สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 453 สาวใช้ตัวแสบ357

ตอนที่ 453 สาวใช้ตัวแสบ357
“ตกลง ฉันจะไม่ตื่นเต้น” เซี่ยชีหรั่นวางมือบนเมาส์ อดไม่ได้ที่จะสั่น
เธออยากจะบอกเย่เชินหลินว่า คุณช่วยเปิดได้ไหม ฉันไม่มีความกล้าที่จะดู ในที่สุด เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากขอ เธอต้องการที่จะเห็นด้วยกับตาตัวเอง เธอหวังว่าถ้าเธอเห็นแม่ของเธอจริงๆ มันก็เป็นวิดีโอที่เธอเปิดด้วยตัวเอง เธอต้องการเห็นเธอในแวบแรก
เธอพบวิดีโอของช่วงเวลาที่ใกล้เคียงกัน คลิกเปิด ช่วงเวลาเดียวกัน มีการบันทึกวิดีโอมากมายที่ถ่ายโดยกล้องที่แตกต่างกัน เธอไม่ค่อยมั่นใจตำแหน่งในความทรงจำเท่าไหร่ ดังนั้นจึงไม่สามารถค้นหาส่วนนั้นได้ในทันทีเหมือนเย่เชินหลิน
มือเธอสั่น เปิดตั้งแต่อันแรก เปิดแล้วก็ปิด เกือบถึงอันสุดท้ายเธอเห็น เธอก็เห็นวิดีโอทางเข้าห้องโถงที่เธอลองเสื้อผ้า
ผู้หญิงที่สวมเสื้อสีน้ำตาลแดง เธอเจอแล้ว ชุดสีน้ำตาลแดงนั่น เป็นชุดที่พนักงานถ่ายติดในรูปของฉัน
แต่น่าเสียดาย ในวิดีโอมีแค่เสื้อผ้า แต่ไม่เห็นใบหน้า ไม่เห็นแม้แต่ด้านข้างของใบหน้า เห็นแค่ใบหูเท่านั้น ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอก็ยังเห็นไม่ชัดเจน
“หลิน คุณดูสิ ไม่เห็นอะไรเลย ฉันก็ยังคงไม่รู้ว่าเธอเป็นแม่ของฉันหรือไม่ ฉันคาดหวังว่าครั้งนี้ฉันน่าจะรู้ว่าแม่ของฉันเป็นใคร คุณดูสิ มีแค่ด้านข้างของใบหน้า เช่นนี้จะหาเจอได้อย่างไร” เซี่ยชีหรั่นเงยหน้ามองเย่เชินหลิน สายตาดูไร้เดียงสา เสียงสั่น
สีหน้าที่ผิดหวังของเธอทำให้เย่เชินหลินรู้สึกเจ็บปวดในใจ เขาถอนหายใจและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน พูดเสียงด้วยเสียงเบา “ไม่เป็นไร แม้ว่ามันจะไม่ได้บันทึก แต่ดูที่เสื้อผ้าของคนสองคนนี้ ล้วนเป็นแบรนด์ชั้นนำ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจะสวมใส่ได้ ในมณฑลตงเจียงมีคนไม่มากที่สามารถสวมใส่แบรนด์นี้ โอกาสในการช็อปปิ้งของคนเหล่านี้ก็น่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ในมณฑลตงเจียงซึ่งก็มีไม่กี่แห่ง วันนี้พวกเขามาได้ วันหลังก็ต้องมาอีก ฉันจะให้หลินต้าฮุยติดต่อห้างสรรพสินค้าเหล่านี้ไว้ ฉันจะกำชับสั่งให้คนคอยดู มองหาคนในกล้องวงจรปิดที่มีหน้าตาคล้ายคุณทุกวัน ดีไหม อย่าเสียใจเลยนะ”
“จริงๆนะ คุณว่าถ้าทำเช่นนั้นจะหาญาติของฉันเจอจริงเหรอ” เซี่ยชีหรั่นสำลักอีกครั้ง
“จริงสิ” เย่เชินหลินกอดเธออย่างแน่น ลูบหัวเธอเบาๆ
เขาพูดอย่างเงียบ ๆ ในใจ ขอโทษ ฉันไม่สามารถให้คุณดูรูปภาพที่คุณต้องการดูได้ ดังนั้นฉันจึงลบไปแล้ว
แต่คุณมั่นใจได้ ฉันจะช่วยคุณตรวจสอบ ว่าแม่ของคุณเป็นคนรักของเสนาธิการหลี่ใช่หรือไม่
เขาเข้าใจนิสัยธรรมชาติของพวกคนรวยเป็นอย่างดี เป็นไปได้ที่จะละทิ้งเธอในเวลานั้น และตอนนี้อาจจะรู้แล้วว่าเธอเป็นลูกสาวของเธอแต่ก็ไม่ยอมรับเธอ
ตอนอยู่ที่ห้องโถง เขาได้ยินพนักงานพูดว่า ผู้หญิงคนนั้นเห็นเซี่ยชีหรั่นแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เหลือบมองแล้วก็เดินออกไป
ถ้าเธอเป็นแม่ของเซี่ยชีหรั่นจริงๆ และกำลังตามหาเธอจริงๆ เห็นเธอ เธอจะต้องเข้ามาถามรายละเอียดแน่นอน คงจะไม่ยอมปล่อยโอกาสหลุดมือไป
ความรู้สึกตอนฝู้เฟิ่งหยีตามหาลูกชายความรู้สึกนี้เย่เชินหลินเข้าใจกว่าใคร แม้เธอเห็นคนที่มีอายุมากกว่าลูกชายเธอเป็นสิบปี เธอก็จะเข้าไปถาม เธอบอกว่าเป็นไปได้ที่ระยะเวลาตอนหนีออกมานานมาก และลำบากมากจึงทำให้แก่ เธอเห็นคนที่เด็กกว่าก็เข้าไปถาม เพราะเด็กอาจจะไม่มีการพัฒนาที่ดี จึงทำให้ตัวเล็ก อย่างไรก็ตามเพียงแค่เห็นเด็กผู้ชายที่จรจัด เธอก็จะไม่ยอมปล่อยไป จะต้องสอบถามให้ละเอียดถึงจะวางใจ

