สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 361 สาวใช้ตัวแสบ265

ตอนที่ 361 สาวใช้ตัวแสบ265
หนึ่งล้าน เก่อต้าลี่ก็รู้สึกว่าเยอะไป
เขาสัญญากับแม่ยายในอนาคตไว้ว่าจะให้หกแสน ความจริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีมากขนาดนั้น แต่เป็นเพราะเสียดาย
“ฉันจะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต ขอแค่หนึ่งล้านไม่เยอะหลอก ถ้าคุณไม่ตกลง หรือตกลงแล้วแต่ผิดสัญญา ฉันจะรู้สึกผิดหวังกับคุณมาก ฉันว่า คุณคงไม่ใช่เพราะรู้สึกเสียดายใช่ไหม” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างจริงจัง จริงๆแล้วไม่ใช่เธอแสดงละครไม่เป็น ถ้าเธออยากจะแสดง เธอแสดงได้ดีว่าส้งหลิงหลิงหลายเท่า
เธอจะรู้สึกผิดหวัง………..ผู้หญิงที่น่ารักคนนี้ กล่าวว่าเธอจะผิดหวังต่อเขามาก ถึงแม้จะไม่ใช่การเกี้ยวพาราสี เช่นนั้นเก่อต้าลี่ก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน อย่างไรก็ตามทันใดนั้นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย
“ได้ ฉันรับปาก ก็แค่หนึ่งล้านไม่มีปัญหา ขอแค่คุณจริงใจต่อฉัน ต่อไปฉันจะให้คุณมากกว่านี้”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มเบาๆ ยกนิ้วโป้งขึ้น ชื่นชมอย่างจริงใจ “ฉันชอบนิสัยที่ร่าเริงแบบคุณ ลูกผู้ชายจริงๆ ฉันเซี่ยชีหรั่นจะหา ก็จะหาผู้ชายแบบคุณ คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่”
การสรรเสริญนี้ทำให้เก่อต้าลี่หลงทิศทางไปหมด ขณะที่คำพูดของเธอทำให้เขาเกิดอารมณ์ฮึกเหิมนอกจากนั้นยังเป็นแรงส่งเสริมความต้องการของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
มองไปบนใบหน้าของคนสวยที่ยิ้ม เก่อต้าลี่รู้สึกทนไม่ไหว โดยเฉพาะเธอบอกว่าคืนนี้จะค้างที่นี่ เขายังรออะไรอีก ทันใดนั้นก็กระพือเข้าจะจูบเธอ
ขณะที่เซี่ยชีหรั่นหลบไป ต่อว่าเขาว่า “คุณไม่เคยเจอผู้หญิงหรือไง ฉันบอกแล้วว่าคืนนี้จะค้างที่นี่ คุณจะรีบอะไร หรือจะให้ปล่อยให้ท้องเขาหิวแล้วทำอย่างนั้นกับคุณเหรอ”
“ที่นี่ไม่มีของกิน พวกเราทำก่อน ทำเสร็จฉันจะพาคุณไปทานข้าว” เก่อต้าลี่ก็ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น พูดจบก็กระพือเข้าจูบเซี่ยชีหรั่นอีกรอบ
“ฉันหิว ฉันหิวมากจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกของพวกเรา คุณจะให้ฉันทนหิวอย่างนี้เหรอ เรายังมีเวลาอีกตลอดชีวิตไม่ใช่หรือ คุณจะรีบอะไรขนาดนี้ แสดงว่าไม่เชื่อใจฉันใช่ไหม ไม่เชื่อใจก็แล้วไป ถ้าคุณจะขืนใจก็เข้ามาสิ ยังไงฉันก็สู้คุณไม่ได้อยู่แล้ว คุณก็อาศัยว่าตัวเองเป็นผู้ชาย ก็เลยรังแกผู้หญิงเช่นนี้ ช่างทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นทั้งงอนและปฏิเสธ พูดไปด้วยและบีบน้ำตาออกมาไหลออกมาทีละเล็กทีละน้อย　　
ความสามารถของเธอเช่นนี้อย่าว่าแต่คนรวยอย่างเก่อต้าลี่เลย คนที่เจอมามาก จากคนที่ไม่เคยแคร์หรือสนใจผู้หญิงอย่างเย่เชินหลินก็ยังต้องเอ็นดูเธอ
