สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 44 ขึ้นมาพูดให้ฉันฟังบนเตียงสิ

ตอนที่ 44 ขึ้นมาพูดให้ฉันฟังบนเตียงสิ　　
“อยากให้ฉันพูดรอบที่สองมั้ย? มานี่ ขึ้นมาพูดให้ฉันฟังบนเตียงสิ!” คำสั่งที่ดูเอาแต่ใจของเขา แต่กลับเหมือนกับเด็กน้อย ไม่ว่าเธอจะฟังยังไงก็รู้สึกว่าเขาเหมือนกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่กวนให้ผู้ใหญ่เล่านิทานให้ฟัง
แต่เขาไม่ใช่เด็กน้อย เขาเป็นชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ เขาสามารถกระโจมเข้ามากินเธอจนไม่เหลือซากได้ตลอดเวลา
มันไม่ง่ายเลยที่เธออยากหลีกหนีความอันตรายนี้ได้ แล้วจะกล้าปีนเตียงของเขาง่ายๆได้ยังไง?
“คุณเย่ พวกเราแค่พูดกันแบบนี้ได้หรือเปล่า?” เธอความถามเขาอย่างเผื่อว่ามันจะฟลุกขึ้นมา
“ไม่ได้!”
“เย่…..”　
“อยากจะให้ฉันไปอยู่บนโซฟา? งั้นก็คงไม่ใช่แค่พูดแล้วล่ะ” เขาพูดออกมาช้าๆ จนเธอฟังแล้วรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา
ช่างมันเถอะ เขาจะต้องใช้กำลังบังคับอยู่แล้ว ไม่ว่าเธอจะอยู่บนโซฟา หรืออยู่บนเตียงนอน ก็ไม่ต่างกันเลย และอีกอย่างโซฟานั้นปกติก็เล็กอยู่แล้ว ไม่มีช่องทางให้เธอขัดขืนเลย เทียบดูแล้วยังปลอดภัยสู้เตียงนอนไม่ได้เลย
“คุณเย่คะ ฉันจะไปที่เตียงเดี๋ยวนี้ จะรบกวนให้คุณลงมาได้ยังไงกันคะ?” เธอเอ่ยออกมา แล้วก็รีบลงมาจากบนโซฟา เดินเท้าเปล่าไปยังเตียงของเขา ฟังจากเสียงของเขาดูแล้วเขาน่าจะนอนหันไปด้านขวา ดังนั้นเธอจะต้องขึ้นจากฝั่งซ้ายของเตียง
นี่มันเป็นข้อดีของเตียงใหญ่ ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนยังคงมีระยะห่างอีกเยอะ
“พูดให้ฉันฟังสิ!” เขาสั่งออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำเสียงของเขากดต่ำลงมากว่าครั้งก่อนหน้า
เธอมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่ก็ยังรับรู้ได้ว่าเขากำลังไม่พอใจ
หรือว่าเขายังโกรธที่เธอปฏิเสธกัน?
คิดดูแล้วมันก็ไม่ถูกต้อง ที่เธอนอนไม่หลับมันเป็นเพราะว่ากลัวเขา เขาก็ไม่มีสาเหตุที่ทำให้จะนอนไม่หลับเลย หรือไม่ก็เขาเองก็ยังมีเรื่องกวนใจอยู่?
พวกเขารู้จักกันได้ไม่นาน ส่วนใหญ่ก็ล้วนเป็นเขาที่ออกคำสั่ง ส่วนเธอก็มีหน้าที่ทำตาม
เธอไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ จะรู้ได้อย่างไรว่าจะพูดอะไรที่ทำให้เขาไม่โกรธและไม่หงุดหงิดขึ้นมากัน?
“คุณอยากฟังเรื่องอะไร?” เธอถามเขาอย่างระมัดระวัง
“แล้วแต่เธอเลย!”
“โอเคค่ะ อย่างที่คุณบอกว่าแล้วแต่ฉันได้เลย งั้นฉันก็จะพูดตามที่ฉันอยากพูดแล้วกัน คุณคงไม่โกรธกันนะคะ”
เขาไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาเลย ดูเหมือนว่าเขายังคงถือสิทธิ์ที่จะโกรธอยู่ แต่เธอกลับไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่พูดออกมา ทางเลือกเลยจริงๆ
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง พยายามพูดออกมาอย่างอ่อนโยน “ฉันอยากจะคุยเรื่องมุมมองความรักของฉัน ฉันคิดว่าความรักเป็นความรู้สึกที่สวยงามที่สุดบนโลกใบนี้ จะต้องรักเดียวใจเดียว และควรจะซื่อสัตย์กับมัน”
เมื่อเธอพูดไปจนถึงตรงนั้น ทันใดนั้นเองเธอก็รับรู้ถึงแขนยาวของเขาดึงเธอลงไป หลังจากนั้นเธอก็ถูกโอบด้วยแขนแกร่งของเขาจากนั้นร่างกายของเธอก็ได้ยึดติดกับร่างแกร่งของเขาที่ได้แผ่กระจายกลิ่นหอมสดชื่นออกมา
ใบหูของเธอราวกับว่าได้แนบชิดอยู่กับริมฝีปากของเขา ได้ยินเพียงเสียงแหบแห้งกึกก้องอยู่ในหูของเธอ
“บอกมาสิว่าทำไมถึงยกเรื่องความรักมาพูดกับฉัน สนใจฉันขึ้นมา? หรือว่าคิดว่าฉันจะสนใจเธอ?”
ช่วงเวลาที่ขาดช่วงขึ้นมา คำพูดสองแง่สองง่ามท่ามกลางความมืดมิดก็บางอย่างที่ได้ครุ่นคิดออกมาได้โจมตีเข้าไปในก้นบึ้งหัวใจที่อ่อนไหวของเธอ
เพราะลมหายใจของเขาจึงทำให้เธอไม่อาจควบคุมหัวใจที่เต้นรัวของเธอได้ เธอเคยคิดว่าเธอจะไม่มีวันรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนอื่นนอกจากเสี่ยวจุนอีกแล้ว
แต่การเต้นของหัวใจที่ดังออกมาอย่างชัดเจน เป็นเพียงแค่หวาดกลัวแค่นั้นจริงๆหรอกหรือ?
เธอสับสนไปหมดแล้ว พูดจาติดขัดขึ้นมา
“เย่ คุณเย่ ไม่ใช่นะคะ ฉันเพียงแค่ ฉันเพียงแค่ได้ยินคุณพูดว่า…”ลมหายใจร้อนๆของเขาก็เป่าลงมาบนใบหูของเธอ ดูเหมือนว่าหลังจากที่โดนเขาเป่าลมหายใจออกมาขนทั่วร่างของเธอก็ลุกชันขึ้นมา
เธอพยายามให้ตัวเองไม่โดนความใกล้ชิดเหล่านี้ล่อลวงไป พยายามเอาคำพูดที่เหลือพูดออกมาให้หมด
“ฟังจากที่คุณพูดแล้ว ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ฉันเพียงคิดว่าคุณไม่เชื่อเรื่องความรัก ก็เลยพูดแบบนี้…เอ่อ….” เขากัดลงไปบนติ่งหูของเธอ คำพูดของเธอจึงหยุดชะงักลง ร่างของเธอกำลังสั่นเทาอยู่ภายใต้อ้อมแขนของเขา เสียงที่ออกมาจากปากก็ฟังดูเหมือนเด็กสาวที่กำลังมีความรักก็ไม่ปาน