สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่348 สาวใช้ตัวแสบ252

ตอนที่348 สาวใช้ตัวแสบ252
“หรงหรง？”โม่เสี่ยวหนงพูดเสียงสูง
“อืม มันชื่อหรงหรง เธออย่าเสียงดังขนาดนั้น อย่าทำให้มันตกใจ”
“พี่ พี่นี่ขี้งกจริงๆ ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนพี่และพี่เสี่ยวจุนอยากจะให้ฉิวฉิวซื้อหรงหรง ไม่คิดว่าหลายปีผ่านไปนานขนาดนี้ พี่ยังจำเรื่องนี้ได้ เลี้ยงสุนัขตัวเล็กที่เหมือนกันไม่ว่า ยังตั้งชื่อให้มันชื่อหรงหรงเป็นพิเศษ พี่เอาคืนฉันหรอ?”
เซี่ยชีหรั่นทำอะไรไม่ถูก ความจริงแล้วเธอตั้งชื่อนี้ไม่ได้อยากจะทำอะไรโม่เสี่ยวหนง ตอนนั้นเธอก็แค่มีความคิดออกมา บวกกับเจ้าของเดิมของสุนัขตัวนี้เรียกมันว่าเสี่ยหรงฮัว เธอจึงสวนปากเรียกว่าหรงหรง แน่นอน ก็พูดไม่ได้ว่าไม่เกี่ยวกับโม่เสี่ยวจุน
“ช่างเถอะ ฉันไม่ระแวงขนาดนั้น แต่ว่า คราวหลังเธอพูดอะไรก็ระวังหน่อย อยู่ที่นี่อย่าพูดถึงชื่อเสี่ยวจุน”
“ทำไม?”โม่เสี่ยวหนงถามเธอ จากนั้นก็ยิ้มหัวเราะ พูด:“อ้อ ฉันรู้แล้ว พี่เขยจะหึง ใช่ไหม?”
เซี่ยชีหรั่นไม่ยอมรับ และไม่ปฏิเสธ แค่เปลี่ยนเรื่อง ถามเธอ:“ช่วงนี้เธอยุ่งกับโรงเรียนขนาดนั้นเลยหรอ?คาบเรียนก็ทันหมดใช่ไหม?แล้วก็ เธอมาที่นี่ยังไง นั่งรถบัสแออัด?”
“เห้อ พี่ฉันว่า พี่ก็ดูถูกฉันโม่เสี่ยวหนงเกินไป ไม่ใช่ฉันพูด แค่ฉันยกยกนิ้ว พวกชายที่ขับรถหรูก็ล้อมรอบฉันแล้ว ฉันยังจำเป็นต้องไปแออัดในรถบัสหรอ แล้วก็ พี่ดู เพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ก็ใช่นายคนนั้นโปรดฉันง้อฉัน จึงซื้อให้”
โม่เสี่ยวหนงพูดจบ อวดเพชรที่เปล่งปลั่งของเธอต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น
กับพวกเสื้อผ้ามียี่ห้อ สร้อยเพชรพวกนี้ เซี่ยชีหรั่นก็ไม่สนใจนัก สิ่งเดียวที่เธอสนใจ ที่จริงแล้วเป็นน้องสาวของเธอคนนี้　
“เสี่ยวหนง พี่ไม่อยู่ข้างเธอ เธอต้องรักษาตัวเองดีดี รู้ไหม?ตอนนี้คนแบบไหนก็มีหมด หลอกลวงเธอที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสังคมและความรักอย่างลึกซึ้งมันเยอะมาก เธอต้องตั้งใจดูให้ชัดเจนนะ”
โม่เสี่ยวหนงมีความเบะปากไปมา พูดออกมา:“คนขี้กลัว จะไปมีคนหลอกลวงเยอะขนาดนั้นได้ยังไง?ฉันบอกพี่นะ ครั้งนี้ฉันกำลังมีความรักอย่างถูกต้อง เขาพูดแล้ว รอเขาหย่าแล้ว จะขอฉันแต่งงานอย่างแรก”
“หย่า?เธอหมายความว่า เธอกำลังมีความรักกับคนที่แต่งงานแล้ว ?”เซี่ยชีหรั่นที่ปกติเงียบสงบ ได้แค่เซ้าซี้ต่อหน้าโม่เสี่ยวหนง
เธอไม่รู้เรื่องจริงๆ ทำให้เธอวางใจเธอไม่ได้
“แต่งงานแล้วแล้วไง?เขาไม่รักภรรยาเขา เขายังพูดกับฉัน ในใจเขาฉันสำคัญกว่าลูกชายเขาเป็นหมื่นเท่า!”โม่เสี่ยวหนงก็กระตือรือร้นขึ้นมา เพื่อที่จะพูดให้เซี่ยชีหรั่นยอมรับ เธอพูดเสียงสูง
“เขามีลูกชายแล้วหรอ บอกว่าไม่รักภรรยาเขา เธอก็เชื่อหรอ?เขาเป็นคนหลอกลวงแน่นอน โม่เสี่ยวหนง เธอตื่นซะ อย่าฝันแล้ว ได้ไหม?”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างโกรธเล็กน้อย
“ใครบอกว่าฉันฝัน?ฉันไม่สามารถที่จะมีความรักได้หรอ พี่มีได้คนเดียวหรอ?เขารักฉัน หลายวันนี้ วันวันเขาพาฉันไปเที่ยวเล่น ซื้อเสื้อผ้าสวยสวยให้ฉัน พี่ดู ซื้อเพชรให้ฉัน วางเรื่องของบริษัทลง ตั้งใจขับรถส่งฉันมาถึงที่นี่ เขารักฉันขนาดนั้น จะหลอกฉันได้ยังไง?”
