ตอนที่445 สาวใช้ตัวแสบ349
“แน่นอน ผมยังไม่ได้กินข้าว พอดีเลยจะได้คุยกับนายเรื่องแผนงานอีเว้นท์วันคริสต์มาสครั้งนี้ เอางี้ คนสวยคนนี้ เธอชื่ออะไรเหรอ? ช่วยไปสั่งข้าวให้ฉันหน่อยได้มั้ย?” เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นด้วยสีหน้าเรียบๆ พร้อมพูดอย่างมีมารยาท
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก ในขณะที่เย่เชินหลินกับเซียวแย่มองเธออยู่นั้น เธอทำได้แค่หน้าแดงแล้วตอบอย่างตะกุกตะกัก: “ค่ะ ได้ค่ะ คุณเย่!”
ขอบคุณฟ้าดิน ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ซัดหน้าเซียวแย่ แล้วก็ไม่ได้พูดว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา เธอขอบคุณเขาจริงๆ
เซี่ยชีหรั่นพูดจบก็ออกไป แต่เซียวแย่ก็ดันเรียกเธอไว้ แล้วพูดขึ้นเสียงเบา: “ชีหรั่น เธอจะไม่ถามว่าประธานเย่ชอบกินอะไร ก็จะไปส่งให้เขาแล้วงั้นเหรอ?”
“ฉัน……” เซี่ยชีหรั่นโดนเซียวแย่ว่า ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดี ทำได้แค่หันกลับไปอย่างอึดอัด แล้วถามขึ้นเสียงเบา: “คุณเย่คุณชอบทานอะไรเหรอคะ?”
เย่เชินหลินมองเธออย่างอ่อนโยน อยากจะพูดสักคำว่า ฉันชอบกินอะไรเธอไม่รู้เหรอ? ฉันชอบกินหม้อไฟหมาล่าไงยัยตัวเล็ก โดนเธอทำให้กินข้าวไม่ลงมาตั้งหลายวัน แถมเธอยัง ฉวยโอกาสตอนที่ฉันโกรธ กลางวันก็ยังไม่ลืมจะมากินข้าวกับหัวหน้าหนุ่มหล่ออีก
“ได้หมด” เขาพูดออกมาแค่สองคำ เซี่ยชีหรั่นก็เดินออกไปอีกครั้ง เดินไปคิดไป คนนี้ตีสองหน้าจริงๆ เมื่อกี้เธอเห็นๆ อยู่ว่าเขาอยู่ที่อีกมุมนึง นั่งกินข้าวกับหลินหลิงอยู่ ทำไมมาฝั่งนี้ก็บอกว่ายังไม่ได้กินล่ะ แบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาจงใจเหรอ?
เขาไปกินข้าวกับสาวสวยได้ ทำไมเธอกับหัวหน้าแผนกแค่บังเอิญเจอ เขาถึงต้องวิ่งมาวางก้าม ให้เธอตกใจเล่นด้วยล่ะ?
แต่ว่าเขาอยากจะทำให้เธอ เธอก็ไม่มีทางเลือก ใครใช้ให้บริษัทนี้ทั้งบริษัทเป็นของเขาล่ะ เขาอยากจะทำอะไร ใครจะไปยุ่งได้?
เธอเดินไปที่หน้าร้านอาหารอย่างหงุดหงิด คิดถึงท้องไส้ของเขายังไม่ค่อยดี เธอจึงตั้งใจสั่งโจ๊ก กับผักที่เลือกให้ย่อยง่ายๆ หน่อย แล้วก็ยังมีผักดองอีกสองอย่าง
รอเธอซื้ออาหารกลับมาเสร็จ ก็ได้ยินบทสนทนาของเย่เชินหลินกับเซียวแย่ เธอเกือบจะแทรกไม่ได้
พอเซี่ยชีหรั่นไปแล้ว เย่เชินหลินก็พูดกับเซียวแย่ว่า: “เธอคือคนในแผนกพวกนายเหรอ?”
“ครับ ประธานเย่ เป็นสาวสวยที่เพิ่งมาใหม่ของแผนกเรา ชื่อว่าเซี่ยชีหรั่น เป็นไงครับ? ไม่ใช่แค่สวย แถมยังมีความสามารถด้วย มีบุคลิกดี บอกกับคุณเลยแล้วกันว่า เพอร์เฟค!”
เพอร์เฟค! ดูเหมือนนายจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ! ในใจของเย่เชินหลินคิดพร้อมกัดฟันแน่น แต่ว่าภายนอกนั้นดูไม่ออกเลย เขายิ้มอ่อนๆ แล้วถามอีกว่า: “ผู้หญิงดีขนาดนี้ ได้ยินมาว่านายเป็นนักรักนี่ ไม่คิดจะตามจีบเธอเหรอ?”