เก่อต้าลี่นึกขึ้นมาว่าถ้าเธอไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเขาจริงๆ คำพวกนี้พูดไม่ออก ทันใดนั้นความระวังของเขาก็ผ่อนคลายลงบ้างเล็กน้อย แต่อยากให้เขาพาเธอออกไปทานข้าวเดี๋ยวนี้ เขาก็ยังไม่ยอม
ไม่อยากเห็นเธอโกรธ ยิ่งไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ เก่อต้าลี่ยิ้มให้เธอเบาๆ เกลี้ยกล่อมเธอ “ที่รัก คุณอดทนหน่อยนะ ฉันใช้เวลาไม่นานก็ทำเสร็จแล้ว หลังทำเสร็จเราก็ไปทานข้าวกัน คุณอยากทานอะไรก็ได้ ฉันจะพาคุณไปที่โรงแรมระดับห้าดาว ทานในสิ่งที่คุณไม่เคยทาน ดีไหม”
ใบหน้าที่น่าเกลียดของเขาเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่น ปากก็พูดว่าที่รัก อึดอัดจริง ๆ สำหรับเธอ
“ดีแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันหิวมาก ถ้าคุณคิดว่าการออกไปทานข้างนอกมันเสียเวลามาก ถ้าเช่นนั้นฉันต้มบะบะหมี่สักสองถ้วยแล้วเรามาทานด้วยกัน ฉันรับรอง หลังทานอิ่มแล้วคุณอยากจะทำอะไรก็ตามสบายเลย”
เซี่ยชีหรั่นมองนาฬิกาบนกำแพง ตอนนี้เกือบหกโมงยี่สิบแล้ว ถ้าถึงสองทุ่ม เธอไม่โทรหาเย่เชินหลิน เขาจะรู้ไหมว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย สมมุติว่าเขารู้ว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย แล้วเขาจะมีวิธีช่วยเธอไหม
เขาอยู่ตงเจียง แต่เธออยู่หลินเจียง ถ้าขับรถก็ต้องใช้เวลาประมาณสามถึงสี่ชั่วโมง เขาจะช่วยเธอได้ไหม เธอไม่แน่ใจจริงๆ แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ต้องถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด ได้หนึ่งนาทีก็ยังดี ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เธอจะไม่ทำอะไรโดยประมาท
“ขอแค่เวลาต้มสิบนาที กินอีกสิบนาที แค่สี่สิบนาทีคุณจะไม่ยอมให้ฉันเลยหรือ” เซี่ยชีหรั่นขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน
เก่อต้าลี่ก็ยังไม่ได้ทานข้าวเหมือนกัน คิดๆก็แค่สี่สิบนาทีเอง ยังได้กินบะหมี่ที่คนสวยต้ม เช่นนั้นก็รออีกแปะละกัน เธอมักจะว่าเขาไม่มีน้ำใจ
“รีบไปสิ อย่าจงใจฆ่าเวลา ฉันไม่ใช่คนที่จะมาหลอกกันง่ายๆนะ”
ขณะที่เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้น หันไปยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน พูดเบาๆ “ฉันจะกล้าหลอกคุณได้อย่างไร คุณเป็นท่านประธานเก่อนะ คนที่เป็นเจ้านายย่อมฉลาดกว่าทุกคน”
เก่อต้าลี่พอใจในคำยกยอของเธอเป็นอย่างมาก ไม่เร่งเธออีก เอนตัวลงบนโซฟานั่งกระดิกขา ในใจคิด หลังจากกินบะบะหมี่ที่คนสวยต้มเสร็จ ค่อยกินคนสวยต่อ นี่เป็นเรื่องที่สวยมากที่สุดในโลก
แต่เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สบายใจเหมือนเขา ทุกวินาที เธอเครียดมาก
เธอมองไปที่ประตูรักษาความปลอดภัย ชั่งน้ำหนักความเป็นไปได้ของการวิ่งหนี เกรงว่าจะถูกจับกลับมาก่อนที่จะวิ่งไปที่ประตู ถึงเวลานั้นเขาจะไร้ความปรานีแน่นอน