เซี่ยชีหรั่นพยายามให้ตัวเองสงบนิ่ง สงบนิ่ง ไม่อยากทะเลาะกับเธอ ตอนนี้มีคนมองมาทางพวกเขาแล้ว เธอไม่อยากให้คนอื่นคิดเดาไม่ดีกับพวกเธอสองพี่น้อง
เธอหายใจลึกแล้วมองไปที่โม่เสี่ยวหนง เธอใส่กระโปรงเซ็กซี่ที่เห็นหน้าอกเล็กน้อย หน้าอกขาวเต็มไปด้วยรอยจูบ
รอยพวกนั้นทำให้เซี่ยชีหรั่นโกรธกว่าเดิม อยากที่จะจับผู้ชายบ้านั่นมาต่อยสักหมัด ดูว่าเขายังจะกล้าหลอกน้องเธออีกไหม
“เสี่ยวหนง ฉันไม่ทะเลาะกับเธอ และไม่สนว่าพวกเธอคือความรักไหม ยังไง เธอเชื่อพี่คำเดียว ถ้าผู้ชายคนหนึ่งแม้แต่ไม่เอาภรรยาของเขา และทิ้งลูกแท้แท้ของเขาได้ นั่นหมายความว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีความรับผิดชอบอะไร เขาสามารถทำแบบนี้กับภรรยาคนแรกของเขา ก็สามารถทำกับเธอได้ เลิกกับเขาเถอะ เธออายุยังน้อย อนาคตจะเจอคนที่เหมาะสมกว่า”
โม่เสี่ยวหนงฟังคำพูดของเซี่ยชีหรั่นไม่เข้าหู ไม่ใช่แค่ฟังไม่เข้า เธอยังรู้สึกว่าที่เธอพูดพวกนี้ก็คือไม่อยากเห็นเธอได้ดี　
“ทำไม พี่คิดว่าฉันไปเป็นเมียน้อยให้คนอื่น พี่รู้สึกอับอายเสียหน้าใช่ไหม?เธอถามด้วยเสียงที่ไม่ค่อยดี
เซี่ยชีหรั่นก็หมดความอดทนแล้ว จึงถามกลับเธอ:“แล้วเธอภูมิใจหรอ?”
“พี่ดีกว่าฉันไปที่ไหน ?”โม่เสี่ยวหนงมองเซี่ยชีหรั่นอย่างดูถูก พูดด้วยเสียงที่หนักขึ้น พูดอย่างเสียดสี:“ฉันว่าพี่สนใจตัวเองก่อนแล้วค่อยมาสั่งสอนฉัน อย่างพี่เนี่ยนะจะเหมาะกับการมาพูดเรื่องคนแต่งงานแล้ว แล้วพี่เชินหลินไม่ใช่หรอ?คู่หมั้นเขายังอยู่ที่นี่ พี่ก็ขึ้นเตียงกับเขาไม่ใช่หรอ?พี่หน้าไม่อายเอง พี่มันต่ำใคร่ ทำไมพี่ไม่รู้สึกว่าตัวเองอับอายบ้าง มาอับอายที่ฉัน?”
“เธอ！เธอพูดอะไรนะ?”เซี่ยชีหรั่นโกรธ ใบหน้าก็ขาวซีดแล้ว ชี้โม่เสี่ยวหนง มือก็ไม่หยุดที่จะสั่น
“ฉันพูดผิดแล้วหรอ?พี่มองคอฉันทำไม มองเห็นคอฉันมีรอยจูบ รู้สึกอับอายหรอ?ครั้งที่แล้วพี่ก็ให้เขาจูบเต็มตัวไม่ใช่?พี่ยังจะอาบน้ำด้วยกลีบดอก แต่งตัวแบบนั้นเสนอตัวเองขึ้นไปให้เขานอนกับพี่?แค่พี่อ่อยโชว์จริต?”