“ฮี่ๆ คุณว่าไงล่ะ? เมื่อกี้ผมไม่ได้กำลังทำอยู่เหรอ? แต่โดนคุณขัดไว้ก่อน!”
นายนี่ตรงไปตรงมาจริงๆ อารมณ์ของคนแซ่เย่บางคนก็บูดขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้สีหน้ายังคงไม่เปลี่ยน
ตอนที่เซี่ยชีหรั่นเดินไปถึงข้างหน้าพวกเขา แล้วได้ยินประโยคนี้ของเซียวแย่พอดี เธอรีบกลืนน้ำลาย แล้วเดินเข้าไปพูดกับเย่เชินหลินอย่างเคารพ: “คุณเย่คะ อาหารได้แล้วค่ะ พวกคุณสองคนค่อยๆ ทานนะคะ ฉันกินเสร็จแล้วก็ขอตัวก่อนนะคะ!”
ยังไงเย่เชินหลินก็ไม่ได้บอกเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสอง เธอไม่อยู่ฟังพวกเขาคุยกันจะดีกว่า ถ้าเธออยู่ฟังเธออาจจะอยากตายเพราะบทสนทนาของพวกเขาก็เป็นได้
“เซี่ยชีหรั่น?” เย่เชินหลินถามขึ้นอย่างสงสัย ใจของเซี่ยชีหรั่นโดนเขาเรียกแบบนี้ ก็รู้สึกได้เลยว่าพายุกำลังจะมา
เขาอยากจะบอกเรื่องความสัมพันธ์ของเราแล้วเหรอ?
เธอมองเย่เชินหลินอย่างอ้อนวอน แล้วร้องอยู่ในใจ: นายอย่าพูดออกมานะ ขอร้องแหละ พวกเราตกลงกันแล้ว ว่านายจะไม่เข้ามายุ่งกับอิสระในการทำงานของฉัน และก็ไม่ให้ใครรู้ถึงเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเรา
“เธอไม่ได้ชื่อนี้หรอกเหรอ? หัวหน้าเซียวของพวกเธอบอกฉันว่าเธอชื่อเซี่ยชีหรั่น” เย่เชินหลินพูดนิ่งๆ แต่ในใจก็คิดว่า ให้ตายเถอะยัยผู้หญิงคนนี้ ตกใจเลยล่ะสิ สมน้ำหน้า ใครใช้ให้เธอมาคุยกับเขาที่นี่ แถมไม่กลัวคนอื่นจะนินทาพวกเธอ?
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ ราวกับว่าตายแล้วเกิดใหม่ ฉีกหน้ายิ้ม แล้วพูดอวย: “คุณเย่ ฉันชื่อนี้ค่ะ ความจำคุณดีจริงๆ”
“หัวหน้าเซียวของพวกเธอเพิ่งบอกฉันเมื่อกี้ ฉันยังไม่ได้แก่ขนาดที่ว่าแม้แต่ชื่อยังจำไม่ได้ ดังนั้นไม่ได้ถือว่าความจำดี” คำเยินยอของเธอถูกตีกลับ ความเกลียดชังในใจของเซี่ยชีหรั่นนี้
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดขึ้นเสียงเบา: “คุณเย่ คุณนี่ตลกจังเลยนะคะ ฉันนำอาหารมาให้คุณแล้ว งั้นเชิญคุณค่อยๆ ทาน ฉันขอ……”
“หัวหน้าเซียว!” จู่ๆ เย่เชินหลินพูดแทรกเธอ มองไปที่เซียวแย่แล้วพูดขึ้น
“ประธานเย่ มีอะไรเหรอครับ?”
“ผมจำได้ว่าครั้งก่อนตอนที่ประชุมใหญ่ของบริษัท นายน่าจะอยู่ วัตถุประสงค์ของบริษัทเราคือการส่งเสริมการประหยัด ต่อต้านการสิ้นเปลืองใช่มั้ย พนักงานแผนกคุณ กินข้าวไปไม่กี่คำ ก็จะทิ้งไม่กินแล้ว มันใช่การสิ้นเปลืองอาหารมั้ยนะ?”
เย่เชินหลินนี่ นายจงใจสินะ!