“ต้าลี่ บะบะหมี่อยู่ไหน” เซี่ยชีหรั่นยืนถามในห้องครัว ที่จริงเธอเห็นบะบะหมี่แล้ว
ต้าลี่…….เธอเรียกเขาต้าลี่ เก่อต้าลี่กำลังดีใจ ลุกขึ้นจากโซฟา ไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องครัวแล้ว ช่วยเธอหยิบบะบะหมี่ลงมาให้เธอ
“แก๊สของคุณฉันใช้ไม่เป็น คุณมาช่วยฉันหน่อย” เก่อต้าลี่เพิ่งจะเดินถึงห้องรับแขก เซี่ยชีหรั่นก็เรียกเขา
เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อถ่วงเวลา ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการต้มบะบะหมี่
ในช่วงเวลาที่ต้มบะบะหมี่เก่อต้าลี่ถูกเธอเรียกใช้ไปมา ยังรู้สึกว่าเธอช่างเหมือนภรรยาของเขาจริงๆ อย่าพูดถึงว่ามีความสุขมากขนาดไหน ไม่มีการเร่งเธออีกเลย แน่นอน นี่คือผลที่เซี่ยชีหรั่นต้องการ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากที่สุด และรู้สึกว่าเธอจะไม่หนี
เซี่ยชีหรั่นเห็นเก่อต้าลี่เชื่อฟังทำตามที่เธอสั่ง ในใจรู้สึกสงสารเขา จริงๆแล้วเขาก็น่าสงสารนะ ถ้าเขามีหน้าตาเหมือนผู้ชายธรรมดาทั่วไป เขาอาจจะไม่ทำเรื่องพวกนี้ก็เป็นได้
คิดเช่นนี้แล้ว เธอรู้สึกผิดที่หลอกเขาเช่นนี้
จะดีแค่ไหน ถ้าเขายินยอมปล่อยเธอไป ถ้าเขายืนยันจะทำลายเธอ ถ้าเย่เชินหลินรู้ ก็คงไม่ยอมปล่อยเขาไว้แน่ เพราะเธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี
บะบะหมี่ต้มมะเขือเทศเสร็จแล้ว เซี่ยชีหรั่นตักให้เก่อต้าลี่หนึ่งถ้วยใหญ่ แล้วตักให้ตัวเองหนึ่งถ้วย
“ต้าลี่ ช่วยฉันยกไปหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ ภรรยา ฉันมาแล้ว” เก่อต้าลี่เรียกได้อย่างคล่องปาก
“ไม่คิดว่าคุณจะเป็นภรรยาที่เก่งขนาดนี้ หน้าตาก็สวย ต้มบะบะหมี่ก็อร่อย คิดไม่ถึงจริงๆ ต่อไปฉันเก่อต้าลี่จะมีความสุขมากขนาดไหน”
เก่อต้าลี่ทานไปสองคำ กล่าวชื่นชม
“จริงๆเหรอ เช่นนั้นคุณทานเยอะๆหน่อยนะ ฉันถึงจะเชื่อ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
พูดจบ เธอรีบก้มหัวแล้วทานบะบะหมี่ ไม่กล้ามองเขา เธอจำได้ว่า ทุกครั้งเธอมองเย่เชินหลินนานหน่อย เขาก็จะอยากจูบปากเธอ ถ้าเก่อต้าลี่จูบเธอ เธอไม่รู้ว่าต่อไปจะสู้หน้าเย่เชินหลินยังไงจริงๆ
“ยังร้อนอยู่ ฉันรอให้มันเย็นลงแล้วค่อยทานได้ไหม” เธอหาข้ออ้างมาอีก เก่อต้าลี่พยักหน้า พูดว่า “อย่าให้ฉันรอนานนะ ฉันร้อนใจมาก”
เซี่ยชีหรั่นฝืนยิ้ม ณ จุดนี้เส้นประสาทยังคงตึงเครียด เกรงว่าถ้าพูดประโยคไหนผิดไป เขาก็จะไม่เกรงใจเธอ ทั้งชีวิตเธอจบแน่ๆ
เธอมีแรงจูงใจผู้ชายมากกว่าที่เธอคิด เก่อต้าลี่ไม่มีความกังวลว่าเธอจะหนีอีก
ไม่ว่าจะช้าแค่ไหนเธอก็ต้องทานบะหมี่ให้หมด ถึงแม้เวลานี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทาน ยังคงฝืนตัวเองค่อยๆกลืนมันลงไป
เก่อต้าลี่กังวลเรื่องที่อยากจะทำ ทานหมดอย่างรวดเร็ว ไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว เร่งเธอสองสามรอบ