เสนาธิการหลี่เป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสของคณะกรรมการกลางพรรค บ้านเกิดของเขาอยู่มณฑลตงเจียง คนในพื้นที่มณฑลตงเจียงโอกาสที่จะเจอเขาน้อยมาก เย่เชินหลินเคยเจอแค่ครั้งเดียว ก็แค่ทักทายเพียงไม่กี่คำ

ตอนที่เขาเจอเขา ภรรยาของเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้น ดังนั้นเขาไม่เคยเจอตัวจริงของภรรยาเสนาธิการหลี่

ครั้งที่แล้วเขาได้ยินหลายคนพูดถึง ว่าในงานการกุศลที่มีขนาดใหญ่ของมณฑลตงเจียง เสนาธิการหลี่มากับภรรยา ในเวลานั้นภรรยาของเขาช่างงดงามเหลือเกิน เล่าต่อกันมา

ว่ากันว่าภรรยาคนนี้แต่งงานกับเสนาธิการหลี่มาเกือบยี่สิบปีแล้ว มีข่าวลือว่าเธอมีความสวยงามราวกับนางฟ้า แค่ถูกเสนาธิการหลี่แอบเก็บไว้ ไม่เคยพาออกงานเลย จึงมีไม่กี่คนที่เห็นเธอ

เย่เชินหลินไม่เคยคิดว่าคุณนายหลี่จะมีใบหน้าที่คล้ายผู้หญิงของเขาขนาดนั้น เขาไม่ใช่ไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นเจอกับแม่เร็วๆ แต่จากการคำนวณระยะเวลาแล้ว เซี่ยชีหรั่นเกิดก่อนที่คุณนายหลี่จะแต่งงานกับเสนาธิการหลี่อีก เธอคงไม่ใช่ลูกสาวที่หายไปของพวกเขาหรอก

ถ้าเธอเป็นลูกสาวของคุณนายหลี่จริง เธอจะต้องเป็นลูกนอกสมรสของเธอแน่นอน และเป็นไปได้ที่คุณนายหลี่เคยแต่งงานมาก่อนหน้านี้แล้ว ที่สำคัญคือทำไมถึงไม่เอา แล้วส่งไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จะต้องมีอะไรที่ซ่อนอยู่อีกมากมาย

แน่นอน ไม่สามารถพึ่งกล้องวงจรปิดที่เห็นภาพไม่ชัดเจน บวกกับคำพูดของพนักงานแล้วกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอ

เขาจะต้องได้หลักฐานที่ชัดเจนมากกว่านี้ ถ้าเป็นเรื่องจริง เขาจะต้องแน่ใจทัศนคติของคุณนายหลี่ก่อน เธอจะยอมรับหรือไม่ ล้วนเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน

ถ้าเซี่ยชีหรั่นตามหาพ่อแม่เจอด้วยความยากลำบาก แต่พ่อแม่กลับไม่ยอมรับเธอ เธอก็จะต้องเสียใจมาก ดังนั้นเขายอมที่จะตัดความหวังเธอดีกว่าที่จะปล่อยให้เธอเจอกับความผิดหวัง ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ

ด้วยความกังวลมากมาย เขาจำเป็นต้องทำเช่นนี้ ปล่อยให้เธอไม่ต้องรับรู้อะไรก่อน

ต้องให้เขาแน่ใจว่าแม่ของเธอจะเต็มใจยอมรับเธอจริงๆ เขาถึงจะบอกเรื่องในวันนี้ให้เธอทั้งหมด

สำหรับเรื่องที่เขาสัญญากับเธอที่จะจ้างคนให้ช่วยสืบเรื่องในห้างสรรพสินค้า เขาจะทำให้แน่นอน ให้เธอคิดว่าเรื่องนี้ได้ดำเนินการอยู่ทุกวัน นอกจากนี้ยังสามารถทำให้เธอโล่งใจได้บ้าง

เซี่ยชีหรั่นพักอยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นเวลานาน ถึงฟื้นจากความผิดหวังบ้าง

“หลิน ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไป ไม่จำเป็นต้องจ้างคนให้ช่วยสืบเรื่องในห้างสรรพสินค้า ตามหาญาติก็ต้องพึ่งพาวาสนาด้วย ถ้าไม่มีวาสนาต่อกัน ถึงคุณจะจ้างคนช่วยสืบมากแค่ไหนก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก”

“ไปกินข้าวกัน คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ การจ้างคนสืบในห้างสรรพสินค้าก็มีผลดีเหมือนกัน” เย่เชินหลินพูดอย่างอ่อนโยน

“อืม” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า ลุกขึ้น จับมือของเย่เชินหลิน ไปที่ร้านอาหารกับเขา

เวลานั้นหลินหลิงได้ทานข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ทักทายทั้งสอง เย่เชินหลินบอกให้เธอกลับไปได้แล้ว เธอบอกลาเย่เชินหลินแล้วกลับไป

เย่เชินหลินจับมือของเซี่ยชีหรั่นไว้ตลอด เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ ดังนั้นเธอต้องแสดงออกว่าเธอมีความสุข เธอบอกตัวเองว่า ผ่านไปตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นใคร แต่ก็ผ่านมาได้

ตอนนี้มีความหวังแล้ว ต้องดีใจและมีความสุขมากสิ จะต้องไม่เสียใจ

ตอนทานข้าว คุณแม่บ้านและสาวใช้ยืนอยู่ข้างๆคอยรับใช้ จิ่วจิ่วยืนอยู่ด้านหลังของเซี่ยชีหรั่น คีบอาหารให้เธออย่างต่อเนื่อง

แม้ว่าเธอจะไม่มีความอยากอาหาร แต่ก็ยังฝืนทานไปไม่น้อย

เย่เชินหลินคอยสังเกตว่าเธอทานอะไรไปบ้าง แล้วพูดเป็นครั้งคราวว่า “ทานเยอะๆหน่อย”

คุณแม่บ้านสังเกตเห็นว่าสองวันนี้เย่เชินหลินอารมณ์ค่อนข้างดี นึกถึงครั้งที่แล้วเซี่ยชีหรั่นกำชับเขา เขาเดินอยู่ด้านหน้า พูดกับเย่เชินหลินเบาๆว่า “คุณเย่ ฉันขอเรียกร้องผลประโยชน์ให้คนงานทุกคน ต่อไปอาหารเที่ยงและอาหารเย็นของทุกคน เราเลื่อนเวลาขึ้นดีไหม อาหารเที่ยงเปลี่ยนเป็นสิบเอ็ดโมง อาหารเย็นเปลี่ยนเป็นห้าโมงเย็น”

เย่เชินหลินไม่พูดอะไร คุณแม่บ้านจึงพูดเสริมไป “ข้อเสนอนี้ก็เป็นความต้องการของชีหรั่นด้วย เธอบอกว่าพวกคุณเลิกงานดึก คนงานต้องรอพวกคุณสองคนกลับมาจากที่ทำงานแล้วทานเสร็จ พวกเขาถึงจะได้ทาน เช่นนี้คนงานก็จะหิวมาก”

เย่เชินหลินกวาดสายตาไปที่เซี่ยชีหรั่น ด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก “เป็นความต้องการของคุณ”