เซี่ยชีหรั่นโมโหจนกัดฟันกรอด แต่ทำได้แค่นั่งลงข้างเขา แล้วพูดขึ้นเสียงเบา: “ขอโทษค่ะ คุณเย่ เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาของหัวหน้าเซียว แค่เมื่อกี้ฉันกินไม่ค่อยลง ตอนนี้ฉันจะกินของพวกนี้ค่ะ จะสิ้นเปลืองอาหารของบริษัทไม่ได้”
เซียวแย่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวออกตัวปกป้องเซี่ยชีหรั่น เขามองไปที่เย่เชินหลิน “ตอนที่ประชุม เซี่ยชีหรั่นเธอยังไม่มาน่ะครับ เลยไม่รู้เรื่องพวกนี้ อีกอย่างเธอก็เป็นผู้หญิง คงคิดอยากจะดูแลหุ่นน่ะครับ”
เย่เชินหลินหึออกมาครั้งหนึ่ง แล้วก็เปลี่ยนบทสนทนา ไปถามเซียวแย่: “เทศกาลคริสต์มาส พวกคุณอยากจะจัดงานอีเว้นท์กันแบบไหน แผนกอื่นส่งแผนงานมากันเยอะแยะแล้ว การจัดการของพวกนายดูจะช้าไปสักหน่อย”
ประโยคนี้เหมือนจะจงใจพูดกับเธอสินะ เซี่ยชีหรั่นกลืนข้าวไปคำนึง รู้สึกเหมือนว่าตัวเองใกล้จะสำลักแล้ว
เย่เชินหลินพูดจบ ก็ค่อยๆ กินโจ๊ก รอคำตอบจากเซียวแย่
“ครั้งนี้แผนกของเราได้ใช้แผนงาน การแข่งขันแบบเปิดน่ะครับ ดังนั้นจึงอาจจะช้ากว่าปีที่แล้วไปสักหน่อย แต่รับรองเลยครับว่าจะเป็นแผนงานที่ดีแน่นอน ชีหรั่นของพวกเราก็ลงแข่งในครั้งนี้ด้วย แบบแผนของเธอผมรู้อย่างคร่าวๆแล้ว มีความคิดสร้างสรรค์ดี แน่นอนว่า ผมจะไม่เบนเบี่ยงไปทางเธอเพราะเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวของพวกเราแน่นอนครับ แล้วก็สุดท้ายแล้วผลออกมาเป็นยังไงก็ต้องให้คุณหวังมาตรวจสอบอีกที”
คำสองคำก็พวกเรา แถมยังพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาอีก……สีหน้าของเย่เชินหลินเริ่มบึ้งขึ้น เซี่ยชีหรั่นแทบจะกัดลิ้นตัวเอง
เธอใช้แรงกลืนข้าวในปากลงไป จนน้ำตาไหลออกมา
“หัวหน้าเซียว พวกเรานอกจากเพื่อนร่วมงานแล้ว เหมือนว่าจะไม่มีความสัมพันธ์อย่างอื่นเลย คุณพูดแบบนี้ มันค่อนข้างจะ……”
เซี่ยชีหรั่นรีบอธิบาย แต่ก็โดนเย่เชินหลินขัดขึ้นอย่างนิ่งๆ : “หัวหน้าเซียวของเธอพูดแบบนี้ก็คงมีเหตุผลสินะ?”
“ใช่ ชีหรั่น เมื่อกี้ประธานเย่ยังถามฉันอยู่เลยว่าได้จีบเธอมั้ย ก็เหมือนที่เขาพูดมีหญิงงามก็ต้องมีบุรุษจีบ เพราะงั้นเลยไม่กลัวคำล้อของประธานเย่ พูดกับเธอต่อหน้าเขาสักครั้ง ที่จริงแล้วตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาทำงานในบริษัท……”
เซี่ยชีหรั่นขนหัวลุก ในใจคิด หัวหน้าเซียว คุณคิดจะทำอะไรเนี่ย
ปกติเธอเจอเขาที่ออฟฟิศ ถึงแม้เขาจะดูแลเธอ ไม่ได้แบ่งชนชั้นตำแหน่งอะไรกันก็จริง
หรือว่าที่นี่คือโรงอาหารไม่ใช่ในออฟฟิศ เขาจึงกล้าที่จะพูดแบบนี้ออกมา? แบบนี้เย่เชินหลินจะคิดยังไงเนี่ย!
ใจที่ต้องการจะสารภาพรักของเซียวแย่ ไม่ได้มองหน้าที่บึ้งยิ่งกว่าตูดลิงของเย่เชินหลินเลย แล้วยังอยากจะพูดต่อ เซี่ยชีหรั่นจึงรีบลุกลี้ลุกลนขัดคำพูดเขา น้ำเสียงดูเหมือนจะดังเล็กน้อย: “ขอโทษค่ะหัวหน้าเซียว ฉันมีแฟนอยู่แล้วค่ะ แถมฉันยังรักเขามากเลยค่ะ”
ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะพูดอย่างชัดเจน แต่สีหน้าของคนแซ่เย่บางคนก็ยังไม่ได้ดีขึ้น เขากำลังคุ้ย เขาเห็นแล้ว เธอถึงพูดชัดเจน ไอ้คนนี้มันชอบเธออย่างเห็นได้ชัดขนาดนี้ ทำไมไม่บอกมันไปตั้งแต่แรกว่ามีแฟนอยู่แล้ว?
