สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่343 สาวใช้ตัวแสบ247

ตอนที่343 สาวใช้ตัวแสบ247
“ต้าจ้วงบอกว่าเป็นเธอให้เขาทำ เธอยอมรับไหม”เสียงของเย่เชินหลินไม่ได้เย็นชามาก แต่เป็นเสียงที่ถามด้วยความเป็นจริง
“ฉัน คุณเย่ ฉันขอโทษ ฉันยอมรับ เป็นฉันทำผิด เป็นฉันทำทั้งหมด”ผู้หญิงคนนั้นยังคงสั่นอยู่ แต่ก็ยอมรับไป
“เธอกับเซี่ยชีหรั่นมีความแค้นอะไร？”เย่เชินหลินถาม เธอรีบส่ายหัว“ไม่มีค่ะ”
“งั้นทำไมไปลงมือกับเธอ”เสียงของเย่เชินหลินดังขึ้น ทำให้ผู้หญิงคนนั้นยิ่งสั่นแรงขึ้น
“ไม่ได้เพื่ออะไร ฉัน…”
ผู้หญิงคนนั้นเหมือนกำลังปกปิดอะไรอยู่ ดูเหมือนกลัวว่าคนลับหลังนั้นจะหาเรื่องเธอ
เย่เชินหลินมองเธอแล้วก็หันตัวเดินกลับ นั่งลงบนโซฟาจึงค่อยๆพูดขึ้น“เธอเข้ามา มาพูดตรงนี้”
ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นมา เดินโซเซไปที่ข้างๆเย่เชินหลิน เพราะเธอทำผิดเลยไม่ได้ยืน ต้องคุกเข่าลงตอบปัญหาเขา
“ยืนขึ้นได้”เย่เชินหลินออกคำสั่ง ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นมา
“ในเมื่อไม่มีความแค้นอะไร งั้นก็เป็นคนที่มีความแค้นกับเธอให้เธอมาทำ บอกฉันมาเป็นใคร ฉันจะปล่อยเธอ”เย่เชินหลินถามด้วยเสียงหนักแน่ แม้จะถามผู้หญิงคนนั้นอยู่แต่สายตากลับมองไปส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงสบสายตากับเขาโดยไม่มีความหวาดกลัวใดๆ เหมือนเรื่องนี้เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง
หรือเธอจะไม่ใช่คนที่อยู่ลับหลัง คงจะเป็นคนอื่นมาทำ ถ้าไม่มีหลักฐานเย่เชินหลินจะไม่ยืนยันว่าเป็นเธอทำ
แต่ถ้าผู้หญิงคนนี้บอกมาตรงๆว่าเป็นส้งหลิงหลิงหรือเซียวเสี่ยวลี่ หรือฟางลี่น่า ส้งหลิงหลิงก็ไม่มีโอกาสอยู่ข้างๆเธออีกต่อไป
“ไม่ ฉันพูดไม่ได้ ถ้าพูดแล้วน้องชายฉันจะต้องเสียชีวิตแน่นอน ฉันขอร้องนะคุณเย่ เป็นฉันผิดเอง คุณให้ฉันติดคุกก็ได้ แต่ฉันพูดไม่ได้จริงๆ”ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้แล้วคุกเข่าลงอีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้เสียชีวิต ถึงเธอจะโดนตัดสินจำคุกโทษของเธอก็ไม่ได้หนักมาก แต่ถ้าพูดคนที่ลับหลังออกมา น้องชายของเธอต้องเสียชีวิตแน่นอน