“เพี้ยะ!”เซี่ยชีหรั่นยกมือ ตบไปที่หน้าของโม่เสี่ยวหนง พูดออกมาอย่างโกรธ:“ฉันเป็นพี่เธอ!”
หลายปีนี้ไม่ว่าโม่เสี่ยวหนงจะทำตัวขนาดไหน เซี่ยชีหรั่นก็ไม่กล้าที่จะตบตีเธอ วันนี้คำพูดที่เธอพูดมันแรงเกินไปจริงๆ เซี่ยชีหรั่นอยู่ในความโกรธ แต่เสียสติและสมาธิไปเล็กน้อย
“ขอโทษ เสี่ยวหนง พี่ไม่ควรตบเธอ”เห็นใบหน้าขาวของโม่เสี่ยวหนงมีรอยที่เธอตบลงไป เซี่ยชีหรั่นเสียใจภายหลังจนไม่รู้ต้องทำอย่างไร
โม่เสี่ยวหนงปิดใบหน้าเธอ มองเธออย่างดุเดือด ตะโกนออกมา:“พี่กล้าตีฉันได้ยังไง?ฉันพูดอะไรพี่แล้ว?พี่ไม่ใช่เมียน้อยที่หน้าไม่อายหรอ?พี่ไม่รู้ตัวเองหรอ?พี่มีสิทธิอะไรมาสั่งสอนฉัน?”
“ฉัน……”เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากไปมา อธิบายด้วยเสียงเบา:“เธอก็รู้ว่าฉันทำไม ฉันไม่มีทางเลือก ฉันทำเพื่อเสี่ยวจุน จำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้ แต่เธอไม่เหมือนกัน เธอมีทางเลือกที่นับไม่ถ้วน เธอมีอิสระ เธอฟังที่พี่เตือนเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนนั้นเลย คราวหลังฉันให้คุณเย่แนะนำเพื่อนของเขาให้เธอ ต้องเป็นคนที่ดีแน่นอน และเบื้องหลังครอบครัวดี ได้ไหม?”
เวลานี้เซี่ยชีหรั่นจะพูดอะไร โม่เสี่ยวหนงก็ฟังไม่เข้าหูแล้ว เธอรู้แค่ว่า เซี่ยชีหรั่นแค่ลูกเลี้ยงคนเดียว กล้ามาตบลูกสาวแท้แท้อย่างเธอได้อย่างไร พระเจ้าก็จะไม่ทน
อีกอย่างเธอมาวันนี้ก็เพื่อมาโอ้อวดความสุขของเธอให้เซี่ยชีหรั่น เธอต้องการให้เธอรู้ว่าไม่ใช่เธอที่สามารถหาคนรวยได้คนเดียว เธอโม่เสี่ยวหนงก็ทำได้ เธอก็มาทำให้เธอรู้ คราวหลังเธอไม่จำเป็นต้องทนเธอ ไม่ต้องพึ่งพาเธอแล้วจะได้ชีวิตหรูหรา
คิดไม่ถึงว่าเธอไม่ใช่แค่ไม่อวยพรให้เธอ ทั้งด่าแล้วตบ เธอจะยอมได้ไง?　
เซี่ยชีหรั่นหันหลังให้ทิศทางของบ้านหลัก แต่โม่เสี่ยวหนงหันหน้า เธอเห็นชัดเจนว่าเย่เชินหลินกำลังเดินมาทางพวกเธอ เธอแอบคิดในใจ เหอะ เธอไม่อยากเห็นเธอโม่เสี่ยวหนงได้ดี ตัวเองก็อย่าหวังที่จะได้อยู่อย่างสงบสุข　
“ทำไมพี่ต้องซ้ายก็บอกว่าเพื่อเสี่ยวจุน ขวาก็บอกว่าเพื่อเสี่ยวจุน พูดเหมือนตัวเองทำอะไรไม่ได้?พี่เชินหลินก็ไม่ได้แย่กับพี่ไม่ใช่?พี่ลืมบุญคุณได้ยังไง?”
เย่เชินหลินได้ยินคำว่าเสี่ยวจุนอีกแล้ว เขาเมมปากอย่างแน่น คิ้วค่อยๆขมวด เดินมาทางสองพี่น้องต่อ
เมื่อกี้มีคนไปรายงานว่าสองพี่น้องกำลังทะเลาะกัน เขาไม่ไว้ใจ กลัวนิสัยอารมณ์ร้อนของโม่เสี่ยวหนงทำอะไรเธอ จึงมาดู　
“เสี่ยวหนง อย่า…..”อย่าพูดเรื่องฉันได้ไหม?