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเขาพอใจหรือไม่ เธอคิดว่าคุณแม่บ้านกำลังสร้างบารมีของเธอต่อหน้าคนใช้ เขาหวังดี แล้วเธอจะไม่รับได้อย่างไร

“เป็นความคิดของฉัน ฉันรู้สึกว่าพวกเรากลับดึก พวกเขาต้องรอพวกเรา จะต้องหิวมาก หลังจากพวกเรากลับมา พวกเขาก็ต้องยืนอยู่ตรงนี้….. ถ้าเช่นนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัด หวังว่าคุณจะเห็นด้วยกับฉัน”

เซี่ยชีหรั่นพูดจบ ก็รอคำตอบจากเขา หวังว่าเขาจะพยักหน้า

นี่คือการแทรกแซงเรื่องของวิลล่าในที่สาธารณะครั้งแรกของเธอ ถ้าเขาไม่เห็นด้วย ต่อไปก็จะอยู่ยากขึ้น

“ก็ทำตามที่ชีหรั่นบอกแล้วกัน” เย่เชินหลินมองผู้หญิงของเขาอย่างอ่อนโยน พูดเสียงเบา

ผู้หญิงของเขาจิตใจดีขนาดนี้ เขายินดีมาก เขาไม่ชอบผู้หญิงทำกับคนรับใช้เหมือนไม่ใช่คน แม้จะงดงามแค่ไหน แต่เป็นคนใจดำ ก็จะน่าขยะแขยง

เรื่องเกี่ยวกับคนพวกนี้จะทานข้าวเมื่อไหร่เวลาไหน เขาก็เคยพิจารณาบ้าง แต่เป็นเพราะที่ผ่านมาโอกาสที่เขาจะกลับมาทานข้าวที่วิลล่านั้นน้อยมาก เขาเคยสั่งไว้ว่า ถ้าหกโมงเขายังไม่กลับมา ขอให้คุณแม่บ้านจัดการให้พวกเขาทานก่อนได้เลย

คุณแม่บ้านยืนยันว่าเจ้านายยังไม่ได้ทานข้าว แล้วคนรับใช้ทานก่อนนั้นมันไม่เหมาะ ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่มีการดำเนินการต่อ

ช่วงนี้งานที่บริษัทวิลล่าก็เยอะพอสมควร เขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้ นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงของเขาจะช่วยใส่ใจในเรื่องนี้แทนเขา

เขามีรอยยิ้มบนมุมปากของเขา ในใจคิด ต่อไปคุญนางเย่คงจะเป็นที่รักและยอมรับของคนงานทุกคนมากกว่าฉันแน่นอน

“ขอบคุณ คุณเย่” คุณแม่บ้านพูดอย่างจริงใจ แล้วบอกกับสาวใช้ที่อยู่ไม่ไกลจากเธอว่า “ยังไม่รีบขอบคุณ คุณเย่อีก”

“ขอบคุณ คุณเย่” ทุกคนพูดพร้อมเพรียงกัน

“ไม่ต้องขอบคุณฉัน นี่คือความคิดของชีหรั่น ครั้งหน้าในที่ประชุมของวิลล่า คุณแจ้งทุกคนด้วย ต่อไปสิ่งที่เซี่ยชีหรั่นพูดก็เหมือนฉันเป็นคนพูด ทุกอย่างในวิลล่า เธอมีอำนาจตัดสินใจได้”

คำพูดของเย่เชินหลินทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจ เธอหันไปมองเขา บนใบหน้าเขาไม่แสดงสีหน้าอะไร นอกจากความเท่ห์ของเขา

เขายิ่งทำเช่นนี้ ในใจของเธอกลับอบอุ่นขึ้น

หลิน เย่เชินหลิน คุณพูดเช่นนี้ แสดงว่าในใจของคุณ ชอบฉันมากขึ้นกว่าเดิม

“ค่ะ คุณเย่ ฉันจะถ่ายทอดคำพูดของคุณลงไป”

จิ่วจิ่วเหลือบมองเซี่ยชีหรั่น อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ในใจคิด ดีมากเลย เซี่ยชีหรั่นได้เป็นนายหญิงของวิลล่าอย่างแท้จริงแล้ว

แต่ฟางลี่น่าโกรธและตื่นตระหนกกับข่าวนี้ ที่ผ่านมาเธอมักจะรังแกเซี่ยชีหรั่นไม่น้อย ตอนนี้เธอมีอำนาจในมือแล้ว ถ้าเธอให้คุณแม่บ้านแกล้งเธอ เธอจะทำอย่างไร