“เธอคิดว่าเธอไม่พูด ฉันก็ไม่สามารถเอาชีวิตของคนในครอบครัวเธอแล้วหรอ”สายตาของเย่เชินหลินทำให้เธอรู้สึกกลัวยิ่งนัก
“เธอไม่พูดก็ได้ เพียงแค่เธอไม่พูด ฉันไม่เพียงแค่เอาชีวิตน้องชายเธอ ยังเอาชีวิตของคนในครอบครัวเธอไปทั้งหมด”เย่เชินหลินขู่เธออีกครั้ง เห็นเธอเหมือนไม่เชื่อ เขาก็พูดกับพ่อบ้านที่เพิ่งกลับมาว่า“ไปเอาข้อมูลของผู้หญิงคนนี้มา เอาที่อยู่ของพ่อแม่เธอมา”
“ครับ คุณเย่”พ่อบ้านตอบรับแล้วก็ไปจัดการ ผู้หญิงคนนั้นมองเย่เชินหลินด้วยความขอร้อง
เย่เชินหลินรู้ว่าเธออยากได้อะไร แล้วพูดออกมาอีกครั้ง“เพียงแค่เธอพูดออกมา แนจะรับรองความปลอดภัยของน้องชายเธอ อีกทั้งเรื่องนี้ฉันจะไม่ลงโทษเธอ”
เซี่ยชีหรั่นมองส้งหลิงหลิงตั้งแต่ต้อนจนจบ เธอกำลังคิดอยู่ว่าเธอจะกลัวไหม ถ้าผู้หญิงคนนี้พูดออกมา เธอคงจะมาทำร้ายคนอื่นไม่ได้อีก
“เป็น…เป็นหัวหน้าหวีค่ะ เป็นเขาบับบังคับให้แนทำ”สุดท้ายเธอก็พูดความจริงออกมา
“หวีหงทาว？”เย่เชินหลินขมวดคิ้ว
“ใช่ค่ะ เป็นหัวหน้าหวี”ผู้หญิงคนนั้นไม่สนอะไรแล้ว และพูดความจริงทั้งหมดออกมา“สองวันก่อน แม่ฉันมาหาฉัน ที่จริงเธอเป็นมาแอบบอกฉันว่าหัวหน้าหวีรู้ว่าฉันทำงานที่บ้านตระกูลเย่ เลยจับน้องชายฉันไป เขาบอกว่าเซี่ยชีหรั่นทำให้ลูกสาวของเขาติดคุก เขาให้ฉันหาวิธีให้เซี่ยชีหรั่นไปที่ริมบ่อน้ำ ให้เธอตกลงไปและจมน้ำตาย เขาบอกกับแม่ฉันว่าให้ฉันไปดูว่าในนี้มีเด็กไหม ถ้ามีก็ให้เด็กหลอกเธอไป อย่างนี้คนอื่นจะไม่ปรากฏว่าเป็นฉันทำ”
คำพูดของเธอเย่เชินหลินสามารถยืนยันได้ว่าเป็นจริง
นี่ก็แสดงว่าทั้งหมดเป็นหวีหงทาวทำคนเดียว ส้งหลิงหลิงไม่มีความเกี่ยวข้อง ความเป็นไปได้ที่สองก็คือส้งหลิงหลิงเป็นคนคิดแผนขึ้นมา แล้วร่วมมือกับหวีหงทาว ความเป็นไปได้ที่สามก็คือไม่ได้เกี่ยวข้องกับหวีหงทาว เป็นส้งหลิงหลิงจ้างคนมาทำ แล้วใส่ร้ายให้หวีหงทาว
เซี่ยชีหรั่นก็คิดเรื่องในใจอยู่ และเธอก็รู้สึกว่ามีสามแบบนี้
เธอเป็นคนของเมืองหงินเจียง และก็ได้ยินมานานแล้วว่าเขาเป็นคนโหดร้าย ชอบทำเรื่องที่เอาชีวิตของคนในครอบครัวมาขู่คนอื่น หวีซานซานโดนจับ เขาเลยแค้นเธอ เลยจัดเรื่องนี้ขึ้นมา
“พ่อบ้าน สองวันก่อนแม่ของผู้หญิงคนนี้เคยมาไหม”เย่เชินหลินถาม
