่อเถิงออกจากร้านก็ไปหาเชอเฮ่าที่ห้องของเขา ก็เห็นเขากำลังสูบบุหรี่ที่นั่น
“นี่ ผู้หญิงคนนั้นไม่เลวนะ ทำไมแกต้องหลบหนีเธอหล่ะ วันนี้เธอมายังมาบอกว่ารักแกในร้านนะวุ้ย ฉันอะไม่อยากหลอกเธอจริงๆ ดูสิ เธอทั้งบริสุทธิ์ทั้งกล้าหาญ แกไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อเธอเลยหรอ ถ้าแกไม่ชอบจริงๆงั้นฉันก็เอาแล้วนะ”
เชอเฮ่ายังคงสูบบุหรี่อยู่เงี่ยบๆ เนิ่นนานเขาถึงค่อยๆพูดขึ้น“ดีตรงไหน แกชอบแกก็เอาไปเลย ฉันไม่สนใจ”
“แกไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นหรอ ฉันบอกแกนะ วันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งมากับจิ่วจิ่ว เธอสวยเหมือนนางฟ้าเลย ฉันเองก็ผ่านผู้หญิงมาตั้งเยอะ แต่ผู้หญิงวันนี้ฉันว่าฉันไม่คู่ควรกับเธอ ”