เซี่ยชีหรั่นบอกว่าจะขอล้างถ้วยก่อน แต่เขาไม่ยอมแล้ว กอดเอวเซี่ยชีหรั่นแล้วอุ้มเข้าห้องนอนไป
“ต้าลี่ ฉันรู้สึก ฉันรู้สึกว่าที่โซฟาก็โอเคนะ เราอยู่ที่นั่นได้ไหม โรแมนติกดี…..” เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงแล้วพูดด้วยเสียงเบา ที่จริงเธอจ้องที่มีดปอกผลไม้เล่มนั้น
เก่อต้าลี่ไม่คัดค้านอย่างแน่นอน ยิ้มแล้วพูดกับเธอ “ดูไม่ออกเลยว่าคุณจะโรแมนติกขนาดนี้”
ในขณะที่พูด ก็มาถึงที่โซฟาแล้ว วางเซี่ยชีหรั่นลง ก็เริ่มปลดกระดุม
ไม่สามารถถ่วงเวลาได้อีก
เซี่ยชีหรั่นเอ่ยออกไป ต้องบอกไพ่ใบสุดท้ายให้เขาแล้ว
“ต้าลี่ ฉันมีความจริงบางอย่างจะบอกคุณ” เธอพูดเสียงเบา การเคลื่อนไหวของเก่อต้าลี่ไม่ได้หยุด แค่ตอบรับ “ความจริงอะไร ทำเสร็จค่อยคุย”
“ฉันเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน คุณรู้จักเย่เชินหลินไหม ลูกชายของเย่เฮ่าหรัน”
การเคลื่อนไหวของเก่อต้าลี่หยุดลง มองด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ พูดด้วยความไม่พอใจ “คุณหมายความว่ายังไง ใช้ข้ออ้างนี้โกหกฉัน ยังไม่เต็มใจใช่ไหม”
“ฉันเกรงว่าเย่เชินหลินจะไม่เต็มใจ คุณแตะต้องผู้หญิงของเขา ไม่เป็นไรมั่ง” เซี่ยชีหรั่นเปลี่ยนสีหน้าของเธอ ทำให้เก่อต้าลี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เธอพูดเหมือนเป็นเรื่องจริงมาก แต่ที่เธอพูดว่าจะยอมเป็นของเขาก็เหมือนจริงนะ เขาตัดสินใจไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่พูดมากกับเธอแล้ว จัดการก่อนค่อยว่ากัน
“ผู้หญิงของเขาแล้วยังไง จะของเทวดา กษัตริย์องค์ไหน วันนี้ฉันก็จะเอา อย่าพูดมาก คุณไม่ถอด ฉันจะฉีกแล้วนะ”
เก่อต้าลี่ใช้แรงฉีกเสื้อของตัวเองอย่างแรง ยื่นมือและปลดเข็มขัดออก การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นลงไปในลำคอ ถึงตอนนี้มันเพิ่งหนึ่งทุ่มนิดๆ เธอคงจะรอเย่เชินหลินไม่ทันแล้ว
เย่เชินหลิน ฉันเคยพูดไว้ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ฉันจะไม่ให้คนอื่นดูถูกฉัน เพราะการดูถูกฉันก็คือการดูถูกคุณด้วย
เย่เชินหลิน ลาก่อนเจอกันชาติหน้า ชาติหน้าฉันจะไม่เข้าหาคุณเพื่อคนอื่น ฉันจะต้องรักคุณสุดใจ
เซี่ยชีหรั่นหัวใจแน่วแน่ ระหว่างที่เก่อต้าลี่ปลดเข็มขัดเผยให้เห็นร่างของเขา เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและหยิบมีดปอกผลไม้ไว้ที่คอของเธอ
“เก่อต้าลี่ ถ้าคุณแตะต้องตัวฉัน ฉันจะตายตรงหน้าคุณให้ดู” เซี่ยชีหรั่นกัดฟันแล้วพูด รูปลักษณ์ที่น่าเกรงขามบนใบหน้าของเธอทำให้เก่อต้าลี่ตกตะลึงจริงๆ
“ฉันเก่อต้าลี่ไม่ใช่ว่าไม่เคยเล่นกับผู้หญิงที่ตายมาก่อน จะใช้ความตายมาขู่ฉัน คุณยังอ่อนเกินไป”
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ขู่เขา เห็นเขาไม่ฟัง เธอยกมีดขึ้นอย่างแรง จะเจาะที่คออย่างหนัก แต่ถูกเก่อต้าลี่จับที่ข้อมือไว้ทัน
“ปัง” เสียงดังขึ้น ประตูกันขโมยถูกเปิดออกอย่างแรง