“คุณเย่ครับ เธอชื่อเสี่ยวฮุ่ย เป็นคนของเมืองหลินเจียง สองวันก่อนแม่เธอมาแล้วจริงๆ ตอนเห็นเธออารมณ์ของแม่ยังตื่นเต้นมาก ตอนแรกคิดว่าเป็นนานไม่ได้เจอลูกสาวเลยตื่นเต้น ดังนั้นเลยไม่ได้สังเกต”
“อื่ม ฉันรู้แล้ว แกไปหาสองคนที่เชื่อได้เฝ้าดูเสี่ยวฮุ่ยไว้ ถ้าไม่มีคำสั่งของฉัน แกห้ามให้คนอื่นเข้าใกล้เธอ”
“ครับ คุณเย่”พ่อบ้านตอบเสร็จก็ให้ผู้คุ้มกันที่เขาเชื่อใจเข้ามาพาเสี่ยวฮุ่ยไป
“เดี๋ยวก่อน”เย่เชินหลินพูดขึ้นมา ทุกคนก็หยุดฝีเท้าลง
“ต่อไปถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก อย่างเช่นคนในครอบครัวของเธอโดนจับและมาขู่พวกเธอว่าให้ไปช่วยเขาทำอะไรบางอย่าง พวกเธอต้องมารายงานที่ฉัน มีแต่ทำแบบนี้ฉันถึงจะปกป้องคนในครอบครัวพวกเธอได้ แถมฉันยังมีรางวัลให้ ตรงกันข้ามถ้าพวกเธอไม่พูดออกมา และโดนแนสืบได้เหมือนเสี่ยวฮุ่ย….”เย่เชินหลินหยุด แล้วเหลือบมองไปทุกคนจึงค่อยพูดออกมา“งั้นก็รับผิดชอบผลเอง”
“พ่อบ้าน แกไปเปิดประชุมแล้วบอกความหมายของฉันไปอีกครั้ง”
“ครับ คุณเย่”
“แยกย้ายได้ ไปทำงานของตนเองเลย เรื่องนี้จบแค่นี้ ใครห้ามพูดถึงอีก”เย่เชินหลินโบกมือ ทุกคนก็แยกย้ายไป
ตอนที่ส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่จะไป เย่เชินหลินก็พูดขึ้นมา“ไม่ใช่บอกว่าทำซุปเชื้อราสีขาวให้ฉันหรอ ให้พ่อบ้านไปกับเธอและเซียวเสี่ยวลี่ อุ่นแล้วเอามาที่ห้องฉัน”
เย่เชินหลินมองไปที่พ่อบ้านอย่างมีเลศนัย เขารีบเข้าใจความหมายของเขาแล้วตอบว่าครับ คุณเย่
เขาเข้าใจว่าเย่เชินหลินยังสงสัยส้งหลิงหลิง ดังนั้นเลยไม่อยากให้เธอมีเวลาอยู่คนเดียว นี่เขาไม่ได้ให้เขาไปอยู่เป็นเพื่อนแต่เป็นจับตาดูเธอ
เมื่อทุกคนไปหมดก็เหลือแต่เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่น
เย่เชินหลินลุกขึ้นแล้วกลับไปห้อง เซี่ยชีหรั่นเข้าใจว่าเขาคงอยากให้คนไปตรวจสอบหวีหงทาว ดูว่าเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม
เธอเดินตามหลังเขา แล้วกลับไปห้องของตนเองวางหรงหรงลง แล้วไปล้างอ่างอาบน้ำในห้องน้ำ เปิดน้ำได้เรียบร้อยแล้วถึงไปเคาะประตูของเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินโทรไปให้หลินต้าฮุย ให้เขารีบไปตรวจข้อมูลของเสี่ยวฮุ่ยแล้วไปติดต่อครอบครัวของเธอ บอกว่าเสี่ยวฮุ่ยได้ทำเรื่องสำเร็จ แล้วไปช่วยน้องชายเธอ แถมยังสืบให้ชัดเจนว่าใครไปติดต่อแม่ของเธอ เป็นหวีหงทาวหรอส้งหลิงหลิง