เห็นได้ชัดเลยว่าถ้าเขาไม่มา เธอก็คงจะอ่อยมันสินะ น่ารังเกียจจริงๆ!
สีหน้าของเซียวแย่ดูอึดอัดเล็กน้อย แต่เขาคือนักรักจีบสาวของบริษัทนี้นะ ทำไมคำสารภาพรักถึงโดนปฏิเสธจากสาวสวยได้?
ถึงแม้จะมีแฟนแล้ว ก็ควรจะรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถยอมรับความเมตตาจากเขาได้ ไม่น่าจะมีปฏิกิริยารุนแรงแบบนี้
เพื่อรักษาหน้า เซียวแย่จึงยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดว่า: “ไม่เป็นไร ฉันรอได้ ถ้าเกิดแฟนเธอทำไม่ดีกับเธอ ฉันจะได้จีบเธอใหม่”
เย่เชินหลินไม่ได้ส่งเสียง แล้วกินโจ๊กของตัวเองต่อ เซี่ยชีหรั่นไม่กล้ารอช้า จึงรีบพูดเสริม: “ไม่มีทางหรอกค่ะ หัวหน้าเซียว แฟนของฉันคือผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกนี้ เขาดีกับฉันมาก มักจะโผล่มาในเวลาที่ฉันต้องการ ยอมฉัน และชอบดูแลฉัน ฉันเชื่อว่าทั้งชีวิตนี้จะรักแต่เขา และจะไม่มองผู้ชายคนอื่นอีก”
เย่เชินหลินอมยิ้มเล็กน้อย ในที่สุดฉันก็ได้ยินประโยคที่ทำให้เขารังเกียจน้อยลง
เซี่ยชีหรั่นยิ่งโมโหและกัดฟันกรอด แต่ก็ไม่กล้าจะยกยอเขามากไป จึงเยินยอเขาต่อ: “แน่นอนว่า แฟนของฉันนั้นดี เขาเพอร์เฟค แต่แน่นอน ว่าบนโลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างหรอก ฉันคิดไปคิดมา ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของเขาก็คือ ขี้น้อยใจไปหน่อย แค่คนอื่นมองฉันนิดหน่อย ก็ไม่พอใจแล้ว”
หัวคิ้วของเย่เชินหลินขมวดแน่น จากนั้นจึงวางชามโจ๊กลง แล้วพูดกับเซียวแย่: “ป่านนี้แล้ว พวกเราไปกันเถอะ!”
เซียวแย่แปลกใจ ไปก็ไปว่ะ คุณท่านก็อยู่ซ่ะชั้นบนสุด ไม่ได้ไปทางเดียวกันเลย ยังจะฉันไปทำไมเนี่ย? ฉันยังอยากจะถามว่าเซี่ยชีหรั่นมีแฟนอยู่จริงๆ หรือว่าแค่แกล้งฉันกันแน่
ยังไงเขาก็เป็นประธานบริษัท ถ้าเซียวแย่ไม่ไปกับเขา ก็เท่ากับไม่ไว้หน้าเขาอีก เขาทำได้แค่ลุกขึ้นยืน แล้วพูดกับเซี่ยชีหรั่น: “เธอค่อยๆ กินแล้วกัน ที่ฉันพูดเมื่อกี้แค่ล้อเล่น อย่าเอาไปใส่ใจ”
เซี่ยชีหรั่นก็ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมา “ไม่หรอกค่ะ ไม่ได้ใส่ใจ ฉันรู้ว่าคุณชอบล้อเล่น”
พอเห็นเงาด้านหลังของเย่เชินหลินกับเซียวแย่เดินออกจากโรงอาหารไป เซี่ยชีหรั่นเหมือนยกภูเขาออกจากอก เพิ่งจะได้หายใจโล่ง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงด้านข้างเริ่มเม้าท์
“เห็นมั้ย? เห็นมั้ย? ยังเล่นหูเล่นตากับหัวหน้าเซียวอยู่เลย มีใครไม่รู้ว่าแฟนของนางก็คือหัวหน้าเซียวนั่นแหละ ยังจะจงใจอวยแฟนตัวเองต่อหน้าเขาอีก แสบจริงๆ โอ๊ยๆๆ แสบจนไปถึงฟันฉันเลย”