เซี่ยชีหรั่นยังพูดไม่จบ โม่เสี่ยวหนงรีบแซกขึ้นมา พูดอย่างเสียงดัง:“ฉันรู้ว่าพี่ลืมพี่เสี่ยวจุนไม่ได้ เพราะฉะนั้นพี่จึงจะเลี้ยงสุนัขที่นี่ ยังตั้งใจเรียกมันว่าหรงหรง พี่ก็แค่คิดถึงพี่เสี่ยวจุนไม่ใช่?ฉันก็แค่อยากเตือนพี่ให้รักษาความรู้สึกของพี่เชินหลิน พี่ก็ตบฉัน พี่ ฉันรู้สึกว่าฉันยิ่งไม่รู้จักพี่แล้ว”
เธอกำลังพูดอะไร?เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว ทันใดนั้นรับรู้ว่าผิดปกติ เธอจึงรีบหันหลัง ว่าแล้วเห็นสีหน้าขาวซีดของเย่เชินหลินที่กำลังเดินมาทางเธอ　
ใจเธอเย็นวูบขึ้นมาทันที　
โม่เสี่ยวหนง!
เธอทั้งโกรธทั้งเกลียดโม่เสี่ยวหนง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาอะไรกับโม่เสี่ยวหนง ชัดเจนแล้วว่าเย่เชินหลินโกรธ อีกอย่างไม่ได้โกรธแบบปกติ แต่โกรธมาก! 　
หลายวันที่ผ่านมาเธอก็ไม่พูดถึงคำว่าโม่เสี่ยวจุนต่อหน้าเขา และไม่เหม่อลอยต่อหน้าเขา เขามักจะคิดว่าให้เวลาเธอหน่อย เขาก็ให้เธอมีลูกให้เขา มากกว่านั้น เขาก็ยังคิด เขาจะทำให้ส้งหลิงหลิงไป ใช้วิธีใดวิธีหนึ่งที่ให้แม่ของเขารู้ แล้วใช้โอกาสนั้นยกเลิกสัญญาหมั้น
ทั้งใจเขาเป็นผู้หญิงคนนี้คนเดียว คิดไม่ถึงว่าเธอไม่ได้ใสซื่อเหมือนภายนอกเธอ เธอเก็บมันไว้ลึกดีนี่
สีหน้ามืดหมองของเย่เชินหลินเดินมาถึงหน้าเซี่ยชีหรั่น เธออยากอ้าปากพูด อยากบอกเขา ว่าไม่ใช่แบบนี้　
“เสี่ยวหนง เธอบอกพี่เชินหลิน ว่าหรงหรงเป็นยังไงกันแน่?”เย่เชินหลินชี้ถามสุนัขที่อยู่บนแขนเซี่ยชีหรั่น
สายตาโม่เสี่ยวหนงแอบมีความได้ใจ
“พี่เชินหลิน ฉันไม่อยากปิดบังพี่ สุนัขน้อยตัวนี้เหมือนสุนัขเก่าบ้านเรา”
เซี่ยชีหรั่นอยากให้โม่เสี่ยวหนงไม่ต้องพูดต่อแล้วจริงๆเธออยากขอเธอไม่ต้องพูด แต่ตอนนี้ไม่มีสิทธิของเธอแล้ว เธอยิ่งไม่ให้พูด ก็ทำให้เธอดูร้อนตัว แต่มองสายตาของเย่เชินหลินที่เย็นชากว่าเดิม เธอยิ่งตะขิดตะขวงใจและเป็นห่วง
เย่เชินหลิน อย่าเชื่อคำพูดของเธอ ท่านไม่รู้สึกถึงความจริงใจของฉันหรอ?
“ตอนนั้นฉันเห็นสุนัขน้อยน่ารัก จึงตั้งชื่อมันว่าฉิวฉิว แต่พี่เสี่ยวจุนบอกเรียกว่าหรงหรงจะเพราะกว่า พี่ฉันก็เห็นด้วยกับพี่เสี่ยวจุน หลังจากนั้นฉิวฉิวก็ตายแล้ว พวกเขาสองคนก็เสียใจมาก พูดแบบนี้ดีกว่า สุนัขตัวนี้ ก็เหมือนพยานรักของพวกเขา!ฉันดูไม่ลงจริงๆ พี่ดีกับพี่สาวฉันขนาดนี้ เธอยังแอบเลี้ยงสุนัขตัวนี้ นั่นหมายความว่าเธอเลี้ยงมันเพื่อคิดถึงเขา วันวันเอาแต่คิดถึงพี่เสี่ยวจุน พี่อย่าคิดไม่ได้แล้ว เธอรักพี่เสี่ยวจุนก็น่าจะยี่สิบปีแล้ว ในใจเธอไม่มีพี่!พี่จะทำดีกับเธอขนาดไหน ก็ไม่ได้อะไร เธอไม่มีทางรับรู้ได้หรอก!”