“เข้ามา”ตอนที่เซี่ยชีหรั่นเข้ามา เย่เชินหลินได้สั่งเรื่องนี้ไปเรียบร้อยแล้ว
“ไปอาบน้ำเถอะ แนได้เปิดน้ำเรียบร้อยแล้ว คุณในแบบนี้ต้องป่วยได้นะคะ”เซี่ยชีหรั่นเข้ามาแล้วก็พูดไปเบาๆ
เย่เชินหลินไม่ได้พูดอะไร เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเอาชุดที่สะอาดออกมา จับโทรศัพท์แล้วเดินออกไป เซี่ยชีหรั่นยังคงเดินตามหลังเขา
“เธอทำอะไร”เขาถามด้วยความโกรธ
“ฉันไปช่วยคุณ”เธอพูดเบาๆ เขาไม่ได้ถามอะไรอีก
เย่เชินหลินนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ เซี่ยชีหรั่นช่วยเขาอาบน้ำอย่างอ่อนเบา เธอปวดใจที่เขาอดทนความหนาวเย็นมานาน อีกทั้งเธอก็อยากรู้ว่าหวีหงทาวมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม
เย่เชินหลินเม้มปากอยู่ตลอด เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขากำลังโกรธอยู่
“ขอโทษค่ะคูณเย่ ฉันสร้างปัญหาให้คุณแล้ว”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆแล้วถูเจลอาบน้ำให้เขา
“เธอคิดว่าเป็นแค่สร้างปัญหาเท่านั้นหรอ”เสียงเขาเย็นชามาก
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตอบ
“เธอรู้ไหม เธอเป็นของฉัน”ทันใดนั้น เขาจับมือของเธอแล้วจ้องไปใบหน้าเล็กๆของเธอ
“บอกฉันมา หมาตัวนั้นสำคัญขนาดนี้หรอ ทำให้เธอยอมเสียชีวิตตนเองไปช่วยมัน”เขาเกลียดที่เธอไม่รักษาชีวิตตนเองมาก เพียงแค่หมาตัวหนึ่ง มันสำคัญมากเลยหรอ
เซี่ยชีหรั่นรีบอธิบาย“ฉันว่ายน้ำเป็น ถ้าฉันว่ายน้ำไม่เป็นฉันก็ไม่กระโดดลงไปหรอกค่ะ”
“แบบนั้นเรียกว่าว่ายน้ำเป็นหรอ ฉันดูไม่ออกเลยว่าเธอว่ายน้ำเป็น”เขาเห็นเธอดิ้นรนในน้ำ ถ้าเขาไม่ได้ไป เธอคงจมน้ำตายแล้ว
เรื่องนี้เขาโมโหจริงๆ เพียงนึกถึงว่าเขาไม่ได้ไป หรือเธอว่ายน้ำไม่เป็นเธอคงตายไปแล้ว ตัวเขาก็หนาวเย็นขึ้น
“ฉันว่ายเป็นจริงๆ แค่ไม่ค่อยคุ้นเคยเท่านั้น”
“เซี่ยชีหรั่น”เย่เชินหลินตะโกนออกมา เซี่ยชีหรั่นรู้สึกกลัวเล็กน้อย ตัวก็สั่นขึ้น
“ฉันผิดแล้ว ฉันไม่ควรกระโดดลงไปทั้งๆที่รู้ว่ามันอันตราย ต่อไปถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีกฉันจะไม่ทำแบบนี้ คุณอย่าโกรธแล้วนะ”เซี่ยชีหรั่นพูดแล้วยืนมือไปลูกหน้าอกของเขาให้เขาหายโกรธ